Αγαπητοί μου σύντροφοι και συντρόφισσες.

Βρισκόμαστε μπροστά στο 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Εδώ καλούμαστε να κρίνουμε κριτικά και αυτοκριτικά τα τέσσερα χρόνια που πέρασαν και τα τέσσερα που έχουμε μπροστά μας.

Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέρχεται το 16ο Συνέδριο είναι πολύ δύσκολες και ίσως να γίνουν πιο δύσκολες στο μέλλον, αν οι επαναστατικές δυνάμεις δεν καταφέρουν να αντιδράσουν ενωμένες σε κάθε χώρα και σε διεθνή πλαίσιο. Υστερα από το πισωγύρισμα του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, η καπιταλιστική αντεπανάσταση έχει σήμερα το πάνω χέρι. Το γεγονός αυτό επέφερε δυστυχία στους λαούς και ιδιαίτερα στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα, εργάτες, αγρότες, μικροεπαγγελματίες.

Στο πρώτο χρονικό διάστημα οι επαναστατικές δυνάμεις περιορίστηκαν σε μια χαλαρή, παθητική άμυνα. Σήμερα όμως το στάδιο αυτό ξεπεράστηκε και οι επαναστατικές δυνάμεις ανασυγκροτούνται μέσα σε μια ενεργειακή άμυνα. Δίνουν κατά καιρούς ενεργειακά χτυπήματα στους αντεπαναστάτες και τους αναγκάζουν πολλές φορές να κάνουν πίσω. Θα χρειαστεί ακόμα καλή προετοιμασία για τη γενικότερη διαρκή επίθεση.

Το ΚΚΕ αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην προετοιμασία της αντεπίθεσης. Οι Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για το 16ο Συνέδριο είναι μια καλή πηγή εξοπλισμού για τον κάθε κομμουνιστή και κάθε αγωνιστή που αγωνίζεται μαζί μας. Εγώ σύντροφοι διάβασα τις Θέσεις και λέω «ναι» στο σύνολό τους, με επιμέρους παρατηρήσεις.

Μέσα στις Θέσεις της ΚΕ τονίζεται πολλές φορές η ανάγκη δημιουργίας ενός πλατιού Μετώπου πάλης. Η θέση αυτή είναι σωστή, γιατί το καλεί η ίδια η ζωή για το ΑΑΔ Μέτωπο πάλης, για να ανοίξει ο δρόμος της λαϊκής εξουσίας. Το Μέτωπο αυτό δε φτάνει μόνο να το θέλουμε, αλλά και να το μπορούμε. Γι' αυτό, πάνω απ' όλα χρειάζεται να δυναμώσει το Κόμμα μας ποιοτικά και ποσοτικά. Να γίνει νέα στρατολόγηση νέων μελών στο Κόμμα και με τη σωστή αξιοποίηση των μεγάλων συντρόφων να προχωρεί το Κόμμα μας αταλάντευτα για μια αταξική κοινωνία. Το όραμα, σύντροφοι, της αταξικής κοινωνίας σήμερα είναι λίγο μακριά, γιατί έχουμε να βγάλουμε το λαό μας από το βούρκο της «νέας τάξης πραγμάτων», που τον ρίξανε.

Τα μέσα που διαθέτει το Κόμμα μας να αξιοποιούνται σωστά, «Ριζοσπάστης», ΚΟΜΕΠ, ραδιόφωνο, τηλεόραση. Να γίνεται αυστηρός έλεγχος σε όλους τους τομείς του Κόμματος. Να προβάλλονται από τα μέσα μας οι επιτυχίες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Να δοθούν μεγαλύτερες εξηγήσεις για τα αίτια του πισωγυρίσματος. Χρειάζεται μεγαλύτερη εχεμύθεια των απορρήτων του Κόμματος και να μη διαρρέουν αποφάσεις της ΚΕ, προτού ακόμα δημοσιευτούν στα μέσα του Κόμματος.

Οι καταστατικές αρχές του Κόμματος πρέπει να φυλάσσονται σαν τα μάτια μας και ιδιαίτερα από τα ανώτερα καθοδηγητικά όργανα, που έχουν και τη μεγαλύτερη ευθύνη. Στ' αλήθεια, πόσο άξια πρέπει να είναι μια ηγεσία για να μπορεί να σηκώσει το βάρος της ιστορικής ευθύνης του ΚΚΕ; Από το κορμί αυτού του Κόμματος είδα να χύνεται ποτάμι αίμα, είδα κορμιά και κοκάλα συντρόφων σπαρμένα στους κάμπους και τα βουνά, είδα συντρόφους να πηγαίνουν με σηκωμένη τη γροθιά στο εκτελεστικό απόσπασμα φωνάζοντας «Ζήτω το ΚΚΕ». Είδα και έζησα μαζί με συντρόφους 10, 15, 20, 25 και πιο πολύ ακόμα φυλακή, δίχως να γονατίζουν μπροστά στο μεγάλο βάρος που σήκωναν στους ώμους τους.

Αμέτρητα δεινά πέρασε το Κόμμα μας στην πολυτάραχη 80χρονη πορεία του. Γι' αυτό η ιστορία μας δίδαξε, κάθε ανώτερο στέλεχος θα πρέπει πρώτα να έχει πολλές φορές κονταροχτυπηθεί και μπαρουτοκαπνιστεί με τα χνότα του αντιπάλου και τότε άξια του ανήκει η θέση του καθοδηγητή. Οχι, σύντροφοι, επειδή έριξε λίγες προκηρύξεις το βράδυ και το πρωί, τον βλέπεις να θέλει να μπει στο Πολιτικό Γραφείο. Η Σοβιετική Ενωση κατέρρευσε από τέτοιου είδους καρεκλάκηδες στην αρχή και μετά πράκτορες του ιμπεριαλισμού.

Ο Λένιν έλεγε: «Οποιος παίζει με την επανάσταση, τον περιμένει η θηλιά». Και ο Στάλιν συμπλήρωνε: «Αν οι ηγέτες του σοσιαλισμού δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν και να οσφρίζονται τους πραγματικούς εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς, γρήγορα θα έχουμε ανατροπή». Αυτά τα δύο παραδείγματα ας τα αξιοποιήσουμε σαν μια πυξίδα προσανατολισμού και επαγρύπνησης... Τονίζοντας τα παραπάνω, αυτό δε σημαίνει πως όλο γύρω μας βλέπουμε πράκτορες και να γινόμαστε διστακτικοί και άτολμοι. Αντίθετα, πρέπει να γίνουμε πιο τολμηροί για τη δημιουργία του ΑΑΔΜ. Πρέπει να διεισδύσουμε μέσα στα στέκια των δύο μεγάλων κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, γιατί εκεί μέσα είναι εγκλωβισμένες δυνάμεις λαϊκές, που τα συμφέροντά τους ανήκουν στο λαϊκό μέτωπο πάλης. Για να γίνουμε όμως πιο δημιουργικοί, πρέπει κάθε μέλος του Κόμματος, εκεί που μένει, στο χωριό, στην πόλη, στη γειτονιά, να γνωρίζει καλά τα προβλήματα και τις γενικότερες εξελίξεις, για να μπορεί να παίζει τον πρωτοπόρο ρόλο του. Το Κόμμα μας παλεύει για την κατάργηση της εκμετάλλευσης και την επικράτηση της ΕΙΡΗΝΗΣ.

Με αγάπη

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΟΒ Αγ. Δημητρίου - Μπραχάμι

Με αφορμή αυτά που γράφονται στα έντυπά μας («Ριζοσπάστη» και ΚΟΜΕΠ) για την «παγκοσμιοποίηση», όπως την εννοούν οι ισχυροί της Γης, καθώς και όλα όσα σκαρφίζονται για να πείσουν τους λαούς, μαζί και το δικό μας, ότι τάχα μου είναι ανίκητοι και - άρα - «τα κεφάλια μέσα», σκέφθηκα τα εξής:

1ο. Μας λένε: Οσοι δεν είναι μαζί μας (μαζί δηλαδή με το διεθνή ιμπεριαλισμό), είναι απομονωμένοι κι όσοι είναι εναντίον μας είναι υπό αφανισμό. Εννοούν: Οσοι δεν αφήνουν να τους ληστεύουμε (όρα και Κίνα, Κούβα, Βόρεια Κορέα), είναι όλοι φτωχοί. Δεν υπάρχει δηλαδή ελίτ των ολίγων, που κλέβει και εξαθλιώνει τους πολλούς!!!

Οσοι είναι εναντίον μας (δηλαδή αντιστέκονται σ' εμάς και τα εγκλήματά μας), αύριο ίσως και να μην υπάρχουν ως λαοί. (Π.χ. Κούρδοι, Παλαιστίνιοι, Ιρακινοί) εκτός και αν - έστω την τελευταία στιγμή - γονατίσουν (ξεχνώντας όσα φοβερά εγκλήματα διαπράξαμε σε βάρος τους, όρα Γιουγκοσλαβία) και μας επιτρέψουν να τους εξαθλιώσουμε με «ειρηνικά μέσα» (μετατρέποντάς τους δηλαδή σε προτεκτοράτο).

2ο. Μας λένε: Δεν μπορείτε ν' αντισταθείτε. Δεν έχει νόημα. Το ανατολικό μπλοκ (εννοούν την πρώην Σοβιετική Ενωση και λοιπές σοσιαλιστικές χώρες) κατέρρευσε, γιατί εμείς είμαστε καλύτεροι και ανίκητοι. Αρα δεν υπάρχει ελπίδα. Εννοούν: Αν μπορέσετε να σπάσετε το (μεταξύ σας) φράγμα της διαφοράς των γλωσσών, μας πήρε το ποτάμι και η κατεβασιά! Δε θα έχει νόημα να σας αντισταθούμε, γιατί θα έχει γίνει τόσο μεγάλο ποτάμι και τόσο φουσκωμένο, η οργή των λαών, που δε θα μας σώζει τίποτα! Το ανατολικό μπλοκ κατέρρευσε, διότι ήταν εκείνο ανθρώπινο (και δεν έκανε - φυσικά - ποτέ εμπόριο όπλων, ναρκωτικών, λευκής σαρκός κλπ.) και βέβαια έδινε για να βοηθήσει κάποιες χώρες του Τρίτου Κόσμου, οπότε εμείς το εκμεταλλευτήκαμε, για να εξαγοράσουμε με τα βρώμικα λεφτά μας συνειδήσεις κι έτσι να καλλιεργήσουμε το φοβερό σαράκι της αντεπανάστασης! (Ορα και Βαλέσα, Χάβελ, Γκορμπατσόφ, Γιέλτσιν κι άλλα συναφή «μπουμπούκια»). Στην πραγματικότητα δεν είμαστε «καλύτεροι», αλλά καθάρματα του κερατά! Και φυσικά υπάρχουν ελπίδες για σας, να μας στείλετε στο διάβολο, γιατί ΕΣΕΙΣ (ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ) ΕΙΣΑΣΤΕ ΤΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ!!! Αφήστε που δεν είμαστε ανίκητοι! Γι' αυτό φροντίζουμε να μένετε αμόρφωτοι, για να μη μάθετε ποτέ ο ένας την Ιστορία του άλλου, για να μη μάθετε - επομένως - ποτέ πως (τηρουμένων των αναλογιών) όλοι ανεξαιρέτως οι προκάτοχοί μας, από τον Ελληνα Μ. Αλέξανδρο ως τους Ρωμαίους, από την Οθωμανική Αυτοκρατορία ως το Μ. Ναπολέοντα, και, τέλος, από τον Χίτλερ ως τη Βρετανική Αυτοκρατορία, για την εποχή του ο καθένας, θεωρούνταν ΑΝΙΚΗΤΟΙ και κανένας τους δεν υπάρχει σήμερα (η Μεγάλη Βρετανία υφίσταται μεν ως κράτος, πλην με το «γόητρό της» εντελώς κατεστραμμένο) και άρα δε θα υπάρχουμε κι εμείς αύριο! Βέβαια, για να γίνει αυτό θα πρέπει να σπάσετε το φράγμα της γλώσσας! Γιατί, μόνο σπάζοντας το φράγμα αυτό, θα μάθετε, όχι μονάχα τις παλιές εποποιίες ο ένας του άλλου, (αυτές που καταγράφονται στις σελίδες της Παγκόσμιας Ιστορίας), αλλά και τις καθημερινές, τις σύγχρονες. Από το Σιάτλ και την Πράγα μέχρι τα γαλλικά αλιευτικά σκάφη, τα ελληνικά τρακτέρ, τις απεργίες σε Νότια Κορέα, Αμερική κλπ.).

Θα πρέπει να το παραδεχτούμε, σύντροφοι και συντρόφισσες! Αν δεν υπάρξει παιδεία ν' ανοίξει τα μυαλά των λαών, ν' ανοίξει τις ψυχές τους και να τις οδηγήσει σε ανάταση, τότε και μόνο τότε δεν υπάρχει ελπίδα! Και, αν επίσης, δεν υπάρξει ξενόγλωσση παιδεία, ώστε να ξέρει, π.χ., ο Γιώργης (ο Ελληνας αγρότης) πως λέει ψέματα ο «Χ» παρουσιαστής στο «Χ» κανάλι (κρατικό ή όχι, δεν έχει τόση σημασία) ότι δήθεν δε δικαιώθηκε ο Φρανσουά (ο Γάλλος ψαράς), θα μπορούν αυτοί οι κ. κ. «ισχυροί» να διατηρούν την ισχύ τους! Αν οι λαοί (κι εν προκειμένω ο δικός μας) μάθουν ο ένας τη γλώσσα του άλλου, ώστε να μαθαίνουν την αλήθεια ο ένας για τις μικρές ή μεγάλες «εποποιίες» του άλλου, χωρίς «μεσίτες καλοθελητές» (τύπου CNN, για παράδειγμα), τότε, ναι! Καμία δύναμη (ούτε και το βρώμικο χρήμα τους) δε θα μπορέσει να τους σώσει, ούτε και καμία Σένγκεν θα είναι ικανή να τους βοηθήσει να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα!!!

Η ξενόγλωσση παιδεία είναι ικανή, επίσης, να σπάσει το φράγμα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, πρόβλημα που είναι υπαρκτό σε χώρες με μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα εισροής, και που προσφάτως αντιμετωπίζει και η χώρα μας και φυσικά και το κίνημα, και που βέβαια δεν είναι αμελητέο!!!

Ας τα προσέξουμε αυτά, σύντροφοι και συντρόφισσες, για να δημιουργήσουμε ελπίδες και προϋποθέσεις για μια - γιατί όχι - διεθνή εφοδο στον ουρανό!!! Εχουμε τις δυνάμεις να το κάνουμε να πετύχει, και, αυτή τη φορά, και να διαρκέσει!!!

Στη χειρότερη των περιπτώσεων, θα «έχουμε πουλήσει ακριβά το τομάρι μας»!!! Αλλωστε, ο μεγάλος μας οραματιστής (και διεθνιστής) Ρήγας Φεραίος έλεγε: «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή»!!! Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχηθώ στο ηρωικό, λαογέννητο Κόμμα μας, το ΚΚΕ, κάθε επιτυχία στο 16ο Συνέδριό του, για το καλό τόσο του δικού μας λαού, όσο και των άλλων!!!

Με σ. χ.

ΚΟΒ Λυκαβηττού - Κολωνακίου

α) Η ανάδειξη των στελεχών του Κόμματος από τα μέλη του γραφείου της ΚΟΒ, το γραμματέα μέχρι την ΚΕ να γίνεται με πολλή προσοχή, με συνεχή έλεγχο, επαγρύπνηση από το Κόμμα και κάθε μέλος του Κόμματος να απαιτεί από τα καθοδηγητικά όργανα συνέπεια στην όλη δουλιά τους.

β) Ο κομμουνιστής μέλος του ΚΚΕ πρέπει να είναι εξοπλισμένος με τη θεωρία του Μαρξισμού - Λενινισμού, με συνείδηση, πειθαρχία και συνέπεια, τη δραστήρια συμμετοχή στην πολιτική και ιδεολογική κατάρτισή του με βάση τη θεωρία μας και με μπούσουλα το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό.

γ) Ο κομμουνιστής, το μέλος του Κόμματος είναι υποχρεωμένο με βάση το Καταστατικό να είναι μέλος του εργατικού σωματείου, Συλλόγου και με το παράδειγμά του να ελκύει και να ωθεί για τη λύση των προβλημάτων του Σωματείου, του Συλλόγου που είναι μέλος, όπου δεν υπάρχουν να πρωτοστατεί στη δημιουργία τους.

δ) Τα επαγγελματικά στελέχη καθώς και όλων των βαθμίδων, να ανήκουν σε μια κομματική οργάνωση βάσης (ΚΟΒ). Να παίρνουν μέρος στις συνελεύσεις των ΚΟΒ, που έτσι θα μπορούν να δώσουν μια πιο καλή προσφορά και στα απλά μέλη του Κόμματος. Μα παράλληλα παίρνουν και αυτοί κάτι από τους συντρόφους της ΚΟΒ.

Ενα άλλο ζήτημα που θα πρέπει να είναι στην προσοχή κάθε κομμουνιστή, πάντα να είναι ενήμερος για το τι συμβαίνει στο Κόμμα μας.

Στο «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» διάβασα την παρέμβαση που έκανε στην Τουρκία «ο πρώην Πρόεδρος και Γραμματέας του ΚΚΣΕ». Ο μεγαλύτερος προδότης της οικουμένης, άλλος, νομίζω, τέτοιος δεν υπάρχει, ούτε και θα υπάρξει. Θυμάμαι, που όταν ανέλαβε το πόστο του Γραμματέα στο Κόμμα του μεγάλου Λένιν για να εφαρμόσει την περιβόητη περεστρόικα. Σε μια δήλωσή του, που την είχα ακούσει στην Ουγγαρία, «ότι όποιος δε συμφωνεί μαζί του από τα μέλη της κομματικής καθοδήγησης του ΚΚΣΕ, μπορεί να πάει στην άκρη, αυτός θα εφαρμόσει τη γραμμή του». Αυτό δεν μπόρεσα να το καταλάβω τότε, μα να τώρα μας το λέει μόνος του ξεκάθαρα.

Αλλο ένα περιστατικό που θυμάμαι είναι από το περιβόητο βιβλίο που έγραφε κατά λέξη: «Αυτό που αυτός τελειώνει, το είχε αρχίσει δειλά ο Χρουστσόφ». Αραγε από τότε η αμερικανική κατασκοπία είχε βάλει το χέρι της και γράφονταν τόσα και τόσα για το σ. Στάλιν;

Αλλο ένα που νομίζω ήταν πάλι ξένων δυνάμεων, είναι το ζήτημα που είχε δημιουργηθεί με την Κίνα, που λίγο έλειψε να είχαμε πόλεμο ανάμεσα στη ΣΕ και την Κίνα.

Μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ όλες οι αναδιοργανώσεις στο Κόμμα, στην οικονομία, δεν ήταν προς όφελος της σοσιαλιστικής κοινωνίας, αλλά πάντα δημιουργούσαν ζητήματα τέτοια, για να μπορέσουν να περάσουν μέσα στα καθοδηγητικά όργανα, ακόμη και στα ανώτερα, άνθρωποι σαν τους κυρίους που τους αναφέρει ο Γκορμπατσόφ και σαν Δούρειος Ιππος, από τα μέσα να ανατρέψουν, όσα με κόπους και θυσίες έκαναν οι απλοί σοβιετικοί πολίτες με την καθοδήγηση του Κόμματος των ΛΕΝΙΝ - ΣΤΑΛΙΝ.

Για τον παραπάνω λόγο έχω τη γνώμη, το Κόμμα μας στο 16ο Συνέδριο να αποκαταστήσει την αλήθεια για το μεγάλο καθοδηγητή του σ. ΣΤΑΛΙΝ, που το όλο έργο του ήταν η συνέχιση του έργου του σ. ΛΕΝΙΝ, που το είχε αφήσει λόγω του συμβάντος.

Χωρίς την προσωπικότητα του Στάλιν, θα είχαμε ακόμη από τότε, με τον Τρότσκι και τους άλλους, αυτό που συνέβη μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ, όπως φυσικά το παραδέχτηκε και το αναγνωρίζει ο Γκορμπατσόφ, «ότι δειλά το άρχισε αυτό ο Χρουστσόφ και αυτός το τελείωσε».

Ας το πούμε φωναχτά ότι η προσωπικότητα του σ. ΣΤΑΛΙΝ ήταν μεγάλη και σημαντική, για την ανοικοδόμηση του Σοσιαλισμού, μα και στη συντριβή του πάνοπλου γερμανικού φασισμού μέσα στη φωλιά του και τη δημιουργία των χωρών, τις Λ. Δημοκρατίες, στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Στο βιβλίο του ο σ. Στρατάρχης Ζούκοφ έγραφε τα παρακάτω: «Στις αποφάσεις, στην περίοδο του πολέμου, παίρνονταν με συλλογική γνώμη όλου του Επιτελείου που συνεδριάζαμε στο Κρεμλίνο, ακούγοντας όλων των παρευρισκομένων τη γνώμη και μετά από ένα μικρό διάλειμμα παίρναμε την απόφαση».

Αραγε μετά το 20ό Συνέδριο αυτά που έλεγαν ήταν όλα παράλογα και μόνη επιθυμία τους η ανατροπή της Σ. Ενωσης και του σοσιαλιστικού συστήματος. Τώρα το ζει όλος ο σοβιετικός λαός.

Ας κάνουμε κάτι για την αποκατάσταση της αλήθειας, για το σ. Στάλιν.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΗΛΚΟΣ

ΚΟΒ Κολιάτσου

Σύντροφοι Μαρξιστές - Λενινιστές της ΚΕ, ένα είναι το Κόμμα. Το Κόμμα του Λένιν.

Ποιες να είναι άραγε οι αριστερές δυνάμεις σήμερα; Αυτές που ακούμε γύρω - γύρω από διάφορους ειδήμονες για το σοσιαλισμό -αντισοσιαλιστές- όμως στην πράξη; Είναι αυτές που μας λένε ότι η ΕΕ της πλουτοκρατίας με διάφορα πονηρούλικα «τρικ» θα γίνει Ευρώπη των εργαζομένων; Μήπως δεν είναι οι ίδιοι που κάνανε τους ευρωκομμουνιστές γιατί «φοβόντουσαν» το δίκιο της εργατικής τάξης; Μήπως δεν είναι οι ίδιοι που θεωρούν ότι ο ιμπεριαλισμός μπορεί να «επιφέρει» σταθερότητα και ειρήνη παραβλέποντας κάθε πραγματικότητα; Μήπως δεν είναι οι ίδιοι που λυσσάγανε παλιότερα για τα «δικαιώματα» του Σολτζενίτσιν να βρίζει το σοσιαλισμό και να δίνει το ρόπαλο στον ιμπεριαλισμό; Μήπως δεν είναι οι ίδιοι που προσκυνήσανε τον προδότη Γκορμπατσόφ και την παρέα του; Μήπως δεν είναι οι ίδιοι που δε θέλουν να δουν ότι ο σοσιαλισμός ανατράπηκε, γιατί αν το δουν, αυτό που θα έχει καταρρεύσει θα είναι οι ίδιοι; Και τώρα τι θέλουν; Το ΚΚΕ των συνεχών αγώνων, της αντίστασης, της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, το ΚΚΕ που κράτησε ψηλά το γόητρο του eλληνικού λαού ξεπλένοντάς το από την προδοσία και το ψέμα, το ΚΚΕ που λέει την αλήθεια, όσο κι αν αυτή πονά και ραγίζει βουνά, το ΚΚΕ του dιεθνιστικού αγώνα με παγκόσμιο κύριος, το ΚΚΕ της ειρήνης, το ΚΚΕ που παλεύει ουσιαστικά μόνο του το τέρας της Νέας Τάξης, το ΚΚΕ της περήφανης Κομμουνιστικής Νεολαίας, το ΚΚΕ τη δύναμη της μόνης ελπίδας να συγκροτήσει το αντίπαλο δέος. Αυτό το ΚΚΕ θέλουν να λοιδορήσουν. Ισως και να πρέπει να χαιρόμαστε γιατί αυτή η λύσσα αποδεικνύει την ορθότητα της γραμμής, τη ζωντάνια του Μαρξισμού - Λενινισμού και την αποτελεσματικότητα του Κόμματος νέου τύπου. Ας λυσσάξουν όσο θέλουν. Ας φάνε τα ιμάτιά τους. Ας δείρουν τη θάλασσα σαν τον Ξέρξη. Και αν δεν υπήρχε το σημερινό ΚΚΕ θα έπρεπε να το δημιουργήσουμε. Ας μη φοβούνται. Θα φροντίσουμε εμείς γι' αυτό. Ετσι πρέπει να γίνει. Ετσι θα γίνει!

Για τη δράση στο Κόμμα Αγαπητοί σ/φοι. "Κρατάμε" στα χέρια μας ένα κομμάτι χρυσάφι, ταυτόχρονα και ένα όπλο πανίσχυρο, που είναι η ιδιότητά μας σαν μέλη του ΚΚ. Προσοχή σ/φοι, να μην αφήνουμε αυτή την ιδιότητά μας να πηγαίνει "χαμένη". Μην αφήνουμε αυτό το όπλο της συμμετοχής μας στο κόμμα ανενεργό και ανεκμετάλλευτο να σκουριάζει. Να αξιοποιήσουμε το "χρυσάφι" που κρατάμε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τώρα που η ζωή και το κόμμα βάζουν τόσα καθήκοντα. Δυσκολίες υπάρχουν για όλους, αλλά δεν είναι αξεπέραστες. Ταυτόχρονα, ξανοίγονται μεγάλες δυνατότητες -αν εμείς- ο καθένας μας χωριστά σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Οσο μεγαλώνει η συμμετοχή μας στη δράση του κόμματος στα καθημερινά καθήκοντα, στη ρουτίνα ακόμα, τόσο θα προχωράει και θα αναπτύσσεται το κόμμα συνολικά. Οσο θα δουλεύουμε περισσότερο και κυρίως καλύτερα (εξυπνότερα - αποτελεσματικότερα) στο άνοιγμα στους εργαζόμενους - στους μαζικούς χώρους, υλοποιώντας την πολιτική του κόμματος, τόσο θα λύνονται προβλήματα ιδεολογικά - μαζικότητας - ανάπτυξης κλπ. Δεν υπάρχει δυνατότερη «φωνή» και ισχυρότερη δημοκρατία από τη συμμετοχή μας στη δράση του Κόμματος.

Ας σταθούμε σ/φοι στο ύψος των περιστάσεων, αλλιώς τίποτε άλλο δε θα έχει αξία, απλούστατα, γιατί δε θα μπορεί να υλοποιηθεί. Ας βοηθήσουμε πιο πολύ την ΚΕ.

Το Μέτωπο, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να έχει σαφή προσανατολισμό που θα φωτίζει, θα δείχνει, θα διεγείρει συνειδήσεις, θα σαλπίζει στη δράση και θα πείθει. Εάν λοιπόν φτάσει και σε επίπεδο λαϊκής εξουσίας, τι θα είναι αυτή; Είναι δυνατόν να εφαρμοστούν αποσπασματικά και μεμονωμένα φιλολαϊκά μέτρα χωρίς συνολικές ρήξεις και ανατροπές που δε θα έχουν σαφή προσανατολισμό; Δε θα αντιμετωπίσει το Μέτωπο το παλιό δίλημμα μπροστά στη βία της αντίδρασης της αστικής τάξης, το περίφημο - και τώρα, τι κάνουμε; Μόνο που το ερώτημα είναι απαντημένο και από την πράξη και από τη θεωρία σε μεγάλο βαθμό (Μαρξ, Λένιν, Στάλιν).

Ασφαλώς δεν μπορούμε να βάζουμε όρο το σοσιαλισμό για τη συμμετοχή στο Μέτωπο. Ομως, εμείς στις αποφάσεις του Συνεδρίου μας πρέπει καθαρά και ξάστερα να λέμε ότι και μέσα από το Μέτωπο θα αγωνιστούμε για τη λαϊκή εξουσία και το σοσιαλισμό, δίνοντας και μια καλύτερη προοπτική στο κίνημα - κάνοντας το όραμα πιο εφικτό.

Η όλη κίνηση του Μετώπου θα είναι αναγκαστικά κίνηση ρήξης και αλλαγών σε σοσιαλιστική κατεύθυνση. Γιατί μόνο αυτή η κατεύθυνση θα δίνει λύση προβλημάτων και αντιθέσεων. Γιατί μόνο αυτή η κατεύθυνση θα αποτελεί κίνηση προς τα μπρος. Εξ αντικειμένου. Είτε το θέλουμε είτε όχι. Είτε το βάλουμε σαν όρο είτε όχι. Είτε το διακηρύξουμε είτε όχι.

Η μορφή του περιεχομένου αυτής της πορείας δεν μπορεί να προ-καθοριστεί. Αλλο πράγμα αν θα πρέπει να υπάρχει σαν όρος για τη συμμετοχή στο Μέτωπο ο σοσιαλισμός και άλλο τι πιστεύει και διακηρύσσει από τα δικά του ντοκουμέντα το Κόμμα μας. Γιατί, άραγε, ο εργαζόμενος λαός θα συντάσσεται με το Μέτωπο; Για να πάει μέχρι πού;

Ζήτω το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ

ΚΟΒ Αμπελοκήπων του ΚΚΕ