Δεν επιτρέπεται, ούτε με συμφωνία μεταξύ εργαζόμενου και εργοδότη, η μεταφορά των ημερών της θερινής άδειας και αν υπάρξει συμφωνία, αυτή είναι άκυρη (ανίσχυρη), αποφάνθηκε ο Αρειος Πάγος, επισημαίνοντας ότι ο εργοδότης που δεν χορήγησε πλήρη την άδεια στον μισθωτό κατά τη διάρκεια του χρόνου, είναι υποχρεωμένος να καταβάλει τις αποδοχές του μηνός που θα λάμβανε την άδεια, προσαυξημένες κατά 100%.

Τους αρεοπαγίτες απασχόλησε περίπτωση τραπεζοϋπαλλήλου, ο οποίος κατά την τριετία 2005 - 2008 έλαβε τμήμα της θερινής του αδείας και όχι το σύνολο των προβλεπομένων ημερών και για τον λόγο αυτόν προσέφυγε στα δικαστήρια. Το Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, επικυρώνοντας εφετειακή απόφαση, επιδίκασε στον τραπεζοϋπάλληλο τις διαφορές των ημερών που εργάστηκε κατά την εν λόγω τριετία, προσαυξημένες κατά 100%.

Πάντως, ο Αρειος Πάγος διευκρινίζει ότι «η προσαύξηση 100% αφορά μόνο στις αποδοχές και όχι στο επίδομα αδείας, αφού ο νόμος αναφέρεται ρητά στις αποδοχές αδείας και όχι στο επίδομα». Ακόμη, η αρεοπαγίτικη απόφαση επισημαίνει ότι για τη θεμελίωση του δικαιώματος άδειας του μισθωτού δεν απαιτείται η υποβολή σχετικής αίτησης (έγγραφης ή προφορικής), όμως για τη θεμελίωση της αξίωσης του μισθωτού προς λήψη της κατά 100% προσαύξησης απαιτείται υπαιτιότητα του εργοδότη, έστω και σε βαθμό ελαφράς αμέλειας, η οποία υπάρχει όταν ο μισθωτός ζήτησε την άδεια και ο εργοδότης δεν του τη χορήγησε.