Οι «φωτιές» που άναψε στις 6 Δεκέμβρη ο Αμερικανός Πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, επιλέγοντας να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, μεταφέρθηκαν την Πέμπτη και στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Οι κόντρες των Αμερικανών με τους περισσότερους συμμάχους τους σε Δύση και Ανατολή, που πατούν βεβαίως σε βαθύτερες και ευρύτερες συγκρούσεις γεωπολιτικών συμφερόντων, αντανακλάστηκαν στη μεγάλη αίθουσα συνεδριάσεων του ΟΗΕ. Το αποτέλεσμα των διαξιφισμών με αφορμή το Παλαιστινιακό οδήγησε 128 από τις 193 χώρες των Ηνωμένων Εθνών να ψηφίσουν υπέρ του «στρογγυλεμένου» σχεδίου απόφασης για το στάτους της Ιερουσαλήμ. Ειδικότερα, υπέρ του σχεδίου ψήφισαν οι περισσότερες χώρες - μέλη της ΕΕ (μεταξύ των οποίων η Ελλάδα) και οι τέσσερις από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (Κίνα, Ρωσία, Γαλλία, Βρετανία). Απείχαν 35, μεταξύ των οποίων πέντε ευρωπαϊκές (Ουγγαρία, Κροατία, Λετονία, Ρουμανία, Τσεχία), ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Κολομβία, το Μεξικό, το Μαλάουι, η Ρουάντα, το Μάλι και το Αφγανιστάν και κατά ψήφισαν 9 χώρες: ΗΠΑ, Ισραήλ, Μικρονησία, Γουατεμάλα, Ναουρού, Παλάου, Νησιά Μάρσαλ και Ονδούρα και Τόγκο. Ενώ 21 χώρες δεν συμμετείχαν στη Γενική Συνέλευση.

Στο κείμενο του ψηφίσματος δεν γίνεται άμεση αναφορά στις ΗΠΑ. Εντούτοις τονίζεται ότι «οποιεσδήποτε αποφάσεις και ενέργειες με στόχο να μεταβάλουν το χαρακτήρα, το καθεστώς ή τη δημογραφική σύνθεση της Ιερής Πόλης της Ιερουσαλήμ δεν έχουν κανέναν νομικό αντίκτυπο, είναι κενές και άκυρες και πρέπει να ανακληθούν προς συμμόρφωση με τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ».

Σε κάθε περίπτωση, το ψήφισμα δεν είναι νομικώς δεσμευτικό και έχει κυρίως συμβολικό χαρακτήρα. Ωστόσο, η αξία του είναι περισσότερο πολιτική. Ταυτόχρονα, η οργή του Παλαιστινιακού λαού και του αραβικού κόσμου για την απόφαση Τραμπ και η απόφαση του Παλαιστίνιου Προέδρου, Μαχμούτ Αμπάς, να χαρακτηρίσει «ανεπιθύμητο πρόσωπο» τον Αμερικανό αντιπρόεδρο, Μάικ Πενς, ανάγκασε τον τελευταίο να αναβάλει για τα μέσα Γενάρη ή και Φλεβάρη την επίσκεψή του στο Ισραήλ και στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη.

Σε αυτό το πλαίσιο αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον η απόφαση της Παλαιστινιακής Αρχής να στείλει στα μέσα της βδομάδας δύο αντιπροσωπείες σε Ρωσία και Κίνα ζητώντας τους να παίξουν ρόλο μεσολαβητή στο Παλαιστινιακό.

Στη Ρωσία, ο Ναμπίλ Σαάτ, που συμμετείχε στην παλαιστινιακή αντιπροσωπεία, ζήτησε από τη Μόσχα «να διαδραματίσει μελλοντικά σημαντικό ρόλο στη διευθέτηση του Μεσανατολικού». Οι Ρώσοι, σύμφωνα με πληροφορίες, δήλωσαν πρόθυμοι σε συνεργασία, εντούτοις, με μία «διεθνή ομάδα» που θα απαρτίζεται πιθανώς και από την Κίνα, την ΕΕ και τον Αραβικό Σύνδεσμο και θα συμμετάσχει ενεργά στις διαπραγματεύσεις και όχι σαν παρατηρητής.

Στην Κίνα, παλαιστινιακή αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Αχμεντ Ματζνταλάνι ζήτησε επίσης την υποστήριξη της σινικής κυβέρνησης στις προσπάθειες για επανέναρξη της ειρηνευτικής διαδικασίας. Οι Κινέζοι αξιωματούχοι μάλιστα πραγματοποίησαν στις 21 και 22 Δεκέμβρη στο Πεκίνο συμπόσιο για την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση στο οποίο συμμετείχε ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών, Γουάνγκ Γι. Ο Κινέζος αξιωματούχος εξέφρασε το έντονο ενδιαφέρον του Πεκίνου για συμμετοχή σε ζυμώσεις και διαπραγματεύσεις για το Παλαιστινιακό, καθώς η Κίνα ως ανερχόμενη δύναμη επιζητεί ρόλο και λόγο και στη Μέση Ανατολή.

Το ήδη μπερδεμένο «κουβάρι» στη Μ. Ανατολή φαίνεται πως θα μπλεχτεί και άλλο με όξυνση του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού.

Σε αυτό το «κουβάρι» γίνεται φανερό ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συμμετέχει σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή, συνεχίζοντας την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ. Αυτό επιβεβαίωσε και η γραπτή απάντηση που έδωσε ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, στις 19/12, στην Ερώτηση που κατέθεσε στις 28/11 σύσσωμη η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ για την άμεση αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους.

Η κυβέρνηση αρνείται να απαντήσει στο ξεκάθαρο ερώτημα που έθετε το ΚΚΕ, για την άμεση αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους, σύμφωνα με τη σχετική απόφαση της Βουλής το Δεκέμβρη του 2015, και να σταματήσουν οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις και άλλες κοινές στρατιωτικοπολιτικές δραστηριότητες με το Ισραήλ. Ουσιαστικά, δηλώνει ότι είναι και με τον θύτη και με το θύμα, «βγάζοντας λάδι», δηλαδή, το κράτος του Ισραήλ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ που το στηρίζουν.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση τολμάει να εμφανίζεται ως ...αθώα περιστερά και «παράγοντας σταθερότητας» σε μια περιοχή αστάθειας, τη στιγμή που είναι χωμένη έως τα μπούνια σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για λογαριασμό της ντόπιας πλουτοκρατίας και δίνει «γην και ύδωρ», στις ΗΠΑ, με τη βάση της Σούδας και όχι μόνο.