Την απάτη περί «μετάβασης σε μια νέα περίοδο ανάκτησης δικαιωμάτων» στα Εργασιακά επιχείρησε να λανσάρει και αυτήν τη βδομάδα η κυβέρνηση, με τη δήθεν «επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων» να κατέχει κεντρική θέση στην απατηλή κυβερνητική προπαγάνδα και τον ίδιο τον πρωθυπουργό να δίνει τον τόνο, ισχυριζόμενος με δηλώσεις του ότι «η μάχη για την ενίσχυση των εργαζομένων αποτελεί προτεραιότητά μας στη μεταμνημονιακή εποχή» και ότι «βήμα το βήμα θα ξανακερδίσουμε την εργασία στη χώρα μας».

Στην πραγματικότητα, βέβαια, καμιά «ανάκτηση δικαιωμάτων» - ούτε βήμα βήμα ούτε μεμιάς - δεν μπορεί να υπάρχει με όλο το αντεργατικό πλαίσιο των μνημονίων που διατηρείται ανέγγιχτο και ενισχύεται συνεχώς από την κυβέρνηση, με τη συνεχή διεύρυνση της «ευελιξίας», με τα νέα «δωράκια» που δίνει στο κεφάλαιο, όπως η μόνιμη κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού, με την εφαρμογή για πρώτη φορά του μνημονιακού νόμου Βρούτση - Σαμαρά. Το κεφάλαιο διατηρεί στα χέρια του όλα τα εργαλεία της «ευελιξίας» για να παρακάμπτει Συλλογικές Συμβάσεις, διατηρεί την «ελευθερία» να μην υπογράφει Συλλογικές Συμβάσεις, ενώ πλέον - με την πρόσφατη κυβερνητική εγκύκλιο - διαθέτει και τη δυνατότητα αν το επιθυμεί να μπλοκάρει αμετάκλητα την επέκταση μιας κλαδικής ΣΣΕ, με το να μην καταθέτει το μητρώο μελών του για τον έλεγχο της «αντιπροσωπευτικότητας» της σύμβασης...

Στο σημερινό «Ριζοσπάστη» αποκαλύπτεται με χαρακτηριστικό τρόπο, μέσα από τα παραδείγματα του Τουρισμού και των Τραπεζών, η απάτη της δήθεν «επέκτασης» των κλαδικών ΣΣΕ που διαφημίζει η κυβέρνηση: Ακόμα και στους λίγους κλάδους που προχωρά ή δρομολογείται αυτή η διαδικασία μένουν εκτός χιλιάδες εργαζόμενοι που δουλεύουν με καθεστώς «ευελιξίας», ενώ και σε ό,τι αφορά το περιεχόμενό τους οι εν λόγω Συμβάσεις περιλαμβάνουν μεγάλες μειώσεις μισθών και αφαίρεση δικαιωμάτων...