Αναφερόμενος σε όσα ζουν στο πετσί τους οι εργαζόμενοι των εργοστασίων ανακύκλωσης, ενός υποκλάδου που βρίσκεται εδώ και χρόνια σε τροχιά ανάπτυξης, ο Νίκος Νατζμέ, πρόεδρος του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης, ανέδειξε παραστατικά το γεγονός ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη «πάει πακέτο» με την κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης.

«Τα μεγαλύτερα από τα εργοστάσια ανακύκλωσης έχουν αύξηση της παραγωγής και εξαγωγικό προσανατολισμό, πράγμα που επιβεβαιώνει την ανάπτυξή τους», επισήμανε, και απαρίθμησε τα συστατικά στοιχεία της ανάπτυξης αυτής: Επιδοτήσεις, πλήρης αξιοποίηση των ελαστικών μορφών εργασίας, άθλιες συνθήκες δουλειάς, ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας.

«Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο θανατηφόρο εργατικό ατύχημα στην εταιρεία ανακύκλωσης μετάλλου "Αφοί Κωνσταντινίδη", ενώ πριν από τρία χρόνια είχαμε και ένα ακόμα θανατηφόρο εργοδοτικό έγκλημα στο εργοστάσιο "ΝΤΙ-ΝΕΤ" από ηλεκτροπληξία», σημείωσε.

Οι εργοδότες στα εργοστάσια αυτά φοβούνται την οργάνωση και την πάλη των εργατών, την πολεμούν με κάθε μέσο: «Μόλις οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο "ΛΕΜΑ" έφτιαξαν Επιτροπή Αγώνα και πραγματοποίησαν στάση εργασίας, η αντίδραση υπήρξε άμεση. Ενώ ο εργοδότης έδωσε δύο - τρία πράγματα που ήταν σημαντικά, αυτόματα προσπάθησε να εισχωρήσει στην επιτροπή, ενώ στις Γενικές Συνελεύσεις δινόταν μάχη για το αν θα επικρατήσει η αγωνιστική γραμμή ή η "υπομονή", όπως καλλιεργούνταν από τους ανθρώπους του εργοδότη.

Βεβαίως, οι επιχειρηματίες δεν είναι μόνοι τους. Εχουν και το κράτος τους. Οι Επιθεωρήσεις Εργασίας, για παράδειγμα, έκαναν σημαντική προσπάθεια στο να δημιουργήσουν κλίμα απογοήτευσης στους ίδιους τους εργαζόμενους, στο να τους αποτρέψουν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.

Το ίδιο συναντήσαμε και στους δήμους, όπου αντιδήμαρχοι καθαριότητας μάς υποδέχονταν με ύβρεις.

Μαζί και η αστυνομία, η οποία απειλούσε ότι θα 'ρθουν τα ΜΑΤ αν δεν ανοίξει το εργοστάσιο».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο Ν. Νατζμέ στο καθήκον του Σωματείου να σκύβει πάνω στα προβλήματα κάθε συναδέλφου, να υπολογίζει και να αντιμετωπίζει τους ανασταλτικούς παράγοντες που ενδεχομένως συμβάλλουν να μένει μακριά από τη δράση. Εφερε το χαρακτηριστικό παράδειγμα της εκμετάλλευσης σε βάρος των μεταναστών εργατών: «Την προηγούμενη βδομάδα, ένας εργοδότης που μάζεψε τους εργαζόμενους για να τους κάνει κήρυγμα για να υποταχθούν στο στόχο της εταιρείας για παραπάνω κερδοφορία, ανέφερε ότι "εγώ δεν έχω πρόβλημα με τους μετανάστες γι' αυτό τους φέρνω στη δουλειά". Το κάνουν όμως από αγάπη; Οχι βέβαια. Εκμεταλλεύονται τον μεγάλο φόβο και την αγωνία των μεταναστών, Πακιστανών, Αφρικανών, Αλβανών, που εργάζονται σ' αυτά τα εργοστάσια, γνωρίζοντας ότι αυτοί οι παράγοντες παίζουν ρόλο στο να μην αντιδρούν, στο να δουλεύουν σκληρά και να δέχονται την εκμετάλλευση του εργοστασιάρχη ως "θείο δώρο".

Φανερώνεται, λοιπόν, πως το κυρίαρχο είναι οι ιδέες που καλλιεργούνται και αυτό δεν γίνεται μόνο από τα κανάλια. Το πράττουν καθημερινά οι εργοδότες στα εργοστάσια με συγκεντρώσεις, όπου λένε στους εργαζόμενους να βάλουν πλάτη να πάει καλά η εταιρεία, ότι και οι ίδιοι εργάζονται, ότι όποιος δεν θέλει να δουλέψει να φύγει, ότι στα Βαλκάνια πάνε καλύτερα οι επιχειρήσεις, χωρίς να λένε ότι εκεί οι εργαζόμενοι αμείβονται με 150 - 200 ευρώ!».

Επισήμανε, τέλος, πως η επίθεση στην οργάνωση και τη συλλογική δράση δείχνει και το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν τα συνδικάτα, δυναμώνοντας αυτό που φοβούνται κυβέρνηση και εργοδοσία:«Ο τρόμος και ο φόβος τους είναι το ταξικό εργατικό - λαϊκό κίνημα, το ΠΑΜΕ, τα ταξικά σωματεία και αυτό φανερώνεται και με τα νομοσχέδια που θα φέρουν το επόμενο διάστημα με σκοπό να βάλουν "στον γύψο" το εργατικό κίνημα. Αυτό φαίνεται στα εργοστάσια ανακύκλωσης όταν πηγαίνει το Σωματείο, που μαζεύουν και μιλάνε στους εργαζόμενους πριν βγουν από την πύλη, που μας βρίζουν λέγοντας ότι αυτοί είναι τεμπέληδες που τα παίρνουν, που τρομοκρατούν τους εργαζόμενους ότι όποιος πάει με το Σωματείο θα απολυθεί.

Σε αυτήν την ένταση, λοιπόν, της επίθεσης, που θα εκφραστεί και με τον συνδικαλιστικό νόμο, ώστε να προχωρήσει πιο ομαλά η καπιταλιστική ανάπτυξη, προσπαθούμε ως Σωματείο να εκφραστεί πιο μαζικά και δυναμικά η οργάνωση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, να αποκτήσουμε δηλαδή πιο πολλά ποδάρια. Μόνο έτσι θα δυναμώσει και το Σωματείο, αλλά και θα μπουν οι βάσεις για πιο δυναμικούς και μαζικούς αγώνες».