Ενας εργατικός αγώνας - ορόσημο για τη λαϊκή πάλη, αυτός των 9 μηνών απεργίας των χαλυβουργών, τιμήθηκε στην εκδήλωση της ΚΟ Μετάλλου Βιομηχανίας Αττικής του ΚΚΕ, την Παρασκευή 9 Ιούνη. Η πρωτοβουλία αυτή του Κόμματος ανέδειξε ότι έξι χρόνια μετά, η πολύμηνη ταξική αναμέτρηση στο εργοστάσιο της «Χαλυβουργίας» εξακολουθεί να τροφοδοτεί με συμπεράσματα και διδάγματα την εργατική - λαϊκή πάλη. Πρόκειται για έναν μεγαλειώδη αγώνα, που η μελέτη του συμβάλλει τα μέγιστα στη διαπαιδαγώγηση και τον εμπλουτισμό της πείρας του εργατικού κινήματος. Το σύνθημα «Ολη η Ελλάδα μια Χαλυβουργία» που είχαν ρίξει οι κομματικές και ΚΝίτικες δυνάμεις, όσο ήταν σε εξέλιξη η απεργία στο εργοστάσιο του Ασπροπύργου, παραμένει ακόμα επίκαιρο, αφού αυτός ο αγώνας κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να δώσει χειροπιαστά παραδείγματα για τη δύναμη που έχουν στα χέρια τους οι εργάτες, οι παραγωγοί του πλούτου, για τον προσανατολισμό της πάλης τους, για το κύμα αλληλεγγύης που ξεσήκωσε απ' όλο τον κόσμο.

Η εκδήλωση της ΚΟ Μετάλλου είχε θέμα «Η οικοδόμηση του ΚΚΕ και η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Η επιβεβαίωση των συμπερασμάτων απ' τον ηρωικό απεργιακό αγώνα των χαλυβουργών» και μίλησε ο Γιάννης Μερεντίτης, μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, ενώ χαιρέτισε ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του Σωματείου εργαζομένων της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» κατά τη διάρκεια της απεργίας.

Στην εκδήλωση λειτούργησε έκθεση φωτογραφίας, ενώ ακολούθησε γλέντι με λαϊκή μουσική, φαγητό και καλό κρασί.

«Χαιρετίζω όλους αυτούς που συμπαραστάθηκαν στον αγώνα των χαλυβουργών», σημείωσε ανάμεσα στα άλλα ο Γ. Σιφωνιός. «Χωρίς αυτούς - συνέχισε - δεν θα τα βγάζαμε πέρα. Δίνουμε καθημερινά τη μάχη για να αφυπνίσουμε συνειδήσεις. Σήμερα επιβεβαιώνεται η τακτική της πολιτικοποίησης του αγώνα μας. Σήμερα τα συνθήματα των χαλυβουργών έχουν γίνει συνθήματα που τα φωνάζει όλη η εργατική τάξη. Ευτυχώς που υπάρχει το ΚΚΕ και δεν πέρασαν "στα μουγκά" πολλά πράγματα. Από την απεργία βγήκε μια γενιά πρωτοπόρων συνδικαλιστών, καθώς καρποφόρησε η σπορά των χαλυβουργών». Ο Γ. Σιφωνιός υπενθύμισε επίσης ότι 40 χαλυβουργοί σέρνονται στα δικαστήρια εδώ και 5 χρόνια γιατί αντιστάθηκαν.

Αναφερόμενος στον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών, ο Γ. Μερεντίτης σημείωσε, μεταξύ άλλων, ότι πολλά απ' όσα έλεγαν τότε οι απεργοί, τα αγωνιστικά καλέσματα που έκαναν προς όλους τους εργάτες, τα διδάγματα και τα μηνύματα του αγώνα τους, παραμένουν ζωντανά και επίκαιρα. Ο ομιλητής επισήμανε πως οι εξελίξεις που μεσολάβησαν, επιβεβαιώνουν την ορθότητά τους και βοηθούν ώστε τμήματα εργατών που τότε κρατούσαν επιφυλάξεις απέναντι σε αυτόν τον αγώνα και επηρεάζονταν από αυτά που έλεγε ο αντίπαλος, να βγάλουν συμπεράσματα. Να αφήσουν πίσω το φόβο, την απογοήτευση, την αδράνεια και να συμπορευτούν με το ταξικό εργατικό κίνημα. Βοηθούν και τους νέους εργάτες που σήμερα δουλεύουν με πολύ χειρότερους όρους απ' ό,τι οι γονείς τους, να διδαχτούν και να εμπνευστούν, να συνειδητοποιήσουν ότι «τίποτα δεν χαρίζεται, αλλά όλα κατακτιούνται μέσα από σκληρούς και ταξικούς αγώνες».

Ο Γ. Μερεντίτης υπογράμμισε ότι «σήμερα η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα βρίσκονται σε πολύ χειρότερη θέση από τότε που έληξε αυτός ο ηρωικός αγώνας». Οπως είπε: «Σήμερα, έξι χρόνια μετά, τα ιδεολογικά ζητήματα και διλήμματα που έμπαιναν κατά τη διάρκεια και μετά την απεργία, συνεχίζουν να μπαίνουν με μεγαλύτερη οξύτητα, να αποτελούν αντικείμενο διαπάλης και προβληματισμού.

Να θυμίσουμε ότι τότε οι χαλυβουργοί κατηγορήθηκαν από πολλούς, πότε με ανοιχτό και πότε με υπόγειο και ύπουλο τρόπο, ότι "με τον αγώνα τους έκλεισαν τη Χαλυβουργία". Ηταν ένα από τα πιο συχνά και διαχρονικά επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ο αντίπαλος ενάντια σε κάθε αγωνιστική κινητοποίηση των εργατών και ιδιαίτερα ενάντια στον απεργιακό αγώνα», πρόσθεσε ο ομιλητής.

Για να συνεχίσει: «Σήμερα, όμως, πολλοί που τότε είχαν πέσει θύματα αυτής της προπαγάνδας, βλέποντας και το τι ακολούθησε τα μετέπειτα χρόνια σε όλους τους κλάδους, και στο Μέταλλο, έχοντας τώρα πιθανόν απολυθεί και οι ίδιοι χωρίς ποτέ να έχουν απεργήσει, μπορούν να συνειδητοποιήσουν το πόσο δίκιο είχαν οι χαλυβουργοί, που έλεγαν ότι "τα εργοστάσια δεν τα κλείνουν οι αγώνες των εργατών αλλά τα κέρδη των καπιταλιστών". Να κατανοήσουν αυτό που λέμε εμείς οι κομμουνιστές, ότι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής λειτουργεί με αντικειμενικούς νόμους, άσχετα από το ποιος είναι ιδιοκτήτης της επιχείρησης, από το ποιο κόμμα είναι στην κυβερνητική διαχείριση. Οτι η κρίση, η ανάπτυξη, οι απολύσεις, η ανεργία, το κλείσιμο επιχειρήσεων, ο αυταρχισμός, ο πόλεμος, είναι συστατικά στοιχεία της ζωής του καπιταλισμού και όχι κάποιες διαστρεβλώσεις του, που οφείλονται σε ανίκανους ή φιλελεύθερους πολιτικούς, γι' αυτό και εξαλείφονται μόνο με την ανατροπή του».

Στη συνέχεια, ο ομιλητής τόνισε πως το μεγάλο δίδαγμα από τον αγώνα των χαλυβουργών, όπως και από άλλους απεργιακούς αγώνες, ήταν η καθοριστική και αναντικατάστατη συμβολή του ΚΚΕ στην προετοιμασία του, στο ξεκίνημά του, στο σωστό προσανατολισμό ώστε να στρέφεται ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, στην καθημερινή ολόπλευρη στήριξή του για να αντέξει στο χρόνο και στην πίεση.

Το Κόμμα, ανέφερε ο ομιλητής, «στάθηκε στο πλευρό των απεργών και μετά τη λήξη της απεργίας. (...) Γι' αυτό εκείνο που θέλουμε να αναδείξουμε περισσότερο στη σημερινή μας εκδήλωση (...) είναι ότι ο ηρωικός αγώνας των χαλυβουργών αποτελεί ακόμη ένα παράδειγμα από την ιστορία του εργατικού κινήματος που επιβεβαιώνει την ανάγκη ισχυροποίησης του ΚΚΕ στην εργατική τάξη, στους κλάδους της Βιομηχανίας, στα μεγάλα εργοστάσια και επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας. Αυτό είναι το πιο σοβαρό συμπέρασμα και δίδαγμα αυτού του αγώνα, που πρέπει να κάνουμε δουλειά ώστε να κατανοηθεί και να συνειδητοποιηθεί η ουσία του, από τους πρωτοπόρους εργάτες σε κάθε κλάδο. Πρέπει να κατανοηθεί ότι η ανάγκη ισχυροποίησης του ΚΚΕ σε κάθε κλάδο και εργοστάσιο δεν αφορά μόνο την οργάνωση ενός απεργιακού αγώνα, την οργάνωση της πάλης».

Ενώ, σε άλλο σημείο ανέφερε για τη συμβολή του ΚΚΕ στους εργατικούς αγώνες: «Δεν υπάρχει μικρός ή μεγάλος αγώνας, μικρή ή μεγάλη κατάκτηση, μικρή ή μεγάλη θυσία, που να ήταν απ' έξω, να μην ήταν μπροστά. Πήγε κόντρα στο ρεύμα και ήταν πάντοτε με τους αδικημένους. Επομένως, η ανάγκη ισχυροποίησης του ΚΚΕ, ο μοναδικός και αναντικατάστατος ρόλος του δεν έχει να κάνει μόνο με το ρόλο του στην οργάνωση των αγώνων, με τη μαχητικότητά του. Αγώνες μαχητικοί, πολλές φορές και ένοπλοι απεργιακοί αγώνες, γίνονταν και πριν την ίδρυσή του. Το ΚΚΕ προέκυψε ως προϊόν ωρίμανσης του εργατικού κινήματος, για να του δείξει τον τελικό σκοπό και με την πρωτοπόρα δράση του να το οδηγήσει στο να τον υλοποιήσει. Το ΚΚΕ είναι το κόμμα της εργατικής τάξης, η συνειδητή οργανωμένη πρωτοπορία της, η ανώτατη μορφή οργάνωσής της. Παλεύει για την ανατροπή της εξουσίας της αστικής τάξης, για την εργατική εξουσία».

Εξηγώντας ότι η πρωτοπόρα δράση του Κόμματος στους εργατικούς αγώνες εδράζεται στη στρατηγική του για την ανατροπή του καπιταλισμού, ο Γ. Μερεντίτης πρόσθεσε: «Το ΚΚΕ στήριξε με όλες του τις δυνάμεις τον αγώνα της "Χαλυβουργίας" και τον αγώνα των εργατών σε εκατοντάδες άλλα εργοστάσια, όπως θα μπει μπροστά και θα στηρίξει και τους εργατικούς αγώνες του μέλλοντος, όχι μόνο γιατί στη συγκεκριμένη φάση ο Μάνεσης ζητούσε να τους εκμεταλλεύεται περισσότερο και γιατί είχαν το δίκιο με το μέρος τους, αλλά γιατί ανήκουν στην εργατική τάξη, που είναι η μόνη πρωτοπόρα και επαναστατική τάξη, αυτή που θα ανατρέψει τον καπιταλισμό. Εμείς παλεύουμε για την προλεταριακή σοσιαλιστική επανάσταση, γι' αυτό δεν βλέπουμε το μαζικό εργατικό κίνημα ως κίνημα διαμαρτυρίας, διεκδίκησης από έναν εργοδότη, από μία κυβέρνηση, αλλά ως παράγοντα ανατροπής για την εργατική εξουσία. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο είμαστε το μόνο Κόμμα που ήταν συνειδητά και ουσιαστικά μαζί τους και όχι από άλλες σκοπιμότητες. Γι' αυτό δεν τους εγκαταλείψαμε ποτέ, όπως δεν εγκαταλείψαμε και κανέναν εργάτη που αγωνίζεται. (...)

Επομένως, ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει ισχυρός εργάτης απέναντι στον εργοδότη του, ισχυρή εργατική τάξη απέναντι στην αστική τάξη, το κράτος της και τις ιμπεριαλιστικές της συμμαχίες. Σημαίνει ότι με καλύτερες προϋποθέσεις δίνει σήμερα τη μάχη της για την καλυτέρευση της ζωής της, πιο καλά θα είναι προετοιμασμένη για τους μεγαλύτερους και σκληρότερους αγώνες που έχει μπροστά της. Γι' αυτό στους χώρους δουλειάς που υπάρχει ΚΚΕ, πάντα υπάρχει μια πρωτοπορία που δεν χάνει την αισιοδοξία της, δεν απογοητεύεται από τις δυσκολίες, βγαίνει πιο δυνατή ακόμα και όταν ο αντίπαλος προσωρινά κερδίζει έδαφος. Ισχυρό ΚΚΕ στα εργοστάσια σημαίνει ότι δημιουργούνται προϋποθέσεις για να γίνουν στο μέλλον "πολλές χαλυβουργίες" και όταν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες για να γίνει "όλη η Ελλάδα μια Χαλυβουργία", να κερδηθεί ο πόλεμος και να έρθει η εργατική τάξη στην εξουσία».