Κήρυγμα λιτότητας με ορίζοντα τουλάχιστον το 2004, έκανε χτες ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, αμέσως μετά τη σύσκεψη στο μέγαρο Μαξίμου, υπό τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη, προσδιορίζοντας έτσι και το στίγμα και του νέου προϋπολογισμού. Επί της ουσίας η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, διά του Γ. Παπαντωνίου, στέλνει μήνυμα προς τον ελληνικό λαό, να μην εμμένει στις διεκδικήσεις του και να υποστείλει τη σημαία, καθώς έχουμε να διαβούμε τη στενωπό μέχρι το 2004... Ετσι για το 2002 η κυβέρνηση προσανατολίζεται σε εισοδηματική πολιτική 2,5 - 3,5% (ανάλογα με την πολιτική συγκυρία), ενώ ο νέος κρατικός προϋπολογισμός χαρακτηρίζεται από τη λιτότητα στις δαπάνες, οι οποίες θα αυξηθούν περίπου κατά 5 - 6% με ρυθμό δηλαδή μικρότερο της ονοματικής αύξησης του ΑΕΠ, ενώ τα έσοδα θα αυξηθούν με ρυθμό περίπου 8%. Οσον αφορά τη φιλολογία για τα «κοινωνικά πακέτα», ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας επανέλαβε χθες το αυτονόητο... Οτι η άσκηση κοινωνικής πολιτικής από την πλευρά της κυβέρνησης, θα εξαρτάται από τα όποια περιθώρια δίνει η εφαρμογή του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Με λίγα, δηλαδή, λόγια ομολογούν έμμεσα ότι η ικανοποίηση βασικών κοινωνικών αναγκών των εργαζομένων είναι ανέφικτη στα πλαίσια της υπηρετούσας τις ανάγκες της ΟΝΕ, ασκούμενης πολιτικής. Στο ίδιο πάντα θέμα χαρακτηριστική είναι η αλλαγή πλεύσης τόσο από το Μαξίμου, όσο και από τις δηλώσεις Παπαντωνίου, όπου και από τις δυο πλευρές έγινε χτες προσπάθεια να πέσουν οι τόνοι. Αυτό προκύπτει από την ειδησεογραφία των χτεσινών εφημερίδων, οι οποίες επικαλούνται πηγές του Μαξίμου, σύμφωνα με τις οποίες «η κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να ευνοήσει κλίμα παροχολογίας». Επίσης, ο Γ.Παπαντωνίου, προσδιόρισε τη δυνατότητα άσκησης κοινωνικής πολιτικής, μέσα στα όρια της υλοποίησης των πολιτικών λιτότητας για να προσθέσει ότι για το θέμα αυτό - τις «κοινωνικές» εξαγγελίες - δεν έχει αποφασιστεί ακόμα τίποτα. Για μια ακόμα φορά στράφηκε κατά του «κακού παρελθόντος, της εποχής των ελλειμμάτων, του υψηλού πληθωρισμού και της οικονομικής στασιμότητας, με τα οποία δυστυχώς η Ελλάδα έζησε για 20 ολόκληρα χρόνια...». Προφανώς στην κυβέρνηση φοβούνται ότι το κλίμα «παροχολογίας» μπορεί να τους ευνοεί προπαγανδιστικά, αλλά από την άλλη πλευρά υπάρχει ο κίνδυνος τα συνδικάτα να προβάλλουν... υπέρμετρες διεκδικήσεις.

Οπως δήλωσε προς τους δημοσιογράφους ο Γ. Παπαντωνίου, στη σύσκεψη συζητήθηκε η πορεία κατάρτισης του προϋπολογισμού του 2002, αλλά και το επικαιροποιημένο πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης για την περίοδο 2002 - 2004. Μίλησε επίσης για την αναγκαιότητα να υπάρξει «μια συνολική οπτική για την εξέλιξη της οικονομίας στην τριετία, προκειμένου να καθορίσουμε τις βασικές γραμμές της οικονομικής πολιτικής μας, αλλά και της κοινωνικής πολιτικής, η οποία θα ανακοινωθεί από τον πρωθυπουργό στη ΔΕΘ».

Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, για μια ακόμα φορά επιδόθηκε σε κήρυγμα λιτότητας, υπενθυμίζοντας στον ελληνικό λαό τις... ευεργετικές επιπτώσεις της «σταθεροποιητικής» πολιτικής στην ελληνική οικονομία. Ετσι και υπό την προϋπόθεση ότι θα τηρηθεί το Πρόγραμμα Σταθερότητας, την επόμενη τριετία, «η πορεία της οικονομίας θα είναι θετική». Θεώρησε, μάλιστα, χρέος του να σημειώσει ότι «η οικονομική σταθερότητα είναι βασικό κεκτημένο της οικονομικής και κοινωνικής μας πολιτικής». Την προσδιόρισε μάλιστα σαν «κατ' εξοχήν κοινωνική πολιτική επειδή: διασφαλίζει τα πραγματικά εισοδήματα από την απειλή του πληθωρισμού, δημιουργεί περιθώρια ανάπτυξης για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, εξασφαλίζει μακροχρόνιους ρυθμούς ανάπτυξης και υψηλούς ρυθμούς αύξησης των πραγματικών εισοδημάτων».