Σύντροφοι Μαρξιστές - Λενινιστές της ΚΕ, ένα είναι το Κόμμα. Το Κόμμα του Λένιν.

Ποιες να είναι άραγε οι αριστερές δυνάμεις σήμερα; Αυτές που ακούμε γύρω - γύρω από διάφορους ειδήμονες για το σοσιαλισμό -αντισοσιαλιστές- όμως στην πράξη; Είναι αυτές που μας λένε ότι η ΕΕ της πλουτοκρατίας με διάφορα πονηρούλικα «τρικ» θα γίνει Ευρώπη των εργαζομένων; Μήπως δεν είναι οι ίδιοι που κάνανε τους ευρωκομμουνιστές γιατί «φοβόντουσαν» το δίκιο της εργατικής τάξης; Μήπως δεν είναι οι ίδιοι που θεωρούν ότι ο ιμπεριαλισμός μπορεί να «επιφέρει» σταθερότητα και ειρήνη παραβλέποντας κάθε πραγματικότητα; Μήπως δεν είναι οι ίδιοι που λυσσάγανε παλιότερα για τα «δικαιώματα» του Σολτζενίτσιν να βρίζει το σοσιαλισμό και να δίνει το ρόπαλο στον ιμπεριαλισμό; Μήπως δεν είναι οι ίδιοι που προσκυνήσανε τον προδότη Γκορμπατσόφ και την παρέα του; Μήπως δεν είναι οι ίδιοι που δε θέλουν να δουν ότι ο σοσιαλισμός ανατράπηκε, γιατί αν το δουν, αυτό που θα έχει καταρρεύσει θα είναι οι ίδιοι; Και τώρα τι θέλουν; Το ΚΚΕ των συνεχών αγώνων, της αντίστασης, της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, το ΚΚΕ που κράτησε ψηλά το γόητρο του eλληνικού λαού ξεπλένοντάς το από την προδοσία και το ψέμα, το ΚΚΕ που λέει την αλήθεια, όσο κι αν αυτή πονά και ραγίζει βουνά, το ΚΚΕ του dιεθνιστικού αγώνα με παγκόσμιο κύριος, το ΚΚΕ της ειρήνης, το ΚΚΕ που παλεύει ουσιαστικά μόνο του το τέρας της Νέας Τάξης, το ΚΚΕ της περήφανης Κομμουνιστικής Νεολαίας, το ΚΚΕ τη δύναμη της μόνης ελπίδας να συγκροτήσει το αντίπαλο δέος. Αυτό το ΚΚΕ θέλουν να λοιδορήσουν. Ισως και να πρέπει να χαιρόμαστε γιατί αυτή η λύσσα αποδεικνύει την ορθότητα της γραμμής, τη ζωντάνια του Μαρξισμού - Λενινισμού και την αποτελεσματικότητα του Κόμματος νέου τύπου. Ας λυσσάξουν όσο θέλουν. Ας φάνε τα ιμάτιά τους. Ας δείρουν τη θάλασσα σαν τον Ξέρξη. Και αν δεν υπήρχε το σημερινό ΚΚΕ θα έπρεπε να το δημιουργήσουμε. Ας μη φοβούνται. Θα φροντίσουμε εμείς γι' αυτό. Ετσι πρέπει να γίνει. Ετσι θα γίνει!

Για τη δράση στο Κόμμα Αγαπητοί σ/φοι. "Κρατάμε" στα χέρια μας ένα κομμάτι χρυσάφι, ταυτόχρονα και ένα όπλο πανίσχυρο, που είναι η ιδιότητά μας σαν μέλη του ΚΚ. Προσοχή σ/φοι, να μην αφήνουμε αυτή την ιδιότητά μας να πηγαίνει "χαμένη". Μην αφήνουμε αυτό το όπλο της συμμετοχής μας στο κόμμα ανενεργό και ανεκμετάλλευτο να σκουριάζει. Να αξιοποιήσουμε το "χρυσάφι" που κρατάμε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τώρα που η ζωή και το κόμμα βάζουν τόσα καθήκοντα. Δυσκολίες υπάρχουν για όλους, αλλά δεν είναι αξεπέραστες. Ταυτόχρονα, ξανοίγονται μεγάλες δυνατότητες -αν εμείς- ο καθένας μας χωριστά σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Οσο μεγαλώνει η συμμετοχή μας στη δράση του κόμματος στα καθημερινά καθήκοντα, στη ρουτίνα ακόμα, τόσο θα προχωράει και θα αναπτύσσεται το κόμμα συνολικά. Οσο θα δουλεύουμε περισσότερο και κυρίως καλύτερα (εξυπνότερα - αποτελεσματικότερα) στο άνοιγμα στους εργαζόμενους - στους μαζικούς χώρους, υλοποιώντας την πολιτική του κόμματος, τόσο θα λύνονται προβλήματα ιδεολογικά - μαζικότητας - ανάπτυξης κλπ. Δεν υπάρχει δυνατότερη «φωνή» και ισχυρότερη δημοκρατία από τη συμμετοχή μας στη δράση του Κόμματος.

Ας σταθούμε σ/φοι στο ύψος των περιστάσεων, αλλιώς τίποτε άλλο δε θα έχει αξία, απλούστατα, γιατί δε θα μπορεί να υλοποιηθεί. Ας βοηθήσουμε πιο πολύ την ΚΕ.

Το Μέτωπο, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να έχει σαφή προσανατολισμό που θα φωτίζει, θα δείχνει, θα διεγείρει συνειδήσεις, θα σαλπίζει στη δράση και θα πείθει. Εάν λοιπόν φτάσει και σε επίπεδο λαϊκής εξουσίας, τι θα είναι αυτή; Είναι δυνατόν να εφαρμοστούν αποσπασματικά και μεμονωμένα φιλολαϊκά μέτρα χωρίς συνολικές ρήξεις και ανατροπές που δε θα έχουν σαφή προσανατολισμό; Δε θα αντιμετωπίσει το Μέτωπο το παλιό δίλημμα μπροστά στη βία της αντίδρασης της αστικής τάξης, το περίφημο - και τώρα, τι κάνουμε; Μόνο που το ερώτημα είναι απαντημένο και από την πράξη και από τη θεωρία σε μεγάλο βαθμό (Μαρξ, Λένιν, Στάλιν).

Ασφαλώς δεν μπορούμε να βάζουμε όρο το σοσιαλισμό για τη συμμετοχή στο Μέτωπο. Ομως, εμείς στις αποφάσεις του Συνεδρίου μας πρέπει καθαρά και ξάστερα να λέμε ότι και μέσα από το Μέτωπο θα αγωνιστούμε για τη λαϊκή εξουσία και το σοσιαλισμό, δίνοντας και μια καλύτερη προοπτική στο κίνημα - κάνοντας το όραμα πιο εφικτό.

Η όλη κίνηση του Μετώπου θα είναι αναγκαστικά κίνηση ρήξης και αλλαγών σε σοσιαλιστική κατεύθυνση. Γιατί μόνο αυτή η κατεύθυνση θα δίνει λύση προβλημάτων και αντιθέσεων. Γιατί μόνο αυτή η κατεύθυνση θα αποτελεί κίνηση προς τα μπρος. Εξ αντικειμένου. Είτε το θέλουμε είτε όχι. Είτε το βάλουμε σαν όρο είτε όχι. Είτε το διακηρύξουμε είτε όχι.

Η μορφή του περιεχομένου αυτής της πορείας δεν μπορεί να προ-καθοριστεί. Αλλο πράγμα αν θα πρέπει να υπάρχει σαν όρος για τη συμμετοχή στο Μέτωπο ο σοσιαλισμός και άλλο τι πιστεύει και διακηρύσσει από τα δικά του ντοκουμέντα το Κόμμα μας. Γιατί, άραγε, ο εργαζόμενος λαός θα συντάσσεται με το Μέτωπο; Για να πάει μέχρι πού;

Ζήτω το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ

ΚΟΒ Αμπελοκήπων του ΚΚΕ