Η ΧΡΗΣΙΜΗ - ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ - ΑΠΕΙΛΗ: «Η χώρα κατρακυλάει (...) σε έναν κατήφορο αχαλίνωτης βίας. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις έχουν καταστεί καθημερινό σχεδόν φαινόμενο, όπως και οι εκδηλώσεις βίας εναντίον δημοσίων προσώπων (...) Πληρώνουμε δυστυχώς τη χαλαρότητα και την έλλειψη σοβαρής αντιμετώπισης της τρομοκρατίας και της αντιεξουσιαστικής βίας τα τελευταία χρόνια. Δεν υπάρχει χρόνος για άλλη καθυστέρηση και συζήτηση. Η κατάσταση είναι κρίσιμη και απαιτεί άμεση κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού πριν θρηνήσουμε πολλά θύματα» (το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Η ΟΜΟΦΩΝΙΑ: «Πρόκειται χωρίς αμφιβολία για την αντανάκλαση ενός κλίματος γενικευμένης ανομίας, αλλά και κοινωνικής αναταραχής που έχει επικρατήσει τους τελευταίους μήνες» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ: «Το ζήτημα είναι τι κάνει για όλα αυτά η Πολιτεία (...) μέχρι σήμερα κανένα φως. Εκτός από θεωρίες συνωμοσίας, με το γνωστό κάστινγκ: αμερικανούς, μυστικές υπηρεσίες, μετανάστες, μια μεζούρα Βαλκάνια και πάει λέγοντας» (ο Σ. Κοτρώτσος στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

Η ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ: «Πολλές αναλύσεις (αντιτρομοκρατική, Χρυσοχοΐδης) μιλούν για διεθνείς διασυνδέσεις εγχώριων οργανώσεων με αντίστοιχες από τη Μέση Ανατολή και αλλού. Συζητείται μάλιστα το ενδεχόμενο να ενταθεί η συνεργασία με ξένες υπηρεσίες, προκειμένου να ενισχυθεί η εγχώρια αντιτρομοκρατική (...) χθες η κυβέρνηση πήγε στη βουλή για να κυρώσει τις δύο συμφωνίες Ελλάδας - ΗΠΑ που αφορούν ζητήματα έκδοσης και δικαστικής συνδρομής και υπογράφηκαν το 2003 επί Σημίτη. Οι προβλέψεις τους διευρύνουν κατά πολύ την έκταση των πράξεων που μπορούν να θεωρηθούν "τρομοκρατική ενέργεια", ενώ οποιοσδήποτε πολίτης θα μπορεί να σταλεί μπουγιουρντί στις ΗΠΑ, ακόμα και για αδικήματα που δεν τιμωρούνται από το ελληνικό νομικό πλαίσιο» (το θέμα στο ΠΟΝΤΙΚΙ).

ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ: «Η εικόνα της χώρας κάθε μέρα που περνάει χειροτερεύει. Εχουμε μια εντυπωσιακά επικίνδυνη διάχυση των φαινομένων βίας (...) έχει συσσωρευτεί μεγάλο "εκρηκτικό φορτίο". Πολιτικό και κοινωνικό. Οι πρόωρες εκλογές, καλώς ή κακώς είναι αναγκαίες» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).