Την κλιμακούμενη διείσδυση του τουρκικού κεφαλαίου στα Δυτικά Βαλκάνια μέσω «αναπτυξιακών δράσεων», «πολιτιστικών και θρησκευτικών προγραμμάτων», καταγράφει ο αστικός Τύπος ολοένα και πιο συχνά το τελευταίο διάστημα, εκφράζοντας μάλιστα ανησυχία για το γεγονός ότι η Τουρκία «περικυκλώνει» την Ελλάδα από Βορρά, ενισχύοντας τα ερείσματά της κυρίως σε ΠΓΔΜ, Αλβανία και Βοσνία. Ορισμένοι μάλιστα εκφράζουν την άποψη ότι αν οι διαστάσεις και οι επιπτώσεις αυτής της διείσδυσης κατανοηθούν αληθινά, θα διασφαλιστεί ευκολότερα το συμβιβαστικό κλίμα που είναι αναγκαίο για να προχωρήσουν εκκρεμότητες, όπως η διευθέτηση του ονοματολογικού με την ΠΓΔΜ, που θα διευκολύνει την ένταξή της στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Με άλλα λόγια, η «ευρωατλαντική προοπτική» των Βαλκανίων, που αποτελεί στρατηγική επιλογή και σχέδιο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ανταγωνιστικά κυρίως προς τη Ρωσία, προπαγανδίζεται ως απάντηση στον «τουρκικό κίνδυνο από το Βορρά» και προβάλλεται ως επείγουσα ανάγκη να υπάρξει συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και την ΠΓΔΜ, αλλά και να ενταθεί η παρέμβαση της ελληνικής κυβέρνησης στα Βαλκάνια. Μ' αυτά και μ' αυτά, εκμεταλλευόμενοι και την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, φτιάχνουν μέχρι και ...φωτοστέφανο πάνω από το κεφάλι της κυβέρνησης για τους ευρωΝΑΤΟικούς ρόλους που αναλαμβάνει στην ευρύτερη περιοχή.