Οτι υπάρχει ένας πόλεμος είναι γεγονός. Σ' αυτήν τη φάση είναι ένας πόλεμος μεταξύ καπιταλιστών. Κι αγριεύει: Ποιος θα φάει, ποιον. Η ανταγωνιστικότητα - που σημαίνει το γονάτισμα των εργατών - οδήγησε την αύξηση των κερδών τόσο ψηλά, που τώρα δεν ξέρουν τι να κάνουν και με την παραγωγή και με το κεφάλαιο που είναι συσσωρευμένο και δεν μπορεί να αναπαραχθεί χωρίς να φάνε οι μισοί τους άλλους μισούς.

Επιδιώκουν να μεταφέρουν το βάρος και αυτής της κρίσης στους εργάτες. Κι εδώ αρχίζουν τα πιο δύσκολα. Καθώς, από τη μια, όλο και λιγότεροι φαίνονται διατεθειμένοι να πάνε άκλαφτοι τόσο που έχει σφίξει πια το ζωνάρι. Κι απ' την άλλη, εκείνο το ξορκισμένο φάντασμα του κομμουνισμού φαίνεται να κερδίζει ξανά συνειδήσεις. Υπάρχουν, ήδη, καλά δείγματα ταξικής συσπείρωσης και προετοιμασίας για μάχη παντού. Μια μάχη, που θέτει σε αμφισβήτηση το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Αυτήν τη μάχη θέλουν να προλάβουν οι καπιταλιστές και επιχειρούν να στήσουν «πόλεμο» στα μέτρα τους. Ηδη, παρουσιάστηκε η χρήσιμη στο σύστημα «απειλή». Κι αμέσως εμφανίστηκε και η αναγκαία - επίσης για το σύστημα - πολιτική ομοφωνία εκείνων των δυνάμεων, που σε άλλες στιγμές κακαρίζουν για τις δήθεν διαφωνίες που έχουν ως προς τη διαχείριση. Κοινό και το αίτημά τους για άμεση λήψη μέτρων. Αμεση και η ανταπόκριση στο αίτημα.

Ολο αυτό καταλήγει σε δεμένους εργάτες. Θέλουν, το αν θα το πετύχουν είναι μια άλλη υπόθεση.

Προς το παρόν, δεν αφήνουν περιθώρια για αυταπάτες. Οι μεν σπεύδουν να δουν «Αλ Κάιντα», οι άλλοι ως και τον ΙΡΑ, ο Χρυσοχοΐδης έχει ήδη εκτιμήσει ότι δεν είναι μυστικές υπηρεσίες και η «Ελευθεροτυπία» βλέπει «διπλή αστοχία σε πυροκροτητές και υλικό». Ατζαμήδες δηλαδή, που υπονοεί ότι πράγματι δεν είναι υπηρεσίες. Καλό και βολικό. Ορισμένοι δε λένε να το βάλουν κάτω. Επιχείρησαν τον περασμένο Δεκέμβρη να στήσουν «κίνημα» στα μέτρα τους. Δεν τους βγήκε. Τώρα χοντραίνει το πράγμα. Και δε φαίνεται να είναι μόνο για εκλογές το διακύβευμα. Θα δείξει.

Ας παίρνουν τα μέτρα τους οι εργάτες, γιατί το δικό τους κίνημα είναι το μόνο που πράγματι συνιστά απειλή για το σύστημα. Γιατί όταν οι καπιταλιστές στήνουν «πόλεμο» στα μέτρα τους και εμφανίζουν την αντιμετώπιση του εχθρού - σκιάχτρο που οι ίδιοι έστησαν - ως «εθνική υπόθεση», κρέας μυρίζει. Κρέας εργατών. Κρέας καθενός, που θα διαδηλώνει και θα χαρακτηρίζεται τρομοκράτης.

Κανένας αποπροσανατολισμός, λοιπόν. Κανένα σκιάχτρο «τρομοκρατίας» δεν πρέπει να γίνει αφορμή για να εξασφαλιστεί ανοχή στον καπιταλισμό.

Ο δρόμος των εργατών οδηγεί μόνο στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Κι αυτόν το δρόμο οι εργάτες τον διασχίζουν μέρα μεσημέρι, οργανωμένοι, συγκροτημένοι, με μπροστάρη το Κόμμα τους, με αιτήματα που εκφράζουν το συμφέρον της λαϊκής πλειοψηφίας και φτάνουν τη διεκδίκηση ως και το επίπεδο της εξουσίας.

Ασχετο:Ο Σωμερίτης, λέει, ναι, ο γνωστός, διαμαρτυρήθηκε χτες εγγράφως, γιατί, λέει, το ΚΚΕ τιμά τον ΔΣΕ. Μάλιστα.