Αυτό που ξέρει να κάνει καλά εδώ και δεκαετίες, πράττει πάλι ο Αριέλ Σαρόν, κλιμακώνοντας τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, σπέρνοντας το θάνατο και την απόγνωση και ελαχιστοποιώντας τα περιθώρια εξεύρεσης πολιτικής λύσης. Μάλιστα, τα αποκαλύπτει απροκάλυπτα αποκαλώντας «παρελθόν» τον Γιάσερ Αραφάτ και πιθανό το ενδεχόμενο ανακατάληψης των παλαιστινιακών εδαφών.

Με αφορμή, τόσο προς την ισραηλινή κοινή γνώμη όσο και προς τη διεθνή κοινότητα, τις πολύνεκρες επιθέσεις αυτοκτονίας των ισλαμιστών εξτρεμιστών, εξαπέλυσε κύματα επιδρομών και εισβολών, των οποίων στόχος είναι σαφές ότι είναι το σύνολο της υποδομής της Παλαιστινιακής Αρχής. Είτε πρόκειται για την επίλεκτη φρουρά του Αραφάτ, είτε για την παλαιστινιακή αστυνομία, είτε για τις εγκαταστάσεις της «Φατάχ», επίσης, του Αραφάτ, το σφυροκόπημα είναι ανελέητο. Ενώ στον ίδιο τον Παλαιστίνιο ηγέτη επέβαλε ιδιότυπο «κατ' οίκον» περιορισμό, εγκλωβίζοντάς τον στη Ραμάλλα σε κλοιό τεθωρακισμένων.

Απαιτώντας εν γνώσει του το αδύνατο, δηλαδή την κινητοποίηση των ίδιων ανθρώπων και υπηρεσιών που καταστρέφει καθημερινά προκειμένου να συλληφθούν οι εξτρεμιστές ισλαμιστές, ο Σαρόν επιδιώκει και πετυχαίνει ως ένα βαθμό, υποστηρίζουν αρκετοί, την ηθική και πολιτική εξόντωση του Αραφάτ και της Παλαιστινιακής Αρχής. Εξοβελισμό που εκτιμά ότι θα αξιοποιήσουν οι ισλαμιστές δίνοντάς του, έτσι, εύκολο στόχο προκειμένου να υλοποιήσει πιθανώς ακόμη και μια πλήρη ανακατάληψη των αυτόνομων.