Υμνο στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και τις αξίες της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης αποτέλεσε η χτεσινή ομιλία του Κ. Σημίτη στη συνδιάσκεψη των «ανοιχτών οργανωτικών επιτροπών» του ΠΑΣΟΚ.

Το καθήκον που έθεσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στα κομματικά στελέχη είναι να αναλάβουν να «διαποτίσουν» πιο αποτελεσματικά την κοινωνία με αυτές τις αρχές και αξίες - που περικλείονται στην έννοια του εκσυγχρονισμού - και ταυτόχρονα να βάλουν πλάτη για την επιβολή των σκληρών νεοφιλελεύθερων μέτρων που προωθούνται και ειδικά στην αντιδραστική μεταρρύθμιση στη δημόσια διοίκηση και στις απάνθρωπες τομές στο «κοινωνικό κράτος». Το κράτος - στρατηγείο δεν έχει καμία δουλιά με τη διαφύλαξη και διαχείριση του περιβάλλοντος και την κοινωνική φροντίδα, είπε ο πρωθυπουργός, προαναγγέλλοντας την άνευ όρων παράδοσή τους στον ιδιωτικό τομέα! Παράλληλα, ξεκαθάρισε ότι το κοινωνικό κράτος δεν πρέπει να είναι βάρος στην οικονομία, αλλά να λειτουργεί ως αναπτυξιακός μοχλός(!), προϊδεάζοντας για την κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων σε αυτό τον τομέα.

Στην αρχή της ομιλίας του ο Κ. Σημίτης υπογράμμισε ότι βασικός στόχος είναι ο εκσυγχρονισμός της κοινωνίας μας, διευκρινίζοντας με έμφαση ότι «ο εκσυγχρονισμός δεν είναι μόνο ζήτημα οικονομίας» και στην κατεύθυνση αυτή ανέφερε ότι χρέος του ΠΑΣΟΚ είναι να πείσουμε για όλα εκείνα που οδηγούν στον εκσυγχρονισμό. Περνώντας στους μεγάλους στόχους της κυβέρνησης για το επόμενο διάστημα, επικέντρωσε στη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης, λέγοντας ότι «δεν είναι απλώς ένας από τους στόχους μας, αλλά είναι η νέα αναγκαιότητα, η νέα πρόκληση που πρέπει να αντιμετωπίσουμε μετά την οικονομική σύγκλιση». Επιπλέον προσδιόρισε με σαφήνεια την κατεύθυνση και το περιεχόμενο αυτής της μεταρρύθμισης στο κράτος, τονίζοντας ότι το κράτος -στρατηγείο πρέπει να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της οικονομίας και να ενισχύει τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας. Αποσαφήνισε ότι το στοίχημα είναι να συμμετέχουν οι «πολίτες» (σ.σ. εννοεί την ιδιωτική πρωτοβουλία) σε ό,τι προγραμματίζεται και εφαρμόζεται. Δε δίστασε να γίνει περισσότερο αποκαλυπτικός, αναφέροντας ότι «εκτός από έναν σκληρό πυρήνα στρατηγικών και συντονιστικών λειτουργιών, πολλές παραδοσιακές κρατικές δραστηριότητες, όπως η διαφύλαξη και διαχείριση του περιβάλλοντος, η κοινωνική φροντίδα κ.λπ. μπορούν να ασκούνται από ενδιάμεσους φορείς»(!), εννοώντας προφανώς τους ιδιώτες και το κεφάλαιο.

Αναφερόμενος στο κοινωνικό κράτος, είπε ότι τα αμέσως επόμενα χρόνια θα στηθούν οι νέες δομές στην υγεία, την κοινωνική ασφάλιση και τη δημιουργία του περιβόητου «Δικτύου ενάντια στη φτώχεια». Μέσα από τις μεταρρυθμίσεις σε αυτούς τους τομείς «θα αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις των καιρών και θα αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες για καινοτόμες λύσεις». «Το κοινωνικό κράτος - τόνισε - δεν είναι αδρανές βάρος στην οικονομία, αλλά λειτουργεί ως αναπτυξιακός μοχλός. Κοινωνική πολιτική δεν είναι απλώς τα επιδόματα προς τους αδύναμους, τους άτυχους»(!). Ειδικά για την πολιτική της απασχόλησης είπε ότι «δεν αρκείται στο να αποζημιώσει την έλλειψη εργασίας, αλλά να τονώσει τη συνεισφορά όλων με ενεργητικά μέτρα».

Παράλληλα ανακάλυψε και τους εχθρούς του εκσυγχρονισμού με τους οποίους πρέπει να γίνουν συγκρούσεις. Αυτοί είναι προνόμια και τα κεκτημένα, οι συντεχνιακές επιδιώξεις, οι συμβιβασμοί και οι ισορροπίες, καθώς και «ο μεσσιανισμός των επαγγελματικών επαναστατών και άλλων "σωτήρων" που εννοούν να αναλάβουν εργολαβικά τις τύχες μας»...