Βεβαίως, τέτοιες «γέφυρες» συνεργασίας σηματοδοτούν το ενδιαφέρον κάθε πλευράς να συνάψει συμβιβασμούς με άλλα κέντρα, με τα οποία μπορεί κατά καιρούς οι αντιθέσεις να υπήρξαν ή και να παραμένουν βαθιές. Ωστόσο, η αυξανόμενη αλληλεξάρτηση που γεννά και η διεθνοποίηση της καπιταλιστικής παραγωγής, μαζί με την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ευνοούν συνεχείς ανακατατάξεις και δεν μπορεί τίποτα να αποκλείεται. Για παράδειγμα, την ίδια στιγμή που η ένταση παραμένει στα Ελληνοτουρκικά, οι δυο αστικές κυβερνήσεις υπογραμμίζουν τη σημασία της διμερούς συνεργασίας. Αλλο παράδειγμα είναι ότι ενώ συνεχίζεται η προκλητικότητα της Τουρκίας και του ψευδοκράτους στο Κυπριακό, εντατικοποιείται ο διάλογος στον οποίο πρωτοστατεί και η κυπριακή κυβέρνηση.

Ετσι, επισημάνσεις περί «ευέλικτων πολυμερών συστημάτων διαλόγου», αν μη τι άλλο, αποτυπώνουν την ετοιμότητα των αστικών επιτελείων για όλα τα ενδεχόμενα. Εκείνοι που σήμερα είναι «αντίπαλοι», αύριο να γίνουν «εταίροι», αλλά και το ανάποδο. Αυτό θα προσθέσει νέα ορμή στην προσπάθειά τους να στρατεύσουν τους λαούς πίσω από εχθρικά και επικίνδυνα για τους ίδιους σχέδια.