Αλλα πράγματα, βέβαια, ισχυρίζονται ο πρόεδρος και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Δε θεωρούν το διάλογο προσχηματικό. Απορρίπτουν κατηγορηματικά τα τρία από τα πέντε πρώτα σημεία, που πρότεινε η κυβέρνηση. Θεωρούν, πως μόνο στην παραπέρα αύξηση των υπέρογκων ήδη επιχειρηματικών κερδών, θα οδηγήσει η οποιαδήποτε παραπέρα «απελευθέρωση» των εργασιακών σχέσεων, κλπ., κλπ.

Εντάξει. Ας δεχτούμε, ότι όλ' αυτά είναι καλόπιστα και ειλικρινή. Γιατί, λοιπόν, δεν προχωρούν σε μέτρα αγωνιστικής συσπείρωσης της εργατικής τάξης; Γιατί απορρίπτουν και, μάλιστα, χωρίς δεύτερη κουβέντα, προτάσεις αγωνιστικής κατεύθυνσης και προσανατολισμού; Αφού, οι ίδιοι παραδέχονται, ότι τα συγκεκριμένα κυβερνητικά μέτρα έχουν αντεργατικό περιεχόμενο, πώς βλέπουν την απόκρουσή τους; Απλά και μόνο, διαλεγόμενοι με τον υπουργό Εργασίας και τους εκπροσώπους του ΣΕΒ, στους τέσσερις τοίχους του υπουργείου; Μπορεί, να έχουν τέτοιες αυταπάτες;

Οχι, λέμε εμείς. Και είμαστε σίγουροι γι' αυτό, αφού και ο πλέον άπειρος συνδικαλιστής σ' έναν οποιονδήποτε χώρο δουλιάς γνωρίζει ότι τίποτε δεν μπορεί να καταφέρει, χωρίς την αγωνιστική συσπείρωση και κινητοποίηση των αντίστοιχων εργαζομένων. Πολύ περισσότερο, όταν απέναντί σου έχεις την κυβέρνηση.