Μεθαύριο ανοίγει η αυλαία των αμερικανικών προεδρικών, βουλευτικών και τοπικών εκλογών, αφού στις 8 Νοέμβρη οι Αμερικανοί δεν ψηφίζουν μόνο πρόεδρο. Ψηφίζουν παράλληλα το ένα τρίτο των μελών της Γερουσίας (34 από τις 100 έδρες), τις 435 έδρες της Βουλής των Αντιπροσώπων, κυβερνήτες σε 12 από τις 50 πολιτείες και διεξάγουν τοπικές εκλογές για δημοτικά συμβούλια, δημάρχους, κομητείες, σερίφηδες και 157 δημοψηφίσματα σε 35 πολιτείες, με θεματολογία που ξεκινά από την αύξηση του κατώτατου ωρομίσθιου και την Υγεία έως τη νομιμοποίηση της ινδικής κάνναβης.

Χαρακτηριστικό στοιχείο αυτών των εκλογών είναι πως διενεργούνται σε κλίμα έντονης πόλωσης, με τις κόντρες διαφορετικών τμημάτων της αστικής τάξης να είναι εμφανείς. Σημαντικό μέρος των περίπου 250.000.000 ψηφοφόρων που έχουν δικαίωμα ψήφου (αυτοί με ευθύνη τους καταγράφτηκαν, αφού οι εκλογές δεν είναι υποχρεωτικές) είναι αυτοί που δεν είδαν σημαντικές διαφορές στη ζωή τους από την αναιμική ανάπτυξη επί προεδρίας Ομπάμα. Για τους περισσότερους, η Υγεία, η Κοινωνική Ασφάλιση και η Ανώτατη Εκπαίδευση παραμένουν πανάκριβο εμπόρευμα. Δεκάδες εκατομμύρια Αμερικάνοι και μετανάστες κάνουν «δουλειές του ποδαριού» με μισθούς πείνας, χωρίς άδεια μετ' αποδοχών. Και βέβαια, δεκάδες εκατομμύρια είναι οι άστεγοι και πάμφτωχοι, που έχουν «ξεγραφτεί» χρόνια τώρα από το σύστημα.

Σε ό,τι αφορά την πρόβλεψη του αποτελέσματος, όλοι οι αναλυτές συγκλίνουν ότι αυτό είναι αμφίρροπο ανάμεσα στους δύο υποψήφιους, τη Δημοκρατική Χίλαρι Κλίντον και τον δισεκατομμυριούχο Ρεπουμπλικάνο Ντόναλντ Τραμπ, με τη διαφορά τους να κυμαίνεται πλέον στα όρια του στατιστικού λάθους. Μόνο δεδομένο ότι όποιος και να βγει, η πολιτική εξυπηρέτησης του κεφαλαίου είναι εξασφαλισμένη.