Copyright 2018 The Associated

Από τις χτεσινές δηλώσεις του Χ. Ζεεχόφερ (αριστερά), της Αγκ. Μέρκελ και του Μ. Σουλτς

Με στόχο να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας απέναντι στις «προκλήσεις» των καιρών και ιδιαίτερα απέναντι στις ΗΠΑ, στην Κίνα και τη Ρωσία, ανακοινώθηκε χτες η συμφωνία για συνέχιση του μεγάλου συνασπισμού μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών/Χριστιανοκοινωνιστών (CDU/CSU) και Σοσιαλδημοκρατών (SPD). Για να προχωρήσει ο σχηματισμός κυβέρνησης, όμως, θα πρέπει το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων να εγκριθεί από το εσωκομματικό δημοψήφισμα μεταξύ των μελών του SPD, σε περίπου τρεις βδομάδες. Θυμίζουμε πως τα τρία κόμματα έχουν συγκυβερνήσει άλλες δύο φορές, το 2005 και το 2013.

Σύμφωνα με πληροφορίες, που επικαλούνται τα γερμανικά ΜΜΕ, το υπουργείο Οικονομικών πηγαίνει στους σοσιαλδημοκράτες (πιθανόν στον δήμαρχο του Αμβούργου, Ολαφ Σολτς, ο οποίος ενδέχεται να είναι και αντικαγκελάριος). Στην περίπτωση που ο πρόεδρος του SPD, Μάρτιν Σουλτς, αναλάβει το υπουργείο Εξωτερικών, θα παραιτηθεί από αρχηγός του κόμματος και θα αναλάβει η Αντρεα Νάλες, αναφέρει ο γερμανικός Τύπος. Επίσης, οι σοσιαλδημοκράτες θα πάρουν το υπουργείο Εργασίας και ίσως τα υπουργεία Οικογενειακής πολιτικής, Δικαιοσύνης και Περιβάλλοντος. Το «αδελφό» κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών στη Βαυαρία, η CSU, θα αναλάβει το υπουργείο Εσωτερικών και ίσως διατηρήσει τα υπουργεία Μεταφορών/Ψηφιοποίησης και Αναπτυξιακής Βοήθειας. Στη CDU «πάνε» τα υπουργεία Αμυνας, Οικονομίας, Αγροτικής Ανάπτυξης, Υγείας και Εκπαίδευσης.

Στην Ελλάδα η ενδεχόμενη συμμετοχή των σοσιαλδημοκρατών στην κυβέρνηση αξιοποιείται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για να καλλιεργηθούν στο λαό φρούδες «προσδοκίες» για αλλαγή στην ευρωπαϊκή πολιτική. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να προπαγανδίζουν πως είναι ζήτημα «προσώπου», δηλαδή ότι ένας σοσιαλδημοκράτης υπουργός Οικονομικών θα έχει «θετική επίδραση» στην οικονομική πολιτική της Ελλάδας και της Ευρώπης, υπονοώντας πιο «φιλολαϊκή» πολιτική, την ώρα που οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες συγκυβερνούν ήδη με τη CDU/CSU, ενώ εδώ και δεκαετίες πρωτοστατούν στα αντεργατικά μέτρα και στην περικοπή προνοιακών παροχών (βλέπε «Ατζέντα 2010» του Σρέντερ). Εξάλλου, η γερμανική πολιτική καθορίζεται από τις προτεραιότητες και τους στόχους των ομίλων στον ανταγωνισμό τους με αυτά άλλων ευρωπαϊκών κρατών και ιμπεριαλιστικών κέντρων. Αυτό ήταν και το ζητούμενο των διαπραγματεύσεων.

Χαρακτηριστικά, η καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, δήλωσε χτες πως δεν υπάρχει «καμία ανησυχία» ότι το SPD με τα υπουργεία Εξωτερικών και Οικονομικών «θα ασκήσει υπερβολική επιρροή στη γερμανική ευρωπαϊκή πολιτική» και πως είχε «πολύ καλή συνεργασία με τον άλλοτε σοσιαλδημοκράτη υπουργό Οικονομικών, Πέερ Στάινμπρικ» την περίοδο 2005 - 2009. Για τον Μάρτιν Σουλτς, η συμφωνία φέρει τη «σοσιαλδημοκρατική σφραγίδα», ενώ ο πρόεδρος της CSU, Χορστ Ζεεχόφερ, δήλωσε «ικανοποιημένος με την τελική συμφωνία».

Ενδεικτικά, το κείμενο της συμφωνίας εστιάζει στην «επανεκκίνηση της Ευρώπης» και τη «νέα δυναμική για τη Γερμανία». Πιο συγκεκριμένα, στο κεφάλαιο «Ευρώπη» προβλέπει: Επενδύσεις στην Ευρώπη που θα συμβάλουν στην «ανάπτυξη και την ευημερία της Γερμανίας». «Κοινή ενοποιημένη φορολογική βάση και ελάχιστοι φορολογικοί συντελεστές εταιρειών» ως «ευρωπαϊκή απάντηση στις διεθνείς προκλήσεις, κυρίως από τις ΗΠΑ». «Ενίσχυση της Συνεργασίας για την Πολιτική Αμυνας και Ασφάλειας (PESCO)» και διαμόρφωση «κοινής εξωτερικής πολιτικής». «Συνεκτική πολιτική για την Αφρική», όπου έχει ενταθεί ο ανταγωνισμός με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως η Κίνα. «Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην Ευρωζώνη» ως «αφετηρία για ένα μελλοντικό προϋπολογισμό επενδύσεων». «Δημοσιονομικός έλεγχος, οικονομικός συντονισμός στην ΕΕ και την Ευρωζώνη». «Εξέλιξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕSM) σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, που θα ενσωματωθεί στο δίκαιο της ΕΕ», ενίσχυση της «γαλλογερμανικής συνεργασίας».

Επίσης, προβλέπονται αυστηρότερη πολιτική ασύλου, έλεγχος της «παράνομης» μετανάστευσης και ρύθμιση της εισαγωγής ειδικευμένων εργατών, προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων στην «εποχή της ψηφιοποίησης», κρατικές επενδύσεις πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ σε τομείς που έχει ανάγκη το κεφάλαιο (ψηφιοποίηση, καινοτομία - έρευνα, τεχνολογικός εξοπλισμός των σχολείων και ψηφιακή Εκπαίδευση, εκσυγχρονισμός υποδομών, μετεκπαίδευση εργαζομένων κ.ά.) και ορισμένοι επιμέρους περιορισμοί στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, που αφορούν μικρό αριθμό εργαζομένων. Μαζί με τη Γαλλία θα γίνουν κοινά βήματα στη (μειωμένη) φορολόγηση των επιχειρήσεων, ενώ θα μειωθούν τα γραφειοκρατικά εμπόδια για νέες επενδύσεις.

Διστακτικά υποδέχτηκε τη συμφωνία το Γερμανικό Βιομηχανικό και Εμπορικό Επιμελητήριο, λέγοντας πως η οικονομία θα «επιθυμούσε πιο τολμηρές αποφάσεις». Εκφράζει ικανοποίηση «για κάποιες καλές επενδύσεις στο μέλλον, αλλά συγχρόνως ανησυχεί για τα ακριβά μελλοντικά βάρη που επηρεάζουν τις επιχειρήσεις». «Μία σημαντική αδυναμία είναι η παραίτηση από τη φορολογική ελάφρυνση για τις εταιρείες - σε μια εποχή που οι βασικοί ανταγωνιστές μειώνουν τους φόρους», προσθέτει.

Στο μεταξύ, το τελευταίο διάστημα γράφτηκαν στο SPD περίπου 25.000 νέα μέλη, μετά από προτροπή της Νεολαίας του κόμματος (JUSO) να μπουν στο κόμμα όσοι αντιτίθενται στη συνέχιση του μεγάλου συνασπισμού και να ψηφίσουν «όχι». Στο δημοψήφισμα θα συμμετάσχουν περίπου 463.000 μέλη του SPD, θα διεξαχθεί στις 20 Φλεβάρη - 2 Μάρτη και το αποτέλεσμα θα ανακοινωθεί στις 4 Μάρτη. Μέχρι τότε τα στελέχη του SPD θα περιοδεύουν ανά τη χώρα προκειμένου να πείσουν τα μέλη των οργανώσεων να ψηφίσουν υπέρ του σχηματισμού κυβέρνησης. Το Συνταγματικό Δικαστήριο απέρριψε χτες 5 προσφυγές κατά του δημοψηφίσματος του SPD, που ζητούσαν να χαρακτηριστεί αντισυνταγματικό.

Σε συμφωνία για «αυτοπροσδιορισμό του ωραρίου εργασίας» κατέληξε το συνδικάτο Μετάλλου - Ηλεκτρονικής (IG Metall) που υπέγραψε νέα κλαδική ΣΣΕ με τους βιομήχανους του κλάδου και πανηγυρίζει πως «η ευελιξία δεν είναι πια προνόμιο μόνο του εργοδότη»! Συγκεκριμένα, από το 2019, οι εργαζόμενοι που έχουν μικρά παιδιά, αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας ή φροντίζουν έναν ηλικιωμένο επειδή δεν υπάρχουν επαρκείς και δωρεάν δημόσιες δομές, θα «μπορούν να μειώσουν το ωράριο εργασίας τους έως και 28 ώρες τη βδομάδα (σ.σ. από 35) για τουλάχιστον 6 και το πολύ έως 24 μήνες». Ταυτόχρονα, οι εργοδότες θα μπορούν να αυξήσουν το ωράριο εργασίας έως και 40 ώρες τη βδομάδα, για όσους εργαζόμενους το ...επιθυμούν.

Επίσης, από το 2020 οι εργαζόμενοι θα έχουν το ...δικαίωμα αντί για ένα ποσό που αντιστοιχεί στο 27,9% ενός μηνιαίου μισθού, να πάρουν 8 μέρες άδεια.