Εδώ και μέρες, πολλά δημοσιεύματα του αστικού Τύπου σε ρεπορτάζ τους για την ομοσπονδία των πανεπιστημιακών ΠΟΣΔΕΠ, επιμένουν - εν πολλοίς, αυθαίρετα - να εμφανίζουν την παράταξη που στηρίζει το ΚΚΕ, τη ΔΗΠΑΚ, ως συνδιοικούσα την ομοσπονδία σε συνεργασία με την παράταξη «Συσπείρωση» του ΣΥΝ. Αυτή η λαθροχειρία αγγίζει τα όρια της προβοκάτσιας στα χτεσινά «ΝΕΑ» όπου αναγράφεται πως «η πλειονότητα των πανεπιστημιακών φέρεται ενοχλημένη με τη στάση της ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ στις πρόσφατες κινητοποιήσεις - όπου υπήρξε υπόγεια στήριξη των φοιτητικών καταλήψεων - αλλά και με τα έκτροπα που καθημερινά συμβαίνουν στα ιδρύματα...» και λίγο παραπάνω έχει ορίσει ως «σημερινή ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ» τη «συνεργασία της Συσπείρωσης (Συνασπισμός) και της ΔΗΠΑΚ (ΚΚΕ)».
Δεν ξέρουν τάχα μου, εκεί στο συγκρότημα Λαμπράκη ότι η ΔΗΠΑΚ ήταν η μόνη δύναμη που καταδίκασε ξεκάθαρα και απερίφραστα τις «καταλήψεις» των σχολών του κέντρου από άτομα που καμιά σχέση δεν είχαν με το φοιτητικό κίνημα; Δεν ξέρουν ότι μόνη η ΔΗΠΑΚ είχε καταδικάσει τις προβοκάτσιες στο κίνημα που αποτέλεσαν βούτυρο στο ψωμί της άρχουσας τάξης προκειμένου να χτυπήσει κάθε είδους κινητοποίηση; Δεν ξέρουν ότι ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, «Συσπείρωση» και λοιποί άλλοι αρνήθηκαν να καταδικάσουν πολιτικά αυτές τις κινήσεις;
Ολα τα παραπάνω τα ξέρουν. Αλλά συνειδητά προβοκάρουν.
Το μαχαίρι και το πεπόνι
Τη βαθιά ταξική επιλογή της κυβέρνησης να ενισχύσει με πακτωλούς χρημάτων τους μεγαλοεπιχειρηματίες στον τομέα του Τουρισμού, επαναβεβαίωσε η υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας Φ. Πάλλη - Πετραλιά προχτές, μιλώντας σε συνέδριο της «ΕXPRO AE», με θέμα «Ο κλάδος των προμηθευτών των ξενοδοχείων, αντιμέτωπος με την οικονομική κρίση». Ετσι, λοιπόν, εκτός από το πακέτο των 250 εκατομμυρίων ευρώ που εξήγγειλε πρόσφατα η κυβέρνηση, άλλα 45 εκατομμύρια ευρώ «τρέχουν» ζεστά - ζεστά για να μπουν στις τσέπες των μεγαλοεπιχειρηματιών του κλάδου. Οπως ανακοίνωσε η υπουργός, έχει ενταχθεί στα προγράμματα της Γενικής Γραμματείας Κοινοτικών Πόρων μια νέα δράση, προϋπολογισμού 45 εκατομμυρίων (!!!) ευρώ, που αφορά την κατάρτιση 3.500 ατόμων στον τομέα του τουρισμού. Επίσης, όπως πρόσθεσε με «δράσεις συντονισμένες και μετρήσιμες» εξετάζονται όλες οι παράμετροι που αφορούν τη μετατροπή του επιδόματος ανεργίας σε επίδομα εργασίας. Σύμφωνα με την υπουργό, όλα τα παραπάνω θα συμβάλουν δήθεν στην «ενίσχυση» και «προστασία» της απασχόλησης. Και δεν ντρέπονται να τα λένε αυτά, όταν οι μεγαλοξενοδόχοι (λίγες μέρες πριν, μέσω του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου), δήλωσαν ότι οι απολύσεις στα ξενοδοχεία είναι απαραίτητες για την επιβίωση των επιχειρήσεών τους! Με άλλα λόγια, επιβεβαιώνεται ότι και στην περίοδο της κρίσης οι μεγαλοεργοδότες είναι αυτοί που κρατάνε και το μαχαίρι και το πεπόνι. Και η κυβέρνηση κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της, ώστε και το πεπόνι της κερδοφορίας να μεγαλώνει απρόσκοπτα, και το μαχαίρι στα εργασιακά δικαιώματα να γίνεται πιο κοφτερό.
Για την επιχειρηματικότητα
Τα προανήγγειλε ο Χ. Φώλιας. Επανέλαβε μερικές φορές την... προαναγγελία ο Κ. Χατζηδάκης και προχτές τα ανακοίνωσαν και επίσημα. Στην προσπάθειά της να δημιουργήσει την εντύπωση ότι παίρνει μέτρα για τη γενικότερη στήριξη της αγοράς, η κυβέρνηση ενεργοποιεί δύο προγράμματα της ΕΕ για τη νεανική και γυναικεία επιχειρηματικότητα, σε εποχές που δεν μπορείς καλά καλά να πληρώσεις τις ΔΕΚΟ.
Το πραγματικό μήνυμα είναι όμως, το «φάτε μάτια ψάρια». Η κυβέρνηση ευελπιστεί στη δημιουργία 800 νέων επιχειρήσεων μέσω χρηματοδότησης 40 εκατ. ευρώ. Θα προτιμηθούν επιχειρήσεις σε τομείς που εμφανίζουν «ζήτηση», με κριτήρια όπως η προβλεπόμενη κερδοφορία, η καινοτομία, οι θέσεις εργασίας. Θα χρηματοδοτηθούν κατά 50%, ακόμη και 60% σε ορισμένες περιοχές της χώρας, σχέδια συνολικού προϋπολογισμού από 30 έως 200 χιλ. ευρώ, έκαστο.
Ε, και; Από τη μία υπάρχουν οι σχεδιασμοί της ΕΕ για το είδος των μικρών επιχειρήσεων που πρέπει να αναπτυχθούν, με γνώμονα την περιφερειακή - υποστηρικτική σχέση τους με τις πολυεθνικές. Από την άλλη υπάρχουν, αυτή τη στιγμή, εκατοντάδες χιλιάδες μικροεπιχειρήσεις μοιρασμένες στις γειτονιές της χώρας, οι οποίες λειτουργούν με πολλά προβλήματα και κανείς δεν ασχολείται μαζί τους. Εκτός από την κυβέρνηση όταν είναι να τους δώσει μια σπρωξιά, να πάνε ακόμη πιο κάτω, για να κάνει χώρο στα εμπορικά κέντρα και στα εισαγόμενα. Ποιον κοροϊδεύουν;
Σπέρνει αυταπάτες ο ΣΥΝ
Αυταπάτες για φιλολαϊκή διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης είναι οι τέσσερις «κεντρικοί άξονες δράσης» που παρουσίασε ο Αλ. Τσίπρας. Ως προς τον άξονα - πρόταση περί ...«αλλαγής του συμφώνου σταθερότητας», ώστε να γίνει «σύμφωνο ανάπτυξης» που θα αμβλύνει τη φτώχεια και την ανεργία, καλλιεργεί αυταπάτες ότι το κεφάλαιο θα παραιτηθεί από την επιθετική κατά των εργατών δράση του για τη μέγιστη κερδοφορία και θα μετατραπεί σε φιλεύσπλαχνο, φιλεργατικό και ωφέλιμο για τα λαϊκά στρώματα! Εδώ αποτυπώνεται η εναγώνια προσπάθεια του ΣΥΝ, αφ' ενός να μη θιγούν τα ιερά και τα όσια του ευρωμονόδρομου, αφ' ετέρου να πείσει για τη δυνατότητα μετατροπής της καπιταλιστικής ΕΕ σε φιλολαϊκή. Συμβάλλουν έτσι να μην ξεφύγει από τα όρια του συστήματος η λαϊκή αγανάκτηση, σπέρνοντας αυταπάτες για φιλολαϊκή διαχείριση της κρίσης.
Ο άλλος άξονας, είναι η «ανάγκη αναδιανομής του πλούτου μέσα από μια δίκαιη φορολογική μεταρρύθμιση». Αλλη ουτοπία. Γιατί, εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, το κεφάλαιο απαιτεί και νέα προνόμια, στα οποία εντάσσονται και οι φοροελαφρύνσεις του. Απαιτεί, δηλαδή, ένταση της πολιτικής που οδηγεί στην υπερσυσσώρευση του πλούτου και στο βάθεμα και εξάπλωση της φτώχειας στο λαό. Δεν ανέχεται αναδιανομή του πλούτου υπέρ των εργαζομένων, γιατί εντείνονται οι δυσκολίες αναπαραγωγής του. Απαιτεί μείωση μισθών, απολύσεις, απαλλαγή από εισφορές για ασφάλιση κ.λπ., δηλαδή μετακύλιση της κρίσης από την πλουτοκρατία στα λαϊκά στρώματα. Εδώ, για να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική δεν πρέπει να υπάρχει κεφάλαιο, πράγμα το οποίο δε θέτει ο ΣΥΝ. Και καμιά κυβέρνηση διαχείρισης του καπιταλισμού και της κρίσης δε μπορεί να το επιβάλει. Μόνο η ταξική πάλη σε αντιμονοπωλιακή ρότα.
Οσο για την «επανάκτηση σε δημόσιο έλεγχο κεντρικών πυλώνων της οικονομίας, όπως η Εθνική Τράπεζα, η Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο», ας απαντήσει. Τι θα κάνουν αυτές οι τράπεζες εν μέσω ανταγωνισμού με τις ιδιωτικές; Και μπορεί να εφαρμοστεί, όταν το απαγορεύει η ΕΕ, την οποία λατρεύει ο ΣΥΝ; Στο θέμα αυτό ήρθε και ο Αλ. Αλαβάνος να συνδράμει, δηλώνοντας ότι η κυβέρνηση «δεν πρέπει να στηρίζει τους τραπεζίτες, αλλά κοινωφελείς τράπεζες», δηλαδή σπέρνει στους εργαζόμενους την αυταπάτη πως στο καπιταλιστικό σύστημα υπάρχουν και καλοί τραπεζίτες. Βεβαίως, αυτές οι προτάσεις είναι τόσο παλιές όσο ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός.
Ο τέταρτος, κατά σειρά, άξονας της πολιτικής του ΣΥΝ είναι η «δημιουργία 100.000 θέσεων εργασίας, μέσω της αναγέννησης του κοινωνικού κράτους, άλλα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων». Δε λέει ο ΣΥΝ πώς συμβιβάζεται αυτή η πρόταση με την ταυτόχρονη συνύπαρξη δημόσιου - ιδιωτικού τομέα την οποία και υποστηρίζει. Κάθε τέτοια προσπάθεια προσκρούει στις κατευθύνσεις και τα ασφυκτικά πλαίσια που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ενωση, μέσω του Μάαστριχτ και των μεταγενέστερων Συνθηκών της «ευρωπαϊκής ενοποίησης», στις οποίες υποκλίνεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.
Οι άξονες δράσης του ΣΥΝ είναι υποστυλώματα του εκμεταλλευτικού συστήματος και ανάσχεσης του λαϊκού κινήματος. Υπηρετούν την ανάδειξη της ψεύτικης γραμμής αντιπαράθεσης μεταξύ φιλελεύθερης και σοσιαλδημοκρατικής γραμμής διαχείρισης. Συμβάλλουν στην απόκρυψη της πραγματικής γραμμής αντιπαράθεσης μεταξύ των δυνάμεων του κεφαλαίου και των δυνάμεων της εργασίας. Ο άλλος δρόμος είναι της συγκρότησης του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης, η κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους και τη μικρομεσαία αγροτιά για τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία.
Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ
ΝΔ - ΠΑΣΟΚ έχουν και σχέδιο και συναίνεση στην πράξη...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΠΡΟΦΑΝΩΣ το ...σχέδιο - κατά το ήμισυ - είναι να τον λυπηθούμε τον πρωθυπουργό. Εχει τα πλάνα του ο άνθρωπος, προσπαθεί να βρει λύσεις σε μια δύσκολη περίοδο αλλά δεν μπορεί να συνεννοηθεί.
Κανείς δεν τον καταλαβαίνει, κανείς δε θέλει να συνεργαστεί μαζί του και κανείς δεν του δίνει τη «συναίνεση που απαιτεί ο τόπος». Αυτός πάντως τους βάζει όλους μπροστά στις ευθύνες τους.
Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ πάλι, υπεύθυνος είναι, καταλαβαίνει από αυτά τα πράγματα, είναι έτοιμος να συναινέσει ...αλλά δε βλέπει σχέδιο ο καημένος. Εχει να κάνει με ανίκανους, οπότε το μόνο που του μένει είναι να ζητάει εκλογές...
Οχι για τον εαυτό του, όχι για το κόμμα του αλλά ...για τον δύστυχο τούτο τόπο, βρε παιδί μου.
ΕΝΤΑΞΕΙ ΠΑΙΔΙΑ, καλό το παραμύθι, καλά το στήνει ο καθένας από την πλευρά του, αλλά ...δεν τραβάει. Πρέπει να βρουν κάτι πιο δυνατό.
Γιατί δυστυχώς για όλους μας, και σχέδιο υπάρχει και συναίνεση υπάρχει. Μόνο που δε φαίνονται αυτά τόσο στα λόγια όσο στις πράξεις.
Μόλις χτες, άλλωστε, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ φρόντισαν ο καθένας με τον τρόπο του να λάβουν ανεξέλεγκτα επιδοτήσεις οι ακτοπλόοι εφοπλιστές με τροπολογία που ήρθε στη Βουλή.
Πριν λίγες βδομάδες και οι δυο τους εξέφρασαν την πλήρη στήριξή τους στο ξεπούλημα της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» στον Βγενόπουλο και τη MIG.
Γρηγοριάδης Κώστας
Πριν μερικούς μήνες συμφώνησαν ωραιότατα να πάρουν 28 δισεκατομμύρια ευρώ οι τραπεζίτες. Φρόντιζαν να ...διαφωνήσουν μόνο στον τρόπο που θα δοθούν και στις εγγυήσεις.
Εδώ και τόσα χρόνια συμφωνούν στα «προγράμματα σταθερότητας» που φτιάχνονται στις Βρυξέλλες και «προσαρμόζονται» αναλόγως στην Αθήνα.
Μπορείτε να σκεφτείτε κάτι πιο ...συναινετικό από όλα αυτά;
Ο «στόχος» της συναίνεσης
«Ολοι μας, ειδικά σε αυτές τις δύσκολες περιστάσεις, έχουμε χρέος να μην ενθαρρύνουμε τη διατύπωση υπερβολικών διεκδικήσεων». Αυτός είναι, σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, ο «έκτος άξονας» του σχεδίου εξόδου από την κρίση που προωθεί η κυβέρνηση. Και τίποτα άλλο να μην έλεγε είναι απόλυτα αντιληπτό για ποιο «στόχο» επιζητά τη συναίνεση από τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. Να βάλουν πλάτες ώστε να «κάτσουν ήσυχα» οι εργαζόμενοι και τα άλλα κοινωνικά στρώματα και μην προκληθεί «κοινωνική αναταραχή». Να αποδεχτούν δηλαδή αγόγγυστα να φορτωθούν τα νέα βάρη της κρίσης και να αυτοαφοπλιστεί το λαϊκό και εργατικό κίνημα... Φυσικά δε βάζει τυχαία αυτό τον άξονα η κυβέρνηση. Γνωρίζει πολύ καλά ότι τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου βάζουν σταθερά πλάτες, με λόγια και έργα, ακριβώς γιατί συμφωνούν πλήρως με τους άλλους άξονες του κυβερνητικού σχεδίου (τήρηση υποχρεώσεων που απορρέουν από την ένταξη στην ΕΕ, μέτρα για μείωση του δημοσίου χρέους, των ελλειμμάτων, σεβασμό στις αντοχές της οικονομίας...). Δεν κατάφεραν όμως ποτέ τη συναίνεση που υπάρχει επί της ουσίας της κυρίαρχης πολιτικής να την καταστήσουν και συναίνεση της κοινωνίας. Πολύ περισσότερο δε θα τα καταφέρουν τώρα. Γιατί η κρίση δεν είναι μόνο «ευκαιρία» για να σαρώσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων αλλά και μια πρώτης τάξης ευκαιρία για την ανασύνταξη και αντεπίθεση του λαϊκού - ταξικού κινήματος. Και αυτό ακριβώς φοβούνται και θέλουν να αποτρέψουν.
Τριφασική ανανέωση...
Στα «τρία» κόπηκαν οι πέντε σύμβουλοι της «Αγωνιστικής Ενότητας Γιατρών» (ΑΕΓ) - που στηρίζεται απ' το ΣΥΝ - στο προχτεσινό Γενικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ), όπου ολοκληρώθηκε ο συμβιβασμός με το νόμο του υπουργού Υγείας που δεν απαντάει στις ανάγκες των νοσοκομειακών γιατρών: Ενας σύμβουλος ψήφισε την κλαδική συμφωνία - και προστέθηκε στην απόλυτη πρασινογάλαζη πλειοψηφία ΔΗΚΝΙ και ΠΑΣΚ Γιατρών - ένας στη διάρκεια της συνεδρίασης αποχώρησε, ένας δεν παραβρέθηκε καν και οι δυο που απέμειναν ψήφισαν μια δική τους πρόταση που εκθέτει τα «υπέρ» και απορρίπτει τα «κατά» του νόμου, αλλά κινείται ουσιαστικά στη λογική της αποδοχής. Προχτές πάλι το Τμήμα Υγείας του ΣΥΝ με ανακοίνωσή του - «σχετικά με την απόφαση του ΓΣ της ΟΕΝΓΕ» - χαιρέτισε «το μεγαλειώδη αγώνα που έδωσαν οι νοσοκομειακοί γιατροί», υπογραμμίζοντας ότι «ο ΣΥΝ στη διάρκεια αυτού του αγώνα στήριξε την αποφασιστική παρέμβαση των δυνάμεων της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς που οδήγησε σε ήττα τη συμβιβαστική πολιτική του κυβερνητικού συνδικαλισμού και των παραφυάδων του». Τώρα πώς γίνεται να έχουν καταφέρει ήττα και ορισμένοι να συμπράττουν με τους ηττημένους, αυτό μόνο η πολιτική τού λίγο απ' όλα, άρα και της αφερεγγυότητας μπορεί να το καταφέρει. Και ύστερα, όταν τους λέμε ότι υπονομεύουν τους αγώνες ως μονίμως συμβιβασμένοι, σκούζουν...
... Με «ναι» και «όχι»
... Χτες η «Αυγή» είχε ρεπορτάζ με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Κλαδική συμφωνία για τους γιατρούς του ΕΣΥ ο νόμος Αβραμόπουλου» στο οποίο - εκτός από την αναφορά στη συνεδρίαση του ΓΣ της ΟΕΝΓΕ - διαλαμβάνει και την απόφαση του τμήματος Υγείας του ΣΥΝ. Και ήρθε χτες ανακοίνωση της ΑΕΓ που την υπογράφουν οι τέσσερις σύμβουλοι στο ΓΣ της ΟΕΝΓΕ - δεν την υπογράφει ο υπερψηφίσας δηλαδή - η οποία έχει τίτλο: «Ο νέος νόμος δεν αποτελεί τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που συνυπογράψαμε την 1η Δεκεμβρίου 2008(ΑΕΓ)».
Μ' άλλα λόγια διαλέγετε και παίρνετε: Και «αγωνιστικότητα», και «αλληλεγγύη» και «ήττα του συμβιβασμού» και πάει λέγοντας: Ενα μόνο δεν εκφράζεται μέσα από αυτόν τον αχταρμά: Η συνεπής στάση για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των νοσοκομειακών γιατρών. Αλλά έτσι είναι ο οπορτουνισμός. Εχει απ' όλα εκτός από τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων. Η συνεπής στάση για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των νοσοκομειακών γιατρών, εκφράστηκε απ' τη «Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση Γιατρών» που - απ' την αρχή των διαπραγματεύσεων - πρόβαλε για διεκδίκηση σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας με 6ωρο, 5ήμερο, 30ωρο και 1.700 ευρώ καθαρό μισθό στον ειδικευόμενο γιατρό.
Στο απυρόβλητο η ουσία
Η εκτίμηση ότι το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Ασυλο είναι μια πρωτοβουλία του Σαρκοζί, με την οποία κατάφερε να βάλει «ένα μανδύα κοινής στρατηγικής στις δικές του ρατσιστικές απόψεις», κυριάρχησε μεταξύ άλλων παρόμοιων εκτιμήσεων σε προχτεσινή εκδήλωση που έκανε η Επιτροπή κατά του Συμφώνου.
Η ουσία της αντιμεταναστευτικής πολιτικής, που εδώ και χρόνια χαράσσει και εφαρμόζει η ΕΕ και τα κράτη - μέλη της, έμεινε στο απυρόβλητο, προκειμένου να στηριχτεί η άποψη ότι η νεοφιλελεύθερη διαχείριση του καπιταλισμού είναι το πρόβλημα και όχι τα καπιταλιστικά κέρδη. Ετσι ο Απ. Καψάλης, εκ μέρους του ΙΝΕ ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, έκανε λόγο για ένα «Σύμφωνο Σαρκοζί», «του πιο ακροδεξιού νεοφιλελεύθερου πολιτικού ηγέτη της ΕΕ». Δε δίστασε ακόμα να υποστηρίξει ότι «οι χώρες που προβληματίστηκαν με το Σύμφωνο (σ.σ. προφανώς εννοεί αυτές με σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις), τελικά το υιοθέτησαν, γιατί ανά πάσα στιγμή μπορούν να το πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων»!
Αντίστοιχα ο Γ. Αλεβιζάκης, συνδικαλιστικός εκπρόσωπος στη ΓΣΕΕ, μίλησε για «Σύμφωνο Σαρκοζί - Καραμανλή», για τον «Παυλόπουλο και την παρέα του» κλπ., ενώ τάχθηκε ουσιαστικά υπέρ της επιλεκτικής μετανάστευσης που προωθεί η ΕΕ: Από τη μια «δεν μπορεί να υπάρξει μια Ευρώπη - φρούριο», από την άλλη «να μας πούνε πόσους μετανάστες χρειάζονται». Από τη μια «να γίνουν νόμιμοι όσοι μετανάστες είναι ήδη εδώ», από την άλλη «αν δε θέλει άλλους μετανάστες να γίνουν μελέτες και θα δούμε»...
Τσακίζουν τους μετανάστες
Τα όσα έχουν συμβεί τις τελευταίες μέρες - τόσο στην Πάτρα, όσο και στο Αστυνομικό Τμήμα του Αγίου Παντελεήμονα - είναι αποτέλεσμα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής. Η απαράδεκτη κατάσταση στην οποία «ζουν» οι μετανάστες στον καταυλισμό της Πάτρας «συνοδεύεται» από το άγριο κυνηγητό σε βάρος τους, που συχνά έχει τραγική κατάληξη για τη ζωή αυτών των ανθρώπων. Πολύ περισσότερο που η αντιμεταναστευτική πολιτική συνοδεύεται από την καλλιέργεια αντιπαράθεσης Ελλήνων - μεταναστών εργαζομένων, που φτάνουν ακόμη και σε πράξεις βίας κατά των μεταναστών. Η «σύλληψη» του 22χρονου Αφγανού, η μεταφορά του στο ΑΤ Αγ. Παντελεήμονα και ο εκεί άγριος ξυλοδαρμός του δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό, ούτε τυχαίο κρούσμα. Ερχεται να προστεθεί στα δεκάδες περιστατικά βίας κατά των μεταναστών εργατών. Τα όσα, όμως, βλέπουν το φως της δημοσιότητας, δεν είναι παρά η συνέπεια των ασκούμενων πολιτικών, τα απτά αποτελέσματα των νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και των επιταγών της ΕΕ, που συναποφάσισαν και οι ελληνικές κυβερνήσεις.
Με τα επαναλαμβανόμενα κρούσματα της αστυνομικής βίας κατά των μεταναστών, θέλουν να τρομοκρατήσουν και να φοβίσουν όποιο μετανάστη τολμά ν' αντισταθεί απέναντι στον κρατικό αυταρχισμό. Παράλληλα, όμως, έρχονται ως «συμπλήρωμα» στη βία που ασκεί η ίδια η εργοδοσία σε βάρος τόσο των μεταναστών όσο και των Ελλήνων εργαζομένων. Είναι η «άλλη όψη» του ίδιου νομίσματος. Η αστυνομική βία έρχεται και συμπληρώνει τη βία που ασκείται στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια και στα εργοτάξια, όπου οι μετανάστες βρίσκονται - στην ουσία - ανυπεράσπιστοι. Ερχεται και προστατεύει τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών που επιζητούν εργαζόμενους τρομοκρατημένους, δίχως εργασιακά δικαιώματα. Εργαζόμενους που δε θα διεκδικούν.
Οι μετανάστες ξεζουμίζονται στα «κάτεργα» όλης της χώρας - από τη «Μανωλάδα» μέχρι τη «LADY FASHION». Στην πράξη, εκείνο που επιδιώκεται με όλη την αντιμεταναστευτική πολιτική είναι η στυγνή εκμετάλλευση, σε βάρος των εργαζόμενων μεταναστών, ώστε το κεφάλαιο να έχει γρήγορα και εύκολα κέρδη (λόγω του μεγάλου βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης) και στη συνέχεια να προχωρά στην άμεση απέλασή τους, στην εξόντωσή τους, με την ένταση της αστυνομοκρατίας. Η καπιταλιστική κρίση, μάλιστα, θα έχει ως αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη ένταση της εργοδοτικής και αστυνομικής βίας κατά των μεταναστών. Οντας «παράνομοι» - με βάση τους νόμους της ΕΕ και των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ - θα βρεθούν πρώτοι στο στόχαστρο.
Αυτές οι εξελίξεις, όμως, δεν αφορούν μόνο τους μετανάστες. Ο ξυλοδαρμός του 22χρονου Αφγανού έρχεται να προστεθεί σε μια αλυσίδα γεγονότων το τελευταίο διάστημα, που στο στόχαστρο βάζουν την ίδια την εργατική τάξη. Είναι η απόπειρα εκφοβισμού και τρομοκράτησης των εργαζομένων, με στόχο να μην αμφισβητήσουν την εξουσία των μονοπωλίων. Είναι η πολιτική που χαρακτηρίζει «έγκλημα» τους εργατικούς αγώνες και την ίδια στιγμή κατηγορεί τους εργαζόμενους ότι αυτοί ευθύνονται για τα εργοδοτικά εγκλήματα (π.χ. «FRIENDSHIP GAZ»). Απέναντι στη συνολική επίθεση των μονοπωλίων πρέπει να υπάρξει συνολική αντεπίθεση των εργαζομένων. Είναι ανάγκη να ανέβει η ταξική ενότητα και αλληλεγγύη της εργατικής τάξης. Μόνη απάντηση είναι η ενιαία πάλη Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων μέσα απ' τις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, ώστε την κρίση της πλουτοκρατίας να μην την πληρώσει η εργατική τάξη.
Feeds
