Με συγκεντρώσεις οπαδών της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης του Νικολάς Μαδούρο και του Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος Βενεζουέλας, αλλά και της αντιδραστικής αντιπολίτευσης που συσπειρώνεται στο λεγόμενο «Τραπέζι Δημοκρατικής Ενότητας» (MUD), συγκροτήθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής (βράδυ ώρα Ελλάδας) η Συντακτική Συνέλευση σε αίθουσα δίπλα ακριβώς στο κοινοβούλιο, που θυμίζουμε ότι ελέγχει κατά τα 2/3 η αντιπολίτευση από τον Δεκέμβρη του 2015. Το γεγονός ότι όλο αυτό το διάστημα η Βουλή μπλόκαρε κάθε απόφαση της κυβέρνησης (το σύστημα στη χώρα είναι προεδρικό) επικαλέστηκε ο Πρόεδρος της χώρας, με βάση και συγκεκριμένες διατάξεις του Συντάγματος του 1999, για να ζητήσει τη συγκρότηση νέας Συντακτικής Συνέλευσης, κίνηση που παρουσιάζει ως «βήμα για να εγκαθιδρυθούν η ειρήνη και η εθνική συνεννόηση». Η αντιπολίτευση, από την άλλη, κάνει λόγο για «αυταρχικό - δικτατορικό καθεστώς» και για διαδικασία «νοθευμένης εκλογής», και επικαλείται τη δύναμη που της έδωσε το άτυπο δημοψήφισμα της 16ης Ιούλη, που εμφανίζει να την υποστήριξαν 7,5 εκατομμύρια άνθρωποι, νούμερο που αμφισβητείται.

Πάντως, την Παρασκευή ορκίστηκαν οι 538 από τους 545 συνολικά αντιπροσώπους που εξελέγησαν την Κυριακή 30 Ιούλη (με δύο κριτήρια, εδαφικό και κλαδικό), εκλογή που παρά το μποϊκοτάζ της αντιπολίτευσης είχε συμμετοχή 41,5 % του εκλογικού σώματος ή 8,1 εκατομμυρίων ψηφοφόρων. Οι υπόλοιποι 7 αντιπρόσωποι θα ενσωματωθούν αργότερα στο Σώμα, καθώς στις 13 Αυγούστου θα γίνουν επαναληπτικές εκλογές σε δύο δήμους, ο ένας στην επαρχία Μέριδα και ο άλλος στην Τάτσιρα. Οπως ανακοίνωσε η Εθνική Εκλογική Επιτροπή, αυτό θα συμβεί γιατί σε αυτούς τους δύο δήμους, λόγω των βίαιων επεισοδίων που προκάλεσε η αντιπολίτευση, οι ψηφοφόροι δεν μπόρεσαν να ασκήσουν το εκλογικό του δικαίωμα. Στην πρώτη συνεδρίαση των αντιπροσώπων της Συντακτικής Συνέλευσης, που ελέγχεται πλήρως από το κυβερνητικό κόμμα, επελέγη η πρώην υπουργός Εξωτερικών Ντέλσι Ροντρίγκες να αναλάβει την προεδρία του Σώματος.

Το νέο Σώμα δεν αναγνωρίζει η αντιπολίτευση, έχοντας τη στήριξη των ΗΠΑ, της ΕΕ και συμμάχων τους αστικών κυβερνήσεων της Λατινικής Αμερικής, που κλιμάκωσαν τις επιθετικές δηλώσεις. Οι ΗΠΑ, πέρα από τις κυρώσεις κατά του Ν. Μαδούρο, που ανακοίνωσαν στις αρχές της βδομάδας, εξετάζουν και οικονομικές κυρώσεις, ενώ και η ΕΕ «προετοιμάζει δέσμη μέτρων». Μάλιστα, το ζήτημα αυτό έγινε και σημείο ενδοαστικής αντιπαράθεσης στην Ελλάδα, με τη ΝΔ να κατηγορεί την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ότι στηρίζει τη «δικτατορία Μαδούρο», αναπαράγοντας δημοσιεύματα που εμφανίζουν την κυβέρνηση να έθεσε βέτο εναντίον κυρώσεων της ΕΕ κατά της Βενεζουέλας. Πάντως, το υπουργείο Εξωτερικών έσπευσε να αποποιηθεί τέτοιο βέτο και κάνει λόγο για «κίτρινα δημοσιεύματα».

Η κατάσταση στη Βενεζουέλα, όπου τα λαϊκά στρώματα αντιμετωπίζουν ελλείψεις βασικών αγαθών και βλέπουν το εισόδημά τους να εξαϋλώνεται από τον πληθωρισμό του 700%, δεν μπορεί να εξηγηθεί με τις αναλύσεις των αστικών ΜΜΕ, που αναπαράγονται και στη χώρα μας. Η παραπληροφόρηση «πάει σύννεφο», και για παράδειγμα οι περίπου 120 νεκροί από τις αρχές Απρίλη σε διαδηλώσεις παρουσιάζονται ως θύματα της «δικτατορίας Μαδούρο», ενώ τα θύματα είναι και από τις δύο μεριές. Τάγματα εφόδου της αντιδραστικής αντιπολίτευσης έχουν κάψει ζωντανούς νέους που θεώρησαν οπαδούς της κυβέρνησης, στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, νέοι σκοτώθηκαν σε λεηλασίες μαγαζιών, κάποιοι χτυπήθηκαν από αστυνομικούς. Αυτό όμως που κυρίως κρύβεται είναι ότι στη χώρα υπάρχει όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης και της χρεοκοπίας του μείγματος της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης που εφαρμόστηκε τα τελευταία 18 χρόνια (επί Τσάβες και τώρα επί Μαδούρο). Η διαχείριση αυτή συνδέθηκε αποπροσανατολιστικά με το σοσιαλισμό, λόγω της οπορτουνιστικής θεωρίας του «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα» που προωθήθηκε, η οποία είναι ο λεγόμενος εξανθρωπισμένος καπιταλισμός που εμφανίζεται ως «αρμονική μεικτή οικονομία», η οποία δήθεν λειτουργεί για το κοινό καλό. Επί της ουσίας, τα βάσανα του βενεζουελάνικου λαού οφείλονται στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, στην καλλιέργεια της ταξικής συνεργασίας και της δήθεν ύπαρξης «εθνικής προοδευτικής» αστικής τάξης. Αυτή την κατάσταση αξιοποιεί η αντιδραστική αντιπολίτευση που εκφράζει άλλα τμήματα του κεφαλαίου, που επιδιώκουν συμμαχίες με άλλα κέντρα, με τις ΗΠΑ, την ΕΕ και άλλες δυνάμεις της Λατινικής Αμερικής, και όχι με Ρωσία, Κίνα, Ιράν, που κέρδιζαν αγορές στην περιοχή.

Πάντως, αν κάτι έδειξε η βδομάδα που πέρασε, είναι ότι υπάρχουν διεργασίες στην αντιπολίτευση για αλλαγή τακτικής ενόψει των επόμενων εκλογών, που είναι οι περιφερειακές της 10ης Δεκέμβρη φέτος. Δηλαδή βλέπουν ότι το μποϊκοτάζ δεν τους εξυπηρετεί. Ετσι, ο βουλευτής Ενρι Ράμος Αλούπ, πρώην πρόεδρος της Βουλής και γγ του κόμματος «Δημοκρατική Δράση» (AD - μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς), που συμμετέχει στην MUD, ανακοίνωσε ότι το κόμμα του θα πάρει μέρος στις τοπικές εκλογές. Αυτή την τακτική φαίνεται να επιλέγουν και άλλες δυνάμεις, κάτι που χαιρετίστηκε δεόντως από την κυβέρνηση ως «δημοκρατικό βήμα», που «επιλέγει τις ψήφους από τις σφαίρες».

Το ΚΚ Βενεζουέλας, που συμμετείχε στη διαδικασία της Συντακτικής Συνέλευσης με τη δική του πλατφόρμα, μαζί με άλλες δυνάμεις, που στηρίζουν κριτικά την Μπολιβαριανή Διαδικασία, εκτίμησε ότι η συμμετοχή στην εκλογή ήταν μια «νίκη του λαού», μια «καταδίκη της φασιστικής βίας, των ξένων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων». Κάνει λόγο επίσης για «ευκαιρία που στέλνει ένα μήνυμα στην ηγεσία να προχωρήσει μπροστά με κριτική και αυτοκριτική, να διορθώσει λάθη, χωρίς έπαρση και ηγεμονισμούς». Θεωρεί δε ότι μπορεί να «συμβάλει στην οικοδόμηση μιας επαναστατικής λαϊκής ενότητας και σε μια συλλογική ηγεσία όλων των επαναστατικών δυνάμεων, ώστε να δοθεί ένας μη ανατρέψιμος χαρακτήρας στη διαδικασία της εθνικής απελευθέρωσης και να δημιουργηθούν οι συνθήκες, να ανοίξουν οι δυνατότητες για την πραγματική σοσιαλιστική προοπτική». Σε αυτή τη διαδικασία καλεί «την εργατική τάξη να παίξει καθοριστικό ρόλο, να αντιμετωπίσει τόσο τις ξένες απειλές όσο και τις τάσεις συμβιβασμού, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο».