Ο Οκτώβρης επιβεβαίωσε στην πράξη πως η πάλη για έξοδο από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο είναι αναπόσπαστα δεμένη με την πάλη για την εργατική εξουσία κι αυτή η στρατηγική των μπολσεβίκων επιβεβαιώθηκε πριν από 100 χρόνια.

Αυτήν την πείρα θέλουμε να τη συζητήσουμε ιδιαίτερα σήμερα που η διαπάλη, ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε ισχυρές δυνάμεις του παγκόσμιου καπιταλιστικού κόσμου διέρχεται και από την περιοχή μας, τα Βαλκάνια, το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο.

Σ' αυτόν τον ανταγωνισμό εμπλέκονται, με τον έναν ή άλλον τρόπο, οι σχέσεις της χώρας μας με τις γειτονικές βαλκανικές χώρες, όπως και με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό.

Εδώ το «σχοινί» όχι απλώς τεντώνεται, αλλά γίνεται «κουβάρι» από τις αντιθέσεις όχι μόνον των ισχυρότερων κρατών, αλλά και των άλλων, των μικρότερων «κρίκων», των σχεδιασμών που έχουν και οι αστικές τάξεις της περιοχής.

Η ποικιλότροπη αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των συνόρων της Ελλάδας από την αστική τουρκική τάξη, αλλά κι από άλλες αστικές τάξεις γειτονικών χωρών, όπου αναβιώνει ο μεγαλοϊδεατισμός, όπως π.χ. στην Αλβανία, πραγματοποιείται σε μια στιγμή όπου στην ευρύτερη περιοχή μας διεξάγεται ο πόλεμος στη Συρία, που «βράζει το καζάνι» όχι μόνο στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, αλλά και στην Ευρώπη, στην Ουκρανία, σε όλη τη μεθόριο του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία.

Να γιατί η απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να ανανεώσει τη Συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας και ΗΠΑ δεν είναι μια πράξη «ρουτίνας», αλλά μια ενέργεια που εμπλέκει τη χώρα μας ακόμη βαθύτερα στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που ορέγονται την ενίσχυση του ήδη πολύ σημαντικού ρόλου της αεροναυτικής πολεμικής βάσης της Σούδας, ενός ισχυρού «εργαλείου» στα πολεμικά τους σχέδια στη Μεσόγειο, αλλά και σε μεγαλύτερη ακόμη ακτίνα δράσης.

Και την ίδια στιγμή γίνεται συντήρηση και εκσυγχρονισμός της βάσης του Αραξου για να είναι έτοιμη να υποδεχτεί τη μεταφορά πυρηνικών κεφαλών, πυρηνικών όπλων, μεγαλώνοντας τους κινδύνους για το λαό μας. Και η κυβέρνηση τα κρύβει όλα αυτά από τον ελληνικό λαό.

Σας καλούμε σε ετοιμότητα, σε οργάνωση της πάλης.

ΟΧΙ στις βάσεις και τα πυρηνικά!

Οταν, λοιπόν, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Μάικ Πενς, προχωρά σε δηλώσεις τον περασμένο Αύγουστο, πως η Ρωσία επιδιώκει την ανάφλεξη, την αποσταθεροποίηση των Βαλκανίων, καταλαβαίνει κανείς γιατί οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για την ενίσχυση της Σούδας και γιατί ο υπουργός Αμυνας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τους προτείνει νέα εδάφη για πολεμικές βάσεις, γιατί ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα «σουλατσάρει» στα ελληνικά νησιά και σε άλλες πόλεις της πατρίδας μας.

Κι αυτές οι δηλώσεις του Αμερικανού αντιπροέδρου, που έγιναν από εδώ, από τα Βαλκάνια, τον περασμένο Αύγουστο και συγκεκριμένα από το Μαυροβούνιο, το οποίο εσπευσμένα και χωρίς δημοψήφισμα, όπως υπόσχονταν στο λαό, το οδήγησαν στη ΝΑΤΟική «στρούγκα», είναι ενδεικτικές της ενίσχυσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην ευρύτερη περιοχή.

Οπως πολύ χαρακτηριστικά γι' αυτήν την κατάσταση ήταν τα καλοκαιρινά στρατιωτικά γυμνάσια του ΝΑΤΟ στις βαλκανικές χώρες, στη Βουλγαρία τα ναυτικά και στη Ρουμανία τα στρατιωτικά.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ενταγμένη «ως τα μπούνια» στα ΝΑΤΟικά σχέδια, πότε προσκαλώντας το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο στο πλαίσιο του πολέμου στη Συρία και πότε ως χώρος διέλευσης των ξένων ΝΑΤΟικών στρατευμάτων, όπως φέτος, το καλοκαίρι, όχι μόνον δεν διαφυλάσσει τα συμφέροντα της χώρας, όπως ισχυρίζεται, αλλά βάζει τη «λαβίδα» των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στο λαιμό του λαού μας.

Ετσι, την ώρα που η Ελλάδα γίνεται «μοχλός» στα ευρωατλαντικά σχέδια κατά της Ρωσίας, η αστική τάξη της Ρωσίας, επιδιώκοντας να επωφεληθεί από κάθε σχισμή στο εσωτερικό της ανταγωνιστικής ΝΑΤΟικής συμμαχίας, προχώρησε σε συμφωνία με την Τουρκία για την πώληση σ' αυτήν των υπερσύγχρονων ρωσικών συστημάτων «S-400».

Πρόκειται για μια κίνηση που είναι κι αυτή «κομμάτι» των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και οι οποίοι διεξάγονται με κάθε τρόπο: Διπλωματικό, όπως βλέπουμε από τις αμοιβαίες «εξώσεις» του διπλωματικού προσωπικού ΗΠΑ - Ρωσίας, με στρατιωτικό, όπως βλέπουμε με την αύξηση και αλληλοστόχευση των τεράστιων οπλοστασίων, αλλά και με οικονομικά μέσα, για το πώς π.χ. θα μοιραστεί η «πίτα» των παγκόσμιων εξοπλισμών.

Την ίδια ώρα, όμως, τέτοιες κινήσεις, την ώρα που η Τουρκία ευθέως απειλεί την κυριαρχία 17 ελληνικών νησιών, στο μόνο που συμβάλλουν είναι στην αύξηση της κούρσας των εξοπλισμών ανάμεσα στις αστικές τάξεις. Κούρσα την οποία θα πληρώσουν οι δύο λαοί, την ώρα που και ο ελληνικός και ο τουρκικός λαός έρχονται αντιμέτωποι με τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, τη φτώχεια, την ανεργία, την εκμετάλλευση.

Επιπλέον, η πώληση αυτών των όπλων, ακόμη κι όταν αυτά θεωρούνται ένα «καθαρά αμυντικό όπλο», χωρίς άλλο έρχονται να ενισχύσουν, να «θωρακίσουν» την επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης σε βάρος της Ελλάδας κι άλλων χωρών, όπως της Συρίας, της οποίας η Τουρκία αμφισβητεί τα σύνορα.

Να γιατί όταν οι κυβερνώντες ισχυρίζονται πως η χώρα μας είναι ένας «πυλώνας σταθερότητας» σε ένα «τρίγωνο αστάθειας» - επειδή έχει ενσωματωθεί στα σχέδια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ - λένε για άλλη μια φορά ψέματα.

Στην πραγματικότητα θέλουν να φορέσουν στην εργατική τάξη, στο λαό μας τις ευρωατλαντικές «παρωπίδες», που θα τον εμποδίζουν να δει το πόσο επικίνδυνη είναι η εμπλοκή της χώρας μας σ' αυτούς τους ανταγωνισμούς, οι οποίοι αποσκοπούν σε ξένα συμφέροντα και συγκεκριμένα στο πώς οι αστικές τάξεις, πρώτα απ' όλα οι ισχυρότερες, τα «λιοντάρια», αλλά από κοντά και οι υπόλοιπες, οι «τίγρεις», οι «ύαινες» ακόμη και τα «όρνια» θα μοιράσουν τη «λεία» των ενεργειακών πόρων, των πρώτων υλών, των δρόμων μεταφοράς των εμπορευμάτων, τα μερίδια των αγορών.

Να γιατί αυτός ο πολυθρύλητος «πυλώνας σταθερότητας» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και των ανάλογων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι φτιαγμένοι από «άχυρο» ψευδαισθήσεων, πάνω στην «κινούμενη άμμο» της αβεβαιότητας της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, των οικονομικών κρίσεων και των ιμπεριαλιστικών πολέμων.

Το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να εξασφαλίσει την επίλυση ζητημάτων ανάμεσα στις βαλκανικές χώρες, όπως δεν το διασφάλισε εδώ και 65 χρόνια ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, ή στις σχέσεις της Ελλάδας και της Αλβανίας.

Μάλιστα, τα τελευταία 8 χρόνια που η Αλβανία είναι στο ΝΑΤΟ δεν έχουν κοπάσει, αλλά αντίθετα έχει δυναμώσει και η τάση του μεγαλοϊδεατισμού, των απαράδεκτων εδαφικών διεκδικήσεων σε βάρος της Ελλάδας, ενώ η Αλβανία ακύρωσε και τη συμφωνία για την ΑΟΖ στο Ιόνιο, που είχε υπογράψει νωρίτερα.

Ούτε, βέβαια, μπορεί το ΝΑΤΟ και η ΕΕ να μπολιάσουν με «ειρήνη» και «ασφάλεια» τις σχέσεις της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ. Η αναζωπύρωση, το τελευταίο διάστημα, των επαφών για το ζήτημα του «ονόματος», η εμπλοκή διάφορων μεσολαβητών για να επιλυθεί αυτό το ζήτημα γίνεται και πάλι στο πλαίσιο της παραπέρα ενσωμάτωσης της γειτονικής χώρας στον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό.

Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δεν θέλουν με τίποτα να δούνε να ενισχύεται η επιρροή των ανταγωνιστών τους στην ΠΓΔΜ και η ένταξη της σε αντικρουόμενα με τα δικά τους ενεργειακά και άλλα σχέδια. Αλλωστε, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε πως εκεί δίπλα, στα σύνορα με το Κόσσοβο, οι ΗΠΑ διαθέτουν τη μεγαλύτερη σε μέγεθος βάση τους στον κόσμο, το Camp Bondsteel.

Ούτε, βέβαια, την «ειρήνη και την ευημερία» μπορεί να την εξασφαλίσουν διάφοροι πολιτικο-στρατιωτικοί «άξονες» που πολυδιαφημίζονται, όπως αυτοί με το Ισραήλ ή την Αίγυπτο. Αυτοί οι «άξονες», που μάλιστα ως «πολύφερνες νύφες» παρουσιάζονται και ως η λύση για την απρόσκοπτη εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου της Ελλάδας και της Κύπρου, της σωτηρίας του λαού σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, το μόνο που μπορεί να «γεννήσουν» είναι νέα δεινά για το λαό μας.

Κατ' αρχάς, γιατί όπου στον καπιταλιστικό κόσμο, φτιάχνονται «άξονες» η ζωή δείχνει πως απέναντί τους θα βρούνε εξίσου ισχυρούς «αντι-άξονες», δηλαδή τα αντίπαλα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα. Επειτα, είναι γνωστό πως από την εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου κερδίζουν οι λίγοι, οι τεράστιοι ενεργειακοί κολοσσοί και όχι η εργατική τάξη, όχι οι λαοί!

Να γιατί είναι απαράδεκτες οι πιέσεις που ασκούνται στον κυπριακό λαό για δήθεν «λύση» του Κυπριακού, στο όνομα της απρόσκοπτης εκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου από τους μονοπωλιακούς ομίλους και με στόχο τη νομιμοποίηση των συνεπειών της τουρκικής εισβολής - κατοχής και των αποτελεσμάτων τους.

Το ΚΚΕ εκφράζει διαχρονικά την αλληλεγγύη του στον κυπριακό λαό ενάντια στην τουρκική εισβολή - κατοχή και σε κάθε είδους διχοτομική «λύση».

Παλεύει για Κύπρο ενιαία, για ένα και όχι δύο κράτη, με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια, μία διεθνή προσωπικότητα, για κοινή πατρίδα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, χωρίς κατοχικά και άλλα ξένα στρατεύματα, χωρίς ξένες βάσεις, εγγυητές και «προστάτες», με τον κυπριακό λαό αφέντη στον τόπο του.

Είμαστε ιδιαίτερα ανήσυχοι για την επικίνδυνη όξυνση της κατάστασης στην Κορεατική Χερσόνησο μετά τις αλλεπάλληλες πυρηνικές δοκιμές της Βόρειας Κορέας και την επιθετική στάση και συνεχείς απειλές των ΗΠΑ.

Βέβαια, οι εξελίξεις στην περιοχή δεν είναι το αποτέλεσμα επιλογών κάποιων «μανιακών» ηγετών, όπως σκόπιμα καλλιεργείται από ΜΜΕ.

Αντανακλούν την κλιμάκωση του οικονομικού και στρατιωτικού ανταγωνισμού ανάμεσα σε ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, όπως οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Κίνα, η Ρωσία.

Αφορούν το νέο μοίρασμα των αγορών, την εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου, που συγκεντρώνουν περιοχές, όπως η Κορεατική Χερσόνησος, η Νότια και η Ανατολική Κινεζική Θάλασσα κ.ά., με αποτέλεσμα να μεγαλώνει συνεχώς η επικίνδυνη κούρσα των εξοπλισμών.

Δεν είναι τυχαίο ότι η νέα κυβέρνηση Τραμπ έστρεψε την προσοχή της στη συγκεκριμένη περιοχή, που βρίσκεται στο υπογάστριο της Κίνας και της Ρωσίας και θεωρείται από την Κίνα ζωτικός χώρος.

Ολα τα παραπάνω, μαζί με τα μεγάλα εμπορικά ελλείμματα των ΗΠΑ έναντι της Κίνας, επιδρούν στη χάραξη επιθετικής πολιτικής για την υπεράσπιση των αμερικανικών μονοπωλίων.

Αποτελεί, βέβαια, υποκρισία να επικαλούνται οι ΗΠΑ, οι οποίες βρίσκονται στην πρωτοκαθεδρία των χωρών με πυρηνικό οπλοστάσιο, τους κινδύνους για το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας. Η υποκρισία μεγαλώνει για τις χώρες του ΝΑΤΟ, οι οποίες μιλούν ανοιχτά στις Συνόδους του για τη δυνατότητα χρήσης πυρηνικών όπλων.

Οι εξελίξεις επιβάλλουν επαγρύπνηση, ένταση της διεθνιστικής αλληλεγγύης, ενίσχυση της πάλης ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους, ενάντια στα πυρηνικά όπλα.

Αυτή η πάλη είναι αναπόσπαστα δεμένη με τον αγώνα ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα, που, όπως έχει δείξει και η Ιστορία, δεν διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα, προκειμένου να πετύχει τους στόχους του και να εξασφαλίσει την κυριαρχία του. Αυτός είναι ο δρόμος που μπορεί να βάλει φρένο στα επικίνδυνα επιθετικά σχέδια και όχι ενέργειες που απειλούν με πυρηνικό όλεθρο άλλους λαούς.