Οπως η κρίση που περνά το καπιταλιστικό σύστημα δεν είναι κρίση του ενός ή του άλλου καπιταλιστή, αλλά συνολικά του συστήματος, έτσι και τα μέτρα που παίρνονται για τη σωτηρία των καπιταλιστών δε χτυπάνε αυτόν ή τον άλλο εργάτη, εκείνης ή της άλλης επιχείρησης, αλλά το σύνολο της εργατικής τάξης που καλείται να γονατίσει για να σωθεί η τάξη των καπιταλιστών. Οσο πιο ενιαίο είναι το χτύπημα που επιχειρεί το κεφάλαιο ενάντια στο σύνολο της εργατικής τάξης και των φτωχομεσαίων λαϊκών στρωμάτων, τόσο πιο έντονη και η προσπάθειά του να ξεχωρίζουν οι εργαζόμενοι ώστε να μην εκφραστεί απέναντι του κεφαλαίου ενιαία η αντίσταση.

Ξεχωριστοί αγώνες των εργαζομένων κατά κλάδο ή επιχείρηση υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν όσο θα υπάρχουν και οι καπιταλιστές. Και κοντά σ' αυτούς τους αγώνες θα υπάρχει πάντα και η ανάγκη έκφρασης αλληλεγγύης της μιας ομάδας εργατών προς την άλλη. Ομως, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, το ζητούμενο πλέον δεν είναι απλά η έκφραση αλληλεγγύης από τη μια ομάδα εργαζομένων προς την άλλη. Αυτό ήταν πάντα και παραμένει ένα το κρατούμενο. Εδώ πλέον πρόκειται για την ανάγκη να υπάρξει ενιαία συνείδηση ότι απέναντι έχουμε την ενιαία επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στο σύνολο των εργαζομένων. Στην επέκταση της ελαστικοποίησης της εργασίας, στην κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης και της μείωσης της σύνταξης, στη μείωση των μισθών, στην αντιλαϊκή φορολογία κλπ. Ολοκληρωτικός πόλεμος του κεφαλαίου ενάντια στους εργάτες.

Την ώρα που το κεφάλαιο δείχνει αυτήν ή την άλλη κατηγορία εργαζομένων από προνομιούχους ως και αντικοινωνικούς, την ίδια ακριβώς ώρα το ένα μετά το άλλο τα μέτρα που παίρνονται από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου κάνουν καθαρό πως υπακούν σε μια ενιαία γραμμή πλεύσης, είναι ενιαίο και αδιαίρετο σύνολο, είναι στρατηγική: Θέλουν συνολικά γονατισμένα τα λαϊκά στρώματα για το σήμερα και για το αύριο. Βρισκόμαστε ακριβώς στη στιγμή που - για παράδειγμα - ο αγώνας των εργατών του Λαναρά για τη δουλειά τους στο εργοστάσιο συναντά το αίτημα των αγροτών για το βαμβάκι και το αίτημα των εργατών για την ένδυση. Το μονοπωλιακό κεφάλαιο συγκεντρώνει τη γη και την παραγωγή σ' αυτήν, προλεταριοποιεί τον αγροτικό πληθυσμό, εξαθλιώνει τους εργάτες στα εργοστάσια, κατεβάζει συνολικά την ποιότητα ζωής εργατών και αγροτών. Πάμπολλα τα ανάλογα παραδείγματα για την ανάγκη ενιαίου μετώπου, της λαϊκής συμμαχίας, που θα απαντά στη συνολική επίθεση.

Το σύνολο του εργαζόμενου πληθυσμού δέχεται μια ενιαία επίθεση από το κεφάλαιο στο σύνολο της ζωής του. Δε χτυπιέται μόνο ο μισθός με την εντολή για πάγωμα, αλλά και η Υγεία με την ολοκληρωτική παράδοσή της στο ιδιωτικό κεφάλαιο και η Παιδεία που αντί να βγάλει μορφωμένους ανθρώπους παράγει διά βίου επιμορφούμενους απασχολούμενους. Η απάντηση σ' αυτήν την επίθεση ήδη δίνεται με συγκεκριμένο τρόπο: Μαζί με τους γονείς και τους καθηγητές μας στην απεργία, δηλώνει το Συντονιστικό των μαθητών, μαζί με τους εργάτες και τους καθηγητές των σχολών καλεί το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, μαζί με τους αγρότες διακήρυξε το ΠΑΜΕ, στους αγώνες των εργατών συμμετέχουν και οι αγρότες έχει δηλώσει ήδη η ΠΑΣΥ. Χρειάζεται και το επόμενο βήμα: Συνολική αντεπίθεση σε σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική.