Τις εργατογειτονιές της Δυτικής Αθήνας και συγκεκριμένα τα Λιόσια, όπου τα εργατικά - λαϊκά στρώματα ζουν μέσα στη γενικευμένη ανασφάλεια της ανεργίας, της εκμετάλλευσης και της υποβάθμισης, επέλεξε χτες για «ντεκόρ» ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, παρουσιάζοντας - με αφορμή την τελετή εγκαινίων του νέου κτιρίου της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Δυτικής Αττικής - το σχέδιο της κυβέρνησης για την «εδραίωση αισθήματος ασφάλειας» στην περιοχή και συνολικότερα, στο πλαίσιο και του διαγκωνισμού με τη ΝΔ.

Ο πρωθυπουργός μίλησε για «εδραίωση του αισθήματος ασφάλειας στην τοπική κοινωνία», χαρακτηρίζοντας την ασφάλεια «δικαίωμα» και «κρίσιμο ζήτημα για την κοινωνική συνοχή και τη δημοκρατία», ενώ παρουσιάζοντας στοιχεία, όπως την αύξηση των περιπολιών στη Δυτική Αττική, επιχείρησε να μιλήσει περί «άλλης αντίληψης που δεν βασίζεται στην καταστολή», περί πρόληψης που αποδίδει κ.ο.κ.

Βέβαια, τα λόγια αυτά - όπως και η συσκότιση των αιτιών του οργανωμένου εγκλήματος - δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι τα λογής «επιχειρησιακά σχέδια» που παρουσιάζονται ανά καιρούς, κάθε άλλο παρά αντιμετωπίζουν τις αιτίες πάνω στις οποίες ανθεί το οργανωμένο έγκλημα που συνδέεται με επιχειρηματικά συμφέροντα και έχει - αν όχι τη στήριξη - την ανοχή από κρατικούς μηχανισμούς.

Ούτε βέβαια τα παχιά λόγια περί «άλλης αντίληψης» σε ό,τι αφορά την αστυνόμευση μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι η κυβέρνηση συνεχίζει από εκεί ακριβώς που σταμάτησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αναθέτοντας ως κεντρική αποστολή στην αστυνομία την καταστολή του λαϊκού κινήματος, όπως δείχνουν άλλωστε τα πολύ πρόσφατα «κρούσματα» με την ποινικοποίηση και την καταστολή των κινητοποιήσεων για τους πλειστηριασμούς, το χτύπημα συνταξιούχων, πρόσφατα των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, την προσπάθεια να μπουν πρόσθετα εμπόδια στο δικαίωμα της απεργίας κ.ο.κ.

Ακόμα πιο προκλητικά ακούστηκαν και τα λόγια του πρωθυπουργού ότι «δεν υπάρχουν πολίτες πολλών κατηγοριών», σε μια περιοχή της οποίας οι κάτοικοι βιώνουν από πρώτο χέρι τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής που φουντώνει τη φτώχεια, βαθαίνει τις ανισότητες και διογκώνει τα προβλήματά τους, ενώ οι τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές που να καλύπτουν ακόμα και τις βασικές εργατικές - λαϊκές ανάγκες, εντείνουν ακόμα περισσότερο τα χαρακτηριστικά γκετοποίησης της περιοχής, απλώνοντας ταυτόχρονα και «βούτυρο στο ψωμί» των κάθε λογής κυκλωμάτων.

Μάλιστα, ο πρωθυπουργός πήγε και ένα βήμα παραπέρα, αφού επιχειρώντας να αξιοποιήσει την κατάσταση αυτή που προκαλεί η αντιλαϊκή πολιτική, παρουσίασε ως λύση στα λαϊκά προβλήματα και «κοινωνική πολιτική που γίνεται με σχέδιο» την προώθηση των επιχειρηματικών σχεδίων στην περιοχή, όπως αυτά που αφορούν τη διαχείριση των σκουπιδιών, την επέκταση του φυσικού αερίου, τις υποδομές με κριτήριο τους επιχειρηματικούς σχεδιασμούς, τη συγκρότηση «ενεργειακών κοινοτήτων» που θα λειτουργήσουν στο δήμο και που στην πραγματικότητα πρόκειται για επιχειρηματικά σχήματα με «συνεργατικό» μανδύα κ.ο.κ.

Στο πλαίσιο αυτό, ως υποτιθέμενη «απάντηση» στη φτώχεια που μαστίζει τη Δυτική Αττική παρουσίασε τα γνωστά «στοχευμένα» προγράμματα ανακύκλωσης της φτώχειας, όπως η επιδότηση ενοικίου για τους Ρομά, φιλοδωρήματα όπως για δωρεάν ρεύμα σε 3.000 οικογένειες κ.ο.κ., ενώ ακόμα και τα οξυμένα προβλήματα της πολυπληθούς κοινότητας Ρομά της περιοχής αποτέλεσαν για τον Αλ. Τσίπρα «ντεκόρ» για την αντιπαράθεση με τη ΝΔ, όχι φυσικά για το πώς θα αντιμετωπιστούν προβλήματα που έχουν, αλλά με επίκεντρο τις πρόσφατες ρατσιστικές δηλώσεις του βουλευτή της, Αθ. Δαβάκη.