Παπαγεωργίου Βασίλης

«1. Δημοσιονομική, εισοδηματική, αντιπληθωριστική πολιτική. Σύνδεση με θέση εργαζομένων και κοινωνική σύγκλιση.

2. Διαρθρωτικές πολιτικές και ανταγωνιστικότητα.

3. Πολιτικές για ανάπτυξη επιχειρηματικότητας και ιδιαίτερα ΜΜΕ.

4. Πόροι Γ' ΚΠΣ, ο στόχος της απασχόλησης και της επένδυσης στο ανθρώπινο δυναμικό.

5. Θεσμικό πλαίσιο πολιτικών ανθρώπινου δυναμικού.

6. Ειδικές πρωτοβουλίες για περιοχές υψηλής ανεργίας και ομάδες - στόχους.

7. Ποιοτική βελτίωση μηχανισμών στήριξης των πολιτικών απασχόλησης.

8. Ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης, ανεργία και εναλλακτικές δυνατότητες.

9. Δίκτυο ασφάλειας απέναντι στον αποκλεισμό, την ανισότητα και τη φτώχεια».

Οπως καταλαβαίνετε, από τα πρώτα πέντε, συγκεκριμένα σημεία, που έδωσε ο υπουργός Εργασίας, τώρα πήγε στην άλλη άκρη και έδωσε εννιά γενικόλογους τίτλους, όπου χωράνε τα πάντα, με πρώτα, βέβαια, τα προηγούμενα πέντε και δεν ξέρουμε πόσα ακόμη παρόμοια...

Αλλα πράγματα, βέβαια, ισχυρίζονται ο πρόεδρος και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Δε θεωρούν το διάλογο προσχηματικό. Απορρίπτουν κατηγορηματικά τα τρία από τα πέντε πρώτα σημεία, που πρότεινε η κυβέρνηση. Θεωρούν, πως μόνο στην παραπέρα αύξηση των υπέρογκων ήδη επιχειρηματικών κερδών, θα οδηγήσει η οποιαδήποτε παραπέρα «απελευθέρωση» των εργασιακών σχέσεων, κλπ., κλπ.

Εντάξει. Ας δεχτούμε, ότι όλ' αυτά είναι καλόπιστα και ειλικρινή. Γιατί, λοιπόν, δεν προχωρούν σε μέτρα αγωνιστικής συσπείρωσης της εργατικής τάξης; Γιατί απορρίπτουν και, μάλιστα, χωρίς δεύτερη κουβέντα, προτάσεις αγωνιστικής κατεύθυνσης και προσανατολισμού; Αφού, οι ίδιοι παραδέχονται, ότι τα συγκεκριμένα κυβερνητικά μέτρα έχουν αντεργατικό περιεχόμενο, πώς βλέπουν την απόκρουσή τους; Απλά και μόνο, διαλεγόμενοι με τον υπουργό Εργασίας και τους εκπροσώπους του ΣΕΒ, στους τέσσερις τοίχους του υπουργείου; Μπορεί, να έχουν τέτοιες αυταπάτες;

Οχι, λέμε εμείς. Και είμαστε σίγουροι γι' αυτό, αφού και ο πλέον άπειρος συνδικαλιστής σ' έναν οποιονδήποτε χώρο δουλιάς γνωρίζει ότι τίποτε δεν μπορεί να καταφέρει, χωρίς την αγωνιστική συσπείρωση και κινητοποίηση των αντίστοιχων εργαζομένων. Πολύ περισσότερο, όταν απέναντί σου έχεις την κυβέρνηση.

«... Στη Γερμανία πριν από 3 - 4 μέρες αποφασίστηκε η προώθηση ενός μεγάλου πακέτου φορολογικών μεταρρυθμίσεων που επικεντρώνεται σε ένα κυρίαρχο στοιχείο: τη δραστική μείωση των συντελεστών φορολόγησης των επιχειρήσεων, όλων των επιχειρήσεων και των μεγάλων επιχειρήσεων. Καταψήφισαν οι συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις το πακέτο αυτό. Το υπερψήφισαν οι Σοσιαλιστές.

Τι συμβαίνει, άλλαξαν οι όροι της πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης; Οχι. Απλά η ισχυρή επιχείρηση είναι εκείνη που πληρώνει τους καλύτερους μισθούς, η ισχυρή επιχείρηση είναι αυτή που δημιουργεί τις περισσότερες νέες θέσεις δουλιάς, η ισχυρή επιχείρηση είναι εκείνη που δημιουργεί τα περισσότερα έσοδα στον κρατικό προϋπολογισμό και δημιουργεί τα μεγαλύτερα περιθώρια για στήριξη του κοινωνικού κράτους. Και ισχυρή επιχείρηση προϋποθέτει χαμηλότερους φόρους. Στη σύγχρονη οικονομία σε ορισμένα θέματα το συμφέρον του εργαζομένου συγκλίνει με τον συμφέρον της επιχείρησης.

Αυτά ήταν τα βασικά σημεία της παρέμβασής μου και της παρέμβασης αρκετών άλλων συναδέλφων στη συζήτηση στο Συμβούλιο ΕΚΟΦΙΝ, για το πρόγραμμα της Γαλλικής Προεδρίας...».

Το απόσπασμα είναι από τις προχτεσινές δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Οικονομίας, Γ. Παπαντωνίου. Και παρ' ότι αρκετά μεγάλο, δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στον πειρασμό, να το δημοσιεύσουμε αυτούσιο, επειδή είναι αρκούντως αποκαλυπτικό.

Αυτός είναι, λοιπόν, ο πρώτιστος στόχος της κυβέρνησης. Αυτή είναι η ύψιστη αξία της σύγχρονης κοινωνίας μας, σύμφωνα με την κυβέρνηση. Σ' αυτόν πρέπει να υποταχθούν τα πάντα. Η ισχυρή επιχείρηση και - δεν το λέει ο υπουργός, αλλά εννοείται - ο ισχυρός, ο πάμπλουτος επιχειρηματίας. Γιατί, βέβαια, δε νοείται ισχυρή επιχείρηση, χωρίς πάμπλουτο ιδιοκτήτη. Εχετε δει εσείς, καμιά μεγάλη και πολύ κερδοφόρα επιχείρηση, χωρίς ο ιδιοκτήτης της, να μην ξέρει τι έχει; Εμείς, πάντως, όχι.

Κι ας υποθέσουμε - έτσι, για να συνεχιστεί η κουβέντα - ότι πράγματι, οι ισχυρές επιχειρήσεις είναι παραδείγματα ηθικής και νομιμότητας και δίνουν τα καλύτερα μεροκάματα, δε φοροδιαφεύγουν κλπ., κλπ. Ας υποθέσουμε, επίσης, ότι κάνουν ακόμη και δωρεές και ελεημοσύνες. Πόσες, άραγε, ισχυρές επιχειρήσεις και πόσους πάμπλουτους επιχειρηματίες, θα φτιάξει η κυβέρνηση με την πολιτική της; Εκατό, διακόσιες, πεντακόσιες; Πάντως, έναν περιορισμένο αριθμό και, σίγουρα, μικρότερο από τετραψήφιο νούμερο, όπως φανερώνει η διεθνής καπιταλιστική πραγματικότητα. Και οι υπόλοιπες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, τι θα γίνουν; Οι αυτοαπασχολούμενοι εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες, βιοτέχνες και έμποροι; Οι εργαζόμενοι, που δε θα δουλεύουν στις ισχυρές επιχειρήσεις; Οι μικροί και φτωχοί αγρότες; Γιατί, μπορεί ο υπουργός, να ισχυρίζεται, ως άλλος Λάσκαρης, ότι «το συμφέρον του εργαζόμενου συγκλίνει με το συμφέρον της επιχείρησης», αλλά η πραγματικότητα φανερώνει το ακριβώς αντίθετο. Τα υπερκέρδη και τα πλούτη των μεγάλων επιχειρηματιών και του κεφαλαίου, οικοδομούνται πάνω στη μαζική φτώχεια και στην εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων. Αυτή είναι η αλήθεια.

Η κυβερνητική απόφαση για την παράδοση των αυτοκινητοδρόμων στο μεγάλο κεφάλαιο και η μετατροπή αυτής της χρήσης ενός δρόμου - για ταξίδια, για δουλιά - της πληρωμένης από τη φορολογία του λαού, σε ένα ακόμη μέσο κερδοσκοπίας του ιδιωτικού κεφαλαίου, και μάλιστα χρυσοφόρο, δεν ήταν απρόσμενη, ούτε μοναδική. Οι σημερινοί πολιτικοί εκφραστές της άρχουσας τάξης έχουν δώσει τα διαπιστευτήριά τους. Εχουν μετατρέψει μια σειρά από δημόσιους τομείς παροχής υπηρεσιών σε μέσο αύξησης των κερδών των μεγαλοεπιχειρηματιών. Τα πάντα παραδίδονται βορά στους ιδιώτες, οι οποίοι αυξάνουν τον πλούτο τους, πουλώντας παιδεία, αθλητισμό, δρόμους, επικοινωνίες. Και, φυσικά, αγοράζει ο έχων. Οι υπόλοιποι...

Η μετατροπή της δημόσιας περιουσίας σε μέσο υπερπλουτισμού των ολίγων δεν είναι άσχετη από τη μακρόχρονη εφαρμογή μονόπλευρης λιτότητας για τους πολλούς. Παράμετροι της ίδιας - φιλικής προς το μεγάλο κεφάλαιο και υπονομευτικής των κοινωνικών κατακτήσεων - πολιτικής, έχουν ως αποτέλεσμα, τι άλλο; Οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.

ΑΠΟ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΒΑΣΗ θα ξεκινήσει ο νέος «διάλογος» συμφωνήσανε η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ και η κυβέρνηση και μάλιστα αυτό παρουσιάστηκε ως... επιτυχία και από τις δυο πλευρές!

Με μια έννοια πάντως έχουν και οι δυο δίκιο, ο «διάλογος» θα είναι σε μηδενική βάση, αφού είναι εξαρχής ξεκαθαρισμένο ότι... θα μηδενιστούν τα δικαιώματα των εργαζομένων!

Κάτι τέτοιο δείχνει τουλάχιστον η εκτίμηση του προέδρου της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλου, μετά τη συνάντηση με τον Τ. Γιαννίτση και τον Χρ. Πρωτόπαππα, αφού σημείωσε ότι ο διάλογος «τείνει να διαμορφώσει όρους συνεννόησης». Οι προαναφερθέντες σίγουρα θα... συνεννοηθούν μεταξύ τους, άλλωστε έχουν πολλά κοινά.

Δίκιο έχουν, όμως και στο άλλο, που είπαν. Επιτυχία και για τις δυο πλευρές αποτελεί η έναρξη του «διαλόγου». Μόνο, που δε γίνεται να κερδίζουν όλοι. Είναι βέβαιο ότι όσο πετυχαίνει ο «διάλογος» κυβέρνησης και πλειοψηφίας ΓΣΕΕ, τόσο περισσότερο θα πληρώνουν τα σπασμένα οι εργαζόμενοι.

ΒΕΒΑΙΑ μην πει κανείς ότι είναι τυχαίες ή απλά συνέπεσαν και οι χτεσινές δηλώσεις του πρωθυπουργού περί «κοινωνικού διαλόγου» και αντιμετώπισης της ανεργίας μετά τη συνάντηση που είχε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας!

Τελικά αυτές οι συναντήσεις μάλλον δε χρησιμεύουν, για να ενημερώνεται ο Πρόεδρος, αλλά για... να βρίσκει αφορμή να κάνει διαγγέλματα ο πρωθυπουργός. Είναι βέβαιο ότι ο Κωστής Στεφανόπουλος είναι έξυπνος άνθρωπος και το έχει καταλάβει αυτό. Αλλά σιωπά...

Οσο για την περίφημη αντιμετώπιση της ανεργίας, να θυμίσουμε στον πρωθυπουργό ότι ακόμα και τα ίδια τα υπουργεία της κυβέρνησής του εκτιμούν ότι τα επόμενα χρόνια θα υπάρξει μια «μικρή», όπως λένε (άρα μεγάλη) αύξηση της ανεργίας.

Εκτός και όταν μιλάνε για μείωση της ανεργίας, εννοούν το μοίρασμα κάθε υπάρχουσας θέσης εργασίας σε δυο και τρεις εργαζομένους, με τις διάφορες μορφές μερικής απασχόλησης. Σε τέτοια περίπτωση, όχι μόνο την ανεργία θα... εκμηδενίσουν, αλλά και θα έχουμε και... έλλειψη εργατικών χεριών.

Μόνο, που θα έχουν μετατραπεί όλοι οι εργαζόμενοι σε «απασχολήσιμους», δηλαδή σε «λίγο» εργαζόμενους ή «λίγο» άνεργους - το ίδιο είναι - και, βέβαια, με ακόμη λιγότερα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Εν ολίγοις, η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά ποιοι είναι οι στόχοι της και οι σκοποί της.

ΔΙΕΨΕΥΣΕ χτες ο Θεόδωρος Πάγκαλος ότι υπάρχει έστω και το παραμικρό πρόβλημα με την πρόεδρο της επιτροπής του 2004 Γιάννα Αγγελοπούλου και για άλλη μια φορά είπε ότι όλα θα οργανωθούν τέλεια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Προφανώς βολεύτηκαν μέχρι στιγμής τα συμφέροντα και επιτεύχτηκαν συμφωνίες. Για πόσο, όμως;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Και, βέβαια, όπως σημειώσαμε, ήδη, όλα αυτά διαψεύστηκαν από την κυβέρνηση, αλλά θέμα υπάρχει και, μάλιστα, σοβαρότατο. Και την πρώτη και τη δεύτερη φορά, η εφημερίδα «Τάιμς» επικαλείται ως πηγές της πληροφόρησής της αξιωματικούς της «Σκότλαντ Γιαρντ», που διεξάγουν τις έρευνες, μαζί με Ελληνες αξιωματικούς. Και μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να διέψευσε τα αναγραφόμενα, αλλά πουθενά δεν είδαμε να γίνεται το ίδιο από τη «Σκότλαντ Γιαρντ» ή κάποιον Βρετανό αρμόδιο. Τι σημαίνει αυτό; Και τι κρύβει η εμμονή της εφημερίδας να αναγράφει ειδήσεις, των οποίων - όπως η ίδια ισχυρίζεται - πηγή είναι οι βρετανικές υπηρεσίες;

Δε νομίζουν οι αρμόδιοι υπουργοί πως και κάποιες απαντήσεις χρωστούν και σε ορισμένα διαβήματα - τουλάχιστον - πρέπει να προχωρήσουν;

Η ημέρα της νέας συνόδου της Ομάδας των Οκτώ πλουσιότερων χωρών του κόσμου, τη φορά αυτή στην Ιαπωνία, πλησιάζει και σύμφωνα, με την κυπριακή εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος», θα υπάρχει νέα παρέμβασή τους, σχετικά με το Κυπριακό. Εξέλιξη, η οποία καθόλου θετική δεν πρέπει να θεωρείται, για τους παρακάτω λόγους: Πρώτον, γιατί η προηγούμενη παρέμβαση των «Οκτώ» αποτέλεσε την πρώτη, σοβαρή υπονόμευση των σχετικών αποφάσεων και ψηφισμάτων του ΟΗΕ, ενώ άνοιξε το δρόμο και ενθάρρυνε τον Ντενκτάς, να καταθέσει στη Γενεύη τις απαράδεκτες θέσεις του, περί συνομοσπονδίας. Δεύτερον, γιατί η σύνοδος των «Οκτώ» πραγματοποιείται στις 23 Ιούλη, δηλαδή, μια μέρα πριν την επανάληψη των εκ του σύνεγγυς συνομιλιών στη Γενεύη. Ο καθένας καταλαβαίνει, ποια θα είναι η τύχη των συνομιλιών αυτών, όταν υπάρξει και, μάλιστα, την παραμονή, άλλη μια εξίσου αρνητική, αν όχι ακόμη χειρότερη, παρέμβαση των «ισχυρών του πλανήτη».

Αυτά, για όσους ελπίζουν ότι σε οποιεσδήποτε υπό αμερικανο-ΝΑΤΟική ηγεμονία συνομιλίες και διαπραγματεύσεις, μπορεί να υπάρξει δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό. Ανάμεσά τους και ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, που έσπευσε να αποστείλει επιστολή στους «Οκτώ», ζητώντας τους, να παρέμβουν και να στηρίξουν τις αποφάσεις του ΟΗΕ...

Μερικές απορίες μάς δημιούργησε η προχτεσινή απόφαση της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΟΤΟΕ. Και εξηγούμεθα: Αποφάσισαν την προκήρυξη 24ωρης απεργίας στις ...22 Σεπτέμβρη, εάν οι τραπεζίτες και η κυβέρνηση προχωρήσουν στην πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου και στην υλοποίηση σχετικών προτάσεων, που είδαν το φως της δημοσιότητας και θέλουν τις τράπεζες να λειτουργούν σε 24ωρη βάση.

Κι ας παραδεχτούμε - παρότι πολλές ενστάσεις μπορούν να διατυπωθούν - ότι καλώς υπήρξε αντίδραση στις τέτοιες προτάσεις. Για το σημερινό, όμως, απαράδεκτο καθεστώς εργασιακών σχέσεων στις τράπεζες τι θα κάνουν; Δεν καταλαβαίνουν πως δε συμβιβάζεται να καταγγέλλουν δημόσια οι ίδιοι πως οι τραπεζίτες δεν εφαρμόζουν τη συμφωνία, περί ωραρίου, που έχουν υπογράψει μαζί τους και, από την άλλη, να μην κάνουν απολύτως τίποτε γι' αυτό; Αραγε, δεν καταλαβαίνουν ότι η σημερινή κατάσταση - όπως και η συμφωνία, που υπέγραψαν με τους τραπεζίτες - ανοίγει το δρόμο για την ακόμη μεγαλύτερη «απελευθέρωση», μέχρι και την 24ωρη λειτουργία των τραπεζών;

Associated Press

Εικόνα πολύ συνηθισμένη και από την ελληνική πραγματικότητα...

Οι αποφάσεις της κυβερνητικής επιτροπής καταδικάζουν την εργατική τάξη και την εκτελούν στη λαιμητόμο των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, στην κόλαση της ακόμη πιο άγριας εκμετάλλευσης. Για να πλουτίζει ο παράδεισος του κεφαλαίου, από τα κέρδη που παράγει η απλήρωτη δουλιά «της Γης των κολασμένων». Μια άγρια επίθεση, στους άμεσους παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου από τους ιδιοκτήτες του, στο μεταξύ τους ταξικό πόλεμο, που αυξάνει υπέρμετρα τις κοινωνικές ανισότητες.

Ετσι, πραγματοποιήθηκε η πρώτη συνάντηση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, «Αυτόνομη Παρέμβαση») με τον υπουργό Εργασίας. Και μάλιστα, αυτή τη φορά, φάνηκε πως οι όποιοι ελιγμοί για να θολώσουν τα νερά, πέφτουν στο κενό, αφού, αντί να τεθούν μόνο οι αποφάσεις της κυβερνητικής επιτροπής, τέθηκε το σύνολο των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, ως βάση έναρξης του «κοινωνικού διαλόγου», μετά τις 20 Αυγούστου.

Τούτο το βήμα θα γίνεται άλμα στην προοπτική της ενίσχυσης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, σημαντικός παράγοντας ώστε η εργατική τάξη, σε συμμαχία με τ' άλλα λαϊκά στρώματα να δημιουργούν με τον αγώνα τους τις προϋποθέσεις για ένα πλατύ Λαϊκό Μέτωπο, που θα αποκρούσει την επίθεση, θα αντεπιτίθεται, θα βάζει τη σφραγίδα του στις πολιτικές εξελίξεις και, τελικά, θα ανοίξει το δρόμο για τη λαϊκή εξουσία, που θα επιβάλει τη φιλολαϊκή πολιτική.

Το μεροκάματο

μικρό

πέντε δραχμές

και κάτι

κι απ' το δικό μου

τον ιδρό

τ' αφεντικό

εισπράττει...

* * *

Με κλέβει χρόνια

ανοιχτά,

μα τούτο

δεν του φτάνει

κι άρχισε πλέον

να ζητά

και σκλάβο

να με κάνει.

* * *

Κι οι κυβερνήτες

οι αισχροί

νόμους σκαρώνουν

χλεύη,

τ' αφεντικό

για να μπορεί

σα ζώο

να με ζεύει

κι απ' τον ιδρό μου

πιο πολλά

ν' αρπάζει

και να κλέβει!