«Ολοι εμείς, εργαζόμενοι, αγρότες, λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, η νεολαία, γυναίκες, μετανάστες, συγκροτούμε κοινό μέτωπο αγώνα».

Με αυτήν την έκκληση και με τη διαπίστωση ότι πρέπει «οι λαοί να βγουν στο προσκήνιο. Να αποφασίζουν για το μέλλον τους», η κίνηση «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» κυκλοφόρησε τη διακήρυξή της, απευθύνοντας ένα πλατύ κάλεσμα. Ενα προσκλητήριο αγώνα ενάντια στις πολιτικές που έχει αναλάβει να προωθήσει και η ελληνική κυβέρνηση στο διάστημα της προεδρίας της, το επόμενο εξάμηνο στην ΕΕ.

Με το σχετικό κείμενο η κίνηση ξεκαθαρίζει γιατί αγωνίζεται, πού στοχεύει, με ποιους συμπαρατάσσεται, ποιους αντιπαλεύει και ποια θα είναι ένα προς ένα τα βήματά της τους επόμενους καυτούς - από άποψη κινητοποιήσεων - μήνες.

Το πρώτο εξάμηνο του 2003 η ελληνική κυβέρνηση αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ και οργανώνει συνόδους των υπουργών των χωρών - μελών σε διάφορες πόλεις της χώρας μας. Στις 20 - 22 Ιούνη στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιείται η Σύνοδος Κορυφής των Ευρωιμπεριαλιστών.

Οπως ξεκαθαρίζει στη διακήρυξή της η κίνηση, η ελληνική προεδρία θα προωθήσει τα ληστρικά συμφέροντα της ΕΕ των πολυεθνικών, σε μια περίοδο κρίσιμη για τους λαούς, καθώς κλιμακώνεται η επίθεση της Νέας Τάξης και προετοιμάζεται ο νέος πόλεμος των ιμπεριαλιστών στο Ιράκ. Προειδοποιεί ότι οι «15» και η ελληνική προεδρία θα δρομολογήσουν νέα μέτρα σε βάρος των λαών της Ευρώπης, των Βαλκανίων και της ευρύτερης περιοχής στο όνομα της διείσδυσης και της διατήρησης της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Απέναντι στους υποστηριχτές της συνδιαλλαγής με την ΕΕ, απέναντι σε όσους υπερασπίζονται έναν δήθεν ανθρώπινο ιμπεριαλισμό και σπέρνουν ηττοπάθεια και δυσκολίες στο λαϊκό κίνημα, απαντά: «Δεν υπάρχουν περιθώρια αναμονής. Δράση τώρα!».

Στη διακήρυξή της η «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» υπογραμμίζει: «Δεν ανεχόμαστε οι "15" να αποφασίζουν στη Θεσσαλονίκη τη συνέχιση των πολέμων της νέας τάξης. Δε συναινούμε στο ολέθριο έργο τους, που οδηγεί στη χειροτέρευση των συνθηκών δουλιάς, στην ανεργία, τη μερική απασχόληση, τη μαύρη εργασία, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, στην καταστροφή χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις, βιοτεχνίες και στην αρπαγή της γης από τους αγρότες».

Και συνεχίζει: «Μπορούμε να τους σταματήσουμε».

Ποιοι;

«Ολοι εμείς, εργαζόμενοι, αγρότες, λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, η νεολαία, γυναίκες, μετανάστες συγκροτούμε κοινό μέτωπο αγώνα.

Μας ενώνει η θέληση να συνεχίσουμε την αντίσταση ενάντια στη λιτότητα, την ανεργία, τη φτώχεια, τον αυταρχισμό, που προωθεί το σύστημα του ιμπεριαλισμού.

Αυτό το σύστημα γεννά πολέμους, οδηγεί στην πείνα και την καταστροφή λαούς, με κοινό στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μονοπωλίων».

Η κίνηση σημειώνει ότι:

«Αυτά τα συμφέροντα υπηρετούν η λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ, η ΕΕ, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Διεθνής Τράπεζα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και οι δυνάμεις της Ευρω-υποταγής.

Αυτά τα συμφέροντα στηρίζουν οι υποταγμένες ηγεσίες, η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που αποτελούν το μακρύ χέρι της Κομισιόν και των κυβερνήσεων.

Η αντιπαράθεση με αυτούς τους οργανισμούς και την πολιτική τους αποτελεί τη βάση της λαϊκής ενότητας».

Η «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» τονίζει ότι σε όλο και περισσότερα μέρη, στην Ελλάδα, στη Γένοβα, τη Σεβίλλη, τη Φλωρεντία, την Πράγα, την Κοπεγχάγη οι λαοί αντιστέκονται ενάντια στα σχέδια και τις συνόδους του G8, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Για τη χώρα μας ειδικά σημειώνει:

«Η δύναμή μας βρίσκεται στην αγωνιστική ενότητα και την αλληλεγγύη διαφορετικών κοινωνικών λαϊκών δυνάμεων, ταξικών συνδικάτων και ριζοσπαστικών συσπειρώσεων που συναντιόμαστε στη "ΔΡΑΣΗ: Θεσσαλονίκη 2003".

Μας οδηγούν στον αγώνα μας, τα ιδανικά και οι αξίες για μια Ελλάδα, μια Ευρώπη, έναν κόσμο χωρίς πολέμους, φτώχεια, καταπίεση και αντιδημοκρατικούς νόμους».

«Παλεύουμε οι λαοί να παίζουν τον ιστορικό τους ρόλο, να βγουν στο προσκήνιο, να καθορίζουν τις τύχες τους. Να επιλέγουν οι ίδιοι το κοινωνικό, οικονομικό τους σύστημα, τον τρόπο διακυβέρνησης, ώστε ο παραγόμενος κοινωνικός πλούτος να ανήκει σ' αυτούς που τον παράγουν».

Η «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» αγωνίζεται:

Ενάντια σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ. Απαιτεί να μην εμπλακούν Ελλάδα και ΕΕ. Να φύγουν οι βάσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ από την Ελλάδα, τα Βαλκάνια, την Ευρώπη. Να φύγει το ΝΑΤΟ από την Ελλάδα και την Ευρώπη και να διαλυθεί. Να φύγουν τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα από τα Βαλκάνια και να μην εγκατασταθούν νέα με τις ευλογίες της ΕΕ.

Αντιτίθεται στη διεύρυνση της ΕΕ με νέες χώρες. Εναντιώνεται στη διχοτόμηση της Κύπρου όπως δρομολογείται σήμερα με τα σχέδια των ΗΠΑ - ΕΕ - Ανάν. Αγωνίζεται για τη λευτεριά της Παλαιστίνης και στέκεται αλληλέγγυα στους αγωνιζόμενους λαούς.

Αντιπαλεύουμε, σημειώνει, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις απολύσεις, την ανεργία, τη μερική απασχόληση.

Παλεύουμε, τονίζει, για πλήρη σταθερή απασχόληση, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, αύξηση αποδοχών και συντάξεων και δημόσια κοινωνική ασφάλιση. Απαιτούμε ίσα δικαιώματα για τους μετανάστες και τις οικογένειές τους. Δημόσια παιδεία - υγεία - πρόνοια και κατάργηση της εμπορευματοποίησής τους.

Καταδικάζουμε την καταστροφική πολιτική για τη μικρή και μεσαία αγροτιά, την ενδιάμεση αναθεώρηση της ΚΑΠ, την ΑΤΖΕΝΤΑ 2000, τις συμφωνίες του ΠΟΕ, τις ποσοστώσεις και τα πρόστιμα. Η γεωργία να εξασφαλίζει τη φτηνή και ποιοτικά καλή διατροφή του λαού, ενάντια στη δράση των πολυεθνικών.

Να στηριχτεί ο παραγωγικός συνεταιρισμός και να εξασφαλιστεί σύστημα τιμών και επιδοτήσεων υπέρ της μικρής και μεσαίας αγροτιάς.

Στο ίδιο πλαίσιο, αντιτίθεται σθεναρά στα μέτρα αφανισμού της μικρής επιχείρησης και της βιοτεχνίας. Ζητά στήριξη του λαϊκού συνεταιρισμού και της μικρής επιχείρησης.

Υπερασπίζουμε, καταλήγει, τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των λαών. Λέμε «όχι» στον Ευρωστρατό, την Ευρωαστυνομία, το Ευρωένταλμα, τους κάθε λογής τρομονόμους, τη Σένγκεν, το Εσελον, στις αντιδραστικές συνθήκες και τους νόμους, την κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία.

Δυναμώνουμε τη φιλία των λαών ενάντια στο ρατσισμό, την ξενοφοβία και τον εθνικισμό.

Και μετά τα γατιά και τους σκύλους, σειρά έχουν τα ερπετά, οι σφήκες, τα κουνούπια, οι σκνίπες. Τα ηλιοβασιλέματα, οι βροχές και τα μουγκρητά της θάλασσας. Στη συνέχεια το λιοπύρι, το χιόνι, τα πέταλα των αλόγων, τα φύλλα των δέντρων και το χνούδι της υγρασίας. Οι άνθρωποι έχουν πάθει παροξυσμό με τους φόρους. Οπου δούνε τσέπη, χώνουν το χέρι τους και τραβάνε μαζί με τα χρήματα και τα σπλάχνα. Ξεριζώνουν μαζί με τα ευρώ και τις ψυχές των ανθρώπων.

Να τους πούμε ληστές; Είναι λίγο. Πρόκειται για διεστραμμένα άτομα που τους αρέσει να ξύνουν πληγές. Βλέπουν τους πολίτες σαν αγελάδες που βγάζουν ασταμάτητα γάλα. Τέτοια διαστροφή. Μας βλέπουν όλους σαν αγελάδες με τεράστια φουσκωμένα βυζιά και αρμέγουν. Φόρους στο νερό, φόρους στα εισιτήρια, φόρους στο τηλέφωνο, φόρους στο ψωμί, στα αυγά, στις σαλάτες. Φόρους ακόμα και στα νεκροταφεία! Ο καθένας μας νιώθει δεκάδες χέρια, όμοια τσιγκέλια, να τον καρφώνουν σε όλο το σώμα του. Να τρέχουν τα αίματα και ο πόνος μας και τούτοι να χορεύουν γύρω μας σαν αγριάνθρωποι.

Και να 'λεγες, ναι κύριοι, φορολογούνε τους σκύλους και φτιάχνουνε σχολεία, νοσοκομεία, γηροκομεία, παιδικές χαρές, κήπους, γρήγορες συγκοινωνίες, τρένα, γιοφύρια... Εδώ μιλάμε για χώρα που πνίγεται με την πρώτη σταγόνα. Με τα πρώτα χιόνια κλείνουν οι δρόμοι. Οι άνθρωποι πεθαίνουν περιμένοντας τα ασθενοφόρα. Τα παιδιά κάνουν μάθημα σε παραπήγματα με σόμπες υγραερίου. Οι γέροντες σαπίζουν και μουχλιάζουν στα υπόγεια. Οι ουρές των ανέργων δεκαπλασιάζονται. Οι συντάξεις δε φτάνουν ούτε για «ζήτω»... Και την ίδια στιγμή που πέφτουν σαν τις ακρίδες απάνω μας, και επάνω στις γάτες και στους σκύλους μας, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι. Μια φούχτα άνθρωποι έχουν διαρκή ασυλία. Τα δισεκατομμύρια πάνε και έρχονται σαν μαρουλόφυλλα. Ο πλούτος και η χλιδή βγάζει μάτια. Γεμίζουν με τις σέσουλες τις τσέπες και τα χρηματοκιβώτια. Πατάνε πάνω σε πτώματα και γίνονται ακόμα πλουσιότεροι.

Γάτες μου, όπου τους βρίσκετε, νιαουρίστε τους. Σκύλοι μου, όπου τους ανταμώσετε, γαυγίστε τους. Καρφώστε τους με τα νύχια σας, δαγκώστε τους. Ετσι κι αλλιώς σας έβγαλαν εκτός νόμου!

Στην κατάσταση, που επικρατεί σήμερα στον τομέα της αλιείας, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί μέσα από την Κοινή Αλιευτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αναφέρθηκε αναλυτικά στην εισήγησή του, ο Π. Τριανταφύλλου. Η πολιτική αυτή, όπως τόνισε, κατά την περίοδο 1990 - 1999 υλοποιήθηκε μέσα από τα Επιχειρησιακά Προγράμματα Αλιείας (ΕΠΑΛ) κι άλλα προγράμματα όπως το PESCA, ενώ ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη το αντίστοιχο ΕΠΑΛ 2000 - 2006. Και υπογράμμισε ότι η κατεύθυνση της ΕΕ και της κυβέρνησης είναι η καθιέρωση περιοριστικής πολιτικής στα θέματα της αλιείας, στο όνομα της διατήρησης των ιχθυοαποθεμάτων, η ψήφιση όλο και περισσότερων φραγμών στην άσκηση της αλιείας, ο έλεγχος και ο περιορισμός των δικαιωμάτων των ψαράδων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί είναι η εξής:

• Από τα πέντε πρώτα χρόνια εφαρμογής των δύο ΕΠΑΛ, μέσα από τα στοιχεία της παραγωγής, δίνεται καθαρή εικόνα για τις κατευθύνσεις που επιδιώκονται και για τις επιπτώσεις και το μέλλον των 35.000 εργαζομένων στο χώρο. Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι σημειώνεται μείωση στην παραγωγή των αλιευτικών σκαφών, που από το 1993 έως το 1999 έπεσε από τους 207 χιλιάδες τόνους στους 159, ποσοστό 24%. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της μείωσης είναι στην παράκτια και μικρή παράκτια αλιεία, ενώ πιο σταθερή εμφανίζεται η εικόνα στη μέση αλιεία.
• Στον τομέα των υδατοκαλλιεργειών η κατάσταση είναι αντίστροφη, καθώς στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα, διαπιστώνεται γιγάντωσή του και ιδιαίτερα των ιχθυοκαλλιεργειών, ο οποίος από 11,5 χιλιάδες τόνους το 1993, εκτινάσσεται στους 40.000 τόνους το 1999, σημειώνοντας μια αύξηση κατά 350%. Σημαντική, επίσης, είναι η αύξηση του τομέα των οστρακοκαλλιεργειών, όπου από 16,7 χιλιάδες τόνους το 1993, φτάνει στους 28.000 τόνους το 1999.
• Οπως προκύπτει από το ισοζύγιο εισαγωγών - εξαγωγών, κατά την επταετία '93 - '97 οι εισαγωγές στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 60%, καθώς η αυτάρκεια της χώρας μας μειώνεται συνεχώς.

Ειδικότερα όσον αφορά στη θαλάσσια αλιεία η βασική επιδίωξη της ΕΕ και της κυβέρνησης ήταν ο περιορισμός της αλιευτικής προσπάθειας με πρόσχημα τη διατήρηση των αλιευτικών ιχθυοαποθεμάτων και στόχο τη μείωση της παραγωγής των αλιευτικών σκαφών, ο οποίος, όπως φάνηκε απ' τα στοιχεία, έχει επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό, εάν όχι πλήρως.

Τα μέτρα για την επίτευξη του στόχου ήταν τέσσερα συνολικά Πολυετή Προγράμματα Προσανατολισμού, με τα οποία επιτεύχθηκε η μείωση του αριθμού των σκαφών, ιδιαίτερα της παράκτιας αλιείας (διαλύσεις, αποσύρσεις, αλλαγή χρήσης κ.λ.π.). Το 90%, περίπου, του αριθμού των σκαφών έχει ολικό μήκος μικρότερο των 12 μέτρων. Πρόκειται, δηλαδή, για σκάφη που ανήκουν στη μικρή παράκτια αλιεία και από οικονομική άποψη συνιστούν μικρές, οικογενειακού χαρακτήρα εκμεταλλεύσεις, οι οποίες και δέχτηκαν το ισχυρότερο χτύπημα της κυβερνητικής πολιτικής μείωσης των αλιευτικών σκαφών.

Αλλα μέτρα και παρεμβάσεις ήταν το πρόγραμμα PESCA, ο επαγγελματικός επαναπροσανατολισμός των αλιέων που διακόπτουν την αλιευτική τους δραστηριότητα, η ανανέωση και ο εκσυγχρονισμός του αλιευτικού στόλου, ο οποίος, παρά το γεγονός ότι απορρόφησε το 12% των πιστώσεων του ΕΠΑΛ '94 - '99, παραμένει, γενικά, παλαιός, αφού σε ποσοστό 70%, περίπου, του συνολικού αριθμού των σκαφών, έχει ηλικία μεγαλύτερη των 15 χρόνων και οι συνθήκες ασφάλειας και υγιεινής των εργαζομένων είναι ανεπαρκείς.

Ως αποτέλεσμα όλων αυτών των μέτρων παρατηρείται αυξημένη τάση εγκατάλειψης της δουλιάς και εξόδου των ψαράδων από το επάγγελμα, καθώς έχουμε μαζική υποβολή αιτήσεων απόσυρσης αλιευτικών σκαφών. Ομως, στον υπολογισμό των συνεπειών για τους ψαράδες, πρέπει να προστεθούν η άδικη φορολόγηση των σκαφών, οι τιμές προμήθειας καυσίμων, καθώς και η καταχρέωση των ψαράδων, εξαιτίας των μέτρων εκσυγχρονισμού του στόλου, που συνόδευσαν τα μέτρα απόσυρσης και διάλυσης.

Οσον αφορά στις υδατοκαλλιέργειες, η κυβερνητική πολιτική εκφράστηκε, σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις της ΕΕ, με εντελώς διαφορετικό τρόπο σε σχέση με τον τομέα της θαλάσσιας αλιείας, καθώς, διαθέτοντας απλόχερα το 36% των πιστώσεων του ΕΠΑΛ '94-'99, έδωσε μεγάλη ώθηση στην ανάπτυξή του, με αποτέλεσμα την τεράστια αύξηση της δυναμικότητάς, ιδιαίτερα, των θαλάσσιων ιχθυοκαλλιεργητικών εκμεταλλεύσεων, ο αριθμός των οποίων ανέρχεται σε 247 εκμεταλλεύσεις και η παραγωγή τους πλησιάζει με τα επίσημα στοιχεία τους 40.000 τόνους και ανεπίσημα τους 50.000 ίσως και τους 60.000, έχοντας έντονο εξαγωγικό προσανατολισμό.

Η αλματώδης ανάπτυξη των θαλάσσιων ιχθυοκαλλιεργειών έχει, ταυτόχρονα, και τις δικές της παράπλευρες συνέπειες, όπως τις οικολογικές, τη δέσμευση και κατάληψη εκατοντάδων όρμων και θαλάσσιων περιοχών στις παράκτιες ζώνες, την απαγόρευση άσκησης αλιείας σ' αυτές και την άμεση ή έμμεση εκδίωξη των ψαράδων. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια ξεκίνησαν και συνεχίζονται με μεγαλύτερη ένταση οι συγχωνεύσεις και οι εξαγορές, με αποτέλεσμα οι δύο κυρίαρχοι επιχειρηματικοί όμιλοι του κλάδου - ΝΗΡΕΑΣ και ΣΕΛΟΝΤΑ - το 1998, να έχουν το 45% της συνολικής εγχώριας παραγωγής γόνου και το 20% της συνολικής ποσότητας ψαριών ιχθυοκαλλιέργειας.

Ομως, παρά τη ραγδαία ανάπτυξη της θαλάσσιας ιχθυοκαλλιέργειας, η αυτάρκεια της χώρας δεν καλύφθηκε. Αντίθετα, είχαμε αύξηση των εισαγωγών ψαριών, οι οποίες από 58.000 τόνους, περίπου, το '93, αξίας 35 δισ. δρχ., το '99 έφτασαν στους 96.000 τόνους, αξίας 78 δισ. δρχ. Το ίδιο διάστημα οι εξαγωγές ανέρχονταν σε 26.500 τόνους το '93, αξίας 30 δισ. δρχ. και το '99 ήταν 60.000 τόνους, αξίας 66 δισ. δρχ. Κατά συνέπεια το εμπορικό ισοζύγιο που ήταν ελλειμματικό το '93 κατά 5 δισ. δρχ., περίπου, το '99 έφτασε στα 12 δισ.

Σχετικά με τον τομέα μεταποίησης - εμπορίας είναι ο δεύτερος ευνοημένος τομέας από πλευράς χρηματοδότησης του ΕΠΑΛ '94 - '99, στον οποίο η κυβέρνηση διέθεσε το 36% των προβλεπόμενων πιστώσεων. Από τη χρηματοδότηση αυτού του τομέα, όπως και των θαλάσσιων ιχθυοκαλλιεργειών που έχει απορροφήσει, επίσης, πολύ μεγάλο μέρος του Β' ΚΠΣ, προκύπτει ότι ο βασικός ωφελημένος της κυβερνητικής πολιτικής, όλα αυτά τα χρόνια, είναι το μεγάλο κεφάλαιο.

Η ίδια φιλοσοφία των μέτρων της κυβέρνησης και της ΕΕ, όμως, υπάρχει και στο ΕΠΑΛ 2000 - 2006. Στόχος, δηλαδή, παραμένει ο περιορισμός και η μείωση του αριθμού των μικρομεσαίων αλιευτικών επιχειρήσεων και η προσπάθεια ν' απορροφήσουν τις αντιδράσεις των ιδιοκτητών τους, κατευθύνοντάς τους προς επαγγελματικό προσανατολισμό. Αυτό θα γίνει για να επωφεληθούν οι μεγάλες αλιευτικές επιχειρήσεις και να περάσει η αλιευτική δραστηριότητα στα χέρια λιγότερων, αλλά μεγαλύτερων αλιευτικών επιχειρήσεων.

Τα μέτρα για την παραπέρα μείωση της αλιευτικής παραγωγής στη χώρα μας έχουν στόχο την ακόμα μεγαλύτερη μείωση της χωρητικότητας των αλιευτικών σκαφών κατά 14%, της ισχύος κατά 19%, των εκφορτώσεων κατά 12%, αλλά και της απασχόλησης - θέσεων εργασίας κατά 6.000 άτομα σε σχέση με το 1999 και η κυβέρνηση θα επιδιώξει να πετύχει μέσα από την ένταση της απομάκρυνσης των αλιευτικών σκαφών που είναι μικρότερα από 12 μέτρα.

Ολα αυτά σημαίνουν ότι η αλιευτική ικανότητα του ελληνικού στόλου θα μειωθεί παραπέρα και, τελικά, το ελληνικό ψάρι θα σπανίζει όλο και περισσότερο στην αγορά.

Αναπτύσσοντας τις θέσεις του ΚΚΕ ο Π. Τριανταφύλλου ανέφερε ότι η ανάπτυξη του τομέα της αλιείας πρέπει:

• Να υπακούει στις βασικές οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες της χώρας μας και των επιμέρους περιοχών της με αλιευτικό ενδιαφέρον.
• Να έρχεται σε αντίθεση με τα μεγάλα συμφέροντα που κυριαρχούν στον κλάδο και με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης που τα εξυπηρετεί.
• Να κινείται στα πλαίσια του συνολικού σχεδίου που θα δίνει τη δυνατότητα εξασφάλισης της συνέχειας και της προοπτικής του θαλάσσιου οικοδομήματος.
• Να εξασφαλίζει επιστημονική στήριξη, οικονομική και άλλα κίνητρα, προκειμένου να τροφοδοτεί την κατανάλωση με φτηνό, υγιεινό και ποιοτικό ψάρι.

Αυτή, η άλλη, ανάπτυξη, πρέπει και μπορεί να βασίζεται στην ύπαρξη και λειτουργία παραγωγικών αλιευτικών συνεταιρισμών που θα είναι σε θέση να εξασφαλίζουν και την κοινή χρήση μηχανημάτων και αλιευτικών εργαλείων και θα μπορούν να επεκτείνουν τη δράση τους και στα ζητήματα της μεταποίησης και εμπορίας των αλιευτικών προϊόντων.

Επίσης, θα εξασφαλίζουν τη συλλογικότητα στην εκμετάλλευση, την αλληλεγγύη ανάμεσα στους ψαράδες, θα δίνουν τη δυνατότητα αξιοποίησης των νέων τεχνολογιών, θα μπορούν να εμποδίσουν την επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου, που στρέφει διαρκώς το ενδιαφέρον του στον τομέα.

Σύμφωνα με την πρόταση του ΚΚΕ, επιπλέον, πρέπει:

• Να μελετηθεί ακόμα περισσότερο και να ενταχθεί στη συνολικότερη πολιτική και ο τομέας των ιχθυοκαλλιεργειών, όπου έπειτα από τις αναγκαίες έρευνες για την καταλληλότητα των περιοχών, με κριτήριο και τις ανάγκες των εκτρεφόμενων ψαριών, αλλά και τη διαφύλαξη των ψαρότοπων της χώρας, χρειάζεται να επεκταθεί η δράση του παραγωγικού συνεταιρισμού.
• Για τον έλεγχο των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και τον περιορισμό τους να μπει τέλος στη «βιομηχανία» παραχωρήσεων που υπάρχει και να θεσμοθετηθεί ένας ορθολογικός τρόπος χωροταξικής τοποθέτησης της λειτουργίας των υφιστάμενων, αλλά και των όποιων μελλοντικών υδατοκαλλιεργειών που θα σέβεται το περιβάλλον, δε θα προκαλεί προβλήματα στην τουριστική κ.λ.π. ανάπτυξη διάφορων περιοχών και δε θα έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των ψαράδων.
• Ανάλογα να διαμορφωθεί και η κατάσταση στην πεστροφοκαλλιέργεια, η οποία σε μεγάλο βαθμό είναι στα χέρια οικογενειακών επιχειρήσεων που πλήττονται από την κυβερνητική πολιτική εγκατάλειψης (π.χ.απαρχαιωμένες χωμάτινες δεξαμενές, πολλά υγειονομικά προβλήματα των εκτρεφόμενων ψαριών, καταχρέωση κ.λ.π.). Το ίδιο ήη λίγο καλύτερη είναι η εικόνα στις οστρακοκαλλιέργειες που, επίσης, αντιμετωπίζουν οξύτατα προβλήματα διάθεσης της παραγωγής από την έλλειψη μέσων υποστήριξης, όπως κρατικά εργαστήρια ελέγχου των οστρακοειδών, κέντρων αποστολής τους στις διεθνείς αγορές κ.λ.π. Η προώθηση της συνεργασίας των μικρών μονάδων μέσα από παραγωγικούς συνεταιρισμούς με γενναία οικονομικά κίνητρα μπορεί να εξασφαλίσει την επιβίωση και ανάπτυξη αυτών των μονάδων και την εξασφάλιση φθηνού προϊόντος στον καταναλωτή.
• Η μεταποιητική βιομηχανία να είναι σε θέση, από πλευράς δυναμικότητας αλλά και χωροθέτησής της, να εξυπηρετεί τις ανάγκες του πρωτογενή τομέα είτε αλιευτικού είτε υδατοκαλλιεργητικού. Το ζήτημα αυτό μπορεί να λυθεί μόνο στα πλαίσια μιας διαφορετικής πολιτικής, που πάλι, πρέπει να βασίζεται στους παραγωγικούς αλιευτικούς κ.λ.π. συνεταιρισμούς, που θα επεκτείνουν τη δράση τους και στη μεταποιητική βιομηχανία και θα λειτουργούν με γνώμονα την εξυπηρέτηση των αναγκών της πρωτογενούς παραγωγής και τις διατροφικές ανάγκες των καταναλωτών.

Οπως επισημάνθηκε στην εισήγηση για το ΚΚΕ, όλα αυτά, είναι ενταγμένα μέσα σε μια συνολική πολιτική που θα έχει στο κέντρο του ενδιαφέροντός της, όχι το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά το μικρομεσαίο αγρότη και ψαρά δίπλα στους άλλους εργαζόμενους της χώρας. Δηλαδή, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων δε φτάνει να πάρει κανείς τούτο ή το άλλο μεμονωμένο μέτρο, χωρίς να υποτιμάται βέβαια και η αξία αυτών των μέτρων, αλλά χρειάζεται αλλαγή του γενικότερου προσανατολισμού και των κατευθύνσεων που δεν είναι στη φύση της ΕΕ. Μόνο στα νέα πλαίσια που θα διαμορφωθούν μπορεί και πρέπει να επιδιωχτεί η εξασφάλιση των απαραίτητων υποδομών (λιμάνια, ιχθυόσκαλες κ.λ.π.) και η οικονομική, επιστημονική στήριξη (δανειοδότηση, πετρέλαιο) κ.λ.π. των παραγωγικών αλιευτικών συνεταιρισμών που θα αναπτύξουν ολόπλευρα τις αλιευτικές, αλλά και τις υδατοκαλλιεργητικές δυνατότητες της χώρας μας, με γνώμονα την εξασφάλιση υγιεινού και ποιοτικού ψαριού για τον καταναλωτή και, ταυτόχρονα, θα διασφαλίζουν τη διατήρηση των ιχθυοαποθεμάτων και την προστασία του περιβάλλοντος και της αειφορίας.

Γι' αυτό το λόγο η δράση του ΚΚΕ είναι σε αντίθετη κατεύθυνση από τις πολιτικές των κομμάτων του ευρωενωσιακού προσανατολισμού και αγωνίζεται και συμβάλλει στη δημιουργία ενός μεγάλου αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, που θα θέλει και θα μπορεί να αντισταθεί στ' αντιαγροτικά και αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Motion Team

• Τα τελευταία χρόνια αυξάνεται συνεχώς η τάση εγκατάλειψης της δουλιάς και της εξόδου από το επάγγελμα των ψαράδων, εξαιτίας της εφαρμοζόμενης Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής, (ΚΑΠ), της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως συμβαίνει, άλλωστε, με την πολιτική που ασκείται για όλους τους τομείς της πρωτογενούς παραγωγής.
• Στόχος της αναθεώρησης της ΚΑΠ είναι ο αφανισμός των μικρομεσαίων ψαράδων και η δημιουργία μεγάλων αλιευτικών επιχειρήσεων.
• Για την υπεραλίευση, που είναι και το πρόσχημα, πίσω από το οποίο προσπαθεί να καλυφθεί η ΕΕ για να παίρνει καταστροφικές αποφάσεις σε βάρος του κλάδου, δεν είναι υπεύθυνοι οι μικρομεσαίοι ψαράδες, αλλά οι πολιτικές που ακολουθούν τους κανόνες της αγοράς, οι οποίοι τους εγκλωβίζουν και τους «σπρώχνουν» στην κατεύθυνση της μεγιστοποίησης των αλιευτικών επιδόσεων.
• Οι μικρομεσαίοι ψαράδες πρέπει να βγουν στο προσκήνιο των κοινωνικοπολιτικών αγώνων και να συντονίσουν τη δράση τους μαζί με τ' άλλα λαϊκά στρώματα, για την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ, που ευθύνεται για τα προβλήματά τους και για την εφαρμογή μιας άλλης, στα πλαίσια της Λαϊκής Εξουσίας και Λαϊκής Οικονομίας, όπου η ανάπτυξη του τομέα της αλιείας θα βασίζεται στην ύπαρξη και λειτουργία παραγωγικών αλιευτικών συνεταιρισμών.

«Δεν υπάρχει ακρίβεια», μας καθησυχάζει ο υπουργός Ανάπτυξης της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ κ. Τσοχατζόπουλος. Την εξαφάνισε, φαίνεται, με το μποϊκοτάζ που έκαναν κυβέρνηση και Ινστιτούτο Καταναλωτών στις λαϊκές αγορές και όχι μόνο. Και όμως εμείς οι συνταξιούχοι επιμένουμε να μην πιστεύουμε στο χάιδεμα των αυτιών μας από τα κυβερνητικά στόματα, γιατί βιώνουμε την πραγματικότητα στην τσέπη μας και στο ψυγείο μας! Εμείς οι απόμαχοι της δουλιάς, είμαστε οι πιο αρμόδιοι «οικονομολόγοι» και η λιτότητα των τελευταίων χρόνων μας έχει διδάξει στην πρακτική εφαρμογή της οικονομίας.

«Καλαμπούρι» μας λέει ότι είναι ο κ. Τσοχατζόπουλος η ακρίβεια, που την κάνουν θέμα τα ΜΜΕ, χωρίς να υπάρχει. Μας λένε να ψάχνουμε στα μαγαζιά και στους πάγκους της λαϊκής, ώσπου να βρούμε τα πιο φτηνά προϊόντα για να τα αγοράσουμε. Και αφού ξεκουραστούμε την άλλη μέρα, φρέσκοι φρέσκοι, να ξεκινούμε για να οργώσουμε όλη την Αττική ώσπου να βρούμε τη φθήνια και έτσι να απομονώσουμε αυτούς που αισχροκερδούν - γιατί το' παν και αυτό!!!

Ομως τα αστεία τέλειωσαν και όλοι εμείς οι συνταξιούχοι και χαμηλόμισθοι μεροκαματιάρηδες θέλουμε να φωνάξουμε δυνατά για να τ' ακούσουν όλοι οι κυβερνώντες μας ότι αυτά που λένε όχι μόνο δε μας πείθουν, αλλά μας κάνουν ν' αγανακτούμε και να επαναστατούμε. Ξέρουμε ότι εφαρμόζουν πιστά τις εντολές και την πολιτική των αφεντικών τους της ΕΕ, πολιτική πείνας και εξαθλίωσης για το λαό και κερδών για το μεγάλο κεφάλαιο. Είναι ντροπή να μας κοροϊδεύουν έτσι ξεδιάντροπα, κάθε φορά που προκύπτει ένα θέμα που αφορά τον οικονομικό προϋπολογισμό των νοικοκυριών μας. Με τον ερχομό του χειμώνα, η κατάσταση θα χειροτερέψει για όλους τους χαμηλοσυνταξιούχους και χαμηλόμισθους. Απαιτούμε, επιτέλους, να παρθούν μέτρα τώρα για βελτίωση των οικονομικών μας.

Ο Συνασπισμός επιβεβαίωσε ακόμα μια φορά ότι αντικειμενικά και υποκειμενικά ενισχύει το δικομματισμό. Αυτό το είδαμε στις πρόσφατες νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές, όπου συνεργάστηκε στη μισή Ελλάδα με το ΠΑΣΟΚ και υπερηφανεύεται κι όλας ότι αυξήθηκαν τα ποσοστά του. Ομως, στην πλειοψηφία των δήμων και νομαρχιών, οι συνδυασμοί που υποστηρίχτηκαν από τον ΣΥΝ, είχαν μειωμένα αποτελέσματα.

Αυτό, βεβαίως, που ενοχλεί τον ΣΥΝ και τους άλλους αντιπάλους του ΚΚΕ, είναι οι συνεργασίες που έκανε το Κόμμα με άλλες αγωνιστικές προοδευτικές δυνάμεις. Δεν τους αρέσει, βέβαια, που το ΚΚΕ πάλευε και παλεύει πάντα για απεγκλωβισμό από το δικομματισμό και μπαίνει μπροστάρης στους αγώνες του ελληνικού λαού για ανατροπή του καταπιεστικού εκμεταλλευτικού συστήματος.

Κατηγορούν το ΚΚΕ για «τακτικές απομονωτισμού» και αυτό γιατί δεν ξεπουλήθηκε, για να πάρει θέσεις και αξιώματα, πουλώντας τις αξίες και τα ιδανικά του, γι' αυτά που θυσιάστηκαν χιλιάδες αγωνιστές, μέλη και οπαδοί του. Ακόμη κατηγορούν το ΚΚΕ, γιατί δεν υιοθετεί την πολιτική του «μικρότερου κακού», μια επιζήμια πολιτική του «μικρότερου κακού», μια αδιέξοδη και επιζήμια πολιτική.

Ετσι, με διάφορες μεθόδους, όπως απόκρυψη ή ακόμη και διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ από όλα σχεδόν τα ΜΜΕ, ρουσφέτια, εκβιασμούς, υπόγειες συμφωνίες κλπ., προσπάθησαν οι πολιτικοί αντίπαλοι του ΚΚΕ να μειώνουν τη συνεχώς αυξανόμενη πολιτική επιρροή που έχει στον ελληνικό λαό. Το ΚΚΕ, όμως, κατάφερε να αντεπεξέλθει και αυτή τη φορά. Η εκλογή των 61 δημάρχων και τα αυξημένα αποτελέσματα των συνδυασμών που στήριξε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, με άλλες φιλολαϊκές δυνάμεις, δε θα εφησυχάσουν τους κομμουνιστές, αλλά θα τους ενδυναμώσουν και θα τους ενθαρρύνουν για τους επόμενους αγώνες που θ' ακολουθήσουν. Ο αγώνας συνεχίζεται.

ΣΑΒΒΑΣ ΜΙΧΑΗΛ

μαθητής Γ' Λυκείου

Λευκωσία Κύπρος

Λευτέρης Ολύμπιος, γγ ΠΕΑΕΑ Γαλατσίου. Η ΝΕΤ έκανε πάλι το θαύμα της την Κυριακή 1.12.02. Στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων των 9 μ.μ., δεν αναφέρθηκε ούτε μια λέξη για την εκδήλωση της ΠΕΑΕΑ στο Γοργοπόταμο. Αντίθετα, στο δελτίο προβλήθηκε με κάθε λεπτομέρεια η εκδήλωση των ακροδεξιών του Μακρυγιάννη.

Τη Δευτέρα μετά το δελτίο των 9 μ.μ., που πάλι δεν είπαν κουβέντα, τηλεφώνησα στη ΝΕΤ και τους επισήμανα το ζήτημα. Η γραμματέας του διευθυντή Ειδήσεων κ. Αλέπη, η κυρία Λαζαρίδου μου είπε ότι είναι αδύνατο να συνέβη τέτοιο πράγμα! Επικοινώνησε με κάποιον και μου ζήτησε να της επιτρέψω να ερευνήσει το θέμα... Τη ΝΕΤ την πληρώνει ο ελληνικός λαός και είναι υποχρεωμένη να λειτουργεί απόλυτα αντικειμενικά. Είναι ανεπίτρεπτο, επιτέλους, να συμπεριφέρεται μ' αυτό τον τρόπο απέναντι στην ιστορία της Εθνικής μας Αντίστασης, της Αντίστασης του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και των αγωνιστών της.

Απόστολος Ηλίας, δικηγόρος. Βοήθεια, κύριε εισαγγελέα! Μας κλέβουν, μας ληστεύουν! Μας κλέψαν στο Χρηματιστήριο. Μας κλέβουν με τα δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες. Μας παίρνουν τις καταθέσεις με μηδενικό, σχεδόν, επιτόκιο, ενώ στα δάνεια στις πιστωτικές κάρτες βάζουν 10% επιτόκιο... Μας κλέβουν στην αγορά με την ακρίβεια και μας παρέχουν φούσκες και πράσινα άλογα στο Χρηματιστήριο. Κι όλα αυτά υπό τα όμματα των εισαγγελέων. Φαίνεται ότι μας θεωρούν ολιγοφρενείς και ολιγόχρονους μας θέλουν αυτοί που κυβερνούν. Ομως, όπως όλοι εμείς οι Ελληνες πολίτες, οργιζόμαστε και επαναστατούμε και θα αντιδράσουμε.

Στο θέμα που σηκώθηκε με την υπόθεση Γλίξμπουργκ και στην προβολή που του έγινε από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα που του παραχώρησαν άπλετα βήμα για να "πετάει τις κο(τ)ρόνες" του υποτιμώντας τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού, όπως τονίζει, αναφέρεται ο επιστολογράφος μας Καραμπότης Κώστας. Γράφει, ανάμεσα στα άλλα:

Ακούγοντας το Γλίξμπουργκ εξαγριώθηκα από την πρόκληση καθώς πάνε να τον παρουσιάσουν έναν "καλό Ελληνα, έναν πολύ καλό άνθρωπο, μεγαλόψυχο και πατριώτη"! Αλλα, συνεχίζει: Δεν ξέρετε κύριοι των ΜΜΕ ότι επί "βασιλείας" των Γλίξμπουργκ όχι μόνον δε δίνανε βήμα στον ελληνικό δημοκρατικό λαό να μιλήσει και, πρώτα απ' όλους στους κομμουνιστές να πουν την άποψή τους, τους οποίους αντίθετα τους εδίωκαν με πολλούς τρόπους. Οτι το παρακράτος του δολοφονούσε ανοιχτά και συγκαλυμμένα; Ξεχάσατε τη "βασιλομήτορα του Εθνους" Φρειδερίκη που ο λαός τη φώναζε "Φρίκη"; Ξεχάσατε τη δολοφονία του βουλευτή της Αριστεράς Γρ. Λαμπράκη και τα γεγονότα και τα προβλήματα με τον Αντώνη Αμπατιέλο, και τόσους άλλους ανώνυμους και επώνυμους αγωνιστές; Πώς δίνετε, λοιπόν λόγο σ' αυτόν που κατάργησε το δικαίωμα του ελληνικού λαού να μιλάει;

Πέστε μας κύριοι της κυβέρνησης, αυτά τα 4,5 δισ. που του πληρώνετε, από πού είναι δικά του; Μήπως τα έβγαλε με τη δουλιά του και τα δικαιούται; Τα χρήματα αυτά ανήκουν στον Ελληνικό λαό, που αρκετά έχει πληρώσει τη Βασιλεία των Γλίξμπουργκ. Και, αν έχετε δημοκρατική ευαισθησία κύριοι, δώστε τα 4,5 δισ. στο λαό, φτιάχνοντας σχολεία ή νοσοκομεία κλπ...

Κάθε χρόνο, επί 35 χρόνια, πηγαίνω στα Λουτρά Αιδηψού για λόγους θεραπείας, και τέτοια ακαταστασία και παραμέληση της περιοχής των Λουτρών δεν έχω ξαναδεί.

Σε ολόκληρο το δασύλλιο της λουτρόπολης υπήρχε μια μόνο τουαλέτα χωρίς την παραμικρή φύλαξη, με αποτέλεσμα να μην μπορεί κανείς να πλησιάσει εκεί. Ετσι ο δήμαρχος βρήκε την «εύκολη» λύση να την κλείσει και να ξεμπερδεύει μ' αυτό το ενοχλητικό ζήτημα. Οπως καταλαβαίνετε, ύστερα από αυτό, το δασάκι μεταβλήθηκε σε υπαίθρια τουαλέτα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Επειτα από διαμαρτυρίες των λουομένων και συγκεκριμένα των ανθρώπων της «Μικρής Βουλής» των Λουτρών, ο δήμαρχος αναγκάστηκε να την ανοίξει πάλι. Ομως χωρίς συντήρηση και καθαριότητα, οπότε οι ίδιες σκηνές επαναλήφθηκαν, με αποτέλεσμα να ξανακλείσουν την τουαλέτα. Ο κ. δήμαρχος δεν ξαναασχολήθηκε μ' αυτό το θέμα, γιατί εκείνο τον καιρό ήταν απασχολημένος με την ψηφοθηρία, λόγω των δημοτικών εκλογών του Οκτώβρη.

Ακόμη θέλω να επισημάνω και τις εξής ελλείψεις: Κάτω από το δασάκι υπάρχει ένα μόνο αποδυτήριο για τους φτωχούς λουόμενους, ενώ θα 'πρεπε να υπάρχουν περισσότερα, ώστε να μην περιμένουν ένα και πλέον τέταρτο της ώρας, για να αλλάξουν. Ακόμη χρειάζεται να υπάρχει, ένας σταθμός Πρώτων Βοηθειών, τουλάχιστον για τους θερινούς μήνες, ώστε να αντιμετωπίζονται τα επείγοντα περιστατικά.

Κατόπιν όλων αυτών προτείνω: Να κατασκευαστούν δυο τουαλέτες γυναικών και δύο ανδρών, με υπάλληλο μόνιμο για την καθαριότητα. Επίσης να γίνουν τέσσερα αποδυτήρια και στις δυο πλευρές, για τη σωστή εξυπηρέτηση των λουομένων με επιτηρητή μόνιμο υπάλληλο.

Νομίζω, χρειάζεται λιγάκι σεβασμός σ' όλους αυτούς τους ανθρώπους που πηγαίνουν εκεί για λόγους υγείας και που οι περισσότεροι είναι γέροντες και ασθενείς.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΜΒΑΚΟΥΣΗΣ