ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι φόβοι του Ν. Κωνσταντόπουλου

Γρηγοριάδης Κώστας

Φόβους εξέφρασε ο πρόεδρος του ΣΥΝ, μιλώντας χτες σε ημερίδα του κόμματός του για τα Βαλκάνια. Σημείωσε, δε, πως «αν η Νέα Τάξη πραγμάτων θεσμοποιήσει την ανατροπή της αρχιτεκτονικής του Διεθνούς Δικαίου, τότε θα εγκαθιδρύσει ένα πλαίσιο, από το οποίο θα προκύψουν συνθήκες διεθνούς βαρβαρότητας, αποσταθεροποίησης και αστάθειας». Δε θέλουμε να τον ...πανικοβάλουμε, αλλά η βαρβαρότητα, η αποσταθεροποίηση και η αστάθεια έχουν ήδη προκύψει, είναι πανταχού παρούσες, «πακέτο» με την ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων. Επιπροσθέτως, αυτή η τελευταία δεν είναι μια γενική και αφηρημένη έννοια, ούτε έχει μόνο την ένδειξη «Made in USA» στην ούγια της, αλλά συμπληρώνεται με την εξίσου ιμπεριαλιστική ΕΕ. Ως εκ τούτου, είναι τουλάχιστον λαθεμένη η παρατήρησή του πως επιδίωξη της «νέας τάξης», για να επιβάλει το μονοπώλιο της μιας υπερδύναμης, των ΗΠΑ, είναι και η χειραγώγηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Τέλος, κάποιος πρέπει να τον καθησυχάσει πως δεν κινδυνεύει «η προοπτική πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης» από όσα «συντελούνται στην περιοχή και προοιωνίζονται εντάσεις, διεύρυνση της αποσταθεροποίησης και δημιουργούν σοβαρότερο πρόβλημα αστάθειας στη ΝΑ Ευρώπη». Αν κάποιοι κινδυνεύουν, κι απ' τα δύο, είναι οι λαοί των Βαλκανίων και της Ευρώπης, συνολικά.

Η ... διαφάνεια

Διαφανείς κάλπες σκέφτεται να χρησιμοποιήσει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στη διαδικασία εκλογής των συνέδρων στις οργανώσεις του κόμματος σε όλη τη χώρα. Ετσι διαβάσαμε σε χτεσινή απογευματινή εφημερίδα, με τη συμπλήρωση πως κάποιοι θεωρούν ότι η χρήση τους θα αποτρέψει τη νοθεία στις εκλογές. Σκέφτονται κι άλλους τρόπους. Οπως, για παράδειγμα, να υπάρχουν Εφορευτικές Επιτροπές κοινής αποδοχής, να ψηφίζουν τα μέλη της Νεολαίας στον ίδιο χώρο με τα μέλη του κόμματος, κλπ.

Προφανώς, μετά και την εγγραφή 100.000 περίπου νέων μελών, μέσα σε ελάχιστες μέρες, είναι όλοι τους αποφασισμένοι, να πραγματοποιήσουν ένα συνέδριο ...άκρως πολιτικό, όπου θα κυριαρχεί η ...ουσιαστική συζήτηση της πολιτικής τους.

Κακός σύμβουλος ο αντικομμουνισμός

«Ολόκληρη η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας έχει συναντήσεις με τον πρόεδρο της κυπριακής Βουλής και ΓΓ του ΑΚΕΛ, Δ. Χριστόφια. Πλην της ηγεσίας του ΚΚΕ, η οποία όρισε τον βουλευτή του Κόμματος Αντ. Σκυλλάκο. Εφτά κόμματα, δύο πολιτικές. Στην κυριολεξία»! Αυτά έγραφε χτες ο Γρ. Ρουμπάνης στην «Ελευθεροτυπία». Και, βέβαια, το απόγευμα, μας πήρε τηλέφωνο, για να μας εξηγήσει ότι του είχε διαφύγει πως η Αλέκα Παπαρήγα βρίσκεται σε προγραμματισμένη από καιρό επίσκεψη στο Βιετνάμ, συμπληρώνοντας πως θα επανέλθει σήμερα με την ανάλογη επανόρθωση.

Εντάξει, να δεχτούμε ότι του διέφυγε, αν και απαράδεκτο για δημοσιογράφο. Από κει και πέρα, όμως, γιατί τόσο εύκολα και αβασάνιστα κατέληξε στο ...συμπέρασμα «εφτά κόμματα δυο πολιτικές» και δεν αναρωτήθηκε, ότι μπορεί να υπάρχει κάποια άλλη αιτία; Πολύ περισσότερο, που ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει έρθει ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ στην Αθήνα και δε συναντήθηκε με την Γραμματέα του ΚΚΕ. Κι ακόμη περισσότερο, που ήταν και το πρώτο ταξίδι του Δ. Χριστόφια, ως προέδρου της κυπριακής Βουλής.

Θα λέγαμε ότι, ανεξάρτητα από την όποια επανόρθωση, ας το ξανασκεφθεί καλύτερα. Ο αντικομμουνισμός και, μάλιστα, τόσο τυφλός είναι πολύ κακός σύμβουλος.

Ομολογίες...

Βασικό και πρώτιστο μέλημα κάθε δολοφόνου ήταν και είναι πάντα η εξαφάνιση κάθε ενοχοποιητικού στοιχείου, οτιδήποτε μπορεί να τον συνδέσει με το φόνο. Αν μπορεί, μάλιστα, να ρίξει τα βάρη του εγκλήματός του στις πλάτες κάποιου άλλου, ενώ αυτός θα αναλάβει την... εξιχνίαση της υπόθεσης, τότε, ίσως και να πετύχει το τέλειο έγκλημα.

Ολ' αυτά, συνήθως, είναι τα απαραίτητα στοιχεία ενός καλού αστυνομικού θρίλερ. Κάπως έτσι, όμως, έχει στις μέρες μας και η πραγματικότητα και το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ΝΑΤΟικό δικαστήριο της Χάγης και η δίκη του Μιλόσεβιτς. «Ενας σκοπός της διαδικασίας στη Χάγη είναι και η ενημέρωση του κοινού - και του σερβικού λαού - για την εθνικιστική βία που ξέσπασε στους βαλκανικούς πολέμους της δεκαετίας του '90 και για το ρόλο του κ. Μιλόσεβιτς στην υποκίνηση αυτών των συγκρούσεων». Αυτά γράφει η εφημερίδα «Δε Νιου Γιορκ Τάιμς» και η ομολογία της δε χρειάζεται τον οποιοδήποτε σχολιασμό.

Σημειώνουμε μόνο, ότι ακόμη και στα αστυνομικά θρίλερ ο εγκληματίας δεν ξεφεύγει τελικά την τιμωρία. Πολύ περισσότερο, στη ζωή και την ταξική πάλη...

«Οι χώρες της Συμμαχίας είναι πρόθυμες να βοηθήσουν την Ουκρανία να ξεπεράσει τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματά της», δήλωσε τις προάλλες ο Τζορτζ Ρόμπερτσον, γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ.

Σημειώνουμε τη δήλωση, μια και δε νομίζουμε πως έγινε τυχαία...

Τα ασφα-ληστρικά...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΠΑΕΙ, χάλασε ο κόσμος... Ακόμη και η Παγκόσμια Τράπεζα παραδέχεται τώρα ότι η διαβόητη συνταγή της ιδιωτικοποίησης των ασφαλιστικών συστημάτων δεν απέδωσε τα αναμενόμενα.

Βέβαια... Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», η Παγκόσμια Τράπεζα ανέθεσε σε ορισμένους οικονομολόγους, να μελετήσουν το όλο ζήτημα και τα συμπεράσματα των μελετητών κάθε άλλο παρά ευνοούν τους διάφορους, εγχώριους και μη, οπαδούς των λεγομένων κεφαλαιοποιητικών συστημάτων.

Η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, τονίζεται στη σχετική έκθεση, όπως αυτή εφαρμόστηκε στη Λατινική Αμερική, αλλά και αλλού, δεν κατάφερε να αυξήσει το ποσοστό των εργαζομένων που έχουν τη δυνατότητα να πάρουν σύνταξη και σε μερικές χώρες, μάλιστα, το μείωσε.

Το δημοσίευμα, βέβαια, δεν αναφέρεται στην πορεία του ύψους των συντάξεων - όσων παίρνανε - αλλά δε χρειάζεται... Το φανταζόμαστε... Αλλωστε, είναι γνωστή η γενική τάση, που ισχύει για όλο τον καπιταλιστικό κόσμο: οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι...

Σκόπιμο θεωρούμε, πάντως, να σημειώσουμε κι άλλο ένα στοιχείο, που υπήρχε στο δημοσίευμα. Σύμφωνα με τους μελετητές της Παγκόσμιας Τράπεζας, από τα 6 δισεκατομμύρια του παγκόσμιου πληθυσμού, μόνο το 15% ή και ακόμη λιγότερο έχει πρόσβαση σ' ένα κανονικό συνταξιοδοτικό πρόγραμμα.

Δε μας ξαφνιάζει, βέβαια, καθόλου το γεγονός, παρά την τραγικότητά του. Το περιμέναμε. Δε γίνεται αλλιώς, άλλωστε. Μόνον έτσι, μπορεί ο Γκέιτς και μερικές ακόμη εκατοντάδες πολυδισεκατομμυριούχοι να έχουν όσα έχουν, μαζί με όσα έχουν και οι λίγοι περισσότεροι πολυεκατομμυριούχοι...

Πάντως, μη νομίσετε πως, μετά τη μελέτη αυτή, η Παγκόσμια Τράπεζα «συμβουλεύει» και προτείνει την καθιέρωση των καθολικών και υποχρεωτικών συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης, όπου το κράτος και η εργοδοσία χρεώνονται το αναγκαίο κόστος...

Είπαμε πως αναγνωρίζουν κάποια λάθη οι άνθρωποι - προκειμένου να αποφύγουν τα χειρότερα... - αλλά δεν αλλάζουν και στρατόπεδο. Παγκόσμια Τράπεζα είναι αυτή...

Παράδεισος η Ελλάδα για το κεφάλαιο

Αν μη τι άλλο, η εξαμηνιαία έκθεση του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας απαντάει με μεγάλη καθαρότητα στο θεμελιώδες ερώτημα κάθε οικονομικής πολιτικής. Ερώτημα, που δεν είναι άλλο από το ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Ισως λόγω κυνισμού, ίσως επειδή, ειδικά σήμερα, οι «εκσυγχρονιστές» θέλουν να υπενθυμίσουν στους εκπροσώπους του κεφαλαίου «τι θυσίες έχουν κάνει αυτοί για την "πάρτη" τους», έχουν γίνει ωμοί πλέον, και δε μάσανε τα λόγια τους.

Ετσι, στην έκθεση, παρατίθενται δύο πίνακες, από τα στοιχεία των οποίων προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα: Οτι οι περιβόητες πολιτικές, που έχουν ενδυθεί μέχρι τώρα με διάφορες ανώδυνες και «ουδέτερες» φράσεις, όπως «σύγκλιση της ελληνικής οικονομίας», «πολιτική δημοσιονομικής πειθαρχίας», «σταθερότητα» κλπ., είναι απροκάλυπτα πολιτικές στήριξης, ενίσχυσης και γιγάντωσης του μεγάλου κεφαλαίου.

Στον πρώτο πίνακα παρουσιάζονται τα βασικά μεγέθη της βιομηχανίας για τη «γαλαζοπράσινη» περίοδο 1992 - 1999. Σύμφωνα με αυτά: Τα καθαρά κέρδη σαν ποσοστό επί των πωλήσεων υπερδιπλασιάστηκαν από 3,5% σε 7,4%. Η δανειακή επιβάρυνση των βιομηχανιών μειώθηκε από 69,8% σε 51,6%, 18 ολόκληρες μονάδες. Τα χρηματοοικονομικά έξοδα (πληρωμή τοκοχρεολυσίων σε τράπεζες κλπ.), σαν ποσοστό επί των πωλήσεων, μειώθηκαν κατά 2/3, από 6,7% σε 2,5%. Τέλος, τα μακροπρόθεσμα και βραχυπρόθεσμα επιτόκια δανεισμού των επιχειρήσεων μειώθηκαν κατά 50%.

Τα ίδια εντυπωσιακά στοιχεία προκύπτουν και από το δεύτερο πίνακα, ο οποίος εξετάζει την οικονομική δραστηριότητα των βιομηχανικών, εμπορικών και των επιχειρήσεων παροχής υπηρεσιών την περίοδο 1995 - 1999. Οπως θα φανεί, ορισμένοι δείκτες κατατάσσουν τους «Ελληνες» κεφαλαιοκράτες στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως... Σύμφωνα με το δεύτερο αυτό πίνακα: ο αριθμός των εταιριών μεταξύ 1995 και 1999 αυξήθηκε κατά 45,9%, από 12.544 σε 18.303. Ο αριθμός των απασχολουμένων σε αυτές, αυξήθηκε μόνο κατά 26,6%, από 475,6 χιλ. σε 602 χιλ. εργαζόμενους. Το συνολικό ενεργητικό αυξήθηκε κατά 140,7%, από 15 τρισ. δρχ. σε 36,1 τρισ. δρχ. Τα ίδια κεφάλαια των επιχειρηματιών αυξήθηκαν κατά 177%, από 6,4 τρισ. δραχμές σε 17,7 τρισ. δραχμές. Τα καθαρά κέρδη αυξήθηκαν κατά 277,5%, από 0,82 τρισ. δραχμές σε 3,1 τρισ. δραχμές. Τέλος, η αποδοτικότητα των ιδίων κεφαλαίων από 12,9% εκτινάχτηκε το 1999 στο 17,5%, κάτι που κατατάσσει την Ελλάδα στις πρώτες θέσεις διεθνώς. Δίκαια, λοιπόν, θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την Ελλάδα της δεκαετίας του '90 παράδεισο των κεφαλαιοκρατών.

Για να γίνουν, όμως, όλα αυτά, η Ελλάδα μετατράπηκε σε κόλαση για τους εργαζόμενους, γενικώς τα πλατιά λαϊκά στρώματα, και δεν υπερβάλλουμε σε χαρακτηρισμούς. Η Ελλάδα σήμερα έχει τη δεύτερη - μετά την Ισπανία - ανεργία στην ΕΕ, με επίσημα καταγεγραμμένους άνεργους 500.000. Αυτό, όμως, δεν είναι και το μοναδικό τίμημα στο βωμό του κέρδους. Την ίδια περίοδο, προωθείται η βίαιη προλεταριοποίηση της μικρής και μεσαίας αγροτιάς, το εκπαιδευτικό σύστημα ακρωτηριάζεται, υποβαθμίζεται με διάφορα νομοθετικά εκτρώματα, οι σταθερές εργασιακές σχέσεις διαλύονται, οι δημόσιες επιχειρήσεις, η πίστη, οι οδικοί άξονες, τα δάση, οι ορεινοί όγκοι, οι παραλίες, οι μαρίνες, τα λιμάνια, παραδίδονται στο κεφαλαίο προς «αξιοποίηση». Είναι η εποχή, που το κεφάλαιο δεν επιδιώκει απλώς καλύτερους όρους αξιοποίησής του. Απαιτεί την ύπαρξη σκλάβων. Απ' αυτό και μόνο πηγάζει η ανάγκη ανατροπής όλου αυτού του άθλιου οικοδομήματος που στηρίζεται στο κέρδος. Επαθλο του εργαζόμενου λαού, η σοσιαλιστική κοινωνία, η οποία εμφανίζεται σήμερα σαν η μοναδική ρεαλιστική διέξοδος, απέναντι στη σύγχρονη καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Ο αγώνας...

Γρηγοριάδης Κώστας

Εναν μήνα κοντεύει να κλείσει η απεργία των γιατρών του ΙΚΑ και κανένας υπουργός ή άλλος κυβερνητικός αρμόδιος ή, τέλος πάντων, οι «παρατρεχάμενοί» τους στα ΜΜΕ δεν έχουν τολμήσει να υποστηρίξουν, στα σοβαρά και με τα απαραίτητα στοιχεία, ότι οι απεργοί δεν έχουν δίκιο. Το αντίθετο, αρκετοί έχουν αναγνωρίσει - έστω και έμμεσα - το δίκαιο χαρακτήρα των αιτημάτων. Ολοι τους, όμως, στέκονται κυρίως στα εξής: Περισσότερο απ' όλους δίκιο έχουν οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι, που υφίστανται τόσες ταλαιπωρίες όλο αυτό το διάστημα από τη διαμάχη κυβέρνησης-γιατρών. Δίκιο έχει και η κυβέρνηση, η οποία θέλει να εκσυγχρονίσει το ΙΚΑ και να αναβαθμίσει το υπάρχον σύστημα Υγείας. Υπάρχει κανείς, μήπως, που διαφωνεί με την ανάγκη βελτίωσης του σημερινού συστήματος;

Τα επιχειρήματα φαίνονται λογικά. Αλλά μόνο φαίνονται... Ούτε με τη λογική έχουν σχέση, ούτε πολύ περισσότερο με την αλήθεια. Βεβαίως και έχουν δίκιο τα εκατομμύρια των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων του ΙΚΑ, αλλά η ευθύνη για την ταλαιπωρία τους βαραίνει εξ ολοκλήρου την κυβέρνηση και την πολιτική της. Βεβαίως και χρειάζονται βελτίωση, και μάλιστα μπόλικη, τόσο το ΙΚΑ όσο και το σύστημα Υγείας γενικότερα, αλλά κάθε άλλο παρά στο στόχο αυτό οδηγούν οι νόμοι και τα νομοσχέδια του υπουργού Υγείας, οι μελέτες και τα σχέδια της διοίκησης του ΙΚΑ, κλπ. Μόνο δίκιο, επομένως, δεν έχει η κυβέρνηση. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι συμφωνούν σ' αυτό και οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ, συμπαραστεκόμενοι στον αγώνα των γιατρών του Ιδρύματος.

... των γιατρών του ΙΚΑ

Υπάρχουν, βέβαια και μερικοί ακόμη, οι οποίοι ρίχνουν το βάρος τους σ' ένα άλλο επιχείρημα. «Η αναταραχή δεν εξυπηρετεί σε τίποτε», ισχυρίζονται. «Ο τσαμπουκάς (απ' όπου κι αν προέρχεται) δεν αποτελεί κοινωνική διαδικασία». Το ζητούμενο είναι να βρεθούν οι λύσεις και η μόνη, για το σκοπό αυτό, διαδικασία είναι ο διάλογος.

Βέβαια, οι κύριοι αυτοί χρησιμοποιούν τους όρους αναταραχή και τσαμπουκά για να χαρακτηρίσουν αποκλειστικά και μόνο τους αγώνες των εργαζομένων. Η πολιτική, οι αποφάσεις και τα όποια αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης δεν είναι τσαμπουκάς. Η κυβέρνηση μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Για παράδειγμα, να ταλαιπωρεί χρόνια τώρα τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ, όπως όλοι γνωρίζουν. Να καταδικάζει εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους στη φτώχεια και την εξαθλίωση με τις γνωστές συντάξεις πείνας. Να κρατά καθηλωμένους τους μισθούς και τα μεροκάματα σε απαράδεκτα επίπεδα, ενώ, την ίδια ώρα, τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων γνωρίζουν πρωτοφανείς ρυθμούς αύξησης. Να συναινεί στο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας, παρά την αντίθεση της ολότητας σχεδόν της ελληνικής κοινωνίας. Να θεσμοθετεί τον «τρομονόμο», παρά την αντίθεση ακόμη και των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος.

Ολ' αυτά και άλλα πολλά παρόμοια δεν είναι τσαμπουκάς. Δεν είναι αυταρχισμός και βία, αλλά... διαδικασία διακυβέρνησης. Και η μόνη πρέπουσα απάντηση από τους εργαζόμενους και το λαό είναι η διαδικασία του διαλόγου, δηλαδή, το «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω».

Είναι, πράγματι, βαθιά νυχτωμένοι...

«Αλλη ερώτηση!»

Προχτές κατά τη διάρκεια της εκδίκασης της αγωγής της Διοίκησης του ΙΚΑ κατά των γιατρών οι δικηγόροι του Ιδρύματος υπέβαλαν στον εκπρόσωπο της Ομοσπονδίας των Γιατρών (ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ) Μιχ. Βλασταράκο το εξής ερώτημα: Δηλαδή ο υπουργός Υγείας κ. Παπαδόπουλος δεν ενδιαφέρεται για τη βελτίωση της υγείας του λαού και έφτιαξε αυτό το σχέδιο νόμου το οποίο εσείς απορρίπτετε;

Το ερώτημα αυτό μετέφερε χτες στη συνέλευση του Συλλόγου των Γιατρών του ΙΚΑ ο Μιχ. Βλασταράκος και πριν προλάβει να επαναλάβει την απάντηση που έδωσε στα δικαστήρια, από την αίθουσα ακούστηκε ομαδικά: «Αλλη ερώτηση! Αλλη ερώτηση!».

Ηταν ο τρόπος με τον οποίο απαντούσε ο Αλ. Παπαδόπουλος στις επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων όταν τον ρωτούσαν για την τραγική κατέληξε του μικρού Παναγιώτη από τη Μυτιλήνη, που δεν πρόλαβε να μεταβεί στην Αμερική για να κάνει εγχείρηση. Και οι γιατροί κράτησαν εκείνη την απάντηση του Αλ. Παπαδόπουλου...

Πάντως η απάντηση του Μιχ. Βλασταράκου στο δικαστήριο -που την επανέλαβε και χτες -ήταν η εξής: Ο υπουργός ενδιαφέρεται για τη λογιστική τακτοποίηση του συστήματος!

Περί δοκιμής

Θριαμβολογεί το KANNABISHOP (αλυσίδα καταστημάτων) για την απόφαση του Ανώτατου Χημικού Συμβουλίου να επιτραπεί η κυκλοφορία της μπίρας από κάνναβη. «Δοκιμάστε και χαμογελάστε... κάνει τους άλλους ν' ανησυχούν», είναι το σλόγκαν της επιχείρησης.

Αλίμονο, βέβαια, αν κάθε μαγαζί δε διαφημίσει την πραμάτεια του... Ομως, αλίμονο και σ' εκείνους που αβασάνιστα αποδέχονται την όποια διαφήμιση και, ιδιαίτερα, τα όποια ...παράπλευρα μηνύματά της. Είτε τα τελευταία συμπεριλαμβάνονται στους επικοινωνιακούς σχεδιασμούς των εμπνευστών της είτε όχι. Γι' αυτά τα τελευταία, λοιπόν, εμείς θα συνιστούσαμε σε όλους, να ανησυχήσουν, πριν τη δοκιμή...

Θα είμαστε όλοι μαζί τους

Τα Βαλκάνια, η γειτονιά μας δεν έχει σταματήσει να φλέγεται και να χτυπιέται βάναυσα από τις επιθέσεις του ιμπεριαλισμού. Η προδοσία και παράδοση του Σλ. Μιλόσεβιτς στο Δικαστήριο της Χάγης, που λειτουργεί καθαρά ως ΝΑΤΟικό όργανο, η επέμβαση του ΝΑΤΟ στην ΠΓΔΜ, τα σχέδια που προωθούνται για την αλλαγή των συνόρων στην περιοχή είναι μερικά από τα πρόσφατα στοιχεία που συνθέτουν την ιμπεριαλιστική επίθεση. Είναι ενέργειες και τεχνητές καταστάσεις, που θέλουν να στείλουν στους λαούς το μήνυμα της υποταγής στην «παντοδυναμία» του ιμπεριαλισμού.

Η συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης σ' αυτές τις επεμβάσεις είναι δεδομένη και προκλητική για τα εκφρασμένα αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα του λαού μας. Γιατί ο λαός και η νεολαία της χώρας μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να ανεχθούν να συνεχίσουν να βρίσκονται Ελληνες φαντάροι εκτός συνόρων, να ετοιμάζεται μισθοφορικός στρατός υποταγμένος πλήρως στα κελεύσματα του ΝΑΤΟ, να λειτουργούν οι βάσεις του θανάτου στα εδάφη μας και να παραχωρούνται τα λιμάνια και οι δρόμοι μας στο ΝΑΤΟ, για να διευκολύνεται η επιστροφή των δολοφόνων στον τόπο του εγκλήματος. Ο λαός και η νεολαία θα φωνάξουν φτάνει! Εξω το ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια!

Και θα ενωθούν πολλές φωνές μαζί, ιδιαίτερα το απόγευμα της Κυριακής 8 Ιούλη, στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, όπου θα καταπλεύσει η ΝΑΤΟική αρμάδα. Το αντιιμπεριαλιστικό, φιλειρηνικό κίνημα θα ενωθεί εκεί με τους χιλιάδες νέους και νέες, που θα συμμετάσχουν στο 10ο αντιιμπεριαλιστικό διήμερο της ΚΝΕ.

Ο θεσμός των πανελλαδικών αντιιμπεριαλιστικών διημέρων της ΚΝΕ ξεκίνησε το 1992 εκεί ψηλά, στα σύνορα της χώρας μας με τις γειτονικές βαλκανικές χώρες κι έβαλε στο στόχο του τη βάρβαρη ιμπεριαλιστική επίθεση στην περιοχή που ξεκίνησε από τότε. Κάθε χρόνο από τότε βάζει στο στόχο του τους δολοφόνους των λαών και τραγουδάει για την ειρήνη, την αλληλεγγύη, την προκοπή. Τόσα χρόνια τώρα, τα διήμερα έγιναν πιο μαζικά, πιο μαχητικά, συνένωσαν τμήματα της νέας γενιάς που δεν ανέχονται την «προστασία» των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Συναντήθηκαν σ' αυτά χιλιάδες νέοι, που σήκωσαν τη σημαία του αγώνα και έκαναν τραγούδι την ανάγκη τους για ένα ειρηνικό φωτεινό μέλλον, ενάντια στους τρομοκράτες και τους δολοφόνους της ζωής και των δικαιωμάτων τους. Κι είναι ιδιαίτερα σημαντική η συμβολή αυτού του νεανικού θεσμού στην ανάπτυξη και τη δυναμική του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος στη νέα γενιά.

Ετσι και φέτος, έτσι και σήμερα, απ' όλη την Ελλάδα ταξιδεύουν για το Στόμιο Λάρισας. Εκεί επέλεξαν να στήσουν φέτος το κόκκινο στρατόπεδο, την κατασκήνωση της ειρήνης. Από εκεί θα «ορμήσουν» στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης για να διαδηλώσουν ακόμα μια φορά με το κεφάλι ψηλά. Για να θυμίσουν στην ελληνική κυβέρνηση ότι ο περήφανος λαός μας δεν επιτρέπει τη μετατροπή της χώρας μας σε ορμητήριο του ΝΑΤΟ. Για να φωνάξουν στους ΝΑΤΟικούς ότι είναι ανεπιθύμητοι στη χώρα μας. Και, για άλλη μια φορά, η καρδιά του φιλειρηνικού κινήματος θα χτυπήσει στο νεανικό αγωνιστικό παλμό της ΚΝΕ. Θα 'μαστε όλοι μαζί τους.

ΙΚΑ

«Κλειστόν»

και για να μάθετε

αν θα ανοίξει

πάλι

απευθυνθείτε

απέναντι

στον Κώστα

το... μπακάλη,

γιατί αυτός

στο Ιδρυμα έβαλε

το λουκέτο