ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, (ανταπόκριση ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ).-

Η επόμενη μέρα, μετά την επίθεση στο Κέντρο Παγκόσμιου Εμπορίου, φαντάζει ακόμη πιο τρομακτική. Καθ' όλη τη διάρκεια της νύχτας της Τρίτης προς Τετάρτη, αλλά και χτες το πρωί, η Νέα Υόρκη, η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ, ήταν μια πόλη - φάντασμα, έρημη και εγκαταλειμμένη. Οχι, όμως, με τον τρόπο που είναι μια πόλη έρημη μετά από μια φυσική καταστροφή, αλλά μάλλον όταν είναι σε εμπόλεμη κατάσταση.

Ισως η πιο χαρακτηριστική εικόνα είναι αυτή της Times Square που είναι η καρδιά της πόλης, το πιο πολύβουο σημείο, που, όμως, χτες, ήταν άδειο και βουβό. Ελάχιστα, έως και καθόλου αυτοκίνητα, τα περισσότερα μαγαζιά κλειστά ακόμη και τα περίπτερα. Μόνο ένα εστιατόριο ανοιχτό και αυτό όχι για το κοινό. Προσέφερε δωρεάν φαγητό για τους αστυνομικούς, τους πυροσβέστες, τους εθελοντές, τη στιγμή που οι εργάτες του δήμου κατέβαζαν πανό για κοντσέρτα, συναυλίες και άλλες εκδηλώσεις και τοποθετούσαν αμερικανικές σημαίες που κυμάτιζαν μεσίστιες.

Ελάχιστοι και οι άνθρωποι που περπατούσαν στους δρόμους. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν τουρίστες και μετρημένοι στα δάχτυλα οι κάτοικοι της πόλης.«Χτες ήταν το σοκ, το πρώτο σοκ για κάτι που κανείς ποτέ δεν περίμενε, που δεν μπορούσε ούτε καν να το υποψιαστεί. Τώρα ξέρουμε ότι ήταν μόνο η αρχή για κάτι μεγάλο». Αυτά ψέλλιζε κάποιος ανώνυμος Νεοϋορκέζος. Τι είναι αυτό το μεγάλο; Ουδείς ακόμη το γνωρίζει.

Αν και μόνο η εικόνα της πόλης μπορεί να κατευθύνει τη σκέψη. Μια πόλη στρατοκρατούμενη, όπου η εθνοφρουρά έχει τον έλεγχο, τον απόλυτο τουλάχιστον όσον αφορά στο νότιο άκρο της πόλης, όπου κάποτε ήταν το οικονομικό κέντρο του κόσμου και που σίγουρα θα εξακολουθήσει να είναι αλλά υπό διαφορετικές συνθήκες.

Στη θέση των διδύμων πύργων μια τεράστια τρύπα και μια γιγαντιαία μάζα από χαλάσματα και ερείπια, που κάτω από αυτήν βρίσκονται θαμμένοι χιλιάδες άνθρωποι. Πάρα πολλοί εργαζόμενοι, τουλάχιστον, σύμφωνα με τα συνδικάτα, τα οποία προσπαθούν να μετρήσουν τους νεκρούς, τα μέλη τους δηλαδή, είτε πυροσβέστες, είτε εργαζόμενοι στα κτίρια, είτε εργαζόμενοι στις τηλεπικοινωνίες, καθώς το κτίριο ήταν και το τηλεπικοινωνιακό κέντρο της πόλης. Και ουδείς λόγος φυσικά γίνεται για τα υψηλά στελέχη των πολυεθνικών, τα οποία πιθανολογείται ότι βρίσκονταν στο κτίριο. Κάποιοι φέρονται να είναι ζωντανοί, όμως, καμία εικόνα συγκεκριμένη δεν υπάρχει και καμία πληροφορία, τουλάχιστον, επιβεβαιωμένη.

Τίποτα δε φαίνεται ικανό να διαπεράσει αυτό το στρατιωτικό τείχος, ειδικά όταν ο ήχος των βομβαρδιστικών που σχίζουν τον αέρα έχει αντικαταστήσει τον ήχο των σειρήνων της αστυνομίας και των ασθενοφόρων. «Εν καιρώ πολέμου» οι πληροφορίες είναι πολύτιμα και απόρρητα στρατιωτικά μυστικά. Αυτή η αρχή φαίνεται να βρίσκεται σε πλήρη εφαρμογή στη Νέα Υόρκη την επομένη της επίθεσης. Ετσι, ο αριθμός των νεκρών δεν ανακοινώνεται, ενώ ως εξήγηση, όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο αστυνομικός διευθυντής της πόλης, δίνεται ότι είναι «μεγαλύτερη η προσπάθεια να καταρτιστεί ένας κατάλογος με όσους πιθανόν βρίσκονταν μέσα στα κτίρια την ώρα που κατέρρευσαν».

Ετσι η ροή των πληροφοριών που αρχικά ήταν μεγαλύτερη τώρα έχει μειωθεί σημαντικά. Εξάλλου, πως θα μπορούσες να κρύψεις το τι συνέβη κατά την επίθεση, τις εικόνες όπως αυτών των απελπισμένων ανθρώπων που θεάθηκαν να πηδούν από τους φλεγόμενους πύργους, για να σωθούν ή τα χιλιάδες ασθενοφόρα που πήγαιναν και έρχονταν σε όλη την πόλη μεταφέροντας τραυματίες;

Τα πάντα τώρα είναι πιο δύσκολα. Οπως όταν γίνεται λόγος για το σύμβολο της «δύναμης» (τους πύργους που κατέρρευσαν), ενώ την ίδια στιγμή κανείς δεν είναι διατεθειμένος να μιλήσει για τη δομή του, μια δομή που το έκανε να καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος όταν η φωτιά εξαπλώθηκε. Αλλωστε, είναι πια καθαρό ότι δεν ήταν η αιτία της κατάρρευσης μια ακόμη έκρηξη βόμβας στα θεμέλιά του, όπως αρχικά είχε ειπωθεί. Ανάλογο είναι και το κλίμα στο Πεντάγωνο, που τμήμα του εξακολουθεί να φλέγεται -πιθανώς από τα καύσιμα του αεροπλάνου που έπεσε πάνω του και διαχύθηκαν στο χώρο- ενώ λόγος γίνεται για 800 νεκρούς. Και πάλι ανεπισήμως.

Ακόμη πιο δύσκολο να επιβεβαιωθούν είναι οι πληροφορίες για συλλήψεις πιθανών υπόπτων. Ολα τα αμερικανικά ΜΜΕ βρίθουν πληροφοριών για τον κύριο υπεύθυνο που φέρεται να είναι ο «μεγάλος εχθρός» Οσάμα μπιν Λάντεν και για τους συνεργάτες του που βρίσκονται στις ΗΠΑ. Τα ΜΜΕ συνεχίζουν να μιλούν για αθρόες συλλήψεις που γίνονται σε όλη τη χώρα. Ομως, κανείς επίσημος δεν επιβεβαιώνει αυτές τις συλλήψεις. Παρ' όλα αυτά οι εικόνες είναι ολοκάθαρες, κυρίως στη Βοστόνη που έχει βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα, καθώς δύο από τα αεροπλάνα όπου εκδηλώθηκε αεροπειρατεία, την Τρίτη, απογειώθηκαν από το αεροδρόμιό της.

Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες εξακολουθούν ακόμη να μιλούν για επιθέσεις «τρομοκρατών» που βρίσκονται πιθανώς σε εξέλιξη και έχουν επίκεντρο τη Νέα Υόρκη. Οπως οι πληροφορίες που μετέδωσε το βράδυ της Τρίτης το CBS για ένα φορτηγό παγιδευμένο με εκρηκτικά που κατευθυνόταν από το Νιου Τζέρσεϊ στη Νέα Υόρκη, με στόχο την ανατίναξη της γέφυρας «Τζορτζ Ουάσινγκτον». Σύμφωνα με το ίδιο, η Αστυνομία κατάφερε να σταματήσει αυτή την επιχείρηση και δύο ύποπτοι ήδη βρίσκονται στα χέρια της.

Η σιωπή όμως καλύπτει σχεδόν τα πάντα. Και είναι ακόμα μεγαλύτερη, όσον αφορά στα πραγματικά γεγονότα και τις αντιδράσεις των Αμερικανών πολιτών. Ετσι, ενώ γίνεται πολύς λόγος για τις ειδικές ψυχολογικές ομάδες που στήνονται στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, σε γειτονιές, προκειμένου να μπορέσουν οι άνθρωποι να συνέλθουν από το «τραύμα της επίθεσης» ουδείς λόγος γίνεται για φερόμενες ρατσιστικές επιθέσεις που ξεκίνησαν αυθημερόν εναντίον Αράβων μεταναστών σε όλη τη χώρα.

Είναι ενδεικτικό ότι το Σικάγο, που τελευταία υποφέρει από οικονομική δυσπραγία, εξαιτίας της οικονομικής επιβράδυνσης και των επακόλουθων συνεπειών της, δηλαδή των απολύσεων στην αυτοκινητοβιομηχανία κυρίως, και έχει δει τις ρατσιστικές επιθέσεις κατά των μεταναστών να αυξάνονται, ήταν και η πρώτη πόλη όπου έγινε θέατρο τέτοιων επιθέσεων, αμέσως μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα. Ομως, και πάλι οι πληροφορίες είναι εξαιρετικά δύσκολο να διασταυρωθούν. Παράλληλα, και στο Λος Αντζελες υπήρξαν απειλές κατά της ζωής, όχι μόνο κατά Αράβων, αλλά και κατά μουσουλμανικών τζαμιών στην πόλη. Και πρέπει κανείς να αναλογιστεί ότι μεγάλο τμήμα της αφρο-αμερικανικής κοινότητας είναι μουσουλμανικό. Και αυτό μοιάζει να είναι μόνο η αρχή...