Τον προβληματισμό που μεγαλώνει σε όλες τις μερίδες του ευρωενωσιακού κεφαλαίου για το πώς η ΕΕ θα παραμείνει ο ικανότερος μοχλός υπεράσπισης των μονοπωλιακών αναγκών αποτύπωσε η συζήτηση που έγινε στα μισά της περασμένης βδομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο.

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, μετέφερε την «κατανόηση» που έδειξαν, όπως είπε, οι Ευρωπαίοι ηγέτες για την απόφαση του Βρετανού πρωθυπουργού να μην ενεργοποιήσει άμεσα τη διαδικασία αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου, εκφράζοντας και τις προσδοκίες που υπάρχουν για ένα «παζάρι» που θα επιτρέψει μια διμερή συνεργασία ικανή να διασφαλίσει αρκετούς από τους μονοπωλιακούς σχεδιασμούς, που βρέθηκαν μπροστά σε νέα δεδομένα.

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, επέλεξε να εφιστήσει την προσοχή στην αξία που έχουν οι «μεταρρυθμίσεις» (βλ. αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις) που «πρέπει να επιταχυνθούν» και τόνισε πως «η Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει να γίνει Ενωση των Ευρωπαίων», καλλιεργώντας κι αυτός την αυταπάτη ότι είναι δυνατόν μια ιμπεριαλιστική ένωση να υπηρετεί ταυτόχρονα μονοπωλιακά και λαϊκά συμφέροντα, κοροϊδεύοντας κατάμουτρα τους ευρωπαϊκούς λαούς που βιώνουν στο πετσί τους τη διαρκή χειροτέρευση της ζωής τους.

Ανάγλυφα εκφράστηκαν και οι διαφορετικές ανησυχίες και μεθοδεύσεις των διαφόρων μερίδων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Ετσι, ο (Γερμανός) επικεφαλής της ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Μάνφρεντ Βέμπερ, κάλεσε τα «27» κράτη - μέλη της ΕΕ να μη μείνουν όμηροι του πολιτικού χάους που εκδηλώνεται στη Βρετανία και ζήτησε να υπάρξει μια νέα ευρωπαϊκή πολιτική κουλτούρα ανάληψης των ευθυνών, αποτυπώνοντας μεταξύ άλλων την επιμονή της γερμανικής πλουτοκρατίας να εφαρμοστούν οι «υποχρεώσεις» που δημιουργούν οι συμφωνίες της Ενωσης.

Από την άλλη μεριά, ο (Ιταλός) επικεφαλής της ευρωομάδας των Σοσιαλιστών, Τζιάνι Πιτέλα, από τη μια παίνεψε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που «αντιστάθηκε στον εκβιασμό», και, υψώνοντας το δάχτυλο στο Λονδίνο, ξεκαθάρισε ότι για να κερδίσει μια χώρα πρόσβαση στην ενιαία αγορά πρέπει να δεχτεί και την «ελεύθερη κίνηση» των ανθρώπων, από την άλλη κατηγόρησε τους Ευρωπαίους ηγέτες για έλλειψη φιλοδοξίας και αποτυχία επανεκκίνησης της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Φρόντισε βέβαια να συμπληρώσει ότι αυτή η καθυστέρηση δε φανερώνει καμία αδυναμία της ΕΕ, αλλά την αποτυχία (σήμερα) της διακυβερνητικής προσέγγισης.

«Η ΕΕ είτε θα αλλάξει είτε θα πεθάνει», υποστήριξε από τη μεριά του ο (Βέλγος) επικεφαλής των Φιλελευθέρων, Γκυ Φερχόφσταντ, σχολιάζοντας πως «το Συμβούλιο πρέπει να αναγνωρίσει ότι οι πολίτες δεν είναι κατά της Ευρώπης, αλλά κατά αυτής της Ευρώπης», εκφράζοντας κι αυτός αστικές προσδοκίες περί «αναμόρφωσης» της ΕΕ υπέρ των επικαιροποιημένων αναγκών των μονοπωλίων, στις σύγχρονες συνθήκες του οξύτερου ανταγωνισμού.

«Νερό στο μύλο» των αυταπατών για το ρόλο και τη φύση της ΕΕ έσπευσαν να χύσουν ακόμα μια φορά οι εκπρόσωποι των οπορτουνιστικών δυνάμεων, όπως η Γκαμπριέλ Τσίμερ από την «Αριστερά» της Γερμανίας, που είναι και επικεφαλής της GUE/NGL, που αντέδρασε επειδή η «φάση προβληματισμού» που ζήτησαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες δε θα βοηθήσει στην αποκατάσταση του προβληματισμού των λαών. Αλλά και άλλοι εκπρόσωποι της GUE διαμαρτυρήθηκαν για τις επιλογές που σήμερα ιεραρχούνται, επειδή «υπό αυτές τις συνθήκες η ΕΕ δεν μπορεί να αναμορφωθεί», αγωνιώντας δηλαδή μήπως και δεν πετύχει το όραμα της «ενωμένης (καπιταλιστικής) Ευρώπης».

Μεγάλο ενδιαφέρον είχε και η παρέμβαση «ευρωσκεπτικιστικών» δυνάμεων όπως της επικεφαλής του «Εθνικού Μετώπου» της Γαλλίας Μαρίν Λεπέν, που επισήμανε ότι «οι λαοί δεν θέλουν περισσότερη ολοκλήρωση, αλλά διαφύλαξη της κυριαρχίας τους και ελεύθερη συνεργασία», ενώ προέτρεψε την ΕΕ «να αλλάξει ή να εξαφανιστεί», εκφράζοντας τμήματα του κεφαλαίου που αναζητούν «εναλλακτικές» μορφές συνεργασίας προς όφελος των μονοπωλίων.