Χιλιάδες εξαρτημένους (6.688) και οικογένειες (5.628 μέλη οικογενειών), σε 26 πόλεις και 18 φυλακές, υποστήριξε το ΚΕΘΕΑ μόνο τον προηγούμενο χρόνο, προσφέροντας υπηρεσίες σε όλο το φάσμα: πρόληψη και έγκαιρη παρέμβαση, μείωση της βλάβης, συμβουλευτική και ψυχική απεξάρτηση, κοινωνική επανένταξη, οικογενειακή υποστήριξη, καθώς και εκπαίδευση επαγγελματιών και έρευνα.

Το παραπάνω έργο παράγεται από τους μόλις 448 εργαζόμενους του ΚΕΘΕΑ, πανελλαδικά, αφού από το 2009 το προσωπικό έχει μειωθεί κατά 126 άτομα, δυσχεραίνοντας ακόμη περισσότερο την ανταπόκριση του οργανισμού στα αιτήματα για νέες μονάδες και αυξάνοντας τον κίνδυνο της επαγγελματικής εξουθένωσης των εργαζομένων. Οι 7 στους 10 βρίσκονται στην «πρώτη γραμμή», προσφέροντας υπηρεσίες πρόληψης και θεραπείας - επανένταξης. Το 15% των εργαζομένων είναι απόφοιτοι αναγνωρισμένων θεραπευτικών προγραμμάτων. Τα παραπάνω στοιχεία παρουσιάστηκαν στο πλαίσιο του ετήσιου απολογισμού του έργου του ΚΕΘΕΑ χτες, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου. Την παρουσίαση έκαναν ο πρόεδρος του ΔΣ, Γιώργος Μπαρδάνης και ο διευθυντής του ΚΕΘΕΑ, Βασίλης Γκιτάκος. Στην παρουσίαση παρευρέθηκαν η Λούλα Καρατζά, επικεφαλής του Τμήματος κατά των Ναρκωτικών της ΚΕ του ΚΚΕ και η Μαρίνα Τσίγκα, πρόεδρος του ΕΣΥΝ.

Τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν και ότι η πανηγυρική εκ μέρους της κυβέρνησης προκήρυξη 80 θέσεων εργασίας (35 θέσεις για ΚΕΘΕΑ, 12 για ΨΝΑ-18 ΑΝΩ, 8 θέσεις ΨΝΘ και 25 για ΟΚΑΝΑ) τις προηγούμενες μέρες αποτελεί στην πραγματικότητα «σταγόνα στον ωκεανό». «Η πρόσφατη έγκριση 35 νέων προσλήψεων αποτελεί μια πρώτη ανάσα, χωρίς ωστόσο να καλύπτει το σύνολο των μεγάλων αναγκών στον τομέα αυτό, όπως φαίνεται από τους ίδιους τους αριθμούς (...) Ζητάμε σταθερότητα χρηματοδότησης και κάλυψη των συνολικών αναγκών σε προσωπικό (...) Η απεξάρτηση πιάνει τόπο και τα κονδύλια που διατίθενται σε αυτή δεν πρέπει να λογίζονται ως δαπάνη», σχολίασε ο πρόεδρος του ΚΕΘΕΑ. Υπενθυμίζεται ότι από το 2009 έχει σημειωθεί σημαντική μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς το ΚΕΘΕΑ. Το 2015 ανήλθε σε 16 εκατομμύρια ευρώ, όταν οι συνολικές δαπάνες για τη μισθοδοσία, λειτουργικά έξοδα, αγορές πρώτων υλών και πάγια ήταν 16.114.547 ευρώ και οι αγορές παγίων 297.521 ευρώ.

Το προφίλ του χρήστη που ζήτησε απεξάρτηση από το ΚΕΘΕΑ είναι το εξής: Εχει ξεκινήσει, με χρήση κάνναβης, στην ηλικία των 16 ετών, ενώ σχεδόν ένα χρόνο πριν έχει εγκαταλείψει το σχολείο. Στα 19,5 αρχίζει τη συστηματική χρήση ηρωίνης. Στα 22 του χρόνια περίπου, την χρησιμοποιεί πρώτη φορά ενέσιμα, ενώ την ίδια περίοδο συλλαμβάνεται πρώτη φορά. Η πορεία του στη συστηματική ενέσιμη χρήση συνεχίζεται για περισσότερο από 10 χρόνια, πριν φτάσει να ζητήσει βοήθεια από το ΚΕΘΕΑ στην ηλικία των 31,5 ετών. Είναι άνεργος ή περιστασιακά εργαζόμενος, αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και έχει νομικές εκκρεμότητες.

Στα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ ο μέσος χρόνος ανταπόκρισης στο αίτημα για βοήθεια είναι μία μέρα, ενώ παρέχεται άμεση δυνατότητα ψυχολογικής υποστήριξης, ενημέρωσης και παραπομπής σε κατάλληλες υπηρεσίες.

Η ανάγκη για ενίσχυση της κρατικής χρηματοδότησης αποτυπώνεται και στα στοιχεία που προκύπτουν από τις νέες υπηρεσίες του ΚΕΘΕΑ. Συγκεκριμένα: Το Δίκτυο Φροντίδας Εξαρτημένων στο Δρόμο, το οποίο το 2015 υποστήριξε 3.157 άτομα. Πραγματοποίησε 3.880 ιατρικές πράξεις, διένειμε 34.098 μερίδες φαγητού και 83.641 σύριγγες, αριθμός που αντιστοιχεί σχεδόν στο 1/3 των συριγγών που διανεμήθηκαν πανελλαδικά μέσα στο έτος. Η λειτουργία του δικτύου, που βασίστηκε σε χορηγία, ολοκληρώνεται το Σεπτέμβρη του 2016.

Την τελευταία διετία, σχεδόν 2.000 άτομα έλαβαν υπηρεσίες στα καινοτόμα Πολυδύναμα Ψυχοδιαγνωστικά Κέντρα διπλής διάγνωσης (συνύπαρξη εξάρτησης και ψυχιατρικής διαταραχής). Η πρώτη περίοδος λειτουργίας των Κέντρων τερματίστηκε στα μέσα του 2015, με τη λήξη του διετούς προγράμματος ΕΣΠΑ από το οποίο επιδοτούνταν. Τα Κέντρα κάλυψαν σημαντικά κενά σε εθνικό επίπεδο σε ό,τι αφορά την υποστήριξη ανθρώπων με διπλή διάγνωση, και, προς το παρόν, έχει εξασφαλιστεί προσωρινή 8μηνη παράταση της λειτουργίας τους.

Οι εξελίξεις αυτές κρέμονται έτσι σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από χιλιάδες ανθρώπους που όταν σταματά η χρηματοδότηση του προγράμματος στο οποίο εντάσσονται, ουσιαστικά ξαναστέλνονται πίσω στη χρήση και στο περιθώριο.