Ο Χόρχε Γκόμες, μέλος του ΠΓ του Κομμουνιστικού Κόμματος Κολομβίας και υπεύθυνος του οργανωτικού τομέα του κόμματος, βρέθηκε στην Αθήνα και παραχώρησε στο «Ρ» μια σύντομη συνέντευξη για τις τελευταίες εξελίξεις στην πολύπαθη πατρίδα του.

-- Στην Κολομβία πραγματοποιήθηκαν τον τελευταίο καιρό εντυπωσιακές, σε όγκο και παλμό, κινητοποιήσεις του λαϊκού, μαζικού κινήματος κυρίως των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων στον κλάδο υγείας. Πρόκειται για επαναδραστηριοποίηση του λαϊκού, μαζικού κινήματος; Πώς το σχολιάζετε;

-- Πράγματι, τον τελευταίο καιρό στην πατρίδα μας παρατηρείται μία πολύ σημαντική διαδικασία επαναδραστηριοποίησης των μαζών σαν απάντηση στη μεγάλη νεοφιλελεύθερη επίθεση που δέχεται ο λαός μας και που χαρακτηρίζεται από τα νομοσχέδια που παρουσίασε ο πρόεδρος της χώρας, Παστράνα, στο Κοινοβούλιο. Με αυτά τα νομοσχέδια γίνεται προσπάθεια να αυξηθούν τα αντιλαϊκά μέτρα που χαρακτηρίζουν αυτήν την κυβέρνηση. Πρέπει να πούμε ότι βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία ελαστικοποίησης της εργασίας, της δημοσιονομικής αναπροσαρμογής, των περικοπών στην κοινωνική ασφάλιση, προσπάθεια αλλαγής των ορίων συνταξιοδότησης, καθώς και μείωσης των εργοδοτικών εισφορών. Πρόκειται για μια σειρά μέτρα που ένωσαν τον κολομβιανό λαό και τον ώθησαν στους δρόμους, με αποτέλεσμα η δράση του μαζικού, λαϊκού κινήματος να παρουσιάσει μία εντυπωσιακή ανάπτυξη.

--Ταυτόχρονα, ακούσαμε ότι τον τελευταίο καιρό υπάρχει και ένα φοβερό κύμα τρομοκρατίας που χαρακτηρίζεται από εκρήξεις βομβών, όπως αυτή στις 25 Μάη στο Πανεπιστήμιο, όπου υπήρξαν 4 νεκροί και πολλοί τραυματίες. Τι έχετε να μας πείτε γι' αυτό;

-- Οι Ενοπλες Δυνάμεις, μαζί με το αγαπημένο τους παιδί, που είναι οι παραστρατιωτικές οργανώσεις, έχουν περάσει, παράλληλα με τον ξεσηκωμό -τη μεγάλη δραστηριοποίηση του λαϊκού μαζικού κινήματος που χαρακτηρίζει τη χώρα μας τον τελευταίο καιρό- σε μεγάλης κλίμακας επίθεση, που χαρακτηρίζεται κυρίως από κατακόρυφη αύξηση των σφαγών. Εδώ θα πρέπει να πω ότι η χώρα μας έχασε φέτος 45 συνδικαλιστικά στελέχη, είναι πάνω από 4.000 τα πολιτικά και κοινωνικά στελέχη της Αριστεράς που δολοφονήθηκαν τα τελευταία δέκα χρόνια. Ταυτόχρονα, τον τελευταίο καιρό παρατηρείται και μία ιδιαίτερη κατάσταση στις πόλεις όπως η Μπαράνκα, το Μεντεγίν, η Μπογκοτά, που πλήττονται όχι μόνο από τις μεγάλες σφαγές, αλλά και από τρομοκρατικές ενέργειες, όπως αυτή που αναφέρατε. Επίσης τα γραφεία της εφημερίδας του κόμματός μας, «Βος», ήταν στόχος μιας απόπειρας τρομοκρατικής ενέργειας που αποτράπηκε λόγω της κινητοποίησης των μελών του κόμματος, αλλά και οργανώσεων των γειτόνων, και έτσι δεν εξερράγη μία βόμβα μεγάλης ισχύος, που σύμφωνα με τις αρχές, θα είχε φοβερές και ανυπολόγιστες συνέπειες, όχι μόνο για τα γραφεία της εφημερίδας και τους εργαζόμενους σε αυτήν, αλλά και για πολλά τετράγωνα της ευρύτερης περιοχής. Ολα αυτά εντάσσονται στα πλαίσια της απάντησης των Ενόπλων Δυνάμεων, των παραστρατιωτικών, του κράτους αλλά και της κολομβιανής ολιγαρχίας στη μεγάλη ανάπτυξη που παρουσιάζει το λαϊκό, μαζικό κίνημα, καθώς και στην προσπάθεια να εμποδίσουν μια διαδικασία μοναδικής σημασίας για τη χώρα μας και αναφέρομαι στη διαδικασία διαλόγου μεταξύ της κυβέρνησης και του αντάρτικου κινήματος.

-- Μια και το αναφέρατε μπορείτε να μας πείτε μερικά λόγια για την πορεία των διαπραγματεύσεων;

-- Η αύξηση της στρατιωτικής ικανότητας του αντάρτικου κινήματος στην Κολομβία, η επέκτασή του σε εθνικό επίπεδο, καθώς και η αύξηση των λαϊκών αγώνων οδήγησαν στην έναρξη της διαδικασίας διαλόγου. Σ' αυτό συνέβαλε και η διάσπαση στους κόλπους της ολιγαρχίας, όταν εμφανίστηκαν φωνές που πιστεύουν ότι είναι δύσκολη ή σχεδόν αδύνατη η στρατιωτική λύση σ' αυτήν την κοινωνική και ένοπλη σύρραξη. Αυτή τη στιγμή η διαδικασία διαλόγου βρίσκεται σε μία φάση στασιμότητας, προϊόν μιας αντίφασης που ο πρόεδρος Παστράνα δεν κατάφερε να λύσει. Γιατί, ενώ ο πρόεδρος Παστράνα πηγαίνοντας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων δεσμεύεται για μία αλλαγή στην οικονομική και κοινωνική πολιτική, ταυτόχρονα προωθεί μια σειρά αντιλαϊκά μέτρα με νομοσχέδια που παρουσιάζει στη Βουλή. Αυτή η στάση έκανε το αντάρτικο κίνημα να αμφιβάλει για την ειλικρίνεια του προέδρου, όσον αφορά την ικανότητα, την πολιτική αποφασιστικότητα που θα πρέπει να περιβάλει τη διαδικασία διαλόγου. Ετσι υπάρχει σε εθνικό επίπεδο μια απαισιοδοξία όσον αφορά την ειλικρίνεια του κολομβιανού κράτους απέναντι σε αυτή τη διαδικασία. Είναι ανεξήγητη αυτή η στάση της λεγόμενης διπλής ηθικής, που οδήγησε αυτή τη στιγμή στη στασιμότητα της διαδικασίας διαλόγου. Οι Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις (FARC-EP)θέλοντας για άλλη μια φορά να αποδείξουν την καθαρή τους πολιτική απόφαση υπέρ μιας πολιτικής λύσης στην κοινωνική και ένοπλη σύγκρουση, προχώρησαν στην ανθρωπιστική ανταλλαγή που είχαν συμφωνήσει με την κυβέρνηση, που ουσιαστικά είναι μια ανταλλαγή αιχμαλώτων, μεταξύ στρατιωτών που αιχμαλωτίστηκαν από τις FARC-EP κατά τη διάρκεια μαχών πριν από τρία περίπου χρόνια και μιας ομάδας ανταρτών που κρατούνται στις κολομβιανές φυλακές. Αυτή η διαδικασία ανταλλαγής αιχμαλώτων έχει εμψυχώσει το λαό μας που ελπίζει και απαιτεί να προχωρήσει η ειρηνευτική διαδικασία, διότι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτή η κατάσταση βίας που πλήττει τη χώρα έχει φέρει σε πολύ δύσκολη θέση το λαϊκό κίνημα, που παρά τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα και το τρομερό κύμα βίας ανακάμπτει με ιδιαίτερα αγωνιστική διάθεση.

Εμείς είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι η σημαία της ειρήνης, η σημαία της πολιτικής λύσης μέσω διαπραγματεύσεων, περνάει σήμερα μέσα από την πάλη ενάντια στο νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο.