«Εχεις δει, παλιά, στις ινδικές κινηματογραφικές ταινίες, τι γινότανε με τις πλημμύρες; Ε, κάτι τέτοιο έγινε κι εδώ. Το ποτάμι φούσκωσε, ξεχείλισε και, μέσα στη νύχτα, το νερό μπήκε στο χωριό και βλέπεις τι πάθαμε. Οσα χρόνια κι αν περάσουν, η τρομακτική βουή που ακούγαμε να έρχεται από το φουσκωμένο ποτάμι δεν πρόκειται να φύγει από τ' αυτιά μας».

Μ' αυτά τα λόγια ο Λαοκράτης Οικονόμου, από τη Φωτάδα, προσπαθεί να μας περιγράψει όσα ο ίδιος και οι συγχωριανοί του έζησαν τη νύχτα της Παρασκευής 9 Σεπτέμβρη, όταν τα νερά του Πηνειού ποταμού ξεχύθηκαν και, μαζί με τόνους λάσπης, μπήκαν στο χωριό του, όπως και στο διπλανό, το Βαλομάνδρι και έπνιξαν τα σπίτια. Τώρα, μαζί με το γιο του, προσπαθούν να καθαρίσουν από τις λάσπες τις στοιβαγμένες οικοσκευές και τις κατεστραμμένες ηλεκτρικές και άλλες εγκαταστάσεις του σπιτιού του.

«Τι έφταιξε», τον ρωτάμε.

«Το κράτος που εγκατέλειψε το ποτάμι κι όλοι όσοι ευθύνονται για κάποια έργα που έγιναν και αντί να μας σώσουν, μας έσπρωξαν στην καταστροφή», λέει και μας προτρέπει: «Πάτε να δείτε από κοντά το ποτάμι και θα καταλάβετε από μόνοι σας»...

Αυτό και κάναμε. Με το αγροτικό αυτοκίνητο του Στέργιου Κυριάκου, προέδρου του Τοπικού Διαμερίσματος, κινηθήκαμε κατά μήκος του Πηνειού, που περνάει λίγο έξω από το χωριό. Δεν χρειάστηκε να δούμε πολλά για να καταλάβουμε «τι έφταιξε». Το ποτάμι ήταν εντελώς ακαθάριστο. Στην κοίτη του, υπάρχουν πάρα πολλά βουναλάκια από χώματα, πέτρες, ξύλα κι άλλα υλικά, που μαζί με τα δέντρα και τα βάτα είναι φανερό ότι δυσκολεύουν τη ροή του νερού.

«Εδώ και πάρα πολλά χρόνια το ποτάμι δεν καθαρίζεται», λέει ο Στέργιος Κυριάκος και συμπληρώνει: «Πρόβλημα υπάρχει και με τον τρόπο που κατασκευάστηκε η γέφυρα στο Βαλομάνδρι, αφού σε κείνο το σημείο το ποτάμι στενεύει και, στην ουσία, λειτουργεί σαν φράγμα, συγκρατώντας τα νερά».

Το διαπιστώσαμε αυτό «ιδίοις όμμασι» όταν, αργότερα, περάσαμε από κει. Μια μικρή τρύπα που έχει ανοιχτεί κοντά στη γέφυρα για να φεύγουν τα συγκεντρωμένα νερά είναι φανερό ότι δεν αρκεί κι αυτό αποδείχτηκε στην πράξη. Αργότερα, στο χωριό Ρόγγια που βρεθήκαμε, κάτοικοι μας είπαν ότι το ποτάμι είχε μπαζωθεί, παλιότερα, λίγο πιο κάτω, κοντά στον Καραβόπορο, από τον δήμο Τρικκαίων (το μπάζωμα - μας είπαν - έγινε για να σκεπαστούν τα σκουπίδια που άφηνε ο δήμος στην κοίτη του ποταμού, δημιουργώντας πρόχειρη χωματερή!), με αποτέλεσμα να στενέψει κι εκεί πολύ.

Λίγο παραπέρα από το πλημμυρισμένο σπίτι του Λ. Οικονόμου είναι το θερμοκήπιο του Γ. Νικλιτσιώτη, που έχει υποστεί τεράστια ζημιά. Ντομάτες, πιπεριές, μελιτζάνες, αγγουράκια, λάχανα, κουνουπίδια, σπανάκια κι άλλα πολλά κηπευτικά, θαμμένα στη λάσπη.

«Η φωτογραφία μάς μάρανε», λέει όταν σηκώνουμε τη φωτογραφική μηχανή να τον φωτογραφίσουμε και τονίζει: «Ξόδεψα τα μαλλιά της κεφαλής μου για να τα καλλιεργήσω, δούλεψε σκληρά όλο το καλοκαίρι η οικογένειά μου και μέσα σε λίγη ώρα όλα καταστράφηκαν. Μένω χωρίς εισόδημα κι έρχεται χειμώνας. Πώς θ' ανταποκριθώ στις ανάγκες της οικογένειας; Εχω και δυο παιδιά που σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο στην Αθήνα...».

Στην ίδια γειτονιά, η οικογένεια Χαρίση - από τους παππούδες μέχρι τα μικρά παιδιά - έχει απλώσει στα κάγκελα τα μουσκεμένα και λασπωμένα ρούχα και στη ρούγα τις συσκευές και προσπαθούν να σώσουν ό,τι γίνεται. «Τέτοια καταστροφή δεν ξανάγινε στο χωριό μας, τέτοιο τρόμο δεν ξανάζησα», λέει η γιαγιά Χαρίσαινα και στα μάτια της παραμένει ακόμα ο φόβος που ένιωσε τα βαθιά μεσάνυχτα, βλέποντας το νερό να μπαίνει στο σπίτι και να σαρώνει τα πάντα.

Τα ίδια και χειρότερα αντιμετώπισε η οικογένεια Τσοπόκη, από το Βαλομάνδρι, που επισκεφτήκαμε στη συνέχεια. Τον Χρυσ. Τσοπόκη και την αδελφή του τους βρίσκουμε στη αυλή του σπιτιού, να προσπαθούν με το νερό που τρέχει από το αρτεσιανό να καθαρίσουν τις λάσπες που σκέπασαν τα πάντα.

Το νερό από το ποτάμι μπήκε στο σπίτι, αλλά και στο μαντρί τους. Από τα 140 πρόβατα που στάβλιζαν εκεί μόνο τα 30 γλίτωσαν. Ομως, για τον ΕΛΓΑ οι απώλειες ανέρχονται μόνο σε 70 ζώα, αφού τα υπόλοιπα ψόφησαν μετά το τέλος της επίσκεψης στο μαντρί των εκτιμητών του Οργανισμού!

«Για καθένα από τα 70 πρόβατα που καλύπτει, ο ΕΛΓΑ υποσχέθηκε ότι θα μας αποζημιώσει με 70 ευρώ, όταν το κόστος του φτάνει στα 500 ευρώ», λέει ο κτηνοτρόφος και εξηγεί: «Δεν είναι μόνο το κρέας του πνιγμένου ζώου - που κι αυτό δεν αξίζει μόνο 70 ευρώ - αλλά και το γάλα που θα έπαιρνα και τα αρνιά που θα γεννούσαν οι προβατίνες σε λίγο καιρό, ακόμα και το μαλλί του κουρέματος. Αυτή τη χασούρα που είναι πολύ μεγάλη δεν την αναγνωρίζει και δεν την καλύπτει ο ΕΛΓΑ. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά μου ζήτησαν και πλήρωσα δύο ευρώ για κάθε πνιγμένο ζώο, ώστε να μπορέσω να κάνω τη δήλωση της ζημιάς, ενώ έχω πληρώσει και το χαράτσι για τη δήλωση ΟΣΔΕ. Το νερό μάς κατέστρεψε και ο ΕΛΓΑ μάς κλέβει από πάνω».

Σ' αυτό το σημείο παίρνει το λόγο η αδελφή του, λέγοντας: «Να σας πω την αλήθεια, εγώ δεν πιστεύω ότι θα δώσουν ακόμα κι αυτά τα ψίχουλα που μας λένε. Την ώρα που γίνονται τέτοιες μεγάλες ζημιές, όλες οι κυβερνήσεις δίνουν υποσχέσεις για αποζημιώσεις, τις οποίες, σχεδόν, ποτέ δεν τηρούν.

Μάθαμε ότι το ΚΚΕ κατέθεσε Ερώτηση στη Βουλή, ζητώντας από την κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα αιτήματα των πλημμυροπαθών του νομού. Καλά έκανε, αλλά δεν πιστεύω ότι μέσα από τη Βουλή μπορεί να δοθεί λύση. Αν, όλοι μαζί αγωνιστούμε και πιέσουμε, κάτι μπορεί να γίνει. Κι έχει σημασία να γράφει ο "Ριζοσπάστης", γιατί έτσι μαθαίνει ο κόσμος και για το πραγματικό μέγεθος των ζημιών, αλλά και για το ποιοι, πραγματικά, ευθύνονται για το μεγάλο κακό που μας βρήκε».