Οτι η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, η παραχώρηση του πλούτου που επί δεκαετίες φτιάχτηκε με τον ιδρώτα και το αίμα του λαού, είναι από μόνη της μια εγκληματική σε βάρος του τόπου και των εργαζομένων επιλογή, είναι ένα το κρατούμενο. Από αυτή την άποψη οι συζητήσεις για το τίμημα του ξεπουλήματος και η λογική του πέντε πάνω - πέντε κάτω, πολλές φορές μπορεί να αποδειχθούν αποπροσανατολιστικά. Ομως, βρε αδελφέ αυτό που γίνεται, είναι το κάτι άλλο. Κάθε είδους αρπαχτικό εποφθαλμιά τα χρυσά φιλέτα της ελληνικής οικονομίας, με επαίσχυντους όρους και προϋποθέσεις.

Η ιστορία με τα ναυπηγεία διδάσκει αρκετά. Ο άλλοτε διευθύνων σύμβουλος των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, αφού κονόμησε ένα ναυπηγείο από τη ΝΔ και ένα από το ΠΑΣΟΚ, θέλει τώρα στη συλλογή του και εκείνο που κάποτε εργαζόταν. Επειδή όμως δεν είναι διατεθειμένος να πληρώσει ούτε καν το εξευτελιστικό 1,5 δισ. που υποτίθεται πως «προσφέρει», ζητάει να συμψηφιστεί μέρος του ποσού με οικόπεδα του ναυπηγείου που θα δώσει, λέει, στην ΕΤΒΑ. Οι άλλοι, της γερμανικής πολυεθνικής συμφωνούνε, λέει, σε ό,τι θέλει η κυβέρνηση, αρκεί να υπάρχει δέσμευση από τώρα ότι το Πολεμικό Ναυτικό και το ελληνικό δημόσιο θα δίνουν εσαεί παραγγελίες στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.

Αν βιαστείτε να πείτε ότι αυτό είναι ανείπωτο θράσος, χάσατε. Αυτό είναι το κεφάλαιο. Που τα θέλει μονά - ζυγά δικά του...