Ανάμεσα στις κλαδικές Συμβάσεις που βρίσκονται σε ισχύ περιλαμβάνεται και η ΣΣΕ των ξενοδοχοϋπαλλήλων, η «επέκταση» της οποίας σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας θα εξεταστεί σε συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας στις 17 Σεπτέμβρη.

Η σύμβαση διετούς διάρκειας (από 1/1/2018 έως 31/12/2019), που υπογράφηκε τον περασμένο Μάρτη ανάμεσα στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων και την πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Εργαζομένων του κλάδου (ΠΟΕΕ-ΥΤΕ), μετά από μήνες «διαβουλεύσεων» και παζαρέματος μακριά από τους εργαζόμενους, έχει ενσωματώσει στο περιεχόμενό της πλευρές πάγιων εργοδοτικών αξιώσεων.

Περιλαμβάνει τη δυνατότητα όλων των ξενοδόχων να απασχολούν τους ξενοδοχοϋπαλλήλους κατά τις μέρες ανάπαυσής τους. Να επιβάλλουν δηλαδή ασταμάτητη δουλειά χωρίς να χορηγούν τα δύο ρεπό που δικαιούνταν οι εργαζόμενοι τη βδομάδα, από την 1η Ιούνη έως τις 30 Σεπτέμβρη και από τις 15 Δεκέμβρη έως τις 15 Φλεβάρη. Μάλιστα, το κείμενο της Σύμβασης υιοθετεί και τα «επιχειρήματα» των εργοδοτών. Οπως αναφέρει, «η απασχόληση σε μέρες ανάπαυσης (...) αυξάνει τις μηνιαίες αποδοχές» των εργαζομένων και «λειτουργεί υπέρ αυτών»! Παρουσιάζει δηλαδή τη δουλειά χωρίς ρεπό ως αίτημα των εργαζομένων για να προσθέσουν μερικά ακόμα μεροκάματα πείνας στους μισθούς τους. Τέτοια είναι η έγνοια των ξενοδόχων για τους μισθούς των ξενοδοχοϋπαλλήλων, που συμφώνησαν σε «αυξήσεις» της τάξης του 1,5%, που αντιστοιχούν για το 2018 σε 0,38 ευρώ τη μέρα, την ίδια στιγμή που ο τζίρος και τα κέρδη των επιχειρήσεων του κλάδου εκτινάσσονται, ενώ η κλαδική Σύμβαση του 2012 είχε επιφέρει μειώσεις 15% στους μισθούς...

Ακόμα κι έτσι, η εν λόγω Σύμβαση μέχρι σήμερα δεν εφαρμόζεται ούτε στο 10% του κλάδου, καθώς στην πράξη ακόμα και από τους ξενοδόχους, που κατά τ' άλλα την υπογράφουν, επιβάλλονται χειρότεροι όροι αμοιβής και εργασίας. Η εμπειρία των εργαζομένων του κλάδου αποδεικνύει πως οι ξενοδόχοι, ακόμα και στις περιπτώσεις που συνυπέγραφαν Συμβάσεις με όρους που στήριζαν την κερδοφορία τους, στην πράξη τις εφάρμοζαν σε μικρό βαθμό ή και καθόλου. Ακόμα και πριν αρθεί η υποχρεωτικότητα των Συμβάσεων, ήδη επέβαλαν «ψαλίδι» στους μισθούς μη καταβάλλοντας μια σειρά επιδόματα (γάμου, προϋπηρεσίας και άλλα).

Και στις περιπτώσεις όμως που η κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας δεν έχει πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων, «παρακάμπτεται» στην πράξη από τις πολλές και διάφορες «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις, οι οποίες στον Τουρισμό φτάνουν μέχρι και τις 14 διαφορετικές μορφές απασχόλησης!

Υπάρχουν εργολαβικοί εργαζόμενοι που δουλεύουν μέσω των εταιρειών αυτών που οι εργαζόμενοι χαρακτηρίζουν «σύγχρονα δουλεμπορικά», που αμείβονται με βάση τα 586 ευρώ του κατώτερου μισθού και δεν καλύπτονται από την «επέκταση» της Σύμβασης. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, σε μια σειρά από πόστα, όπως στις καμαριέρες, ο αριθμός των «ενοικιαζόμενων» γίνεται ακόμα και τριπλάσιος από τον αριθμό των εργαζομένων με συμβάσεις αορίστου χρόνου τα χρονικά διαστήματα που η τουριστική κίνηση είναι αυξημένη.

Επιπλέον, από καμία ξενοδοχειακή μονάδα δεν λείπουν οι νέοι που δουλεύουν κάτω από το καθεστώς της μαθητείας και της πρακτικής άσκησης. Πρόκειται για σπουδαστές από τουριστικές σχολές, που πληρώνονται στην καλύτερη περίπτωση με 300 ευρώ και επιστρατεύονται μπροστά στις αυξημένες ανάγκες της σεζόν. Οι χιλιάδες αυτοί νέοι είναι επίσης αποκλεισμένοι από κάθε Συλλογική Σύμβαση.

Στο φόντο αυτής της «ευελιξίας» που έχουν επιβάλει στους εργαζόμενους του κλάδου, οι εργοδοτικοί φορείς δεν διστάζουν να εμφανίζονται σήμερα ως... υπέρμαχοι των κλαδικών Συμβάσεων. «Ο Τουρισμός διαχρονικά, σε όλη τη διάρκεια της κρίσης, στήριξε το θεσμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων έμπρακτα και όχι στα λόγια», ανάφερε τις προηγούμενες μέρες ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ, Γ. Ρέτσος, αναφερόμενος στις αντεργατικές συμβάσεις που υπέγραψε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων από το 2012 έως το 2018.

Μέσα ωστόσο από τα λεγόμενα του προέδρου του ΣΕΤΕ, διαφαίνονται οι αξιώσεις των μεγαλοξενοδόχων αλλά και οι νέοι αποκλεισμοί εργαζομένων από τις προβλέψεις των Συμβάσεων που προετοιμάζουν. Ετσι, ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ λέει «ναι στην επέκταση των ΣΣΕ», αλλά με την προϋπόθεση ότι η επέκταση δεν πρέπει να διαλαμβάνει ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις, όπως και όσες προκύπτουν από διαιτητικές αποφάσεις που προκλήθηκαν από μονομερή προσφυγή. Εξαιρώντας τις ομοιοεπαγγελματικές Συμβάσεις αφήνει ακάλυπτο από Συλλογική Σύμβαση ένα σημαντικό μέρος του προσωπικού των ξενοδοχείων (ηλεκτρολόγοι, μηχανικοί) που καλύπτονται από αυτές.

Μέσω του προέδρου του, ο ΣΕΤΕ ζητά «σαφή πρόβλεψη» για υποκατώτατο μισθό που να αφορά τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας, στη θέση τυχόν κατάργησης του υποκατώτατου μισθού για τους εργαζόμενους έως 25 ετών (ζητάνε ουσιαστικά επέκτασή του και σε μακροχρόνια άνεργους που αλλάζουν κλάδο αναζητώντας ένα μεροκάματο στον Τουρισμό), αλλά και «σαφή πρόβλεψη απόκλισης επιχείρησης από την εφαρμογή της ΣΣΕ».

«Αντί για τις Συλλογικές Συμβάσεις κυβέρνηση και εργοδότες επεκτείνουν την εξαπάτηση των εργαζομένων», σχολιάζει η Πανελλαδική Γραμματεία Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων του ΠΑΜΕ, με αφορμή τις κυβερνητικές εξαγγελίες για «επέκταση» κλαδικών ΣΣΕ. «Οι δικές μας ανάγκες είναι η σταθερή δουλειά με δικαιώματα, με σταθερό ημερήσιο χρόνο, με μείωση του εργάσιμου χρόνου, με 35ωρο - 5ήμερο», τονίζει και επισημαίνει στους εργαζόμενους πως «η λύση βρίσκεται στην οργάνωση της δικής μας πάλης, για την ικανοποίηση των δικών μας αναγκών απέναντι στην κυβέρνηση, στην ΕΕ και στην εργοδοσία».