ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κι όμως... όλα είναι «άμυνα»

Γρηγοριάδης Κώστας

«Αμυντική πράξη» χαρακτήρισε ο ισραηλινός στρατός, σε επίσημη ανακοίνωσή του, την εισβολή των τεθωρακισμένων του σε παλαιστινιακό προσφυγικό στρατόπεδο. «Αμυντικό», προφανώς, ήταν και το έργο των εκσκαφέων που συνόδευαν τα τεθωρακισμένα και προχώρησαν σε κατεδαφίσεις δεκάδων χαμόσπιτων. Τραγική εικόνα, που επαναλαμβάνεται καθημερινά, με διάφορες δικαιολογίες, στα αυτόνομα παλαιστινιακά εδάφη.

«Αμυντικές» είναι και οι συνεχιζόμενες ισραηλινές επιδρομές, από εδάφους, αέρος και θαλάσσης, εναντίον παλαιστινιακών στόχων. «Αμυντικός» είναι και ο εξοντωτικός εξευτελιστικός οικονομικός αποκλεισμός, «αμυντικές» ήταν και οι ατέρμονες διαβουλεύσεις, όλων των προηγούμενων χρόνων, που δεν κατέληξαν παρά στη νέα Ιντιφάντα. Και είναι τόσο πασιφανές ότι είναι «αμυντικός» ο χαρακτήρας της ισραηλινής τακτικής, γενικά, απέναντι στους Παλαιστινίους, που ακούγεται απολύτως λογικό το αίτημα για τερματισμό της παλαιστινιακής βίας σε βάρος των Ισραηλινών, πριν αρχίσει η οποιαδήποτε συζήτηση.

Γι' αυτό, άλλωστε, και οι άλλοτε ανησυχούσες «ανθρωπιστικές» δυνάμεις είτε απροκάλυπτα στηρίζουν τους ισραηλινούς ισχυρισμούς, είτε αρκούνται σε ευχολόγια και παραινέσεις για εκατέρωθεν αυτοσυγκράτηση, ενώ ο ήχος από τις «αμυντικές» ρουκέτες και τα «αμυντικά» πυρά του ισραηλινού στρατού τείνει να λάβει διαστάσεις μονίμου φαινομένου στα αυτόνομα παλαιστινιακά εδάφη.

Πίσω από την εικονική πραγματικότητα

Μπορεί ο Κ. Σημίτης να διαβεβαιώνει - και να πείθει - την ηγεσία της ΓΣΕΕ για την «κοινωνική διάσταση» της πολιτικής της κυβέρνησης, όμως... οι «βουλές» του κρατικού προϋπολογισμού, δηλαδή η πραγματική θέληση της κυβέρνησης, άλλα επιτάσσουν. Λιτότητα, λιτότητα και πάλι λιτότητα. Ιδού, τι αποφασίστηκε στη σύσκεψη που έγινε τις προάλλες στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, με τη συμμετοχή των Γ. Παπαντωνίου και Γ. Δρυ (αντιγράφουμε από το «Βήμα»): «Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για την ανατροπή του εφετινού προϋπολογισμού και την ικανοποίηση αιτημάτων ή την ανάληψη βαρών πέραν των όσων προβλέπονται. Τα αιτήματα για την καταβολή του οικογενειακού επιδόματος στους δημοσίους υπαλλήλους, η άμεση κάλυψη των χρεών των νοσοκομείων, η χορήγηση πρόσθετων παροχών δε θα ικανοποιηθούν εφέτος, αλλά θα εξεταστούν(!) με τον προϋπολογισμό του 2002». Η σκληρή πραγματικότητα όμως αποκρύβεται εντέχνως από την κυβερνητική προπαγάνδα και στη θέση της μπαίνει, ως συνήθως, η εικονική που τους βολεύει.

Ο «προπομπός» της επίσκεψης Πάουελ

Λίγες ώρες πριν την επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Κόλιν Πάουελ, στα Σκόπια, η πρεσβεία των ΗΠΑ στην ΠΓΔΜ ανακοίνωσε τη χορήγηση στρατιωτικής βοήθειας (σε τακτικό επικοινωνιακό υλικό και εξοπλισμό) ύψους 3,5 εκατομμυρίων δολαρίων... Μάλιστα, σύμφωνα με την ανακοίνωση της πρεσβείας, το τηλεπικοινωνιακό υλικό που προορίζεται για το στρατό της ΠΓΔΜ είναι η «τελευταία λέξη της μόδας και είναι σύμφωνο με τα στάνταρντ του ΝΑΤΟ»...

Πέρα, βέβαια, από τον προαναφερόμενο «προπομπό», παρέμενε ανεξακρίβωτο για την ώρα τι περιλαμβάνει ακριβώς το κυρίως «πιάτο» του αμερικανικού «μποναμά» προς τα Σκόπια. Οι φήμες, πάντως, περί «συμβουλών», πάντα στο όνομα της «σταθερότητας», για την ανάγκη αλλαγών στο Σύνταγμα της μικρής γειτονικής χώρας - και όχι μόνον... - τις οποίες κομίζει ο Κ. Πάουελ, δίνουν και παίρνουν...

Ασήμαντα... τα σύνορα

Ενώ ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Κ. Πάουελ, έφθανε στα Σκόπια, στη βουλγαρική εφημερίδα «Μόνιτορ» δημοσιευόταν συνέντευξη του αγαπημένου παιδιού των αμερικανικών - και όχι μόνο...- μυστικών υπηρεσιών, Χασίμ Θάτσι, άλλοτε αρχηγού του «UCK» και νυν ηγέτη του Δημοκρατικού Κόμματος των Αλβανών του Κοσσόβου. «Είμαι πολύ ανήσυχος που βλέπω ότι ορισμένες χώρες των Βαλκανίων έχουν αρχίσει να δημιουργούν ένα είδος συμμαχίας εναντίον των Αλβανών στα Βαλκάνια», λέει ο Χ. Θάτσι και συνεχίζει: «Πρόκειται για μια συμμαχία ανάμεσα στην Ελλάδα, στη Μακεδονία και τη Βουλγαρία». Και για να μη μείνει και η παραμικρή αμφιβολία για τις γενικότερες αντιλήψεις του, δηλώνει ότι το Κόσσοβο «πρέπει να χωριστεί από τη Σερβία μια και καλή» και προσθέτει: «Στο μέλλον τα σύνορα στα Βαλκάνια δε θα είναι τόσο σημαντικά».

Το πάρκο

Οταν, προ λίγων μηνών, ο Κ. Σημίτης είχε εξαγγείλει τη δημιουργία του «μεγαλύτερου στην Ευρώπη μητροπολιτικού πάρκου» στο χώρο του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό, είχαμε εκφράσει την έντονη δυσπιστία μας. Την ξαναθυμίζουμε, επειδή προχτές ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού προχώρησε σε δημόσια πρόσκληση για τη διερεύνηση επενδυτικού ενδιαφέροντος όσον αφορά την ανέγερση και εκμετάλλευση του νέου συνεδριακού κέντρου της Αθήνας, στα κτίρια του πρώην ανατολικού αεροσταθμού. Από την άλλη και με βάση όσα γνωρίζουμε, τίποτε απολύτως δεν έχει γίνει προς την κατεύθυνση της δημιουργίας του «μητροπολιτικού πάρκου». Και δε νομίζουμε ότι έχει κανένας διαφορετική γνώμη: Με προσυνεδριακά κέντρα και άλλα παρόμοια χτίσματα ή χρήσεις, μόνο πάρκο δε γίνεται...

Για την υγεία μας...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΟΧΙ, ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ, όσοι τυχόν ακούσατε να λένε ότι βρίσκονται στα ύψη φέτος τα αμνοερίφια. Δεν πρόκειται για γενετική μετάλλαξη του αρνιού σε κάποιο είδος πτηνού! Η εξήγηση βρίσκεται στην κρεαταγορά κι όσοι πάτε σήμερα (τελευταία μέρα) θα ανακαλύψετε τι ακριβώς σημαίνει η προαναφερόμενη διατύπωση!

Αν δείτε κάπου να καραδοκεί και την Μιλένα Αποστολάκη δεν είναι τίποτε. Πρόκειται για τους ελέγχους του υπουργείου Ανάπτυξης στην αγορά. Τραβάνε ...τις τιμές να πέσουν παρακάτω.

Οσο για τους συνταξιούχους, η κυβέρνηση φρόντισε με την πολιτική για τις συντάξεις να διασφαλίσει την υγεία τους. Ξέρετε δα, τι τριγλυκερίδια, τι λίπη, τι ορμόνες και άλλα τέτοια ανθυγιεινά πράγματα έχει το αρνί. Στην ηλικία τους, αυτά απαγορεύονται αυστηρώς!

Ολα κι όλα, στα θέματα της υγείας, οι κυβερνώντες είναι απόλυτοι και δε σηκώνουν κουβέντα.

ΕΙΧΑΜΕ ΤΙΣ προάλλες την αναβολή μέρους του δικού μας εξοπλιστικού προγράμματος κι ακούσαμε τα ίδια και από την πλευρά της Τουρκίας. Η γειτονική χώρα άφησε για αργότερα τη δαπάνη 7,5 τρισεκατομμυρίων δραχμών!

Εδώ ο Σημίτης επικαλέστηκε την ανάγκη για κοινωνική πολιτική και η Τουρκία την οικονομική κρίση που έχει «χτυπήσει» τη χώρα. Ασχέτως αν το εννοούν αυτό που είπαν, και οι δυο κυβερνήσεις απεικονίζουν μια δραματική κατάσταση για τους δυο λαούς.

Κι εδώ βέβαια σκέφτεται κανείς, πώς είναι δυνατόν δυο κράτη, που οι κάτοικοί τους έχουν προβλήματα τεράστια, να χαλάνε τέτοια μυθικά ποσά για το ενδεχόμενο πολέμου, που θα προσθέσει άλλα τόσα και περισσότερα προβλήματα!

Και ακούγεται και είναι παράλογο. Φυσικά, όλοι ξέρουμε και τους ένοχους και τις αιτίες γι' αυτήν την κατάσταση. Ομως, κάτι τέτοιες ειδήσεις είναι που πρέπει να μας κάνουν να σκεφτούμε, μήπως πρέπει, επιτέλους, να κάνουμε κάτι γι' αυτό. Πρώτα από όλα βέβαια, να ξεφορτωθούμε αμφότεροι τους κάθε λογής «προστάτες».

Γρηγοριάδης Κώστας

«Αεροδρόμιο Χόχτιφ ΑΕ»

Σε υπολειτουργία εξακολουθεί να βρίσκεται το πολυδιαφημισμένο ιδιωτικό Διεθνές Αεροδρόμιο Σπάτων, που εγκαινιάστηκε στις 28 Μάρτη 2001. Βέβαια, το κυρίαρχο πρόβλημα δεν είναι αν και πότε θα ομαλοποιηθεί η λειτουργία του, αλλά το ποιους θα εξυπηρετεί, ποιους θα βλάψει και ποιοι, τελικά, θα πληρώσουν τη «νύφη» για τη λειτουργία ενός από τα πιο ακριβά αεροδρόμια του κόσμου!

Το πρώτο πλήγμα από τη λειτουργία του αεροδρομίου το δέχεται η εθνική κυριαρχία της Ελλάδας. Κι αυτό, γιατί το έργο έχει ενταχθεί στο «Διευρωπαϊκό Δίκτυο Αεροδρομίων». Αυτό σημαίνει ότι ο έλεγχός του δεν ασκείται από το ελληνικό Δημόσιο, αλλά από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εθνική άμυνα και ασφάλεια. Ισχυρό πλήγμα, όμως, δέχεται και η «Ολυμπιακή Αεροπορία». Στο δημόσιο χαρακτήρα της, χρέωσαν τη χαώδη λειτουργία του αεροδρομίου τις πρώτες μέρες, ενώ την υποχρέωσαν σε δραστική περικοπή του πτητικού της προγράμματος (αυτή είναι η αιτία της ταλαιπωρίας των επιβατών), με άμεση συνέπεια να έχει κάθε μέρα διαφυγόντα έσοδα 70 - 90 εκατ. δρχ.!

Παράλληλα, τη «φόρτωσαν» με ετήσιο χαράτσι 27 δισ. δρχ. για τη χρήση του ιδιωτικού αεροδρομίου, όταν το ίδιο κόστος για το αεροδρόμιο του Ελληνικού έφτανε μόλις τα 2,5 δισ. δρχ.! Ενας ακόμα σοβαρότατος κίνδυνος, και, μάλιστα, πολύ ορατός, από τη λειτουργία του πανάκριβου ιδιωτικού αεροδρομίου, είναι ο αποκλεισμός νησιωτικών περιοχών της χώρας. Ηδη, η «Ολυμπιακή Αεροπλοΐα» έχει περικόψει αρκετές πτήσεις σε νησιωτικούς προορισμούς. Επίσης, ο ελληνικός λαός, που χρυσοπλήρωσε την κατασκευή του έργου, καλείται τώρα να ξαναπληρώσει αδρά ως χρήστης του αεροδρομίου. Τα αεροπορικά εισιτήρια πολλών αεροπορικών εταιριών αυξήθηκαν, ήδη, κατά 10 με 15%, ενώ ανάλογες αυξήσεις ετοιμάζεται να επιβάλει μετά το Πάσχα και ο όμιλος της «Ολυμπιακής».

Η φορολογία του αεροδρομίου ανά επιβάτη ανέρχεται σε 11.400 δρχ., όταν σε όλα τα αεροδρόμια της Ευρώπης δεν υπερβαίνει τις 3.800 δρχ. Μετά το Πάσχα θα αρχίσει και καταβολή διοδίων στην Αττική Οδό. Πανάκριβα, τέλος, στοιχίζουν και οι υπόλοιπες εξυπηρετήσεις του αεροδρομίου, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το κόστος στάθμευσης ΙΧ, που στοιχίζει για τέσσερις ώρες 3.100 δρχ.!

Σε όλα τα παραπάνω, θα πρέπει να επισημανθεί και η ασύδοτη - επικυρίαρχη δράση της γερμανικής διοίκησης της «Χόχτιφ», που με τη δική της ιδιωτική αστυνομία συμπεριφέρεται ως κράτος εν κράτει, ενώ έχει επιβάλει εργασιακό μεσαίωνα στο αεροδρόμιο. Η στυγνή εκμετάλλευση του προσωπικού αρχίζει από την πολυαπασχόληση και φτάνει στην ηλεκτρονική παρακολούθηση, ακόμα και στους χώρους όπου αλλάζουν οι εργαζόμενοι ρούχα! Μονιμότητα στην εργασία δεν υπάρχει, ενώ η διοίκηση μπορεί να απολύει ή να προσλαμβάνει χωρίς περιορισμούς, είτε για να μην αποκτήσουν δικαιώματα οι εργαζόμενοι είτε για λόγους τρομοκράτησης.

Και όλα αυτά, βέβαια, είναι η απαρχή των δεινών που έρχονται για τους εργαζόμενους, με τις επικείμενες ιδιωτικοποιήσεις νευραλγικών τομέων του δημόσιου τομέα. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, για τους εργαζόμενους είναι μονόδρομος η συσπείρωση και ο οργανωμένος αγώνας ενάντια στα μονοπώλια, με απώτερο σκοπό την ανατροπή της εξουσίας τους και την εγκαθίδρυση λαϊκής εξουσίας, που θα θέσει τις βάσεις για τη λαϊκή οικονομία, όπου ο τομέας των μεταφορών, άρα και το αεροδρόμιο, θα είναι κρατική - λαϊκή ιδιοκτησία, που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες των εργαζομένων και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων.

Νίκος ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ

Ιστορίες... διαπλεκομένων παθών (1)

Παπαγεωργίου Βασίλης

Βδομάδα των Παθών αλλά αυτό καθόλου δεν πτοεί την άγρια διαμάχη μεταξύ των διαπλεκόμενων συμφερόντων, η οποία το τελευταίο διάστημα σημειώνει μεγάλη έξαρση. Για του λόγου το αληθές ιδού ορισμένες «ιστορίες» από τις δικές τους εφημερίδες. Η πρώτη από την προχτεσινή «Καθημερινή», η οποία έχει αποδέκτες, όπως γράφει, τις εποπτικές αρχές (σ.σ. του χρηματιστηρίου) αλλά και όλους τους μετόχους του ΔΟΛ (Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη): «Είχε στα ταμεία του, από τις διάφορες αυξήσεις κεφαλαίου, 32 ολόκληρα δισ. δρχ. Κι αυτά αποφάσισαν οι ιθύνοντες του Οργανισμού να τα παίξουν στο Χρηματιστήριο. Καθαρός τζόγος, που όμως λόγω της μεγάλης πτώσης τιμών, δεν τους βγήκε. Και στον τελευταίο ισολογισμό του ΔΟΛ διαπιστώνει εύκολα ο προσεκτικός μελετητής του, ότι από τα 32 δισ. που επενδύθηκαν στη Σοφοκλέους, είχαν απομείνει τα 17 δισ. δρχ... Στην προκειμένη περίπτωση τι θα έπρεπε να πράξουν οι χρηματιστηριακές Αρχές κατά του ΔΟΛ;».

Ιστορίες... διαπλεκόμενων παθών (2)

Η δεύτερη ιστορία έρχεται από την ιντερνετική πύλη του «Φλας» (ιδιοκτησίας Σ. Κόκαλη). «Τρικυμία στη χρηματιστηριακή αγορά συνεχίζει να προκαλεί η απόπειρα του κ. Αλαφούζου να μετατρέψει την «Καθημερινή» σε ναυτιλιακή εταιρία.

Μετά τις αντιδράσεις ακόμη και της ίδιας της διοίκησης του Χρηματιστηρίου, η «Καθημερινή» ανακοίνωσε ότι αλλάζει το επενδυτικό της σχέδιο και βυθίζεται ακόμη βαθύτερα σε μια αγορά, αυτή της ποντοπόρου ναυτιλίας, με έντονες διακυμάνσεις και αβεβαιότητες, και υψηλό ρίσκο για τους επενδυτές.

Και για το σκοπό αυτό χρησιμοποιεί κεφάλαια, που έχει αντλήσει από το επενδυτικό κοινό κατά την εισαγωγή της στο ΧΑΑ, με ένα ενημερωτικό δελτίο, που προέβλεπε μόνον επέκταση των δραστηριοτήτων της στον εκδοτικό κλάδο».

ΣΕΛ. 6 - 7

Ιστορίες διαπλεκομένων παθών (3)

Και η τρίτη ιστορία: Το θέμα είναι της «Καθημερινής» και είχε τίτλο «Διαμελίζουν τώρα τα ιμάτια του ΟΤΕ - Ο μέγας οργανισμός διαμελίζεται προς χάριν του "κραταιού προμηθευτή"». Σε αυτό αναφέρεται ότι η διοίκηση του ΟΤΕ, μετά την ανεπιτυχή προσπάθεια αναζήτησης στρατηγικού εταίρου, προχωρά στον τεμαχισμό του ΟΤΕ σε τέσσερις εταιρείες (σταθερής τηλεφωνίας, κινητών επικοινωνιών, υπηρεσιών Internet και διεθνών συμμετοχών και επενδύσεων). Πρόκειται, σύμφωνα με την εφημερίδα, για «τεχνική ευχερέστερης τμηματικής εκποίησης δραστηριοτήτων του οργανισμού και δη προς τους πλέον φιλόδοξους ανταγωνιστές του, οι οποίοι τελευταίως ενσωμάτωσαν στο δυναμικό τους και τον "κραταιό προμηθευτή"» (σ.σ. εννοεί τον Σ. Κόκκαλη). Θα πρέπει, ίσως, να προστεθεί ότι οι Λαμπράκης - Κόκκαλης με τη σύμπραξή τους μέσω της εταιρίας «Φτερωτός Ερμής» διεκδικούν τα ΕΛΤΑ και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Σε όλα αυτά μία μπορεί να είναι η απάντηση: Λαϊκό Μέτωπο. Διαφορετικά θα είμαστε απλοί θεατές της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου και του ιδρώτα των εργαζομένων.

Ας απαντήσουν...

Μεγάλη επιτυχία είχε η 24ωρη απεργία της ΕΣΗΕΑ την περασμένη Δευτέρα, γεγονός που, εν πολλοίς, εγγυάται και την επιτυχία της νέας 48ωρης απεργίας που προαναγγέλθηκε για μετά τις γιορτές του Πάσχα.

Ο δημοσιογραφικός κόσμος έδωσε - για μια ακόμα φορά - δείγμα αγωνιστικής γραφής, διαψεύδοντας εμπράκτως όλους όσοι υποστήριζαν ή ισχυρίζονταν ότι οι δημοσιογράφοι είτε λόγω βολέματος, είτε λόγω «σνομπαρίσματος» δε θα συμμετείχαν μαζικά στην απεργία.

Αλλωστε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο δημοσιογραφικός κόσμος - ιδιαίτερα οι νέοι συνάδελφοι - είναι και πολλά και έντονα και μόνο με τον αγώνα του μπορούν να λυθούν, αφού τ' αφεντικά δεν πρόκειται ποτέ να «χαρίσουν τίποτα».

Τι έχουν, όμως, να πουν γι' αυτή την αποδεδειγμένη αγωνιστική διάθεση των δημοσιογράφων όλοι όσοι από θέσεις ευθύνης στο σωματείο δεν προχώρησαν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων του κλάδου που έχουν αφαιρεθεί; Θα πρέπει ν' απαντήσουν σ' αυτό το ερώτημα, ειδικά τώρα που ξανάρχεται η ώρα της κρίσης, με αφορμή τις εκλογές για την ανάδειξη νέου ΔΣ στην ΕΣΗΕΑ...

Εκσυγχρονιστικές «τρίχες»

Νωπή είναι ακόμα η προπαγάνδα των εκσυγχρονιστών, η οποία εμφάνισε την αναβολή κάποιων εξοπλιστικών προγραμμάτων ύψους 1,7 τρισ. δρχ. ως ιστορική απόφαση, που δείχνει τάχα τη βούληση της κυβέρνησης να ενισχύσει την «κοινωνική πολιτική» και τα λαϊκά στρώματα. Τρίχες! Η Τουρκία αποφάσισε να αναβάλει επ' αόριστον τριάντα δύο προγράμματα για τον εκσυγχρονισμό των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, συνολικού ύψους 19,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων (περίπου 7,5 τρισ. δρχ.). Ομως η ανακοίνωση του τουρκικού γενικού επιτελείου είναι πιο ειλικρινής από τα φούμαρα των εγχώριων εκσυγχρονιστών: «Η οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα και κυρίως η αύξηση της τιμής του δολαρίου έναντι του τουρκικού νομίσματος, επηρέασε τον προϋπολογισμό των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και το ταμείο υποστήριξης της αμυντικής βιομηχανίας».

Οι πρόσφυγες υπό διωγμόν

Τα όσα τραγικά συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στις φυλακές της Τουρκίας, με τους πολιτικούς κρατούμενους να δίνουν κυριολεκτικά έναν αγώνα ζωής και θανάτου, φέρνουν - θέλοντας και μη - ξανά στο προσκήνιο το μέγα θέμα του πολιτικού ασύλου. Η μνήμη σα να θέλει να θυμηθεί όλα όσα κάποιοι εντέχνως επιδιώκουν να ξεχαστούν, γυρνά πίσω, κάμποσες δεκαετίες πριν και βλέπει την Ελλάδα σαν «μήτρα» εξαγωγής προσφύγων. Οι πολιτικές διώξεις, απ' την εποχή του Εμφυλίου ακόμη, μέχρι και τη μεταπολίτευση, γέμισαν δεκάδες χώρες της Ευρώπης με Ελληνες πολιτικούς πρόσφυγες, που κατέφευγαν εκεί για να γλιτώσουν ό,τι πολυτιμότερο διέθεταν: Την ίδια τη ζωή τους, την προσωπική τους ελευθερία. Σήμερα, η χώρα μας μπορεί να... καμαρώνει πως όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν, δεν μπορεί όμως το ίδιο να κάνει και ως χώρα υποδοχής πολιτικών προσφύγων. Διότι η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι, εδώ και μια δεκαετία, η χώρα με το μικρότερο ποσοστό εγκρίσεων πολιτικού ασύλου στην Ευρώπη, αλλά και με μια νομοθεσία που πάει απ' το κακό στο χειρότερο. Κι ας βρίσκεται ακριβώς στην καρδιά του προβλήματος: Κάτω, δηλαδή, απ' τα διαρκώς φλεγόμενα Βαλκάνια - που απ' τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέχρι σήμερα εκτιμάται (με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς) να έχουν «εξαγάγει» τουλάχιστον 700.000 πρόσφυγες - και δίπλα το στυγνό καθεστώς της Τουρκίας που στέλνει στα λευκά κελιά - δηλαδή στο θάνατο - όποιον τολμήσει να εκφράσει αντίθετη άποψη από τη δική του...

Ενα και μόνο νούμερο, το οποίο μάλιστα προέρχεται απ' τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, προκαλεί τη μεγάλη ανατριχίλα: Πάνω από 2.000.000 υπολογίζονται οι άνθρωποι που απελάθηκαν απ' τη χώρα μας, απ' το 1994 έως και σήμερα. Χωρίς κανείς να γνωρίζει πόσοι απ' αυτούς ήταν πολιτικοί πρόσφυγες, το βέβαιο είναι ότι ένα αρκετά μεγάλο μέρος τους στάλθηκε ουσιαστικά κατευθείαν στο θάνατο! Με ποιο δικαίωμα, θα αναρωτηθεί κανείς, τολμά η ελληνική κυβέρνηση να κάνει τόσες και τέτοιους είδους απελάσεις; Μα πατώντας πάνω στο νομοθετικό τερατούργημα που η ίδια δημιούργησε. Ο βασικός νόμος που ρυθμίζει στην Ελλάδα τα ζητήματα πολιτικού ασύλου είναι ο 1975/91, που άλλαξε προς το χειρότερο με τον 2452/96. Ακριβώς εκεί πατά η κυβέρνηση, εφαρμόζοντας εκτεταμένα - κυρίως το τελευταίο διάστημα - τη διαδικασία των άτυπων απελάσεων, σύμφωνα με την οποία χωρίς να εξετάζονται καθόλου τα αιτήματα πολιτικού ασύλου των προσφύγων ή χωρίς να τους παρέχεται καν η δυνατότητα να τα υποβάλουν, απελαύνονται αυθαίρετα και βίαια απ' τη χώρα. Αποτέλεσμα; Πολλοί απ' αυτούς να χάνουν τη ζωή τους, επειδή συλλαμβάνονται από τις τουρκικές αρχές και δολοφονούνται με τα γνωστά σε όλους βασανιστήρια...

Οι μαζικοί θάνατοι των τελευταίων δύο βδομάδων μέσα και έξω απ' τις φυλακές της Τουρκίας, οφείλουν να βάλουν προ των ευθυνών της την ελληνική κυβέρνηση. Οφείλουν να ξαναθυμίσουν σ' αυτήν, όχι μόνο την Ιστορία μας και τους ανελέητους διωγμούς που υπέστη ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας για τις διαφορετικές πολιτικές του πεποιθήσεις, αλλά και τη Συνθήκη της Γενεύης, που δεσμεύει τη χώρα να έχει τις πόρτες της ανοιχτές σε όσους αναζητούν καταφύγιο. Διότι το άσυλο είναι δικαίωμα, χρόνια τώρα κατακτημένο, και κανείς δεν μπορεί να το εξαφανίσει. Πολύ περισσότεροι οι χώρες εκείνες που με την πολιτική και τις αποφάσεις τους δημιουργούν πολέμους ή εμφύλιες συγκρούσεις και μετά γυρνούν τις πλάτες τους στα ίδια τα αποτελέσματά τους.

«Ουκ έστιν ώδε»!

Με τις τράκες,

με τα βάρη

μ' έχουν θάψει

οι γαϊδάροι,

ζωντανό μ' έχουν

στο μνήμα,

της ΟΝΕ πτώμα

και θύμα!

* * *

Κι ενώ είμαι

μες στο χώμα