Ο Ιταλός Antonio Tajani, του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, αναδείχτηκε χτες αργά το βράδυ, στην τέταρτη κατά σειρά ψηφοφορία, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, διαδεχόμενος τον Γερμανό σοσιαλδημοκράτη Μάρτιν Σουλτς.

Υποψήφιοι για τη θέση πλην του Tajani - και μετά την απόσυρση της υποψηφιότητας του Guy Verhofstadt - ήταν οι Laureniu Rebega (Η Ευρώπη των Εθνών και της Ελευθερίας, Ρουμανία), Jean Lambert (Πράσινοι, Ηνωμένο Βασίλειο), Eleonora Forenza (Ευρ. Ενωτ. Αριστερά, Ιταλία), Helga Stevens (ΕΣΜ, Βέλγιο), Gianni Pittella (Σοσιαλιστές, Ιταλία).

Στους τρεις πρώτους γύρους κανείς δεν συγκέντρωσε την απόλυτη πλειοψηφία, γεγονός που εκφράζει με έναν τρόπο και τις σφοδρές ενδοαστικές κόντρες που μαίνονται στο εσωτερικό της ΕΕ.

Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση σχετικά με τις εκλογές για την ανάδειξη προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου:

«Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ καταψηφίζει τους υποψήφιους για τη θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου γιατί τόσο οι ίδιοι, οι πολιτικές ομάδες τους στο Ευρωκοινοβούλιο, όσο και τα κόμματά τους, παρά τις μεταξύ τους διαφορές κι αποχρώσεις, υπηρετούν την αντιλαϊκή στρατηγική των μονοπωλίων, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των αστικών κυβερνήσεων στα κράτη - μέλη της. Οι υποψήφιοι στηρίζουν τον αντιδραστικό χαρακτήρα του Ευρωκοινοβουλίου ή καλλιεργούν αυταπάτες για το ρόλο του. Οι υποψηφιότητες, περισσότερες από προηγούμενες φορές, από το σύνολο σχεδόν των πολιτικών ομάδων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δεν συνιστούν καμία δήθεν "δημοκρατική εξέλιξη". Εκφράζουν την όξυνση των ανταγωνισμών σε Ευρωζώνη και ΕΕ, που περιλαμβάνουν και τις διαφορές ανάμεσα σε μείγματα της αστικής διαχείρισης, με επίδικο ποιανού τα μονοπώλια θα βγουν κερδισμένα σε βάρος των άλλων. Στο έδαφος αυτό εξελίσσονται και τα παζάρια στο παρασκήνιο ανάμεσα στις διάφορες αστικές και οπορτουνιστικές πολιτικές δυνάμεις για τη στήριξη του ενός ή του άλλου υποψηφίου.

Οι λαοί διαθέτουν σήμερα την πείρα για να βγάλουν συμπεράσματα. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρωταγωνίστησε σε όλες τις αποφάσεις ενάντια στη ζωή και τα δικαιώματά τους, υπηρετώντας τα κέρδη και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Αποτελεί αντίπαλο των λαών, όπως όλα τα όργανα της Ευρωένωσης του κεφαλαίου. Οποιος και να εκλεγεί πρόεδρός του, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα συνεχίσει με την ίδια και μεγαλύτερη ένταση να πρωτοστατεί στην αντιλαϊκή επίθεση. Μοναδική διέξοδος και ελπίδα για τον εργαζόμενο λαό είναι να αντιπαραθέσει στην εξουσία των μονοπωλίων, στις ενώσεις και τους μηχανισμούς τους, τη δική του κοινωνική συμμαχία για να απαλλαγεί από την καπιταλιστική εκμετάλλευση, ανοίγοντας το δρόμο για την εργατική εξουσία και τη λαϊκή ευημερία».