Δυο απόψεις, όχι και τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, κυριαρχούν ανάμεσα σε εκείνους που υποστηρίζουν το διχοτομικό σχέδιο για το Κυπριακό. Η μια λέει ότι για να υπάρξει λύση, χρειάζεται να απομονωθεί ο εθνικισμός σε Ελλάδα, Κύπρο και Τουρκία, που «νίκησε» το 2004, όταν καταψηφίστηκε το «σχέδιο Ανάν». Η άλλη ισχυρίζεται ότι σ' αυτές τις κρίσιμες ώρες δεν πρέπει να υπάρχουν διαχωρισμοί σε «πατριώτες» και «μειοδότες» και πως όλοι μαζί πρέπει να αρπάξουμε την ευκαιρία και να υποστηρίξουμε την προτεινόμενη λύση. Η αντιπαράθεση ανάμεσα στον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου και τον εθνικισμό είναι δεδομένη, ιδιαίτερα σε ζητήματα γεωπολιτικών επιλογών. Και οι δύο, όμως, αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ετσι, «εθνικιστές» και «κοσμοπολίτες», «μειοδότες» και «πατριώτες» εξυπηρετούν από διαφορετικούς δρόμους τα σχέδια της ελληνικής αστικής τάξης, που είναι πλήρως ενταγμένα σε αυτά των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και οργανισμών όπου συμμετέχει. Αλλωστε, η Ιστορία έχει αποδείξει ότι πολλές φορές κοσμοπολίτες έγιναν εθνικιστές, «πατριώτες», «μειοδότες» και το ανάποδο. Πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι, κάτω από την ταμπέλα του εθνικισμού, τσουβαλιάζονται όλες οι απόψεις που αντιτίθενται στα διχοτομικά σχέδια για την Κύπρο και αναδεικνύουν το ρόλο ισχυρών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, αποκαλύπτουν τα συμφέροντα των αστικών τάξεων. Κάτι τέτοιο, άλλωστε, το έχουμε ξαναζήσει την περίοδο του «σχεδίου Ανάν». Πρόκειται για επίθεση «προληπτική», στο φόντο των επικίνδυνων μελλοντικών εξελίξεων που δεν πρέπει να περάσει, δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη.