«Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα». Η «πονεμένη ιστορία» που λέγετε Εθνική ομάδα ακολούθησε για μια ακόμα φορά την πεπατημένη. Αναχώρησε για τη Φιλανδία με δηλώσεις περί «νέας σελίδας» και επέστρεψε με ακόμα μια παταγώδη αποτυχία, σκυμμένα κεφάλια και απογοήτευση. Το... όνειρο (στην παρούσα φάση) αποδείχτηκε απατηλό και τα γιατί «πέφτουν βροχή».

Οι απόψεις αρκετές, με τις περισσότερες να συγκλίνουν πως ο Ρεχάγκελ έχει το μικρότερο μερίδιο και το μεγάλο βάρος να «πέφτει» στους παίχτες. Ενδεικτικά, ο πρώην ομοσπονδιακός τεχνικός, Αλκέτας Παναγούλιας, ανέφερε σε αθλητική ιστοσελίδα: «Ο Ρεχάγκελ δε φταίει για την εμφάνιση αυτή. Κάθισε για πρώτη φορά στον πάγκο της Εθνικής. Ακόμη καλά καλά δεν ξέρει τα ονόματα των παικτών. Το να είσαι προπονητής σε μια Εθνική ομάδα έχει μεγάλη διαφορά από το να κοουτσάρεις ένα σύλλογο. Στην Εθνική ομάδα δε χρειάζονται συστήματα και τακτικές, χρειάζεται επικοινωνία. Οι παίκτες όταν αγωνίζονται με τη φανέλα της Εθνικής πρέπει να παίζουν με την ψυχή». Από την πλευρά του, ο πρόεδρος στην ΕΠΟ, Β. Γκαγκάτσης, μας είπε: «Δε θέλω να πω τίποτε. Ο,τι έχουμε να πούμε θα το ανακοινώσουμε ως συμβούλιο».

Πάντως τα χάλια των πολυδιαφημισμένων και ακριβοπληρωμένων άσων με τα ηγεμονικά συμβόλαια ήταν τόσα που ο Γερμανός τεχνικός έκπληκτος παραδέχτηκε: «Οι παίκτες δεν ήταν καθόλου μαχητικοί και πρώτη φορά είδα στη ζωή μου ομάδα να μη μάχεται εντός του αγωνιστικού χώρου». Και τουλάχιστον γι' αυτό το βασικό στοιχείο δεν απαιτείται σύστημα, τεχνική κλπ. Απαιτείται φιλότιμο και μεράκι, τα οποία δεν αποκτιούνται ανάλογα με τα εκατομμύρια που ο καθένας εισπράττει...».

Η ιστορία πάντως δεν αλλάζει. Το θέμα είναι πώς (και αν) μπορεί ν' αλλάξει η κατάσταση. Η απάντηση σ' αυτό μάλλον είναι ταυτόσημη με αυτή του κυρίαρχου ερωτήματος (που δυστυχώς παραμένει) πότε επιτέλους οι αρμόδιοι θ' ασχοληθούν σοβαρά; Διότι πολλά μπορούν επιμέρους να ειπωθούν ή να καταλογιστούν, αλλά περίτρανα επιβεβαιώθηκε ένα πράγμα. Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για ν' αντιμετωπίζεται περιστασιακά και αποσπασματικά.

Μια κίνηση ή «ένας κούκος» δε φέρνει την άνοιξη. Απαιτείται πολλή δουλειά, λίγα λόγια, οργάνωση και σχεδιασμός. Με στόχο όχι τα πρόσκαιρα αποτελέσματα, αλλά την πολύπλευρη και σε βάθος βελτίωση. Μερίδιο ευθύνης έχουν όλοι. Αλλως λιγότερο, άλλος περισσότερο. Οσο όμως αυτή γίνεται μπαλάκι από τον έναν στον άλλον, τόσο «όλα τριγύρω θ' αλλάζουνε και όλα ίδια θα μένουν»... Από το «μικρότερο» (μη τηλεοπτική κάλυψη, με τεράστιες ευθύνες της ΕΡΤ που για συλλόγους και τους επιχειρηματίες ιδιοκτήτες τους σκορπάει εκατομμύρια) ως το «μεγαλύτερο» (καθυστερημένη έναρξη πρωταθλήματος, σε δεύτερη μοίρα η Εθνική έναντι των ομάδων κλπ).

Εν τέλει, όπως ανέφερε στο «Ρ» ο Στέλιος Μανωλάς: «Υπάρχει γενική αδιαφορία. Δεν είδα το παιχνίδι, δε θα σχολιάσω συγκεκριμένα πράγματα. Ομως ευθύνη για ό,τι συμβαίνει έχει ο καθένας μας ξεχωριστά. Από τον πρώτο ως τον τελευταίο. Υπάρχει γενική αδιαφορία και η μη τηλεοπτική κάλυψη είναι ενδεικτικό στοιχείο. Πρέπει να καταλάβουμε πως η Εθνική είναι πάνω από συλλόγους και υπόθεση κάθε Ελληνα».