Πριν μερικά χρόνια και, πάντως, πριν από την αρνητική αλλαγή του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων, που έφεραν οι δραματικές ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ευρώπης, το διεθνές δίκαιο στηριζόταν - ανάμεσα σε άλλα - στο δικαίωμα του κάθε λαού να αποφασίζει για την πορεία του και στη μη ανάμειξη χωρών στις εσωτερικές υποθέσεων των άλλων.

Τα πράγματα σήμερα έχουν αλλάξει. Και μπορεί πολλοί να αναφέρονται στο διεθνές δίκαιο, αλλά το τελευταίο δεν έχει πλέον καμιά ουσιαστική σχέση με ό,τι ίσχυε πριν δέκα ή δεκαπέντε χρόνια. Το μεταπολεμικό διεθνές δίκαιο αντικαθίσταται γοργά από το ιμπεριαλιστικό δίκαιο, που επιβάλλουν στην πράξη οι ΗΠΑ και οι άλλες μεγάλες δυνάμεις και, μάλιστα, με ωμό και απάνθρωπο τρόπο. Αρχές, όπως η εθνική ανεξαρτησία, η λαϊκή κυριαρχία, η μη ανάμειξη, το δικαίωμα του κάθε λαού να αποφασίζει το δρόμο της ανάπτυξής του κλπ., κλπ., δεν έχουν θέση στο «δίκαιο» της νέας τάξης.

Ας ξεκαθαρίσουν, λοιπόν, όσοι μιλάνε για την ανάγκη διεθνούς αντιτρομοκρατικού αγώνα κλπ., κλπ., σύμφωνα, βέβαια, με το διεθνές δίκαιο, σε ποιο δίκαιο αναφέρονται;