Τη Τρίτη η κυβέρνηση αποφάσισε να αναθέσει στους ιδιώτες την κατασκευή μεγάλων τμημάτων των ελληνικών αυτοκινητοδρόμων. Σε αντάλλαγμα, οι μεγαλοκαρχαρίες θα εκμεταλλεύονται τα διόδια για μερικές δεκαετίες. Τώρα, προετοιμάζεται η δραστική αύξηση της τιμής των διοδίων, μέχρι και ο τριπλασιασμός τους. Οι δρόμοι θα κατασκευαστούν με τα χρήματα των εργαζομένων, οι οποίοι από περίπου 2,5 χιλιάδες δραχμές που πληρώνουν σήμερα, π.χ., στη διαδρομή Αθήνα - Θεσσαλονίκη, θα πληρώνουν 7,5.
Η κυβερνητική απόφαση για την παράδοση των αυτοκινητοδρόμων στο μεγάλο κεφάλαιο και η μετατροπή αυτής της χρήσης ενός δρόμου - για ταξίδια, για δουλιά - της πληρωμένης από τη φορολογία του λαού, σε ένα ακόμη μέσο κερδοσκοπίας του ιδιωτικού κεφαλαίου, και μάλιστα χρυσοφόρο, δεν ήταν απρόσμενη, ούτε μοναδική. Οι σημερινοί πολιτικοί εκφραστές της άρχουσας τάξης έχουν δώσει τα διαπιστευτήριά τους. Εχουν μετατρέψει μια σειρά από δημόσιους τομείς παροχής υπηρεσιών σε μέσο αύξησης των κερδών των μεγαλοεπιχειρηματιών. Τα πάντα παραδίδονται βορά στους ιδιώτες, οι οποίοι αυξάνουν τον πλούτο τους, πουλώντας παιδεία, αθλητισμό, δρόμους, επικοινωνίες. Και, φυσικά, αγοράζει ο έχων. Οι υπόλοιποι...
Πριν τους δρόμους, είχαμε το παράδειγμα του ΟΤΕ, που, όντας ιδιωτικός κατά 49% (μέχρι στιγμής τουλάχιστον), τριπλασίασε τα τελευταία χρόνια την τιμή της αστικής μονάδας (από 3 σε 9 δραχμές). Νωρίτερα, είχαμε την Τοπική Αυτοδιοίκηση, α`/βάθμια και β`/βάθμια, που εξωθήθηκαν (με τη σύμφωνη γνώμη πολλών, «φίλων της ΟΝΕ», αιρετών), από την κυβέρνηση, σε σκληρή φορολόγηση των δημοτών, προκειμένου να παρέχουν μια σειρά από υπηρεσίες. Οι αυξήσεις στα δημοτικά τέλη ξεπερνούσαν πολλές φορές το ύψος του αναμενόμενου κάθε χρονιά πληθωρισμού.
Το παραμύθι για τις προαναφερόμενες αυξήσεις - και για πολλές άλλες, που θα μπορούσαμε να θυμίσουμε - γνωστό: «Χρειάζονται θυσίες και εξοικονόμηση πόρων για την ΟΝΕ. Οι παρεχόμενες υπηρεσίες έχουν σήμερα πολύ φθηνό αντίτιμο. Δεν είναι δυνατό να ζητάς υπηρεσίες και να τις περιμένεις τζάμπα» κτλ. Και έτσι φτάσαμε σήμερα, με αναμενόμενο πληθωρισμό 2,5% και με όλο και μικρότερες πραγματικές αποδοχές για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, οι φορολογούμενοι να καταβάλλουν όλο και περισσότερα χρήματα, στο όνομα της ανταποδοτικότητας, του «πλήρωνε για να 'χεις», για όλο και περισσότερες από τις βασικές ανάγκες της ζωής.
Η μετατροπή της δημόσιας περιουσίας σε μέσο υπερπλουτισμού των ολίγων δεν είναι άσχετη από τη μακρόχρονη εφαρμογή μονόπλευρης λιτότητας για τους πολλούς. Παράμετροι της ίδιας - φιλικής προς το μεγάλο κεφάλαιο και υπονομευτικής των κοινωνικών κατακτήσεων - πολιτικής, έχουν ως αποτέλεσμα, τι άλλο; Οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Γι' αυτό η απόκρουση κάθε παραμέτρου, ξεχωριστά, συνιστά και απόκρουση της γενικής πολιτικής σύλληψης. Και υπό αυτήν την έννοια, συνιστά υποχρέωση του κάθε εργαζόμενου. Υποχρέωση για πάλη επίπονη και γενικευμένη: Από τα «μικρά» και «ειδικότερα» (ενάντια στις αυξήσεις των δημοτικών τελών και των διοδίων), μέχρι τα «μεγάλα» και «γενικότερα». Μέχρι την πάλη για διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα των κοινωνικών αγαθών και για αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών σε όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Για πάλη, προκειμένου ο δρόμος της κοινωνικής ευημερίας να μείνει ανοιχτός για τους πολλούς και όχι για τους λίγους. Πάλη κοινωνικοπολιτική της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, για μια άλλη λαϊκή εξουσία, που θα μπορεί να αναπτύσσει τη λαϊκή οικονομία για την ευημερία των πολλών.
Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ
Feeds
«Πάγωσαν» οι διαδικασίες κατάσχεσης 
