«Είμαι ο άνθρωπός σας»... Μόνο αυτό δεν αναφώνησε χτες βράδυ ο πρωθυπουργός στο ακροατήριο των δεκάδων επιχειρηματιών και άλλων... ευυπόληπτων πολιτών που αδηφάγα ροκανίζουν τον πλούτο που παράγει ο ελληνικός λαός, κλιμακώνοντας όλο και περισσότερο τις αξιώσεις τους. Το λόγο προς το λαό, που είχε συγκεντρωθεί για να καταγγείλει την εφαρμοζόμενη πολιτική και να προβάλει τα αιτήματα ζωής που τον απασχολούν, είχαν αναλάβει να απευθύνουν δεκάδες διμοιρίες των ΜΑΤ, με αποστολή να κρατήσουν τον όχλο μακριά από το γεύμα που είχε ο Κ. Σημίτης με την «αφρόκρεμα» της ντόπιας ολιγαρχίας.

Η χτεσινοβραδινή πρωθυπουργική ομιλία στο επίσημο γεύμα της ΔΕΘ, ήταν ξεκάθαρη και δεν επιδέχεται την παραμικρή αμφισβήτηση. Αποτέλεσε ακόμα μια κωδικοποίηση των κυβερνητικών επιλογών και της στρατηγικής του κυβερνώντος κόμματος στον οικονομικό τομέα, με αποκλειστική έμφαση την ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, την εμβάθυνση και την ένταση της νεοφιλελεύθερης αντιλαϊκής της πολιτικής. Με απροκάλυπτο κυνισμό και με χαρακτηριστική ωμότητα, ο πρωθυπουργός παρουσίασε τη νέα, υποτίθεται, «εθνική επιλογή» και την «ξεκάθαρη στρατηγική», η οποία, όπως επανέλαβε αρκετές φορές, «είναι αδιαπραγμάτευτη». Ιδιαίτερη σημασία έχουν οι αναφορές στην Κοινωνική Ασφάλιση, όπου ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνησή του κινείται στο πλαίσιο της πολιτικής που είχε ανακοινωθεί την άνοιξη.

Η κυβερνητική στρατηγική, όπως είπε ο Κ. Σημίτης, διέπεται από 4 αρχές που είναι «η σταθερότητα, η ανάπτυξη με την κοινωνική συνοχή, η επιχειρηματικότητα και η παραγωγικότητα». Για την περιγραφή αυτής ακριβώς της στρατηγικής, ο πρωθυπουργός αφιέρωσε περί τη μισή σελίδα από την 17σέλιδη ομιλία του για τα μέτρα που αφορούν τη λεγόμενη κοινωνική πολιτική, ενώ το υπόλοιπο κείμενο ήταν μια χωρίς τέλος απαρίθμηση των κυβερνητικών... δράσεων, αποφάσεων, ενισχύσεων, προνομίων κ.ο.κ. για την ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου. Ταυτόχρονα το κείμενο είναι διανθισμένο από απειλές προς καθένα που μπορεί ακόμα και να σκέφτεται ότι είναι δυνατόν να υπάρξει διαφορετική επιλογή, αφού κάτι τέτοιο, όπως είπε πολλές φορές θα ήταν καταστροφικό για το μέλλον του τόπου και του λαού.

Για την αρχή της «σταθερότητας» ο ομιλητής παρουσίασε, όπως συνηθίζει τους τελευταίους μήνες, διάφορα σημερινά στατιστικά στοιχεία, συγκρίνοντάς τα με το...1993, για να καταλήξει ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ εξασφάλισαν την οικονομική σταθερότητα, η οποία βέβαια «δεν είναι ένας στόχος που μόλις τον κατακτήσεις, μπορείς να αλλάξεις την πολιτική σου και να αδιαφορείς για το τι ξοδεύεις». Η σταθεροποίηση, συμπλήρωσε, απευθυνόμενος προς την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους που απαιτούν βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου, «πρέπει να έχει βάθος χρόνου», προδιαγράφοντας ότι πρόθεση της κυβέρνησης είναι να επιβάλει (σε βάθος χρόνου) την πολιτική λιτότητας. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η πρωθυπουργική πρόκληση και οι αναφορές περί «δικαιότερης κατανομής των φορολογικών βαρών», μόλις μία μέρα μετά τις εξαγγελίες για τη νέα φορολογική ασυλία που δίνει η κυβέρνηση προς τις μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ οι αναφορές στην «αξιολόγηση των δημοσίων δαπανών», παραπέμπει στις μεθοδεύσεις να ψαλιδιστούν ακόμα περισσότερο οι κρατικές δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα που δεν κρίνονται αποδοτικές. Τέλος, θέλοντας να δώσει έμφαση στις επιπτώσεις που υποτίθεται έχει η σταθερότητα, όπως την καταλαβαίνει η κυβέρνηση, για τους εργαζόμενους, αναφέρθηκε στη «δραστική μείωση στις τιμές της κινητής τηλεφωνίας περίπου 50%», αποσιωπώντας πλήρως το γεγονός ότι εντελώς αντίθετη είναι η εικόνα σε δεκάδες είδη βασικής ανάγκης, στην οικονομική αφαίμαξη των εργαζομένων από πληρωμές στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας κλπ.

Σε ό,τι αφορά την αρχή της «ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής», ο πρωθυπουργός δεν άφησε την παραμικρή αμφιβολία ότι αποκλειστικό μέλημα της κυβερνητικής πολιτικής είναι η εξασφάλιση υψηλής κερδοφορίας για τους επιχειρηματίες και από εκεί και πέρα αν, όταν, και από ό,τι περισσέψει, μπορεί κάποια ψίχουλα να δοθούν, με τη μορφή ξεδιάντροπης ελεημοσύνης, σε ορισμένες... ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Κατά τ' άλλα, μίλησε για...«έναν ενάρετο κύκλο» στα πλαίσια του οποίου η ανάπτυξη θα επιτρέπει μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή, που με τη σειρά της θα οδηγεί στην ανάπτυξη κ.ο.κ. Κατά την ανάλυση της συγκεκριμένης αρχής ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στις ιδιωτικοποιήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων, στην απελευθέρωση αγορών στρατηγικής σημασίας, στα κονδύλια του Γ' ΚΠΣ, στα οποία μπορούν να προσβλέπουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Χωρίς να αναφερθεί έστω και μία φορά σε ζητήματα «κοινωνικής πολιτικής», αλλά παρουσιάζοντας τις πολιτικές για την «κοινωνική προστασία», ο πρωθυπουργός επανέλαβε τις αποφάσεις για το πεντοχίλιαρο της ντροπής, που θα δοθεί στους συνταξιούχους του ΟΓΑ και τους δικαιούχους του ΕΚΑΣ, και αναμάσησε τα γνωστά στοιχεία για τις «δαπάνες κοινωνικής προστασίας». Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί ότι έκανε ακόμα ένα βήμα στην κατεύθυνση της κωδικοποίησης της νέας αντίληψης -της νεοφιλελεύθερης- για την κοινωνική προστασία, που ουσιαστικά εκχωρείται στο κεφάλαιο. «Θέλω να επισημάνω, είπε, ότι κοινωνική πολιτική δεν ασκεί μόνο το κράτος, αλλά και οι ιδιωτικοί φορείς» και γι' αυτό «οι επιχειρήσεις πρέπει να ανταποκριθούν περισσότερο στην κοινωνική ευθύνη τους για την ποιότητα ζωής των στελεχών τους, την αύξηση της απασχόλησης, το σεβασμό του περιβάλλοντος, την τοπική ανάπτυξη».

Ωμός, όπως και την άνοιξη, όταν πρωτοανακοινώθηκαν οι κυβερνητικές επιλογές, ήταν και χτες ο πρωθυπουργός στο θέμα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Κραδαίνοντας την απειλή της ευθύνης που έχουν οι σημερινοί αποφασίζοντες ενώπιον των παιδιών τους, μίλησε για «συμβόλαιο μεταξύ γενεών, το οποίο η δική μας γενεά οριοθετεί, αλλά η επόμενη θα εκπληρώσει». Γι' αυτό, τους σχεδιασμούς για πλήρη ανατροπή και χειροτέρευση του ισχύοντος, έτσι κι αλλιώς αντιλαϊκού συστήματος, το επένδυσε με τη λογική: «να είμαστε δίκαιοι απέναντι σ' αυτούς που εργάζονται, αλλά και στις επόμενες γενιές, οι οποίες θα εργαστούν για τη δική μας σύνταξη». Τέλος, συμπλήρωσε ότι «η επίλυση θα έρθει μέσα από ουσιαστικό διάλογο», ο οποίος όμως δεν μπορεί να γίνει έξω από το αδιαπραγμάτευτο πλαίσιο των 4 αρχών της κυβερνητικής στρατηγικής.

Σε ό,τι αφορά την αρχή της «επιχειρηματικότητας», ο πρωθυπουργός έδωσε έμφαση στην ανάγκη ακόμα μεγαλύτερης, όπως είπε, «βελτίωσης του επιχειρηματικού κλίματος», ώστε να προσελκυστούν κεφάλαια από τη χώρα και το εξωτερικό. Για το λόγο αυτό, συμπλήρωσε, η κυβέρνηση έχει πάρει ήδη δέσμες ολόκληρες από μέτρα κινήτρων και προνομίων για την ενίσχυση των επιχειρηματιών και προτίθεται να πάρει κι άλλα. Πολύ περισσότερο, που -όπως υποστήριξε- στις σημερινές συνθήκες το κράτος δε δημιουργεί θέσεις εργασίας και «όσες φορές αποπειράθηκε να το κάνει, τα όποια θετικά αποτελέσματα ήταν μόνο προσωρινά και τα διαδέχτηκαν ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα». «Θέλουμε να πάμε την Ελλάδα ακόμα ψηλότερα», υποστήριξε ο πρωθυπουργός και εξήγησε ότι αυτό θα γίνει με τη δημιουργία υποδομών υποστήριξης των επιχειρηματιών, τη χορήγηση κινήτρων για τον εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων, την προσφορά χρηματοδοτήσεων για τεχνολογικά πάρκα, την προσφορά κινήτρων για περιβαλλοντικές προσαρμογές των επιχειρήσεων, με επιχειρηματικές ευκαιρίες που δημιουργεί η κυβερνητική πολιτική, με φορολογικές απαλλαγές στις μεγάλες επιχειρήσεις με.., με... «Καλώ όλους όσοι έχουν ιδέες -κατέληξε- να κινητοποιηθούν, προκειμένου να κερδίσουν από τις ευκαιρίες που αρχίζουν να παρέχονται».

Τέλος, για την αρχή της «παραγωγικότητας» ο πρωθυπουργός το μόνο συγκεκριμένο που βρήκε να πει ήταν η ανάγκη για «αρμονικές εργασιακές σχέσεις». Κατά τ' άλλα περιορίστηκε περισσότερο σε ακαδημαϊκού περιεχομένου αναφορές για τη σημασία που έχει η τεχνολογική εξέλιξη, σε συνδυασμό με τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία και η διά βίου μάθηση των εργαζομένων, χωρίς -στα πλαίσια της συγκεκριμένης ομιλίας- να ξεκαθαρίζεται πώς θα υλοποιηθούν οι σχετικοί στόχοι.

Η κυβερνητική πρόκληση είναι εμφανής και γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν καταλήγοντας την ομιλία του ο Κ. Σημίτης, είπε ότι το σύνολο της αντιλαϊκής του πολιτικής είναι «υλοποίηση της ξεκάθαρης εντολής του ελληνικού λαού, τη μεγάλη εθνική επιλογή για μια Ελλάδα σταθερή και ισχυρή στην Ευρώπη». Λογαριάζοντας μάλιστα χωρίς τον ξενοδόχο, που είναι σχεδόν το σύνολο του ελληνικού λαού, που θίγεται και δεινοπαθεί από τις συνέπειες της εφαρμοζόμενης πολιτικής, ισχυρίστηκε ότι «αυτή η εθνική επιλογή είναι αδιαπραγμάτευτη».