Η πλειοδοσία ανάμεσα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τη ΝΔ για το ποιος υπηρετεί καλύτερα την ανάγκη της εξασφάλισης νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο συνολικά, και ειδικότερα σε ό,τι αφορά την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, ήταν το στοιχείο που κυριάρχησε χτες στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση Επίκαιρης Ερώτησης που κατέθεσαν 38 βουλευτές της ΝΔ, με τίτλο «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αποφασίζει, συμφωνεί και εκτελεί τη χρεοκοπία της ΔΕΗ».

Η ΝΔ, μέσω των βουλευτών της, καταλόγισε στην κυβέρνηση «ανεπάρκεια» στην προώθηση της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την «απελευθέρωση» της ηλεκτρικής ενέργειας και την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, η οποία, όπως τόνισε ο Γ. Γεωργαντάς ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, «έρχεται να προστεθεί σε μια συνολική εικόνα που εκπέμπει τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση, σε σχέση με τη δυνατότητά της να διαχειριστεί επενδύσεις, να διαχειριστεί ζητήματα της ιδιωτικής οικονομίας, ζητήματα μεταρρυθμίσεων». Ενώ εκθείασε το μοντέλο ιδιωτικοποίησης της ΝΔ, αυτό «της μικρής ΔΕΗ».

Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γ. Σταθάκης διαβεβαίωσε ότι η κυβέρνηση προχωρά κανονικά στην ιδιωτικοποίηση και των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, προκειμένου - όπως είπε - «να φτάσουμε στο σημείο το 40% της λιγνιτικής πρόσβασης να γίνεται με παραχώρηση μονάδων της ΔΕΗ», και επιβεβαίωσε ότι «προφανώς έχει ανοίξει η διαπραγμάτευση με την Κομισιόν. Δεν θα σας αποκαλύψω τι ακριβώς συζητάμε τώρα, γιατί είμαστε στη διαπραγμάτευση». Κάλεσε τη ΝΔ να δείξει εμπιστοσύνη στις «επιδόσεις» της κυβέρνησης, λέγοντας: «Είμαι σίγουρος ότι στη ΝΔ έχετε μια καταστροφολογική συμπεριφορά μερικών πρώην συντρόφων μου, που όταν ήταν στην αντιπολίτευση τα έβλεπαν όλα μαύρα».

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος σημείωσε ότι «θέλει τεράστιο πολιτικό θράσος και από τη ΝΔ και τη Δημοκρατική Συμπαράταξη να μιλάνε για τη ΔΕΗ», όταν «τα κόμματα αυτά και οι κυβερνήσεις τους είναι αυτοί που ξεκίνησαν τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης, αποδεχόμενοι την πολιτική της ΕΕ για την "απελευθέρωση" του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, για τη συρρίκνωση και τη μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ», τονίζοντας ότι πάνω σε αυτό το έδαφος συνεχίζει την ίδια πολιτική, «της περαιτέρω "απελευθέρωσης", της ιδιωτικοποίησης», η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Εκανε σαφές ότι «δεν υπάρχει μια ανώδυνη για το λαό ιδιωτικοποίηση» και ότι «το ΚΚΕ από τις αρχές της δεκαετίας του '90 είχε αποκαλύψει πως ο πραγματικός στόχος της "απελευθέρωσης" από την κρατική προστασία της Ενέργειας, αλλά και άλλων τομέων της οικονομίας, ήταν να δημιουργηθούν νέα πεδία κερδοφορίας για το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο».

Αναφέρθηκε στα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, όπως είναι «η υποβάθμιση και απαξίωση των εγχώριων πηγών Ενέργειας, όπως είναι ο λιγνίτης, δημιουργία ενός πολύ ακριβού ενεργειακού μείγματος, και μάλιστα μεγάλο κομμάτι απ' αυτό προέρχεται από εισαγόμενες πηγές, π.χ. φυσικό αέριο», η εξάρτηση της ενεργειακής ασφάλειας από εισαγωγές, το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων της ΔΕΗ, η αύξηση μέσα σε μία 10ετία της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος κατά 157% για τα λαϊκά νοικοκυριά, με αποτέλεσμα το 30% από αυτά να ζουν σε συνθήκες ενεργειακής φτώχειας. Ολα αυτά «σε μία χώρα με τεράστιο πλούτο όσον αφορά τις ενεργειακές πηγές, τόσο τις ορυκτές όσο και τις ανανεώσιμες».

Ο Ν. Καραθανασόπουλος στην τοποθέτησή του αναφέρθηκε και στον «συνολικότερο σχεδιασμό, την προσπάθεια της κυβέρνησης να μετατραπεί η Ελλάδα σε ενεργειακό κόμβο, εμπλέκοντάς την πολύ περισσότερο στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, υλοποιώντας τους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στον τομέα της Ενέργειας και, βεβαίως, εμπλέκοντάς την στους κινδύνους του πολέμου».

Εκανε σαφές ότι η κριτική του ΚΚΕ «δεν έχει στραμμένα τα μάτια στο παρελθόν. Δεν μας απασχολεί το ζήτημα να ξαναγυρίσουμε σε μια 100% κρατική ΔΕΗ, γιατί και τότε προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων δούλευε», τονίζοντας πως «για να υπηρετήσει ο ενεργειακός σχεδιασμός τη λαϊκή ευημερία, πρέπει να απαλλαγεί από τους νόμους της αγοράς, τους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους. Μέσα σε ένα πλαίσιο κεντρικά σχεδιασμένης παραγωγής, με στόχο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά ένας ενιαίος, αποκλειστικά κρατικός φορέας Ενέργειας, ως μηχανισμός της λαϊκής εξουσίας».