Με τρόπο χυδαίο ο ΛΑ.Ο.Σ. προσπαθεί να πείσει το λαό να σκύψει το κεφάλι, να αποδεχτεί χωρίς καμία αντίδραση μέτρα που καρατομούν όσα δικαιώματα έχουν απομείνει όρθια, να τα απεμπολήσει και να συμφωνήσει να γίνουν καύσιμη ύλη για τα κέρδη της πλουτοκρατίας. Κι επειδή βλέπει ότι κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να το πετύχει, έπαιξε χτες άλλο χαρτί. Πρότεινε να δώσει ο λαός μια μικρή προθεσμία, να κάνει υπομονή για τρεις μήνες γιατί έτσι επιτάσσει «το εθνικό συμφέρον». Οπως δήλωσε ο εκπρόσωπός του: «Η μάχη είναι να κερδίσουμε τρεις μήνες. Αν αντέξουμε τρεις μήνες, τότε προσπερνάμε τον άμεσο κίνδυνο και γι' αυτό πρέπει όλοι να προτάξουμε το εθνικό συμφέρον από το κομματικό».
Ούτε ένα λεπτό να μη δώσει ο λαός στην κυβέρνηση και την πλουτοκρατία. Επρεπε ήδη χτες να έχει οργανώσει την πάλη του. Να το κάνει τώρα, αυτήν τη στιγμή. Κανένα δικαίωμα που πάρθηκε πίσω, δεν επιστράφηκε. Οποτε υποχώρησε, όποτε έδειξε ανοχή, είδε να έρχονται μεγαλύτερες επιθέσεις στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Κάθε λεπτό που κέρδιζαν οι κυβερνήσεις που πολιτικά εκπροσωπούσαν το μεγάλο κεφάλαιο, το αξιοποιούσαν για να αφαιρέσουν κι άλλα απ' την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Ξέρει ο ΛΑ.Ο.Σ. ότι μετά από τρεις μήνες θα είναι αργά, πολύ αργά για τους εργαζόμενους. Κι αυτό θέλει να κάνει, να τους πείσει να αναστείλουν κάθε αγωνιστική δραστηριότητα, να περάσουν τα μέτρα χωρίς αντιστάσεις και να βρεθούν μετά προ τετελεσμένων. Να μην τους περάσει. Ο λαός να προτάξει το συμφέρον του και να μην το υπονομεύσει αποδεχόμενος πως το συμφέρον της πλουτοκρατίας είναι «εθνικό» όπως κραυγάζουν οι εφεδρείες της, όπως ο ΛΑ.Ο.Σ.
Μισόν αιώνα ... αχθοφόρος...
Υπάρχει μια ιστοσελίδα της ΕΕ, η EURES, «πύλη για την επαγγελματική κινητικότητα», όπου διαφημίζονται τα ...επιτεύγματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης με στόχο να αντλείται πείρα από τους πολίτες διαφόρων χωρών, γύρω, λέει, από τα δικαιώματά τους.
Ιδού ένα από αυτά τα κατορθώματα, τα οποία υποτίθεται πως πρέπει να λιμπιζόμαστε και να ...ελπίζουμε ότι θα συμβούν και σε εμάς, όπως παρουσιάζονται μέσα από την περίπτωση του Ισπανού Antonio Salazar.
Ο άνθρωπος κατάγεται από μια φτωχή περιοχή της Ισπανίας και αναγκάστηκε να βγει στο μεροκάματο στα 16 του χρόνια. Εργάστηκε σε διάφορες εργασίες και τελικά κατέληξε να γίνει αχθοφόρος σε σιδηροδρομικό σταθμό στα ισπανογαλλικά σύνορα. Κάποια στιγμή, μάλιστα, πέρασε στη γαλλική πλευρά του σταθμού, όπου δούλεψε σαν «χειρώνακτας αχθοφόρος» επί 17 ολόκληρα χρόνια.
«Πέρσι, αναφέρεται στη σχετική ιστοσελίδα, ο Antonio παρακολούθησε μια εκδήλωση για διασυνοριακούς εργαζόμενους, που διοργανώθηκε από τη EURES», όπου από τον σύμβουλο Ricard Bellera Kirchhoff έμαθε ότι εδώ και δύο χρόνια «είχε δικαίωμα να λάβει γαλλική σύνταξη, γεγονός το οποίο δε γνώριζε».
... κι ακόμα περιμένει!!!
Εκανε, λοιπόν, τη σχετική αίτηση και «πέντε μήνες αργότερα, ήρθε η πρώτη πληρωμή στο λογαριασμό του». Και η σχετική είδηση κλείνει ως εξής: «Ο Antonio και ο Ricard γιόρτασαν την πρώτη πληρωμή με μια μεγάλη πιατέλα ψάρι σε ένα παραλιακό εστιατόριο - ένα κέρασμα που το αξίζουν οι τόσο επιτυχημένες συμβουλές EURES».
Μόνο που, για να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς διαφημίζουν αυτοί οι άθλιοι που μας παραπέμπουν στις υπηρεσίες της EURES και τα καλά που κάνει η ΕΕ για τους εργαζόμενους, πρέπει να διευκρινίσουμε δύο λεπτομέρειες:
Πρώτον, η εκ Γαλλίας σύνταξη που πήρε ο Antonio δεν ήταν καν 200 ευρώ το μήνα και δεύτερον, ο Antonio είναι ήδη 63 χρόνων και εξακολουθεί ακόμα και σήμερα, επί 47 ολόκληρα χρόνια, να εργάζεται ως αχθοφόρος στους σταθμούς. Για την εργασία του στην Ισπανία, θα συνταξιοδοτηθεί όταν γίνει 65 χρόνων!!! Αν προλάβει...
Πιστή στο κεφάλαιο
Στα κεραμίδια ανέβηκε τις τελευταίες μέρες η ηγεσία της ΓΣΕΕ. Πίσω από τον ορυμαγδό των δηλώσεων και των τηλεοπτικών εμφανίσεων - βήμα της παρέχεται αφειδώς - προσπαθεί να κρύψει την απόλυτη συμφωνία της στα αντεργατικά μέτρα, στον πυρήνα της στρατηγικής που προωθούν - και μέσα στην κρίση - κεφάλαιο, ΕΕ, κυβέρνηση, έχοντας την απροκάλυπτη στήριξη από ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ.
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι αυτή που πρωτοστάτησε στην επιχείρηση «εκκαθάρισης» των δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων με stage, που έχασαν και αυτό το πενιχρό εισόδημα των 400 ευρώ. Την ίδια στιγμή καμώνεται ότι ενδιαφέρεται για τους χαμηλόμισθους, τους ανασφάλιστους, τους άνεργους. Εσπευσε στο διάλογο - απάτη για το Ασφαλιστικό, δίνοντας κάλυψη στην κυβέρνηση για να ξεθεμελιώσει τη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση. Να δώσει τη χαριστική βολή σε ό,τι είχε απομείνει από τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Κι όμως, η ίδια αυτή ηγεσία εμφανίζεται να χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τους συνταξιούχους. Το ίδιο και για τα αποθεματικά. Αναλώνεται σε διαβουλεύσεις για τους πόρους, κάνει μελέτες επί μελετών για τη «βιωσιμότητα», αλλά δε ζητάει ούτε ένα ευρώ από τα κλεμμένα, επιμένει στον τζόγο των αποθεματικών. Αυτή είναι η «προστασία» που πουλάει η ΓΣΕΕ στο ασφαλιστικό σύστημα. Ας σκεφτούν ο εργάτης και η εργάτρια: Μήπως δεν είναι αυτή η πλειοψηφία που έχει ανακηρύξει τον ΣΕΒ σε «εταίρο» και προνομιακό συνομιλητή; Δεν είναι αυτή που βάζει στην ίδια βάρκα τον βιομήχανο με τον απολυμένο και τον εργάτη, οι οποίοι κινδυνεύουν ΔΗΘΕΝ εξίσου από την κρίση και γι' αυτό θα πρέπει και να μοιραστούν τα βάρη της κρίσης; Μήπως δεν είναι η πλειοψηφία που χαιρέτισε με τον πιο επίσημο τρόπο το «Πρόγραμμα Σταθερότητας»;
Προκήρυξε - λέει - η πλειοψηφία απεργία για τις 24 του Φλεβάρη. Και τι ζητάει; Να απεργήσουν οι εργάτες για ένα ευρώ αύξηση τη μέρα; Διότι αυτή είναι η αύξηση που διαπραγματεύεται στα κατώτερα μεροκάματα. Να απεργήσουν μήπως για να γίνει νόμος η πρόταση της κυβέρνησης για τις «ευέλικτες μορφές απασχόλησης», την οποία κρίνει «θετική» και διαβουλεύεται για μερικά μπαλώματα; Να βγούνε στο δρόμο, υπό τη σκέπη της πλειοψηφίας, για να νομιμοποιήσουν τα «μπλοκάκια», την «ενοικίαση εργατών», την εκ περιτροπής απασχόληση, τη διαθεσιμότητα, την κατάργηση του οχτάωρου; `Η μήπως να συμπαραταχθούν μαζί της για να μείνει το αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ, όπως προτείνει; Ο πρόεδρός της λέει ότι πρέπει να συμβάλουν οι εργάτες στην αντιμετώπιση των πιέσεων των αγορών. Δηλαδή, να στηρίξουν την κυβέρνηση στην πολιτική - καρμανιόλα των δικαιωμάτων τους. Επιασε πάτο η φιλοκαπιταλιστική πλειοψηφία της δήθεν εργατικής συνομοσπονδίας. Και ύστερα μιλά για πολιτική απεργία του ΠΑΜΕ. Δεν ξέρουμε πού την είδε αλλά η επίθεση είναι ενιαία και καθολική, ενιαία και καθολική πρέπει να είναι και η αντεπίθεση. Αλλά η ΓΣΕΕ, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ μαζί, διασπώντας αυτή την πάλη δυναμώνουν την πολιτική δράση στήριξης κεφαλαίου και κυβέρνησης.
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ παραμένει πιστός και συνεπής υπηρέτης της ίδιας αντεργατικής πολιτικής. Είναι επικίνδυνη για το εργατικό κίνημα. Γι' αυτό οι εργάτες πρέπει να ξεκόψουν οριστικά, να της γυρίσουν την πλάτη. Κάτω από την επιρροή της ΓΣΕΕ οι εργάτες θα καταγράφουν μόνο ήττες. Η αποδυνάμωσή της, η ιδεολογική και πολιτική της ήττα είναι όρος ανασύνταξης του κινήματος. Είναι προϋπόθεση ενίσχυσης των ταξικών αγώνων.
Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
Αντιλαϊκή πολιτική και αποπροσανατολισμός...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΑΠΟΣΒΟΛΩΜΕΝΟΙ έχουν μείνει οι Ινδοί από όσα κάνει ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, που βρέθηκε στη χώρα τους!
Εκεί οι φακίρηδες το πολύ - πολύ να γητεύσουν καμιά κόμπρα, άιντε και να κοιμηθούν σε καμιά σανίδα με καρφιά. Ψιλοπράματα...
Εδώ ο Γιώργος Παπανδρέου κάνει δηλώσεις στο Νέο Δελχί και ... αποκλιμακώνει - όπως διαβάζουμε - τις κερδοσκοπικές πιέσεις που δέχεται η οικονομία της Ελλάδας.
Μιλάμε για μεγάλα πράγματα! Μόνο τα στοιχεία της φύσης δεν έχει ακόμη καταφέρει να τιθασεύσει, αλλά με λίγο διαλογισμό τίποτε δεν μπορεί να θεωρηθεί απίθανο.
Εμ, έτσι είναι οι προσωπικότητες διεθνούς κύρους και ακτινοβολίας, τι νομίζατε;
Α, και δήλωσε επίσης (ο πρωθυπουργός πάντα) ότι μόλις γυρίσει θα εφαρμόσει ταχύτατα και με αξιοπιστία το πρόγραμμα σταθερότητας.
Οπως καταλαβαίνετε, σε λίγο οι πάντες στην Ελλάδα θα ...κοιμούνται σε καρφιά και θα βλέπουν στον ύπνο τους ...κόμπρες (με τη μορφή οφειλόμενων τραπεζικών δανείων).
ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ η Νέα Δημοκρατία δεν μπορούσε να αφήνει το ΠΑΣΟΚ να αλωνίζει στην υφήλιο κι αυτή να μένει χωρίς ...διεθνή επιφάνεια, ο Αντώνης Σαμαράς ανέλαβε δράση.
Πήρε, λοιπόν, τηλέφωνο έναν παλιό του φίλο που τα τελευταία χρόνια τυγχάνει να είναι και πρόεδρος της Κομισιόν, τον Ζοζέ Μπαρόζο.
Κι αφού μιλήσανε για τα παλιά και τις νεανικές τρέλες τους, πέρασαν σε μια βαθυστόχαστη ανάλυση για την οικονομική κρίση που μαστίζει την Ευρώπη. Κι έκλεισαν το τηλέφωνο ενημερωμένοι και σοφότεροι.
Επίσης, λέει, έδωσαν και σύντομα ραντεβού στις Βρυξέλλες. Πιθανόν για καμιά μπιρίτσα...
Ε, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ αυτά κατανοείτε πως η χώρα δεν έχει να φοβάται τίποτε. Εχουμε τον ...πλανήτη στο τσεπάκι μας.
Γρηγοριάδης Κώστας
Ο «αρχιστράτηγος» είναι γυμνός...
Γρηγοριάδης Κώστας
Οσο περνάει ο καιρός γίνεται πιο καθαρό ότι το εφεύρημα πως «η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης», δεν είναι απλά και μόνο ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα για να «σφίξουν τα λουριά» στον εργαζόμενο λαό. Οι εμπνευστές του ιδεολογήματος το πάνε πιο μακριά. Στο όνομα της έκτακτης ανάγκης θέλουν να δικαιολογήσουν έκτακτες εξουσίες στην κυβέρνηση και απόλυτη υποταγή των «από κάτω» στις «διαταγές» που εκδίδει για επιβολή νέων άγριων μέτρων. Κάθε αμφισβήτηση και πολύ περισσότερο έμπρακτη και αγωνιστική θεωρείται περίπου ως πράξη εσχάτης προδοσίας. Την επικίνδυνη αυτή λογική, που διαπερνά τη δράση της κυβέρνησης, εξέφρασε με εύληπτο τρόπο ο Κ. Γείτονας. «Είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση, και σε περίοδο πολέμου ο αρχιστράτηγος αποφασίζει», αποφάνθηκε (μιλώντας στο «Κανάλι 1»), εξάγοντας το... αυτονόητο συμπέρασμα ότι «άρα το χρέος το εθνικό, και αυτό κάνει ο πρωθυπουργός αυτή τη στιγμή, είναι να πάρει ό,τι μέτρα απαιτούνται για να μπορέσουμε να φύγουμε από αυτό το σημείο που είμαστε». Με άλλα λόγια όταν ο αρχιστράτηγος δίνει εντολές οι πάντες πρέπει «να χτυπάνε προσοχή»... Σε ένα έχει δίκιο ο πράσινος βουλευτής. Οτι βρισκόμαστε σε πόλεμο. Μόνο που αυτός είναι ένας καθαρά ταξικός πόλεμος, ένας πόλεμος που έχει ξεκινήσει η πλουτοκρατία με στόχο να σαρώσει τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα για να «διασώσει» και ενισχύσει την κερδοφορία της. Ομως ο τελευταίος λόγος ανήκει στους εργαζόμενους και από αυτόν θα εξαρτηθεί η έκβαση του πολέμου.
Καμία θυσία για το «χρέος» τους
«Ιός χρέους εξαπλώνεται στην ΕΕ», διαπιστώνει στο χτεσινό πρωτοσέλιδο τίτλο της η «Καθημερινή», με αφορμή τα κερδοσκοπικά παιχνίδια σε βάρος κυρίως των χωρών «του ευρωπαϊκού νότου» όπως τις αποκαλεί. Δεν εξηγεί όμως η συντηρητική εφημερίδα από πού προήλθε ο «ιός» που έπληξε το χρέος και τα ελλείμματα των κρατών - μελών της ΕΕ, με δεδομένο ότι μέχρι πριν από ένα χρόνο όλες οι χώρες - μέλη της ΕΕ βρίσκονταν κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη του Συμφώνου Σταθερότητας που απαγορεύει διά ροπάλου (κυρώσεων) την παραβίαση των σχετικών δεικτών που έχει προκαθορίσει. Το σύνολο των κρατών - μελών της ΕΕ, προκειμένου να πιάσουν τους σχετικούς δείκτες, που στήριζαν βέβαια τη συνθήκη του Μάαστριχτ και το ευρώ, είχαν εξαπολύσει μια επίθεση διαρκείας που σάρωσε τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων, το λεγόμενο κοινωνικό κράτος κ.ο.κ., φτάνοντας στο σημείο όλα σχεδόν να εμφανίζονται ότι έχουν συμμορφωθεί στο Σύμφωνο Σταθερότητας. Κανείς δεν ανησυχούσε ιδιαίτερα για το χρέος και τα ελλείμματα. Ομως πριν από έναν περίπου χρόνο το «σιδερένιο» Σύμφωνο Σταθερότητας χαλάρωσε πλήρως, μόνο και μόνο για να ανοίξουν τα κρατικά ταμεία για να διασωθούν οι τράπεζες και να υπάρξει ρευστότητα στην αγορά, δηλαδή στα μονοπώλια. Η καπιταλιστική κρίση, που εμφανίστηκε με τη μορφή της χρηματοπιστωτικής κρίσης, μετατρέπεται πλέον σε «δημοσιονομική», για να μεταφερθεί στις πλάτες των λαών. Δε θα τα καταφέρουν, αν οι λαοί πιστέψουν ότι δεν πρέπει να κάνουν καμία θυσία για την πλουτοκρατία.
Συμπόρευση με το μεγάλο κεφάλαιο
Αμέριστη στήριξη στην κυβερνητική πολιτική που καταδικάζει τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς έμπορους στην απόγνωση και στην καταστροφή, προσφέρει η πλειοψηφία της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ). Για άλλη μια φορά, αλλά σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές για το μέλλον των μικρών ΕΒΕ, παίρνει θέση απέναντί τους, τασσόμενη με τους «νεκροθάφτες» τους.
Παρά το «ξεβράκωμα» των στημένων «κοινωνικών διαλόγων» για το Ασφαλιστικό και το φορολογικό, αλλά και των θερμών υποστηρικτών τους, κύριο μέλημα των συνδικαλιστικών ηγεσιών της πλειοψηφίας είναι η συμβολή στην υλοποίηση των εξαγγελθέντων μέτρων.
Οι ίδιοι δηλώνουν ότι αγνοήθηκαν από την κυβέρνηση, αλλά... «επειδή πιστεύουμε στο διαρκή, γόνιμο και αποτελεσματικό διάλογο, οι εκπρόσωποι της ΕΣΕΕ θα εξακολουθήσουν να παρίστανται στις διαβουλεύσεις όποτε μας ζητηθεί», ενώ για τα μέτρα δηλώνουν «ότι η στήριξη προς αυτά θα πρέπει να έχει ως προϋπόθεση την ταυτόχρονη συγκρότηση ενός σαφούς αναπτυξιακού σχεδίου».
Αντιμέτωπες με την οργή που προκάλεσαν οι κυβερνητικές εξαγγελίες σε εκατοντάδες χιλιάδες μικρούς έμπορους, οι ηγεσίες που συμπορεύονται με τα συμφέροντα των μεγαλοβιομηχάνων ψελλίζουν ανοησίες περί «παρεμβατικής συναίνεσης και συμβουλευτικής υποστήριξης».
Αλλά αυτή η οργή πρέπει επιτέλους να εκφραστεί, τόσο με τη μαζική συμμετοχή των μικρών εμπόρων στην απεργία στις 10 του Φλεβάρη, όσο και εναντίον των ηγεσιών που στέκονται απέναντί τους.
Συνολική αντεπίθεση
Οπως η κρίση που περνά το καπιταλιστικό σύστημα δεν είναι κρίση του ενός ή του άλλου καπιταλιστή, αλλά συνολικά του συστήματος, έτσι και τα μέτρα που παίρνονται για τη σωτηρία των καπιταλιστών δε χτυπάνε αυτόν ή τον άλλο εργάτη, εκείνης ή της άλλης επιχείρησης, αλλά το σύνολο της εργατικής τάξης που καλείται να γονατίσει για να σωθεί η τάξη των καπιταλιστών. Οσο πιο ενιαίο είναι το χτύπημα που επιχειρεί το κεφάλαιο ενάντια στο σύνολο της εργατικής τάξης και των φτωχομεσαίων λαϊκών στρωμάτων, τόσο πιο έντονη και η προσπάθειά του να ξεχωρίζουν οι εργαζόμενοι ώστε να μην εκφραστεί απέναντι του κεφαλαίου ενιαία η αντίσταση.
Ξεχωριστοί αγώνες των εργαζομένων κατά κλάδο ή επιχείρηση υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν όσο θα υπάρχουν και οι καπιταλιστές. Και κοντά σ' αυτούς τους αγώνες θα υπάρχει πάντα και η ανάγκη έκφρασης αλληλεγγύης της μιας ομάδας εργατών προς την άλλη. Ομως, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, το ζητούμενο πλέον δεν είναι απλά η έκφραση αλληλεγγύης από τη μια ομάδα εργαζομένων προς την άλλη. Αυτό ήταν πάντα και παραμένει ένα το κρατούμενο. Εδώ πλέον πρόκειται για την ανάγκη να υπάρξει ενιαία συνείδηση ότι απέναντι έχουμε την ενιαία επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στο σύνολο των εργαζομένων. Στην επέκταση της ελαστικοποίησης της εργασίας, στην κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης και της μείωσης της σύνταξης, στη μείωση των μισθών, στην αντιλαϊκή φορολογία κλπ. Ολοκληρωτικός πόλεμος του κεφαλαίου ενάντια στους εργάτες.
Την ώρα που το κεφάλαιο δείχνει αυτήν ή την άλλη κατηγορία εργαζομένων από προνομιούχους ως και αντικοινωνικούς, την ίδια ακριβώς ώρα το ένα μετά το άλλο τα μέτρα που παίρνονται από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου κάνουν καθαρό πως υπακούν σε μια ενιαία γραμμή πλεύσης, είναι ενιαίο και αδιαίρετο σύνολο, είναι στρατηγική: Θέλουν συνολικά γονατισμένα τα λαϊκά στρώματα για το σήμερα και για το αύριο. Βρισκόμαστε ακριβώς στη στιγμή που - για παράδειγμα - ο αγώνας των εργατών του Λαναρά για τη δουλειά τους στο εργοστάσιο συναντά το αίτημα των αγροτών για το βαμβάκι και το αίτημα των εργατών για την ένδυση. Το μονοπωλιακό κεφάλαιο συγκεντρώνει τη γη και την παραγωγή σ' αυτήν, προλεταριοποιεί τον αγροτικό πληθυσμό, εξαθλιώνει τους εργάτες στα εργοστάσια, κατεβάζει συνολικά την ποιότητα ζωής εργατών και αγροτών. Πάμπολλα τα ανάλογα παραδείγματα για την ανάγκη ενιαίου μετώπου, της λαϊκής συμμαχίας, που θα απαντά στη συνολική επίθεση.
Το σύνολο του εργαζόμενου πληθυσμού δέχεται μια ενιαία επίθεση από το κεφάλαιο στο σύνολο της ζωής του. Δε χτυπιέται μόνο ο μισθός με την εντολή για πάγωμα, αλλά και η Υγεία με την ολοκληρωτική παράδοσή της στο ιδιωτικό κεφάλαιο και η Παιδεία που αντί να βγάλει μορφωμένους ανθρώπους παράγει διά βίου επιμορφούμενους απασχολούμενους. Η απάντηση σ' αυτήν την επίθεση ήδη δίνεται με συγκεκριμένο τρόπο: Μαζί με τους γονείς και τους καθηγητές μας στην απεργία, δηλώνει το Συντονιστικό των μαθητών, μαζί με τους εργάτες και τους καθηγητές των σχολών καλεί το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, μαζί με τους αγρότες διακήρυξε το ΠΑΜΕ, στους αγώνες των εργατών συμμετέχουν και οι αγρότες έχει δηλώσει ήδη η ΠΑΣΥ. Χρειάζεται και το επόμενο βήμα: Συνολική αντεπίθεση σε σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική.
Feeds
