Βιασύνη να περάσουν απ' τη Βουλή τα τελευταία αντιλαϊκά προαπαιτούμενα της 3ης «αξιολόγησης» ομολογούν τα σενάρια που εξετάζει το Μέγαρο Μαξίμου να τα φέρει στη Βουλή, στις αρμόδιες επιτροπές, νωρίτερα ακόμα και απ' τις 8 Γενάρη, την ερχόμενη βδομάδα. Σε κάθε περίπτωση, ξεκαθαρίζεται πως έως τις 15 Γενάρη θα πρέπει να έχουν ψηφιστεί όλα τα προαπαιτούμενα, για να ακολουθήσει η διαδικασία έκδοσης Προεδρικών Διαταγμάτων κ.λπ., η οποία να έχει ολοκληρωθεί πριν από τη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ στις 22 Γενάρη.

Ο κυβερνητικός σχεδιασμός προβλέπει παράλληλα την προσπάθεια απόσπασης ανοχής ή ακόμα και στήριξης του λαού στην πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου με την καμπάνια «επιστροφής στην κανονικότητα», με ισχυρές δόσεις κάλπικης προσμονής, να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Αυτό εξάλλου ισχυρίστηκε και ο Αλ. Τσίπρας στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του αναφέροντας πως «μέσα σε δυο χρόνια, έχουμε προχωρήσει. Από τον φόβο στην ψυχραιμία. Από την υποτίμηση στην αξιοπρέπεια. Από το ανήθικο στην εντιμότητα. Από την αντάρα στην κανονικότητα. Από το άδειο στο νόημα. Από τη λύπη στη χαρά»! Η μόνη χαρά βέβαια είναι αυτή του κεφαλαίου, που βλέπει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να υλοποιεί τη «βρώμικη δουλειά» για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του.

Στο ίδιο πνεύμα είναι και η δήλωσή του στην εφημερίδα «Documento», με την οποία επιχειρεί να φιλοτεχνήσει για την κυβέρνησή του το προφίλ της άτεγκτης απέναντι στα «συμφέροντα». Η δήλωση αφορά στη Δικαιοσύνη και ο πρωθυπουργός καταγγέλλει όσους «θέλουν να τη μετατρέψουν σε εργαλείο πολιτικών επιδιώξεων και οικονομικών συμφερόντων», να την «εμπλέξουν σε παιχνίδια αποσταθεροποίησης. Σε παραγωγή δικτύων ανεξέλεγκτης παραεξουσίας και μηχανισμών αποφυγής δημοκρατικών ελέγχων».

Στο μεταξύ, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δ. Τζανακόπουλος, σε συνέντευξή του στη «Real news» επιχειρεί να αμβλύνει τις «οξείες» γωνίες των νέων αντιλαϊκών μέτρων, όπως το επιχειρούμενο χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα, ισχυριζόμενος ότι η ρύθμιση συνιστά «έναν αποδεκτό συμβιβασμό, αν συνυπολογίσει κανείς τι κερδίσαμε στη σχετική διαπραγμάτευση για τα εργασιακά... την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων... το υπερπρονόμιο των εργαζομένων σε περίπτωση πλειστηριασμού περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης». Ισχυρίζεται μάλιστα πως «επομένως δεν νομίζω ότι ειδικά αυτή η κυβέρνηση μπορεί να κατηγορηθεί από κανέναν για άσκηση αντεργατικής πολιτικής»!

Εκεί βέβαια που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος «ξεπέρασε τον εαυτό του» είναι στις αθλιότητες που διατύπωσε σε βάρος του ΚΚΕ, «κουνώντας το δάχτυλο» και ισχυριζόμενος ότι η στρατηγική του ΚΚΕ «δεν εξυπηρετεί ούτε τους λαϊκούς αγώνες, ούτε τα συμφέροντα των κοινωνικών τάξεων που το ΚΚΕ θέλει να εκπροσωπεί» και ότι το ΚΚΕ «αρνείται στοιχειώδεις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις στο πεδίο των δικαιωμάτων», μιλώντας για «χρήση αγοραίας ρητορικής και φρασεολογίας απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στον πρωθυπουργό. Είναι κηλίδα στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος, ο γγ του ΚΚΕ να αντιπαρατίθεται με φράσεις και επιχειρήματα τα οποία είναι σημαία των κάθε λογής ακροδεξιών»!