Ενα πράγμα που κυριάρχησε στη δεύτερη «αξιολόγηση» ήταν οι ρυθμίσεις για τα επιχειρηματικά «κόκκινα» δάνεια. Η συμφωνία που επιτεύχθηκε, γράφτηκε και σβήστηκε πολλές φορές, ενώ υπήρξαν παρεμβάσεις από το σύνολο των κομμάτων και των εργοδοτικών φορέων, στη διαπραγμάτευση με το κουαρτέτο. Θα αναρωτηθεί κανείς: Γιατί τόση φασαρία για μια ρύθμιση; Την απάντηση τη δώσαμε πολλές φορές από τον «Ριζοσπάστη», γράφοντας για τις επιχειρηματικές και πολιτικές κόντρες που παίζονται στο παρασκήνιο για το ποιες υπερχρεωμένες επιχειρήσεις και με ποιους όρους θα εξαφανιστούν από τον χάρτη ως «μη βιώσιμες» και προς όφελος άλλων, που θα μοιραστούν μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα.