Και για να μην ατονεί η ιστορική μνήμη, έχουμε κι έναν υπουργό που βάλθηκε να ξεπεράσει τον ξεχασμένο Λάσκαρη που είχε καταργήσει την πάλη των τάξεων. Τον Κατρούγκαλο, που ντυμένος ειρηνοποιός, προαναγγέλλει εκτόνωση της οξύτατης ταξικής αναμέτρησης με το φοβερό όπλο του «κοινωνικού κράτους»: Ο καπιταλιστής θα ξεζουμίζει τον εργάτη, αλλά αυτός δεν θα διαμαρτύρεται, καθώς στο μεταξύ η κυβέρνηση θα απαλύνει τον πόνο του παρέχοντάς του μάντολες για το βήχα.
Από κοντά έχουμε και τη μάγισσα που αντιμετωπίζει την ανεργία. Η Αντωνοπούλου ανακοίνωσε ήδη «αύξηση των θέσεων πλήρους απασχόλησης», σε πείσμα κάθε στατιστικής που εμφανίζει τη μερική και ελαστική εργασία να τραβάνε διαρκώς την ανηφόρα.
Το γεγονός ότι και οι τρεις προΐστανται στο υπουργείο Εργασίας, που έχει αναλάβει να ανταποκριθεί στο αίτημα των βιομηχάνων για παραπέρα μείωση του «μισθολογικού κόστους», είναι μάλλον τυχαίο. Οπως τυχαίες είναι και οι σχετικές δηλώσεις τους, μία μέρα μετά την εκτίμηση του ΟΟΣΑ ότι στην Ελλάδα το «μισθολογικό κόστος» αυξάνεται, προκαλώντας πρόβλημα στην επίτευξη της περίφημης ανταγωνιστικότητας, δηλαδή στα κέρδη των καπιταλιστών.