Στην εφαρμογή της συμφωνίας για την ένταξη των Σέρβων δικαστών, εισαγγελέων και δικαστικών υπαλλήλων στο δικαστικό σύστημα του Κοσσυφοπεδίου από τις 17 Οκτώβρη και στην προετοιμασία «νέας φάσης διαπραγμάτευσης» ανάμεσα σε Βελιγράδι και Πρίστινα, με στόχο την «ομαλοποίηση» των μεταξύ τους σχέσεων και τη «συμφιλίωση», συμφώνησαν χτες το μεσημέρι στις Βρυξέλλες ο Σέρβος Πρόεδρος, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, και ο πρόεδρος των Κοσσοβάρων Αλβανών, Χασίμ Θάτσι, στη διάρκεια «άτυπης» συνάντησης που είχαν όχι μόνο μεταξύ τους αλλά και με την επικεφαλής της ΕΕ για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια, Φεντερίκα Μογκερίνι.

Οσον αφορά στην ένταξη των Σέρβων δικαστικών που υπηρετούν στις σερβικές κοινότητες στο Κοσσυφοπέδιο, η Μογκερίνι την επιδοκίμασε λέγοντας πως «θα συμβάλλει στην απονομή δικαιοσύνης σε όλο το Κοσσυφοπέδιο και ιδιαίτερα στην Μιτρόβιτσα».

Οι Βούτσιτς και Θάτσι συμφώνησαν να συναντιούνται «πιο συχνά» με στόχο την επίτευξη «διμερών» συμφωνιών. Ωστόσο, σε επιμέρους δηλώσεις υπαινίχθηκαν τις μεταξύ τους κόντρες...

Ο Σέρβος Πρόεδρος δήλωσε ότι πέρα από την ένταξη των Σέρβων στο ενιαίο δικαστικό σύστημα του Κοσσυφοπεδίου, συζήτησαν το άνοιγμα της γέφυρας στον ποταμό Ιμπαρ αλλά και την παντελή έλλειψη προόδου στο θέμα της ίδρυσης της «Ενωσης Σερβικών Δήμων Κοσσυφοπεδίου» από τη μεριά της ηγεσίας των Κοσσοβάρων Αλβανών.

Ο Θάτσι δήλωσε με νόημα ότι η κυβέρνηση του Κοσσυφοπεδίου δεν αναμειγνύεται σε εσωτερικά ζητήματα της Σερβίας «γιατί η ανεξαρτησία και η εδαφική ακεραιότητα του Κοσσυφοπεδίου είναι τελειωμένα και μη αναστρέψιμα ζητήματα».

Στο φόντο της έντασης των ανταγωνισμών στην περιοχή, ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στη Σερβία, Κάμερον Μάντερ, αναφέρθηκε προχτές με εκτενές άρθρο του στην «ανάγκη» να δώσει η Δύση «περισσότερη προσοχή» στα Δυτικά Βαλκάνια. Προφανώς λόγω του αυξημένου ενδιαφέροντος και αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων στην περιοχή...

Σε σχετικό άρθρο του στην ηλεκτρονική πλατφόρμα γεωπολιτικών αναλύσεων Stratfor, εκτίμησε ότι πολλά προβλήματα στην περιοχή «παραμένουν ανεπίλυτα». Ανέφερε ως παραδείγματα το μοντέλο δύσκολης «ακυβερνησίας» που επέβαλε στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη η συμφωνία του Ντέιτον με την οποία τερματίστηκε το 1995 ο πόλεμος στην πρώην Γιουγκοσλαβία, τις δυσκολίες στις σχέσεις ανάμεσα σε Σερβία και Κοσσυφοπέδιο, τις «εσωτερικές προκλήσεις» στην ΠΓΔΜ και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Κροατία, όπου σημαντικό τμήμα του πιο ικανού εργατικού δυναμικού μεταναστεύει στο εξωτερικό...

«Τα Δυτικά Βαλκάνια χρειάζονται οικονομική υποστήριξη...» σημείωσε, παρατηρώντας στη συνέχεια το ζωηρό ενδιαφέρον άλλων ανταγωνιστικών δυνάμεων, όπως η Κίνα και η Ρωσία. Οσον αφορά την παρουσία της Κίνας στα Βαλκάνια, ο Μάντερ ανέφερε ως χαρακτηριστικά παραδείγματα την υπερταχεία σιδηροδρομική σύνδεση Βελιγραδίου - Βουδαπέστης, τη «Λεωφόρο Αδριατική» και την απόκτηση του λιμανιού του Πειραιά από την κινεζική εταιρεία COSCO.

Σε άλλο σημείο διαπιστώνει πως ευρωπαϊκές χώρες με πρώτη τη Γερμανία «συνεχίζουν να παρακολουθούν την περιοχή» και ότι η Ρωσία διατηρεί την παρουσία της στον ενεργειακό τομέα της Σερβίας.