ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ δεν καταλάβατε, απειλούμαστε από τη «Νέα Τρομοκρατία» (άλλο πράγμα είναι αυτό από τη Νέα Δημοκρατία, μην μπερδεύεστε).

Οι «τρομολαγνικές» θεωρίες δίνουν και παίρνουν, τα σενάρια διαδέχονται το ένα το άλλο και η φαντασία οργιάζει.

Τα τηλεοπτικά κανάλια - όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο - έχουν δώσει τα «ρέστα τους». Οι «πηγές» δίνουν αναλύσεις και οι αναλύσεις προκαλούν συζητήσεις (Με τον Μ. Χρυσοχοΐδη εννοείται πιο τακτικό από όλους στα παράθυρα). Είναι ειδήμων...

Μόνο που στο τέλος όλης αυτής της θολούρας ξέρουμε τι υπάρχει γιατί, απλούστατα, το έχουμε ξαναδεί το έργο.

Νέα κατασταλτικά μέτρα, νέοι τρομονόμοι, περισσότερες κάμερες, και πάνω από όλα περιορισμός του λαϊκού κινήματος. Γιατί εκεί, βέβαια, είναι η ουσία του πράγματος...

ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ οι δημόσιοι υπάλληλοι από ένα ...ενιαίο κέντρο. Τη ρηξικέλευθη αυτή πρόταση έκανε -όπως μάθαμε - στην Κυβερνητική Επιτροπή ο υπουργός Οικονομίας Γιάννης Παπαθανασίου.

Μόνο που τους δημόσιους υπαλλήλους, όπως και οποιουσδήποτε υπαλλήλους, λίγο τους ενδιαφέρει το «από πού» θα πληρώνονται. Περισσότερο τους νοιάζει το ...«πόσο» θα πληρώνονται.

Σε αυτό το σημείο ο υπουργός Οικονομίας δεν έχει όμως καμία καινούρια πρόταση. Λιτότητα και πάλι λιτότητα. Ακριβώς στην πεπατημένη.

ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ όμως είναι ...οραματιστής ο Αρης Σπηλιωτόπουλος. Αλλωστε, το συνηθίζουν οι εκάστοτε υπουργοί Παιδείας.

Οραματίζεται λοιπόν - όπως είπε - σχολεία που δίνουν στο μαθητή «τη δυνατότητα να εκδηλώσει όλες τις δημιουργικές του δεξιότητες».

Οσο όμως «οραματίζεται», στο πεδίο της πραγματικότητας κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου οι μαθητές με το που τελειώνουν το σχολείο να γίνονται εύκολη λεία για κάθε είδους εργοδότη.

Και πάνω τους - ιδίως οι μεγαλοεργοδότες - εκδηλώνουν όλες τους τις ...δημιουργικές δεξιότητες προκειμένου να εκμεταλλευτούν την ανειδίκευτη εργατική τους δύναμη.