Ως βήμα υπεράσπισης των αξιώσεων του κεφαλαίου στην Ελλάδα για ακόμα μεγαλύτερη κρατική στήριξη της προσπάθειας για ανάκαμψη της κερδοφορίας του, αξιοποίησε την ομιλία του χτες στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΣτΕ), ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας.

Στην προσπάθειά του, να υπερασπιστεί την ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία και την εξουσία των μονοπωλίων, χρέωσε στη «νεοφιλελεύθερη διαχείριση της κρίσης» τα βάσανα του λαού, κάνοντας λόγο για «αποτυχία του νεοφιλελεύθερου μοντέλου διαχείρισης της κρίσης με επίκεντρο τη γενικευμένη λιτότητα».

Ισχυρίστηκε, μάλιστα, ότι «για την κυβέρνησή μας η κύρωση του ευρωπαϊκού κοινωνικού χάρτη είναι η έμπρακτη απόδειξη της προσήλωσης στην ευρωπαϊκή πορεία με επίκεντρο τον άνθρωπο και η απόδειξη της αποφασιστικότητάς μας να εφαρμόσουμε πολιτικές εμβάθυνσης κοινωνικού κράτους», την ίδια ώρα που η κυβέρνησή του κλιμακώνει την επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, στο πλαίσιο των επιταγών του κεφαλαίου και της αντιλαϊκής στρατηγικής της ΕΕ (η οποία αποτυπώνεται και στον «ευρωπαϊκό κοινωνικό χάρτη» του ΣτΕ, αλλά και στους αντίστοιχους «χάρτες» της ΕΕ).

Το πρόβλημα, κατά τον πρωθυπουργό, είναι πως ο «ευρωπαϊκός κοινωνικός χάρτης» «στερείται μηχανισμού επιβολής» και για το λόγο αυτό, όπως είπε, «παραμένει ανεπαρκής αντίρροπη δύναμη απέναντι στην αποδόμηση του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου». Συνέστησε, μάλιστα, «κάποια στιγμή από κείμενο συστάσεων να μετατραπεί σε κείμενο δράσεων»...

Σταθερός στην προσπάθεια συσκότισης του χαρακτήρα της αντιλαϊκής επίθεσης, υποστήριξε ότι «οι πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης και λιτότητας, απορρύθμισης μέσω των μνημονίων ωθούν τα κράτη - μέλη που τα υφίστανται σε παραβίαση των συμβατικών δεσμεύσεών τους σε σχέση με τον κοινωνικό χάρτη».

Δεν απάντησε, βέβαια, γιατί τα ίδια δικαιώματα σαρώνονται με επίθεση ίδιας έντασης και στα κράτη - μέλη της ΕΕ που δεν υφίστανται «μνημονιακή απορρύθμιση»...

Ο Αλ. Τσίπρας αναφέρθηκε, επίσης, στο σημερινό δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην ΕΕ, χαρακτηρίζοντάς το απόδειξη της κρίσης της ΕΕ και προβλέποντας ζημιά όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα.

Τοποθετούμενος, ουσιαστικά, στο πλαίσιο των εντεινόμενων ανταγωνισμών και αντιθέσεων ανάμεσα στις αστικές τάξεις των κρατών - μελών, αλλά και στο εσωτερικό τους, δήλωσε ότι η επιλογή της εξόδου συνιστά συντηρητική εξέλιξη, όπως και η «αποδοχή ειδικού καθεστώτος της Βρετανίας εξαιρούμενης από περαιτέρω ενσωμάτωση» στην ΕΕ...

Παράλληλα, δεν παρέλειψε να επαναλάβει το αίτημα διευθέτησης του κρατικού χρέους, ξεκαθαρίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα αποτελέσει εργαλείο για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

«Η υπερχρέωση έγινε μεγαλύτερη, εξαιτίας πολιτικών υφεσιακής λιτότητας, έτσι ώστε σήμερα να είναι ίσως το πιο σημαντικό εμπόδιο στην επιστροφή στην ανάπτυξη, γιατί η βιώσιμη έξοδος απ' την κρίση προϋποθέτει αποκατάσταση της επενδυτικής εμπιστοσύνης στην αναπτυξιακή δυναμική της οικονομίας και αυτή προϋποθέτει ορατά βήματα για την επαναφορά του χρέους σε βιώσιμη τροχιά, ώστε μια χώρα να μπορεί να χρηματοδοτεί μέσω των αγορών μόνη της τις δανειακές της ανάγκες», ανέφερε χαρακτηριστικά, με το λαό βέβαια να φορτώνεται τα βάρη και από την «πρόσβαση στις αγορές» με νέα δάνεια για τις ανάγκες του κεφαλαίου.

Καταλήγοντας, ο Αλ. Τσίπρας υποστήριξε ότι «η απάντηση στις κρίσεις της Ευρώπης δεν μπορεί να είναι ούτε νεοφιλελεύθερη ούτε εθνοκεντρική, πρέπει να αλλάξουμε κατεύθυνση, να δράσουμε χωρίς εμμονικούς ηγεμονισμούς και ιδεοληψίες, επιστρέφοντας στις ιδρυτικές αρχές της ΕΕ». Πρότεινε ένα «νέο κοινωνικό συμβόλαιο για την Ευρώπη», αφού ιεράρχησε ως σημαντικό στόχο τη χειραγώγηση των λαών στα προτάγματα του κεφαλαίου που η λυκοσυμμαχία προασπίζει.

Μίλησε, επίσης, εκτενώς για το Προσφυγικό μεταφέροντας την εικόνα απ' την Ελλάδα, εξήρε όπως πάντα την απαράδεκτη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, παρότι παραδέχτηκε τον εγκλωβισμό δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στην Ελλάδα και ζήτησε επιτάχυνση της διαδικασίας μετεγκατάστασης και επανεγκατάστασης, με ανάληψη ευθυνών απ' τα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Δεν παρέλειψε να δηλώσει ότι «η προσφυγική κρίση μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο αν ενσκήψουμε στις γενεσιουργές αιτίες, στους πολέμους, στη φτώχεια, στην παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων», παρέλειψε όμως να υποδείξει ποιος προκαλεί όλα αυτά, αφού προφανώς δεν πέφτουν απ' τον ουρανό, όπως και τη συμμετοχή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Αναφέρθηκε ακόμα στην «κρίση ασφάλειας» που αντιμετωπίζει η ΕΕ, καλώντας την «να βρει λύσεις που να προστατεύουν τις αξίες της, να αντιμετωπίζουν την τρομοκρατία, διασφαλίζοντας την προστασία των πολιτών και το ευρωπαϊκό κράτος δικαίου», όπως είπε, αναπαράγοντας γνωστά προσχήματα τόσο για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, όσο και για την περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των λαών εντός της ΕΕ.