Δεν είναι η πρώτη φορά που η χυδαιότητα συναντιέται με την προβοκάτσια μέσα στις σελίδες της εφημερίδας «Το Βήμα», για να χρησιμοποιηθούν ως όπλα κατά του ΚΚΕ. Ο αρθρογράφος Ρ. Σωμερίτης σε ένα γκεμπελίστικης έμπνευσης πόνημα, υπό τον τίτλο «Καμπότζη και Περισσός», αφού κάνει μια σειρά νοητικές τούμπες, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το ΚΚΕ σε μελλοντικό του συνέδριο... «αν υπάρχει πάντα, θα βάλει θέμα αποκατάστασης των "Ερυθρών Χμερ"». Εφόσον, λοιπόν, πήρε τέτοια φόρα στην προβοκάτσια, τίποτα πια δεν τον σταματά, και επί της ουσίας βάζει ζήτημα νομιμότητας του ΚΚΕ, αφού ο αρθρογράφος μιλάει για «τουλάχιστον ανησυχητικές ενδείξεις για τη νοοτροπία της σημερινής ηγεσίας» και ότι «οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ υπενθυμίζουν συστηματικά ότι δεν τους ενδιαφέρουν οι δημοκρατικές διαδικασίες και οι θεσμοί αλλά οι "αγώνες"» και «αρνείται κάθε εθνική συμφιλίωση». Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «το θέμα είναι υπαρκτό, επίκαιρο και, μέσα στην κρίση, ανησυχητικό». Φυσικά ο αρθρογράφος σαν εκπρόσωπος της τάξης των εκμεταλλευτών έχει κάθε λόγο να ανησυχεί και γι' αυτό επιστρατεύει τέτοια μέσα. Ανησυχεί γιατί ξέρει πως μόνο το ΚΚΕ προτείνει τον άλλο δρόμο ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας που γίνεται ιδιαίτερα επίκαιρος με αφορμή την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης και τρέχει να προλάβει μην τυχόν και οι εργαζόμενοι καταλάβουν τη δύναμη και την αποστολή τους. Μια προβοκάτσια, γι' αυτό που πραγματικά φοβάται η τάξη των εκμεταλλευτών και αναθέτει στους ανθρώπους της να καλύψουν...
Η μάχη στα «Τζάμπο»...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Εδώ και ενάμιση περίπου μήνα, από τις 12 Γενάρη, η πολυεθνική «Τζάμπο» έχει απολύσει τον συνδικαλιστή εργαζόμενο Νίκο Νικολόπουλο, μέλος του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, μέλος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Από τη μέρα της απόλυσης και με αίτημα την ανάκλησή της, τα ταξικά Συνδικάτα, το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ έχουν κάνει δεκάδες συγκεντρώσεις και άλλες παρεμβάσεις, στις οποίες συμμετείχαν χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι σε όλη τη χώρα. Εχουν δημοσιοποιηθεί ανατριχιαστικές καταγγελίες για τον τρόπο με τον οποίο η εργοδοσία προσπάθησε να εξαγοράσει και να εκβιάσει τον εργαζόμενο πριν τον απολύσει, επειδή συμμετείχε στην απεργία στις 10 του περασμένου Δεκέμβρη. Στελέχη του ταξικού κινήματος έχουν συρθεί στα δικαστήρια από την πολυεθνική, που παραμένει στο απυρόβλητο της Δικαιοσύνης, παρά τις παρεμβάσεις του ΠΑΜΕ στον εισαγγελέα και την κατάθεση σχετικών μηνύσεων. Σε εκκρεμότητα παραμένουν 39 συνολικά μηνύσεις που η εργοδοσία έχει καταθέσει σε βάρος αγωνιστών, οι οποίοι συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις για την ανάκληση της απόλυσης του Νίκου Νικολόπουλου. Οκτώ από αυτούς συνελήφθησαν τις προηγούμενες μέρες, κατά τη διάρκεια ή μετά τις συγκεντρώσεις, ενώ δύο ακόμα κατέληξαν στο νοσοκομείο, ύστερα από τραμπούκικη επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον τους με αυτοκίνητο ένας «αγανακτισμένος» δήθεν πελάτης του «Τζάμπο». Το θέμα έχει φτάσει μέχρι τον Αρειο Πάγο και τον Αρχηγό της Αστυνομίας, όπου κατέφυγε η εργοδοσία για να ποινικοποιήσει το δίκαιο αγώνα, αλλά και στη Βουλή με Ερώτηση που κατέθεσε το ΚΚΕ.
... δεν είναι είδηση
Για όλα τα παραπάνω, στα ΜΜΕ των μεγαλοεργολάβων και των μεγαλοεργοδοτών έχουν γραφτεί όλες κι όλες δέκα λέξεις μετρημένες στα δάκτυλα. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το διαχρονικό εμπάργκο που έχουν επιβάλει τα ΜΜΕ στις δραστηριότητες του ΠΑΜΕ. Ούτε με την αυτονόητη συμπαράσταση των μεγαλοκαναλαρχών σε έναν από το συνάφι τους, όπως είναι η εργοδοσία των «Τζάμπο». Το θάψιμο κάθε είδησης σχετικά με τον αγώνα που βρίσκεται σε εξέλιξη έχει να κάνει πρώτα και κύρια με την απήχηση που αυτός συναντά στους εργαζόμενους καταναλωτές. Εχει να κάνει με τη δύναμη που κρύβει το παράδειγμα ενός εμποροϋπάλληλου που αρνήθηκε να ξεπουλήσει τις αξίες της τάξης του για 50.000. Εχει να κάνει με την παρακαταθήκη που αφήνει συνολικά στην εργατική τάξη αυτός ο δίκαιος αγώνας. Αυτά φοβούνται οι αστοί και έχουν απαγορεύσει στους συντάκτες των Μέσων τους να γράψουν και να «παίξουν» οτιδήποτε σχετικό με την απόλυση και τις κινητοποιήσεις. Αλλωστε, όπως μας ενημερώνουν και συνάδελφοι από άλλα Μέσα, η πολυεθνική, πέραν όλων των άλλων, κρατάει και το κλειδί της διαφήμισης, που εύκολα ανοίγει πόρτες. Ιδιαίτερα όταν απευθύνεται σε «ευήκοα ώτα», όπως είναι αυτά των μεγαλοκαναλαρχών και μεγαλοεκδοτών, τα συμφέροντα των οποίων ταυτίζονται με αυτά της «Τζάμπο»...
Φοβούνται την ενιαία πάλη
Στην τελευταία συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής, η πλειοψηφία της ΠΟΕ ΟΤΑ απείλησε ότι θα αποκλείσει από το επικείμενο εκλογοαπολογιστικό συνέδριο τα σωματεία εκείνα που επέτρεψαν να συμμετέχουν και συμβασιούχοι εργαζόμενοι στις εκλογές για την ανάδειξη αντιπροσώπων. Αφορμή γι' αυτή την απειλή στάθηκε η απόφαση του Σωματείου Εργαζομένων στο Δήμο Ηλιούπολης να εγγράψει στη δύναμή του και να δώσει στους συμβασιούχους το αυτονόητο δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές. Μια απόφαση που γκρεμίζει τα πλαστά τείχη τα οποία προσπαθούν να υψώσουν εργοδότες, δήμοι και κυβέρνηση ανάμεσα στους εργαζόμενους, με τον κατακερματισμό των εργασιακών σχέσεων. Ανάλογες αποφάσεις έχουν πάρει πολλά ακόμα Σωματεία Εργαζομένων στους ΟΤΑ, όπου πλειοψηφούν οι ταξικές δυνάμεις, προωθώντας στην πράξη την ενότητα της εργατικής τάξης, ανεξάρτητα από σχέση εργασίας.
Η τακτική της πλειοψηφίας (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) στην ΠΟΕ ΟΤΑ, που στηρίζεται επί της ουσίας από την παράταξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στον κλάδο, φανερώνει την αντίληψή τους για το συνδικαλιστικό κίνημα, τις ανάγκες και τα δικαιώματα των εργατοϋπαλλήλων. Επιβεβαιώνει την επικίνδυνη, για την εργατική τάξη και τα πραγματικά της συμφέροντα, στρατηγική τους. Αυτοί που κόπτονται δήθεν για την ενότητα της εργατικής τάξης και με θράσος κατηγορούν το ΠΑΜΕ για «διάσπαση» του εργατικού κινήματος, αποκλείουν συνειδητά χιλιάδες εργαζόμενους από τα σωματεία. Τους αφήνουν συνδικαλιστικά απροστάτευτους, στο όνομα του να διατηρήσουν τις καρέκλες τους, να διατηρήσουν τις συνδικαλιστικές οργανώσεις δεμένες στο άρμα της εργοδοσίας και της εκάστοτε κυβέρνησης. Ο πραγματικός τους στόχος είναι να διαιρέσουν τους εργαζόμενους. Να αποτρέψουν την ενιαία πάλη, να διαιωνίσουν σχέσεις εργασίας που καταδικάζουν τους εργαζόμενους σε άθλιες συνθήκες και πολιτική ομηρία.
Ανάλογη είναι η τακτική τους και σε άλλους χώρους. Για παράδειγμα, αυτοί που στήνουν ψηφοθηρικό χορό γύρω από το κορμί της μετανάστριας Κ. Κούνεβα, κλίνοντας σε όλες τις πτώσεις τα δικαιώματα των εργαζομένων στις εργολαβίες, αρνούνται στον Ευαγγελισμό να στηρίξουν την απόφαση της πλειοψηφίας του Σωματείου να εγγράψει στη δύναμή του το σύνολο των υπαλλήλων του νοσοκομείου, ανεξάρτητα από ειδικότητα και σχέση εργασίας. Είναι οι ίδιοι που στα κάτεργα της ΔΕΗ δε γράφουν στα σωματεία τους εργολαβικούς εργάτες. Οπως και στις τράπεζες, όπου από τα επιχειρησιακά σωματεία αποκλείονται ειδικότητες και σχέσεις εργασίας πέραν των αορίστου χρόνου και των «μόνιμων» υπαλλήλων.
Το ΠΑΜΕ δεν πρόκειται να κάνει πίσω. Είναι στρατηγική επιλογή του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος να ενώσει όλους τους εργάτες, ανεξάρτητα από ειδικότητα και σχέση εργασίας. Να δημιουργήσει ένα ενιαίο πανεργατικό μέτωπο, με αυξημένο το αίσθημα της αλληλεγγύης ανάμεσα στους διάφορους κλάδους και τόπους δουλειάς, μακριά από πλαστούς και επικίνδυνους διαχωρισμούς. Μόνο ένα τέτοιο κίνημα μπορεί να αντιπαρατεθεί με αποτελεσματικότητα με την εργοδοσία και την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά της και αυτό είναι που θέλει να αποτρέψει ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός. Η απάντηση είναι μία: Ενταση της δουλειάς για τη συγκρότηση νέων κλαδικών συνδικάτων σε επίπεδο νομού, μαζικές εγγραφές στα Συνδικάτα όλων των εργαζομένων, ανεξάρτητα από σχέση εργασίας.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
Τρομολαγνική υστερία...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ δεν καταλάβατε, απειλούμαστε από τη «Νέα Τρομοκρατία» (άλλο πράγμα είναι αυτό από τη Νέα Δημοκρατία, μην μπερδεύεστε).
Οι «τρομολαγνικές» θεωρίες δίνουν και παίρνουν, τα σενάρια διαδέχονται το ένα το άλλο και η φαντασία οργιάζει.
Τα τηλεοπτικά κανάλια - όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο - έχουν δώσει τα «ρέστα τους». Οι «πηγές» δίνουν αναλύσεις και οι αναλύσεις προκαλούν συζητήσεις (Με τον Μ. Χρυσοχοΐδη εννοείται πιο τακτικό από όλους στα παράθυρα). Είναι ειδήμων...
Μόνο που στο τέλος όλης αυτής της θολούρας ξέρουμε τι υπάρχει γιατί, απλούστατα, το έχουμε ξαναδεί το έργο.
Νέα κατασταλτικά μέτρα, νέοι τρομονόμοι, περισσότερες κάμερες, και πάνω από όλα περιορισμός του λαϊκού κινήματος. Γιατί εκεί, βέβαια, είναι η ουσία του πράγματος...
ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ οι δημόσιοι υπάλληλοι από ένα ...ενιαίο κέντρο. Τη ρηξικέλευθη αυτή πρόταση έκανε -όπως μάθαμε - στην Κυβερνητική Επιτροπή ο υπουργός Οικονομίας Γιάννης Παπαθανασίου.
Μόνο που τους δημόσιους υπαλλήλους, όπως και οποιουσδήποτε υπαλλήλους, λίγο τους ενδιαφέρει το «από πού» θα πληρώνονται. Περισσότερο τους νοιάζει το ...«πόσο» θα πληρώνονται.
Σε αυτό το σημείο ο υπουργός Οικονομίας δεν έχει όμως καμία καινούρια πρόταση. Λιτότητα και πάλι λιτότητα. Ακριβώς στην πεπατημένη.
ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ όμως είναι ...οραματιστής ο Αρης Σπηλιωτόπουλος. Αλλωστε, το συνηθίζουν οι εκάστοτε υπουργοί Παιδείας.
Οραματίζεται λοιπόν - όπως είπε - σχολεία που δίνουν στο μαθητή «τη δυνατότητα να εκδηλώσει όλες τις δημιουργικές του δεξιότητες».
Οσο όμως «οραματίζεται», στο πεδίο της πραγματικότητας κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου οι μαθητές με το που τελειώνουν το σχολείο να γίνονται εύκολη λεία για κάθε είδους εργοδότη.
Γρηγοριάδης Κώστας
Και πάνω τους - ιδίως οι μεγαλοεργοδότες - εκδηλώνουν όλες τους τις ...δημιουργικές δεξιότητες προκειμένου να εκμεταλλευτούν την ανειδίκευτη εργατική τους δύναμη.
«Τρομο-πόλεμος» κατά του λαού
Γρηγοριάδης Κώστας
«Είμαστε σε πόλεμο», διαμηνύει «κυβερνητική πηγή», μέσω του χτεσινού πρωτοσέλιδου του «Ελεύθερου Τύπου». «Το φαινόμενο της μαζικής τρομοκρατίας πια που υπάρχει στη χώρα και της λογικής του αντάρτικου πόλεων συμβαίνει εδώ, στην Ελλάδα, στην Κολομβία και ενδεχομένως και στην Καμπούλ, στο Αφγανιστάν. Δεν υπάρχει πουθενά αλλού και δεν υπερβάλλω και πρέπει να μας απασχολήσει», υπερακοντίζει ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης από το ΠΑΣΟΚ. Είναι ολοφάνερο πού το πάνε κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ και μηχανισμοί καταστολής. Αξιοποιώντας προβοκατόρικες επιθέσεις σαν αυτές τις τελευταίες στο «Αλτερ», τη «Σίτιμπανκ» και κατά του καθηγητή Εγκληματολογίας Γ. Πανούση, καλλιεργούν στο έπακρο την τρομολαγνεία, δημιουργώντας την εικόνα ότι πλέον το πράγμα δεν πάει άλλο και «κάτι πρέπει να γίνει» επειγόντως. Η εντύπωση μάλιστα ότι «είμαστε σε πόλεμο» δεν αφήνει περιθώρια για το είδος της «αντίδρασης» από την πλευρά του κράτους. Στον «πόλεμο», όπως είναι γνωστό, επιτρέπεται η χρήση όλων των μέσων, ενώ αναστέλλονται όλα τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες... Ηδη στη σκιά των τρομοκρατικών χτυπημάτων κυρώθηκαν από τη Βουλή οι δύο τρομοσυμβάσεις μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ, ενώ ακούγονται πιο έντονα «φωνές» για ενίσχυση των (αντι)τρομοκρατικών μηχανισμών καταστολής κ.ά. Μόνο όσοι εθελοτυφλούν, δεν μπορούν να διακρίνουν ότι στο στόχαστρο του «πολέμου» είναι το λαϊκό κίνημα που θέλουν να δέσουν χειροπόδαρα εν μέσω της καπιταλιστικής κρίσης...
Θράσος οπορτουνιστών...
Κάθε άλλο παρά ξαφνιάζει ο τρόπος με τον οποίο ο οπορτουνισμός στέκεται απέναντι στο Συνέδριο του ΚΚΕ. «Εκ στόματος κοράκου, κρα» ή για να γινόμαστε κατανοητοί άλλος βλέπει το «φάντασμα του Στάλιν» να πλανάται εντός της αιθούσης, άλλος βλέπει «Συνέδριο περιορισμένης ευθύνης». Τα παραμορφωτικά γυαλιά του αντικομμουνισμού τους επιτρέπουν να βλέπουν ό,τι θέλουν να δουν. Μερικές φορές «ξύνονται στην γκλίτσα του τσοπάνη»...
Γιατί, το να μιλά ο Ν. Βούτσης σημαίνον στέλεχος του ΣΥΝ για «Συνέδριο Περιορισμένης Ευθύνης» τρεις μέρες αφότου ο ΣΥΝ βγήκε από ένα Συνέδριο - παρωδία, είναι τουλάχιστον προκλητικό. Υπενθυμίζουμε ότι οι σύνεδροι του ΣΥΝ κλήθηκαν και ψήφισαν σε ποσοστό 82% ένα πρόγραμμα 400 σελίδων για το οποίο δεν είχαν ιδέα, αφού δε συζητήθηκε ποτέ, πουθενά.
Να εγκαλεί το ΚΚΕ ότι δε μιλά για την κρίση είναι επίσης προκλητικό. Ας ψάξει να βρει πότε το ΚΚΕ μίλησε και για την κρίση και για τις αιτίες της και για τα καθήκοντα του κινήματος για την αντιμετώπισή της. Για παράδειγμα, για να μην κουράζεται μπορεί να πάει στις σχετικές παραγράφους ήδη από το προηγούμενο, το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Κι ας ψάξει να βρει πότε έκανε κάτι ανάλογο ο ΣΥΝ.
... για να μην αποκαλυφτούν
Χρειάζεται θράσος να εγκαλεί το ΚΚΕ ότι δεν κάνει ίχνος αυτοκριτικής ανήκοντας σ' ένα κόμμα του οποίου ο πρόεδρος απ' το βήμα του Συνεδρίου τους, τράβηξε τ' αυτιά στους ελάχιστους που ζήτησαν αυτοκριτική για την υπερψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, λέγοντάς τους «δεν πετάμε τίποτα ούτε τα υπέρ ούτε τα κατά μας»...
Οπως θράσος χρειάζεται για να εγκαλεί το ΚΚΕ ότι «ψαρεύει στα θολά απόνερα του συστήματος». Το στέλεχος του ΣΥΝ για το πρόγραμμα του οποίου ο συντάκτης του δήλωσε στο Συνέδριο: «Πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων προτείνουμε. Δε θα το προτείναμε αν πιστεύαμε ότι ο καπιταλισμός δε μεταρρυθμίζεται»...!
Ας μείνουμε σ' αυτά, γι' αυτούς που μία και μόνο ευθύνη συναισθάνονται και μάλιστα πλήρως, την ευθύνη τους να συμβάλουν ως ανάχωμα, ως εξωραϊστές του καπιταλισμού, στη διάσωσή του, ευελπιστώντας να τους αναγνωριστούν οι υπηρεσίες τους με μια θέση στη διαχείριση αυτού του συστήματος.
Πού τα είδε.., πού τα άκουσε;;;
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι εκεί στον ΣΥΝ πάσχουν από αντιΚΚΕ τύφλωση. Χτες ανακαλύψαμε ότι τους βασανίζει και αντιΚΚΕ κώφωση. Στη χτεσινή «Αυγή» διαβάσαμε για το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ ότι αυτό διακήρυξε πως «Ο εχθρός παραμένει ένας, ο Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ», ότι το σύνθημα του Συνεδρίου για αντεπίθεση αφορά στην ένταση των επιθέσεων «εναντίον της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής αριστεράς». Δε γνωρίζουμε βέβαια πού τα είδε και τα άκουσε αυτά ο συντάκτης τους. Ούτε πολύ περισσότερο πού είδε ή άκουσε ότι για το ΚΚΕ «οι οπορτουνιστές φταίνε και για την κρίση» και ότι το ΚΚΕ προτείνει για «αντίδοτο στην κρίση, τον σταλινισμό»!
Βεβαίως, πουθενά δεν τα είδε γραμμένα και από κανέναν δεν τα άκουσε. Η «Αυγή» έγραψε αυτά που θα ήθελε ίσως να ακούσει προσπαθώντας και να υποδαυλίσει τα αντανακλαστικά αναγνωστών της να υπερασπιστούν τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που το ΚΚΕ τάχα στοχοποιεί αναγορεύοντάς τον σε νούμερο ένα εχθρό.
Ας ξαναδιαβάσουν την εισήγηση της ΚΕ στο 18ο Συνέδριο. Οχι γιατί περιμένουμε ότι θα σταματήσουν να γράφουν ανακρίβειες. Θα συνεχίσουν. Γιατί δεν έχουν άλλο τρόπο αντιπαράθεσης.
Στο δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής
Την παρέμβαση των δυνάμεων της ρήξης και της ανατροπής σηματοδοτούν οι εργασίες του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, ώστε να βγουν στο προσκήνιο οι λαϊκές δυνάμεις που όχι μόνο θα μπουν φραγμός στην καπιταλιστική λαίλαπα που με πρόσχημα την κρίση ετοιμάζονται να εξαπολύσουν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, αλλά και θα αντεπιτεθούν για να κατακτήσουν αυτά που τους στερεί το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. Το ΚΚΕ με τις θέσεις και με τη δράση του μέσα στο λαϊκό κίνημα χαράσσει τη γραμμή πάλης που σήμερα επιβάλλεται να ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι. Στις σημερινές συνθήκες και μπροστά στην εξελισσόμενη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος συγκρούονται δυο γραμμές. Αυτή της ρήξης και της ανατροπής με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό που προβάλλει το ΚΚΕ και αυτή της «καλύτερης διαχείρισης» του συστήματος που υπόσχονται οι αστικές κυβερνήσεις και τα ρεφορμιστικά κόμματα, σε πλήρη ευθυγράμμιση με τους διεθνείς καπιταλιστικούς οργανισμούς.
Οι αστικές κυβερνήσεις τόσο στις μεγάλες μητροπόλεις του καπιταλισμού όσο και στις λιγότερο ισχυρές καπιταλιστικές χώρες εκπονούν το ένα μετά το άλλο «σχέδια διάσωσης» του συστήματος, προσφέροντας από τα κρατικά ταμεία άφθονο χρήμα στους πολυεθνικούς ομίλους. Στη χώρα μας η κυβέρνηση της ΝΔ πιστή στην προώθηση των ευρωενωσιακών κατευθύνσεων χάρισε 28 δισ. ευρώ στους τραπεζίτες, ενεργοποίησε κάθε πρόγραμμα παροχής οικονομικών κινήτρων για τις μεγάλες επιχειρήσεις και παράλληλα έριξε στο τραπέζι μέτρα που περιορίζουν ακόμα περισσότερο τα εργασιακά δικαιώματα. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το «σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση» που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ, δίνοντας υποσχέσεις στην ντόπια πλουτοκρατία για εξασφάλιση ζεστού χρήματος και φτηνού εργατικού δυναμικού. Οι ντόπιες δυνάμεις του οπορτουνισμού, σαν γνήσιοι απολογητές και υπερασπιστές του καπιταλισμού, αναζητούν τα αίτια της κρίσης στη «στρέβλωση της καπιταλιστικής ανάπτυξης» και αποδίδουν τις ευθύνες στη διαχείριση που επέλεξαν τα νεοφιλελεύθερα ή σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, σε μια συνειδητή πολιτική επιλογή να αθωώσουν το καπιταλιστικό σύστημα.Τα κόμματα της ολιγαρχίας και οι δυνάμεις του ρεφορμισμού επιχειρούν να καλλιεργήσουν νέες αυταπάτες και να εισαγάγουν παρωχημένες «Κεϋνσιανές συνταγές» για άμεση κρατική συμμετοχή στο τραπεζικό σύστημα ή σε κάποιες παραγωγικές επιχειρήσεις, ώστε να... πείσουν τους εργαζόμενους ότι μπορούν να προσμένουν δήθεν καλύτερες μέρες.
Απέναντι σ' αυτό το «μοντέλο», τις συνέπειες του οποίου έχουν δοκιμάσει στην πλάτη τους τα λαϊκά στρώματα, υπάρχει η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Το Κόμμα της εργατικής τάξης καλεί το λαϊκό κίνημα να οξύνει την πάλη του, στη γραμμή της ρήξης και της σύγκρουσης, της αμφισβήτησης του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Καλεί τους εργαζόμενους, ειδικότερα σήμερα και σε συνθήκες κρίσης του καπιταλισμού, να βγάλουν ξεκάθαρα συμπεράσματα. Να συνειδητοποιήσουν ότι αν σήμερα δεν αμφισβητήσεις το μονοπώλιο, τον ιμπεριαλισμό, δεν αμφισβητήσεις την ανάπτυξη που έχει στον πυρήνα της το καπιταλιστικό κέρδος, δεν μπορείς να υπερασπίσεις ούτε επιμέρους δικαιώματα. Η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της πρέπει να βάλουν στην πρώτη γραμμή της πάλης την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων με στόχο τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία.
Feeds
