«Αγγλικού τύπου φορολογικοί έλεγχοι», τιτλοφορεί η χτεσινή «Αυγή» το πρωτοσέλιδό της αναφέροντας: «Με νέα "όπλα" βγαίνουν στο εξής οι διωκτικές αρχές στο κυνήγι της φοροδιαφυγής, αξιοποιώντας και την εμπειρία που απέκτησαν στα ειδικά σεμινάρια που παρακολούθησαν στο Λονδίνο και το Παρίσι. Στο μικροσκόπιο θα μπαίνουν τα δηλωθέντα εισοδήματα των τελευταίων ετών, οι επαγγελματικές δαπάνες, τα δάνεια και τα περιουσιακά στοιχεία των ελεγχομένων, ώστε να εντοπίζονται, χάρη στις νέες δυνατότητες που δίνει η πληροφορική, οι παραβάτες». Πράγματι, η κυβέρνηση, τελευταία, σηκώνει τη σημαία της πάταξης της φοροδιαφυγής ως δείγμα «κοινωνικής δικαιοσύνης». Αλλά ποιο το όφελος για το λαό που φορο-ληστεύεται. Θα ελαφρυνθεί; Θα καλυφθούν κάποιες απώλειές του έστω; Το αντίθετο συμβαίνει. Μετά τη δραστική μείωση του αφορολόγητου, των φοροαπαλλαγών, την τεράστια αύξηση του ΦΠΑ και άλλων έμμεσων φόρων (π.χ. στο πετρέλαιο θέρμανσης) σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, την αύξηση της φορολογίας σε αυτοαπασχολούμενους και μικρομεσαίους αγρότες, με τη φορολόγησή τους από το πρώτο ευρώ, με τον ΕΝΦΙΑ κ.λπ., έρχονται νέες περικοπές σε όποιες ελάχιστες φοροαπαλλαγές, όπως σε δαπάνες Υγείας, έχουν απομείνει, ενώ ετοιμάζεται επιβολή του φόρου στα καύσιμα. Αυτά όταν το κεφάλαιο φοροαπαλλάσσεται ασύστολα («αναπτυξιακός νόμος»). Τέτοια δικαιοσύνη...