Ο μοναδικός υποψήφιος, Νικόλ Πασινιάν, μετά από συμβιβασμό ανάμεσα σε αστικές δυνάμεις, εκλέχτηκε χτες πρωθυπουργός της Αρμενίας μετά από μερικές βδομάδες αντιπαραθέσεων. Ο επικεφαλής του κύριου κόμματος της αντιπολίτευσης, «Συμφωνία Πολιτών», πρώην δημοσιογράφος, πήρε τελικά 59 ψήφους σε σύνολο 105 βουλευτών του Κοινοβουλίου (παρόντες ήταν οι 101 - τον καταψήφισαν 42) αφού 15 βουλευτές του έως τώρα κυβερνώντος Ρεπουμπλικανικού Κόμματος ψήφισαν υπέρ του. Θυμίζουμε ότι το φιλελεύθερο αυτό κόμμα με σαφή φιλορωσική στάση εξέλεξε πρωθυπουργό στις 17 Απρίλη τον Σερζ Σαρκισιάν (ήταν για δύο θητείες Πρόεδρος της χώρας), ο οποίος εν μέσω διαδηλώσεων αναγκάστηκε σε παραίτηση. Ο Πασινιάν την 1η Μάη απέτυχε να συγκεντρώσει την πλειοψηφία και στο μεταξύ προχώρησαν τα παζάρια για να μπορέσει να εκλεγεί χτες 8 Μάη. Η καθοριστική στήριξη των 15 βουλευτών του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος υποστηρίζεται ότι έγινε στο όνομα της «σταθερότητας της χώρας», αλλά δεν αναιρεί τις διαφορές.

Ο Πασινιάν πάντως στις πρώτες του δηλώσεις διαβεβαίωνε ότι θα συνεχίσει τη «στρατηγική συνεργασία» με τη Ρωσία, η Αρμενία θα παραμείνει στην Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών (τη συμμαχία με επικεφαλής την καπιταλιστική Ρωσία, που προέκυψε μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού), όπως και στην Ευρασιατική Ενωση και τον Οργανισμό Συλλογικής Αμυνας και Ασφάλειας (επίσης συμμαχίες της Ρωσίας). Ταυτόχρονα όμως δήλωσε ότι θα επιδιώξει στενότερες σχέσεις με την ΕΕ και θα διεκδικήσει κατάργηση της βίζας, με τις ΗΠΑ, την Κίνα, το Ιράν και τη Γεωργία που είναι γειτονικές της χώρες. Επίσης, δήλωσε ότι αύριο μεταβαίνει στο Ναγκόρνο - Καραμπάχ (ή Αρτσαχ), περιοχή που διεκδικεί το Αζερμπαϊτζάν και αποτελεί μια εστία «παγωμένης σύγκρουσης», την οποία είπε ότι «επιθυμεί να λύσει με βάση το διεθνές δίκαιο».

Οπως όλα δείχνουν, ο συμβιβασμός που επιτεύχθηκε μπορεί να είναι ιδιαίτερα εύθραυστος, καθώς τώρα ξεκινάνε οι διαβουλεύσεις για τη συγκρότηση κυβερνητικού συνασπισμού που προτείνει ο πρωθυπουργός που πρέπει να καταληχθεί τις επόμενες 5 μέρες. Στη συνέχεια θα ψηφιστούν οι προγραμματικές δηλώσεις σε διάστημα ενός μήνα περίπου από τον σχηματισμό κυβέρνησης. Αν αυτά δεν γίνουν εφικτά προκηρύσσονται νέες εκλογές. Οπως και να έχει, από τα παζάρια των αστών ή την επιλογή των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών οι λαϊκές δυνάμεις δεν έχουν να περιμένουν τίποτε. Ο δικός τους μονόδρομος είναι μόνο στην πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.